WPROWADZENIE
KATECHEZA
LITURGIA SŁOWA
Modlimy się dzisiaj w kolekcie, aby nie ogarnęły nas ciemności błędu. Jaki błąd zagraża nam najbardziej? Błąd myślenia, że pójście za Jezusem oznacza lekkie, proste i przyjemne życie. Błąd, którym jest pokusa samorealizacji, ustawienia się w życiu. Błąd, którym jest myślenie, że Bóg spełni wszystkie moje zachcianki. Wchodzimy w tajemnicę Najświętszej Ofiary, która uczy nas, że miłość jest darem z samego siebie. Jezus daje nam siebie i wzywa, abyśmy sami stawiali się darem dla innych.
IŚĆ ZA JEZUSEM
Droga, którą wytycza nam Jezus, momentami bywa dla nas niezrozumiała. Niektórzy jawnie sprzeciwiają się Bożym nakazom. A propagując model życia bez Boga, sprowadzają z drogi wiodącej ku zbawieniu tych, którzy choć na nią wkroczyli, nie szli po niej pewnym krokiem.
Dziś słowo Boże przedstawia sceny, które rodzić w nas mogą cały wachlarz emocji. Elizeusz, którego Eliasz wzywa do podjęcia prorockiej misji, pożegnawszy swoich rodziców, ochoczo idzie za tym, który go powołał. Święty Łukasz natomiast pokazuje nam sytuację, jaka na kartach Ewangelii zdarza się niezwykle rzadko. Niektórzy, znając cel Jezusowej drogi, nie chcą Go pośród siebie, inni sądzą, iż droga, którą podąża Pan jest niezwykle łatwa, przyjemna, przysłowiowo „usłana różami”. Jeszcze inni jakby pragnęli pójść za Zbawicielem, lecz wymawiają się różnymi obowiązkami lub powinnościami wobec rodziny.
Jezusowe słowa można przyjąć lub odrzucić. Można iść Jego drogą, bądź wybrać swoją własną. Można realizować swe powołanie, podejmując zadania, które stawia przed nami Pan, lecz można także się temu przeciwstawić. Rodzi się jednak pytanie: Jak mogę pragnąć życia wiecznego, jednocześnie wymazując ze swojego życia Tego, który pragnie mi je dać?
U progu rozpoczynających się wakacji wzbudźmy w sobie postawę gorliwego świadczenia o tym, jak ważny jest Bóg w naszym życiu. Niech nadchodzący czas obfituje w okazje do potwierdzania pragnienia podążania za Jezusem Chrystusem, jedynym Odkupicielem człowieka, i odpowiadania naszą miłością na Jego zbawczą miłość.
ks. Michał Kacprzyk, Papieskie Dzieła Misyjne
LITURGIA SŁOWA
KATECHEZA
WPROWADZENIE
PIERWSZE CZYTANIE (1 Krl 19,16b.19-21)
Powołanie Elizeusza
Czytanie z Pierwszej Księgi Królewskiej.
Pan rzekł do Eliasza: ”Elizeusza, syna Szafata z Abel-Mechola, namaścisz na proroka po tobie”.
Poszedł wkrótce stamtąd Eliasz i odnalazł Elizeusza, syna Szafata, orzącego: dwanaście par wołów przed nim, a on przy dwunastej. Wtedy Eliasz, podszedłszy do niego, zarzucił na niego swój płaszcz.
Wówczas Elizeusz zostawił woły i pobiegłszy za Eliaszem, powiedział: ”Pozwól mi ucałować mego ojca i moją matkę, abym potem poszedł za tobą”.
On mu odpowiedział: ”Idź i wracaj, bo po co to ci uczyniłem?”.
Wtedy powrócił do niego i zaraz wziął parę wołów, złożył je na ofiarę, a na jarzmie wołów ugotował ich mięso oraz dał ludziom, aby zjedli. Następnie wybrał się i poszedłszy za Eliaszem, stał się jego sługą.
Oto słowo Boże.
PSALM RESPONSORYJNY (Ps 16,1-2a i 5.7-8.9-10.11)
Refren: Pan mym dziedzictwem, moim przeznaczeniem.
