WPROWADZENIE
KATECHEZA
LITURGIA SŁOWA
Z CZEGO TU SIĘ CIESZYĆ?
Każdy z nas codziennie przeżywa troski i kłopoty. Mało miejsca w tym wszystkim na radość. No bo: „Z czego tu się cieszyć?”. Jak odnaleźć radość, gdy napełnia nas smutek?
Dzisiejsza niedziela ma nazwę Gaudete. Czyli: Radujmy się! Brzmi to jak odgórny nakaz. „Masz się dziś cieszyć!” Czy można nakazać radość? Powszechnie wydaje się nam, że radość to emocja. Przychodzi i szybko znika. Tymczasem, w tę trzecią niedzielę Adwentu Jezus w Kościele przypomina nam, że to nie tylko emocja. Możemy mieć radość złożoną głęboko w sercu. Mimo braku uśmiechu na twarzy. To radość w Duchu Świętym. Tę radość Duch Święty złożył we mnie w dniu mojego chrztu św. Przypominam sobie o niej, gdy czynię świadomie znak krzyża. Przypominam sobie wtedy, że moje życie zanurzone jest w tajemnicy Trójcy Przenajświętszej. Tu jest moja godność! Tu źródło mojej radości.
To pozwala mi oczekiwać Jezusa z radością, niezależnie od tego, co dzieje się wokół mnie. Oczekuję narodzenia Króla, którego królestwo nie jest z tego świata. I ja do niego należę. A jednocześnie jestem zanurzony w codzienności, która jest dla mnie darem i zadaniem. W tej codzienności spotykam ludzi, wykonuję moją pracę, realizuję moje powołanie. Czynię to z pragnienia naśladowania Jezusa. I wiem, że jest to możliwe dzięki mojej współpracy z łaską Bożą.
Czasem ta codzienność jest tak nasycona, że nie mam czasu, aby zajrzeć do mego serca. Wtedy modlitwa, która rozpoczyna i kończy mój dzień, jest niezbędną pomocą. Gdy rozpoczynam dzień od pytania skierowanego do Jezusa: „Cóż mam czynić?”, a kończę stwierdzeniem: „Zrobiłem wszystko to, co do mnie należało”, to jest moja codzienna radość!
ks. Tomasz Słowiński, dominikanin
LITURGIA SŁOWA
KATECHEZA
WPROWADZENIE
PIERWSZE CZYTANIE (So 3, 14-17)
Bóg jest wśród swojego ludu
Czytanie z Księgi proroka Sofoniasza.
Wyśpiewuj, Córo Syjońska! Podnieś radosny okrzyk, Izraelu! Ciesz się i wesel z całego serca, Córo Jeruzalem! Oddalił Pan wyroki na ciebie, usunął twego nieprzyjaciela; Król Izraela, Pan, jest pośród ciebie, nie będziesz już bała się złego.
Owego dnia powiedzą Jerozolimie: «Nie bój się, Syjonie! Niech nie słabną twe ręce!». Pan, twój Bóg, jest pośród ciebie, Mocarz, który zbawia, uniesie się weselem nad tobą, odnowi cię swoją miłością, wzniesie okrzyk radości.
Oto słowo Boże.
PSALM RESPONSORYJNY (Iz 12, 2-6)
Refren: Głośmy z weselem: Bóg jest między nami.
Oto Bóg jest moim zbawieniem! *
Jemu zaufam i bać się nie będę
Pan jest moją pieśnią i mocą, *
i On stał się moim zbawieniem.
Refren: Głośmy z weselem: Bóg jest między nami.
Wy zaś z weselem czerpać będziecie wodę *
ze zdrojów zbawienia.
Chwalcie Pana, wzywajcie Jego imienia! †
Ukażcie narodom Jego dzieła *
przypominajcie, że Jego imię jest chwalebne.
Refren: Głośmy z weselem: Bóg jest między nami.
Śpiewajcie Panu, bo czynów wspaniałych dokonał! *
I cała ziemia niech o tym się dowie.
Wznoś okrzyki i wołaj radośnie, mieszkanko Syjonu, *
bo wielki jest wśród ciebie Święty Izraela.
Refren: Głośmy z weselem: Bóg jest między nami.
DRUGIE CZYTANIE (Flp 4, 4-7)
Pan jest blisko
Czytanie z Listu Świętego Pawła Apostoła do Filipian.
Bracia:
Radujcie się zawsze w Panu; jeszcze raz powtarzam: radujcie się! Niech będzie znana wszystkim ludziom wasza wyrozumiała łagodność: Pan jest blisko! O nic się już nie martwcie, ale w każdej sprawie wasze prośby przedstawiajcie Bogu w modlitwie i błaganiu z dziękczynieniem.
A pokój Boży, który przewyższa wszelki umysł, będzie strzegł waszych serc i myśli w Chrystusie Jezusie.
Oto słowo Boże.
ŚPIEW PRZED EWANGELIĄ (Iz 61, 1)
Aklamacja: Alleluja, alleluja, alleluja.
Duch Pański nade mną,
posłał mnie, abym głosił dobrą nowinę ubogim.
Aklamacja: Alleluja, alleluja, alleluja.
EWANGELIA (Łk 3, 10-18)
Zapowiedź nowego chrztu
+ Słowa Ewangelii według Świętego Łukasza.
Gdy Jan nauczał nad Jordanem, pytały go tłumy: «Cóż mamy czynić?».
On im odpowiadał: «Kto ma dwie suknie, niech się podzieli z tym, który nie ma; a kto ma żywność, niech tak samo czyni».
