WPROWADZENIE
KATECHEZA
LITURGIA SŁOWA
BOŻY GMACH
Rocznica poświęcenia własnej świątyni za każdym razem uzmysławia nam, iż Bóg sam pragnie być między swoim ludem. On chce być kimś, kogo człowiek potrzebuje, z kim pragnie przebywać, dzieląc swoje radości i smutki.
Świątynia jest szczególnym miejscem nie tylko ze względu na odmienny od reszty budowli styl architektoniczny, lecz nade wszystko dlatego, iż prawdziwie mieszka w niej Bóg. Ponadto jako dom modlitwy staje się dla nas, wierzących, nieodłącznym elementem życia wiarą na co dzień. Apostoł Narodów przypomina nam dziś, tak samo jak niegdyś wspólnocie wierzących w Koryncie, iż my sami jesteśmy Bożą budowlą. Bóg mieszka we wnętrzu człowieka! Koryntianie współcześni św. Pawłowi bardzo często o tym zapominali. Niestety i dziś wielu ludzi zachowuje się podobnie, wykazując brak szacunku wobec innych, ale i wobec samych siebie. Problemy małżeńskie i rodzinne, brak szacunku do rodziców i starszych, przywiązanie do kultury, która manifestuje kult ciała – to wszystko nam o tym mówi. Tymczasem nie wolno nam lekceważyć tej Bożej obecności, czy o niej zapominać, gdyż chrześcijanin to ktoś, kto postępowaniem ukazuje obecność Boga i Jego rolę w swoim życiu. Pan Bóg, znając każdego z nas po imieniu, pragnie być obecny w naszym życiu. Pragnie, byśmy pozwolili Mu w nas zamieszkać. To otwarcie na Boże działanie w naszym życiu daje nam siłę i świadomość, iż Bóg jest między nami, że nas wspiera i troszczy się o nas. To rodzi w nas także postawę szacunku tak wobec Jego Majestatu, jak i wobec siebie będących świątynią Boga.
ks. Michał Kacprzyk, Papieskie Dzieła Misyjne
LITURGIA SŁOWA
KATECHEZA
WPROWADZENIE
XXXI NIEDZIELA ZWYKŁA, ROK C
PIERWSZE CZYTANIE (Mdr 11, 22 – 12, 2)
Bóg miłuje całe stworzenie
Czytanie z Księgi Mądrości
Panie, świat cały przy Tobie jak ziarnko na szali, kropla rosy porannej, co opadła na ziemię. Nad wszystkimi masz litość, bo wszystko w Twej mocy, i oczy zamykasz na grzechy ludzi, by się nawrócili. Miłujesz bowiem wszystkie byty, niczym się nie brzydzisz, co uczyniłeś, bo gdybyś miał coś w nienawiści, nie ukształtowałbyś tego.
Jakżeby coś trwać mogło, gdybyś Ty tego nie chciał? Jakby się zachowało to, czego byś nie wezwał? Oszczędzasz wszystko, bo to wszystko Twoje, Władco, miłujący życie!
Bo we wszystkim jest Twoje nieśmiertelne tchnienie. Dlatego nieznacznie karzesz upadających i strofujesz, przypominając, w czym grzeszą, by wyzbywszy się złości, w Ciebie, Panie, uwierzyli.
Oto słowo Boże.
PSALM RESPONSORYJNY (Ps 145 (144), 1b-2. 8-9. 10-11. 13-14)
Refren: Będę Cię wielbił, Boże mój i Królu.
Albo: Alleluja.
Będę Cię wielbił, Boże mój i Królu, *
i sławił Twoje imię przez wszystkie wieki.
Każdego dnia będę błogosławił Ciebie *
i na wieki wysławiał Twoje imię.
Refren: Będę Cię wielbił, Boże mój i Królu.
Pan jest łagodny i miłosierny, *
nieskory do gniewu i bardzo łaskawy.
Pan jest dobry dla wszystkich, *
a Jego miłosierdzie nad wszystkim, co stworzył.
Refren: Będę Cię wielbił, Boże mój i Królu.
Niech Cię wielbią, Panie, wszystkie Twoje dzieła *
i niech Cię błogosławią Twoi wyznawcy.
Niech mówią o chwale Twojego królestwa *
i niech głoszą Twoją potęgę.
Refren: Będę Cię wielbił, Boże mój i Królu.
Królestwo Twoje królestwem wszystkich wieków, *
przez wszystkie pokolenia Twoje panowanie.