Zachowaj mnie, Boże, bo chronię się do Ciebie, *
mówię do Pana: ”Tyś jest Panem moim”.
Pan moim dziedzictwem i przeznaczeniem, *
to On mój los zabezpiecza.
Błogosławię Pana, który dał mi rozsądek, *
bo serce napomina mnie nawet nocą.
Zawsze stawiam sobie Pana przed oczy, *
On jest po mojej prawicy, nic mną nie zachwieje.
Dlatego cieszy się moje serce i dusza raduje, *
a ciało moje będzie spoczywać bezpiecznie,
bo w kraju zmarłych duszy mej nie zostawisz *
i nie dopuścisz, bym pozostał w grobie.
Ty ścieżkę życia mi ukażesz, *
pełnię Twojej radości
i wieczną rozkosz *
po Twojej prawicy.
DRUGIE CZYTANIE (Ga 5,1.13-18)
Postępowanie według ducha daje wolność
Czytanie z Listu świętego Pawła Apostoła do Galatów.
Bracia:
Ku wolności wyswobodził nas Chrystus. A zatem trwajcie w niej i nie poddawajcie się na nowo pod jarzmo niewoli.
Wy zatem, bracia, powołani zostaliście do wolności. Tylko nie bierzcie tej wolności jako zachęty do hołdowania ciału, wręcz przeciwnie, miłością ożywieni służcie sobie wzajemnie. Bo całe Prawo wypełnia się w tym jednym nakazie: ”Będziesz miłował bliźniego swego jak siebie samego”. A jeśli u was jeden drugiego kąsa i pożera, baczcie, byście się wzajemnie nie zjedli.
Oto, czego uczę: postępujcie według ducha, a nie spełnicie pożądania ciała. Ciało bowiem do czego innego dąży niż duch, a duch do czego innego niż ciało, i stąd nie ma między nimi zgody, tak że nie czynicie tego, co chcecie. Jeśli jednak pozwolicie się prowadzić duchowi, nie będziecie podlegać Prawu.
Oto słowo Boże.
ŚPIEW PRZED EWANGELIĄ (1 Sm 3,9d; J 6,68c)
Aklamacja: Alleluja, alleluja, alleluja.
Mów, Panie, bo sługa Twój słucha.
Ty masz słowa życia wiecznego.
Aklamacja: Alleluja, alleluja, alleluja.
EWANGELIA (Łk 9,51-62)
Trzeba porzucić wszystko, aby iść za Jezusem
+ Słowa Ewangelii według świętego Łukasza.
Gdy dopełniały się dni wzięcia Jezusa z tego świata, postanowił udać się do Jeruzalem i wysłał przed sobą posłańców. Ci wybrali się w drogę i weszli do pewnego miasteczka samarytańskiego, by przygotować Mu pobyt. Nie przyjęto Go jednak, ponieważ zmierzał do Jeruzalem.
Widząc to, uczniowie Jakub i Jan rzekli: «Panie, czy chcesz, byśmy powiedzieli: Niech ogień spadnie z nieba i pochłonie ich?».
Lecz On, odwróciwszy się, zgromił ich. I udali się do innego miasteczka.
A gdy szli drogą, ktoś powiedział do Niego: «Pójdę za Tobą, dokądkolwiek się udasz».
Jezus mu odpowiedział: «Lisy mają nory i ptaki podniebne – gniazda, lecz Syn Człowieczy nie ma miejsca, gdzie by głowę mógł położyć».
Do innego rzekł: «Pójdź za Mną». Ten zaś odpowiedział: «Panie, pozwól mi najpierw pójść pogrzebać mojego ojca». Odparł mu: «Zostaw umarłym grzebanie ich umarłych, a ty idź i głoś królestwo Boże».
Jeszcze inny rzekł: «Panie, chcę pójść za Tobą, ale pozwól mi najpierw pożegnać się z moimi w domu». Jezus mu odpowiedział: «Ktokolwiek przykłada rękę do pługa, a wstecz się ogląda, nie nadaje się do królestwa Bożego».
Oto słowo Pańskie.
