WPROWADZENIE
KATECHEZA
LITURGIA SŁOWA
Wymowne jest wołanie psalmisty, pełniące dziś w liturgii rolę antyfony na wejście: Nie opuszczaj mnie Panie… Święty Augustyn z kolei powie: „Niespokojne jest serce nasze, dopóki nie spocznie w Tobie”. Każdy, bardziej lub mniej świadomie, doświadcza tej tęsknoty, tęsknoty za Bogiem, za Ojcem. Każdy udział w Eucharystii daje możliwość przynajmniej częściowego zaspokojenia tych pragnień.
MIŁOSIERNE SERCE
Boże drogi są zupełnie inne niż ludzkie, a Boża logika odmienna od tej, którą kierujemy się na co dzień. Najpiękniejszym tego przejawem jest Boże miłosierdzie, które zadziwia i czasem wprawia wręcz w zakłopotanie. Rodzi też jednak radość i wdzięczność za miłość, jaką Bóg ma ku nam.
Człowiek żyje dziś w bardzo szybkim tempie, goniąc za wieloma sprawami, większymi lub całkiem błahymi. Niestety daje się przy tej okazji wciągnąć w spiralę myślenia zasadami doczesności. Nie dostrzega czy nie rozumie, z jak wielkim darem przychodzi sam Bóg, a przychodzi On przecież z miłosierdziem. Bywa czasem, że zamiast cieszyć się z przebaczenia, jakiego Bóg udziela, człowiek wyraża sprzeciw, argumentując, iż ktoś, żyjąc tak, a nie inaczej, na tę Bożą łaskę nie zasłużył.
Nic bardziej mylnego, ponieważ każdy, kto skruszonym sercem o Boże miłosierdzie prosi, kto go pragnie i zmienia swoje życie, podejmując trud nawrócenia, tę wielką łaskę otrzymuje. Bóg czyni to z niepojętej miłości, jaką ma ku nam wszystkim, gdyż jest miłośnikiem życia. Tę pełną miłości i miłosierdzia postawę ukazuje nam Jezus, który pragnie zatrzymać się u Zacheusza pogardzanego czy wręcz znienawidzonego przez ludzi.
Spotkanie Jezusa z Zacheuszem uczy nas, iż każdy, kto pragnie spotkać w swoim życiu Zbawiciela i doświadczyć Jego miłosiernego spojrzenia, może to osiągnąć „przekraczając siebie”, zmieniając swój sposób postępowania, darując krzywdy i prosząc o przebaczenie.
Patrząc na to ewangeliczne spotkanie, przypomnijmy sobie, iż Serce Jezusa jest sercem cierpliwym i wielkiego miłosierdzia.
ks. Michał Kacprzyk, Papieskie Dzieła Misyjne
LITURGIA SŁOWA
KATECHEZA
WPROWADZENIE
PIERWSZE CZYTANIE (Mdr 11, 22 – 12, 2)
Bóg miłuje całe stworzenie
Czytanie z Księgi Mądrości
Panie, świat cały przy Tobie jak ziarnko na szali, kropla rosy porannej, co opadła na ziemię. Nad wszystkimi masz litość, bo wszystko w Twej mocy, i oczy zamykasz na grzechy ludzi, by się nawrócili. Miłujesz bowiem wszystkie byty, niczym się nie brzydzisz, co uczyniłeś, bo gdybyś miał coś w nienawiści, nie ukształtowałbyś tego.
Jakżeby coś trwać mogło, gdybyś Ty tego nie chciał? Jakby się zachowało to, czego byś nie wezwał? Oszczędzasz wszystko, bo to wszystko Twoje, Władco, miłujący życie!
Bo we wszystkim jest Twoje nieśmiertelne tchnienie. Dlatego nieznacznie karzesz upadających i strofujesz, przypominając, w czym grzeszą, by wyzbywszy się złości, w Ciebie, Panie, uwierzyli.
Oto słowo Boże.
PSALM (Ps 145 (144), 1b-2. 8-9. 10-11. 13-14 (R.: 1b))
Refren: Będę Cię wielbił, Boże mój i Królu
Będę Cię wielbił, Boże mój i Królu, *
i sławił Twoje imię przez wszystkie wieki.
Każdego dnia będę błogosławił Ciebie *
i na wieki wysławiał Twoje imię.
Refren: Będę Cię wielbił, Boże mój i Królu
Pan jest łagodny i miłosierny, *
nieskory do gniewu i bardzo łaskawy.
Pan jest dobry dla wszystkich, *
a Jego miłosierdzie nad wszystkim, co stworzył.
Refren: Będę Cię wielbił, Boże mój i Królu
Niech Cię wielbią, Panie, wszystkie Twoje dzieła *
i niech Cię błogosławią Twoi wyznawcy.
Niech mówią o chwale Twojego królestwa *
i niech głoszą Twoją potęgę.
Refren: Będę Cię wielbił, Boże mój i Królu
Królestwo Twoje królestwem wszystkich wieków, *
przez wszystkie pokolenia Twoje panowanie.
Pan podtrzymuje wszystkich, którzy upadają, *
i podnosi wszystkich zgnębionych.
Refren: Będę Cię wielbił, Boże mój i Królu
DRUGIE CZYTANIE (2 Tes 1, 11 – 2, 2)
Uświęcenie chrześcijan przynosi chwałę Chrystusowi
Czytanie z Drugiego Listu Świętego Pawła Apostoła do Tesaloniczan
Bracia:
Modlimy się stale za was, aby Bóg nasz uczynił was godnymi swego wezwania i aby z mocą wypełnił w was wszelkie pragnienie dobra oraz działanie wiary. Aby w was zostało uwielbione imię Pana naszego, Jezusa Chrystusa – a wy w Nim – za łaską Boga naszego i Pana Jezusa Chrystusa.