Przyszli także celnicy, żeby przyjąć chrzest, i rzekli do niego: «Nauczycielu, co mamy czynić?».
On im powiedział: «Nie pobierajcie nic więcej ponad to, co wam wyznaczono».
Pytali go też i żołnierze: «A my, co mamy czynić?».
On im odpowiedział: «Na nikim pieniędzy nie wymuszajcie i nikogo nie uciskajcie, lecz poprzestawajcie na waszym żołdzie».
Gdy więc lud oczekiwał z napięciem i wszyscy snuli domysły w swych sercach co do Jana, czy nie jest Mesjaszem, on tak przemówił do wszystkich: «Ja was chrzczę wodą; lecz idzie mocniejszy ode mnie, któremu nie jestem godzien rozwiązać rzemyka u sandałów. On będzie was chrzcił Duchem Świętym i ogniem. Ma On wiejadło w ręku dla oczyszczenia swego omłotu: pszenicę zbierze do spichlerza, a plewy spali w ogniu nieugaszonym».
Wiele też innych napomnień dawał ludowi i głosił dobrą nowinę.
Oto słowo Pańskie.
KLIKNIJ TUTAJ I PRZECZYTAJ PROFESJONALNIE PRZYGOTOWANE DLA CIEBIE KOMENTARZE DO CODZIENNEJ LITURGII SŁOWA NA EDYCJA.PL
KATECHEZA
LITURGIA SŁOWA
WPROWADZENIE
ŚWIĘTY JAN CHRZCICIEL
Święty Jan Chrzciciel jest dla nas dzisiaj nauczycielem szczerości, prawości, uczciwości. Jasno wyznaje, kim jest, i uczciwie określa, kim nie jest. Taka postawa jest najlepszym przygotowaniem do bliskiego już Bożego Narodzenia. (…)
Taka była świętość życia św. Jana Chrzciciela; tak skuteczne było jego słowo pobudzające rzesze ludzi do pokuty; tak wielkim echem odbijały się jego cuda, że wiele osób widziało w nim Mesjasza. Przybyła nawet zacna grupa wysłanników kapłanów i lewitów, których zadaniem było wypytanie Jana o wszystko. Wydaje się, że przynajmniej jakaś minimalna pokusa przyzwolenia na nazywanie siebie Mesjaszem, chociażby przez chwilę, powinna pojawić się w umyśle Jana Chrzciciela… Święty Jan natomiast: „Wyznał, niczego nie ukrywając: «Nie jestem Chrystusem»” (J 1, 20). Powiedział też, że nie jest Eliaszem ani prorokiem. Kto z prostotą serca szuka prawdy, zaprzecza temu, że jest tym, kim nie jest; i z takim samym przekonaniem przyznaje, jeśli wymaga tego chwała Boga, że jest tym, kim rzeczywiście jest: posłańcem, zapowiadanym przez proroka Izajasza: „Jestem głosem, który woła na pustyni: Wyrównajcie drogę Pana” (J 1, 25).
Często dzieje się tak, że ambicja popycha człowieka do przyjmowania postaw, chlubienia się wiedzą, zwyczajami, bogactwem, zasługami, których nie posiada. Kłamstwo, hipokryzja, oszustwo to wady, które bardzo często występują w relacjach rodzinnych i społecznych. Ewangelia sprzeciwia się im i dlatego uczy umiłowania szczerości: niech wasza mowa będzie: tak, tak, albo: nie, nie. Wszystko inne pochodzi od Złego.
Jakub Alberione,
Krótkie medytacje na każdy dzień roku,
Edycja Świętego Pawła 2014
KRÓTKIE MEDYTACJA
Jezu Mistrzu, Ty jesteś prawdą i miłośnikiem prawdy. Nikt tak jak Ty nie brzydzi się hipokryzją, kłamstwem, gnuśnością, fałszem; dlatego tak bardzo kochałeś ludzi prostego serca i piętnowałeś faryzeuszów. Bardzo bliscy byli Ci pasterze, dzieci, apostołowie wybrani spośród prostego ludu. Ty potępiłeś faryzeuszów: Biada wam, bo jesteście podobni do pobielonych grobów, które z zewnątrz wyglądają pięknie, ale wewnątrz pełne są trupich kości i zgnilizny. Biada wam, hipokryci! Panie, pomóż mi, bym umiał odrzucać wszelkie przejawy nieuczciwości, hipokryzji i kłamstwa; niech prawda panuje zawsze w moim umyśle, niech stale jest obecna w moim sercu i na moich ustach, niech zawsze będzie obecna w moim życiu.
Rachunek sumienia – Czy posiadam wielką miłość do prawdy? Czy tak samo zachowuję się w sytuacjach publicznych i prywatnych? Czy moje usta mówią to, co mam w sercu? Czy mam odwagę wyznawać moje przekonania religijne, czy może tchórzliwie je ukrywam? Czy nie nadymam się pychą, chełpiąc się zaletami, których nie mam? Czy nie oczekuję czasem szacunku, na który nie zasługuję?
Postanowienie – Prawda za wszelką cenę, zawsze, na chwałę Boga.
Modlitwa – Nakłoń, Panie, ucha Twego ku prośbom naszym i rozjaśnij ciemności naszego umysłu; prowadź w prawości nasze serca i nasz język; abyśmy zawsze składali Ci cześć w Twojej prawdzie oraz pokornie umieli uznać naszą słabość. Pomóż nam mieć taką samą nienawiść zarówno do hipokryzji, jak i do ludzkich zaszczytów i szacunku. Przez Chrystusa Pana naszego, który żyje i króluje z Bogiem Ojcem w jedności Ducha Świętego.