KLIKNIJ TUTAJ I PRZECZYTAJ PROFESJONALNIE PRZYGOTOWANE DLA CIEBIE KOMENTARZE DO CODZIENNEJ LITURGII SŁOWA NA EDYCJA.PL
KATECHEZA
LITURGIA SŁOWA
WPROWADZENIE
PAPIEŻ I MISJE
Różniło ich wiele – temperament, wykształcenie i spojrzenie na wiele spraw. Przez pewien czas jeden nienawidził i prześladował drugiego. Jednak to, co ich połączyło, było ważniejsze od różnic i wydarzeń z przeszłości. Połączyła ich miłość Chrystusa, troska o jedność Kościoła i pragnienie głoszenia Ewangelii „aż po krańce świata”.
To Apostołowie Święci Piotr i Paweł. Dwa filary naszego Kościoła. Pierwszy papież i pierwszy wielki misjonarz. Jest w Kościele takie miejsce, gdzie papieskość i misyjność łączy się w jedno. To działająca od 400 lat Kongregacja Ewangelizacji Narodów (1622) i wspierające ją od 100 lat Papieskie Dzieła Misyjne. Troszczą się one o to, co leżało na sercu obu Apostołom – o jedność Kościoła i głoszenie Ewangelii w każdej kulturze i narodzie.
Od czasów Świętych Piotra i Pawła minęły dwa tysiąclecia. Ewangelia dotarła na wszystkie kontynenty, ale dzieło nie zostało jeszcze zakończone. Przeciwnie, właśnie teraz stało się wyzwaniem szczególnie pilnym i naglącym, a skierowanym do wszystkich wierzących. Mocno i jednogłośnie podkreślili to trzej ostatni papieże – św. Jan Paweł II, Benedykt XVI i Franciszek.
W przeddzień uroczystości Świętych Apostołów Piotra i Pawła przypomnijmy sobie słowa św. Jana Pawła II z encykliki Redemptoris missio – dokumentu, który mimo upływu lat wciąż jest „perłą” papieskiego nauczania o misjach: „Wszyscy chrześcijanie, członkowie Kościoła, na mocy Chrztu świętego są współodpowiedzialni za działalność misyjną. Udział wspólnot i poszczególnych wiernych w tym prawie i obowiązku nazywa się «współpracą misyjną». Współpraca ta jest zakorzeniona i przeżywana przede wszystkim w osobistym zjednoczeniu z Chrystusem (…). Skuteczność działania na polu misyjnym Kościoła zależy od świętości życia każdego chrześcijanina (…) Udział w misji powszechnej (…) jest oznaką dojrzałości wiary i życia chrześcijańskiego, które przynosi owoce. W ten sposób wierzący rozszerza granice swej miłości, okazując troskę o tych, którzy są daleko, tak jak i o tych, którzy są blisko: modli się za misje i o powołania misyjne, pomaga misjonarzom, śledzi z zainteresowaniem ich działalność, a kiedy wracają, przyjmuje ich z taką samą radością, z jaką pierwsze wspólnoty chrześcijańskie słuchały Apostołów opowiadających, jak wiele Bóg zdziałał przez ich przepowiadanie (por. Dz 14, 27)”.
Anna Sobiech, Papieskie Dzieła Misyjne
Rodzina (nie)idealna
O akceptacji tego co trudne
Najwyższy czas, by odkryć prawdę, że Bóg kocha wszystkie rodziny. Także te niedoskonałe, niepełne, z konfliktami i trudnościami. Wysokie wymagania zawarte w Biblii są po to, by rodzinę jednoczyć, a nie dzielić.
Joël Pralong – szwajcarski kapłan i jednocześnie doradca rodzinny z dużym doświadczeniem. Ma sprawdzone sposoby reagowania, kiedy na rodzinę spadają różne problemy: bunt dzieci, kryzys wieku dojrzewania, nieporozumienia małżeńskie, separacja, rozwód, homoseksualizm dziecka, uzależnienia czy próby samobójcze nastolatków.
Edycja Świętego Pawła wydała wcześniej dwie książki tego autora, które cieszą się popularnością wśród ludzi młodych: Co gryzie nastolatka? Rozmowy bez tajemnic oraz Z nastolatkami o miłości. Rozmowy bez tajemnic.