W sprawie przyjścia Pana naszego, Jezusa Chrystusa, i naszego zgromadzenia się wokół Niego prosimy was, bracia, abyście się nie dali zbyt łatwo zachwiać w waszym rozumieniu ani zastraszyć bądź przez ducha, bądź przez mowę, bądź przez list, rzekomo od nas pochodzący, jakby już nastawał dzień Pański.
Oto słowo Boże.
ŚPIEW PRZED EWANGELIĄ (J 3, 16)
Aklamacja: Alleluja, alleluja, alleluja.
Tak Bóg umiłował świat, że dał swojego Syna Jednorodzonego;
każdy, kto w Niego wierzy, ma życie wieczne.
Aklamacja: Alleluja, alleluja, alleluja.
EWANGELIA (Łk 19, 1-10)
Syn Człowieczy przyszedł szukać i zbawić to, co zginęło
+ Słowa Ewangelii według Świętego Łukasza
Jezus wszedł do Jerycha i przechodził przez miasto. A pewien człowiek, imieniem Zacheusz, który był zwierzchnikiem celników i był bardzo bogaty, chciał koniecznie zobaczyć Jezusa, któż to jest, ale sam nie mógł z powodu tłumu, gdyż był niskiego wzrostu. Pobiegł więc naprzód i wspiął się na sykomorę, aby móc Go ujrzeć, tamtędy bowiem miał przechodzić.
Gdy Jezus przyszedł na to miejsce, spojrzał w górę i rzekł do niego: «Zacheuszu, zejdź prędko, albowiem dziś muszę się zatrzymać w twoim domu». Zszedł więc z pośpiechem i przyjął Go rozradowany. A wszyscy, widząc to, szemrali: «Do grzesznika poszedł w gościnę».
Lecz Zacheusz stanął i rzekł do Pana: «Panie, oto połowę mego majątku daję ubogim, a jeśli kogoś w czymś skrzywdziłem, zwracam poczwórnie».
Na to Jezus rzekł do niego: «Dziś zbawienie stało się udziałem tego domu, gdyż i on jest synem Abrahama. Albowiem Syn Człowieczy przyszedł odszukać i zbawić to, co zginęło».
Oto słowo Pańskie.
KLIKNIJ TUTAJ I PRZECZYTAJ PROFESJONALNIE PRZYGOTOWANE DLA CIEBIE KOMENTARZE DO CODZIENNEJ LITURGII SŁOWA NA EDYCJA.PL
KATECHEZA
LITURGIA SŁOWA
WPROWADZENIE
MISYJNA FORMACJA KLERYKÓW
Przygotowanie do sakramentalnego kapłaństwa dokonuje się na wielu płaszczyznach. Jedną z nich jest zdobywanie wiedzy teologicznej, która nieodzownie wiąże się misjami. Nie można zatem w trakcie formacji seminaryjnej pominąć tego aspektu, gdyż grozi to swego rodzaju niepełnym uformowaniem do pracy duszpasterskiej.
Wśród wielu gałęzi dyscyplin teologicznych nie wolno pominąć kwestii misyjnej działalności Kościoła. Sobór Watykański II zauważa bowiem, iż trzeba, aby duch misyjny stawał się widoczny w kapłańskim życiu już od pierwszych lat posługiwania. Nie dziwi więc fakt, że Ojcowie Soboru przypomnieli, iż cały Kościół z natury swej jest misyjny oraz że ważne jest, by wszyscy, mając świadomość własnej odpowiedzialności za dzieło szerzenia Dobrej Nowiny o zbawieniu w Chrystusie, ochoczo podjęli swoją własną cząstkę w tymże dziele (por. Dekret o działalności misyjnej Kościoła 35).
Ponadto dokumenty soborowe wyjaśniają, iż konieczne jest wprowadzenie do harmonogramu studiów seminaryjnych przedmiotu zwanego misjologią. Alumni seminarium, otrzymawszy tego typu wiedzę, stają się wrażliwi na potrzeby misji, a przez to w swojej przyszłej posłudze duszpasterskiej dostrzegają horyzonty misyjnej działalności Kościoła.
W rozwijaniu tejże świadomości znaczące miejsce zajmuje Papieska Unia Misyjna, założona przez bł. Pawła Mannę. Powstała w 1916 roku i określana jest mianem „Duszy wszystkich dzieł misyjnych”. Przez swoją działalność pośród seminarzystów propaguje inicjatywy prowadzone przez Papieskie Dzieła Misyjne.
Ponadto w tej kwestii pomagają powstałe w seminariach Kleryckie Koła Misyjne. Przez modlitwę w intencji misji i misjonarzy troszczą się o dzieło misyjne. Bardzo często organizują spotkania z misjonarzami oraz na miarę swoich możliwości wspierają materialnie misyjnych seminarzystów.
Misyjna formacja kleryków nie jest czymś fakultatywnym, lecz stanowi integralną część całej formacji w seminarium. Owocuje ona w postaci wrażliwości na sprawy misji i zaangażowania na tym polu w działalności duszpasterskiej. Duchowni posiadający świadomość misyjną stają się tymi, którzy ukazują wiernym, jak wielka jest działalność misyjna, jak wiele trzeba jeszcze zrobić i jak może zaangażować się w nią każdy ochrzczony. Dziś światu potrzeba misyjnych kapłanów.
ks. Michał Kacprzyk, Papieskie Dzieła Misyjne