Pan podtrzymuje wszystkich, którzy upadają, *
i podnosi wszystkich zgnębionych.
Refren: Będę Cię wielbił, Boże mój i Królu.
DRUGIE CZYTANIE (2 Tes 1, 11 – 2, 2)
Uświęcenie chrześcijan przynosi chwałę Chrystusowi
Czytanie z Drugiego Listu Świętego Pawła Apostoła do Tesaloniczan
Bracia:
Modlimy się stale za was, aby Bóg nasz uczynił was godnymi swego wezwania i aby z mocą wypełnił w was wszelkie pragnienie dobra oraz działanie wiary. Aby w was zostało uwielbione imię Pana naszego, Jezusa Chrystusa – a wy w Nim – za łaską Boga naszego i Pana Jezusa Chrystusa.
W sprawie przyjścia Pana naszego, Jezusa Chrystusa, i naszego zgromadzenia się wokół Niego prosimy was, bracia, abyście się nie dali zbyt łatwo zachwiać w waszym rozumieniu ani zastraszyć bądź przez ducha, bądź przez mowę, bądź przez list, rzekomo od nas pochodzący, jakby już nastawał dzień Pański.
Oto słowo Boże.
ŚPIEW PRZED EWANGELIĄ (Por. J 3, 16)
Aklamacja: Alleluja, alleluja, alleluja.
Tak Bóg umiłował świat, że dał swojego Syna Jednorodzonego;
każdy, kto w Niego wierzy, ma życie wieczne.
Aklamacja: Alleluja, alleluja, alleluja.
EWANGELIA (Łk 19, 1-10)
Nawrócenie Zacheusza
Słowa Ewangelii według Świętego Łukasza
Jezus wszedł do Jerycha i przechodził przez miasto. A pewien człowiek, imieniem Zacheusz, który był zwierzchnikiem celników i był bardzo bogaty, chciał koniecznie zobaczyć Jezusa, któż to jest, ale sam nie mógł z powodu tłumu, gdyż był niskiego wzrostu. Pobiegł więc naprzód i wspiął się na sykomorę, aby móc Go ujrzeć, tamtędy bowiem miał przechodzić.
Gdy Jezus przyszedł na to miejsce, spojrzał w górę i rzekł do niego: «Zacheuszu, zejdź prędko, albowiem dziś muszę się zatrzymać w twoim domu». Zszedł więc z pośpiechem i przyjął Go rozradowany. A wszyscy, widząc to, szemrali: «Do grzesznika poszedł w gościnę».
Lecz Zacheusz stanął i rzekł do Pana: «Panie, oto połowę mego majątku daję ubogim, a jeśli kogoś w czymś skrzywdziłem, zwracam poczwórnie».
Na to Jezus rzekł do niego: «Dziś zbawienie stało się udziałem tego domu, gdyż i on jest synem Abrahama. Albowiem Syn Człowieczy przyszedł odszukać i zbawić to, co zginęło».
Oto słowo Pańskie.
KLIKNIJ TUTAJ I PRZECZYTAJ PROFESJONALNIE PRZYGOTOWANE DLA CIEBIE KOMENTARZE DO CODZIENNEJ LITURGII SŁOWA NA EDYCJA.PL
KATECHEZA
LITURGIA SŁOWA
WPROWADZENIE
BUDOWANE Z RÓŻAŃCEM
Dobra Nowina, docierając na coraz to kolejne obszary, rodzi w ludzkich sercach wiarę. Powstające wspólnoty, tak bardzo pragnące cieszyć się swoimi parafialnymi świątyniami, mimo gorliwej wiary nie są w stanie samodzielnie sfinansować ich budowy. Z pomocą przychodzi wielkie dzieło bł. Pauliny Jaricot.
Czas XIX-wiecznych przemian społeczno-gospodarczych często kojarzony jest z rozwojem miast, powstawaniem fabryk, ale i z wycieńczającą pracą tych, którzy, szukając lepszego życia, przybywali tłumnie do ośrodków miejskich. I w takim właśnie czasie przyszła na świat Paulina Jaricot, która stała się wymownym symbolem troski ludzi świeckich o misje. Dorastając w atmosferze sprzyjającej próżności, jako siedemnastoletnia dziewczyna postanowiła zmienić swoje życie. Zaczęła zabiegać o to, co wieczne, a w wieku 23 lat powołała do istnienia Dzieło Rozkrzewiania Wiary, by 4 lata później dać początek kolejnemu, którym jest Żywy Różaniec. Te dwa dzieła, ukierunkowane od samego swego początku na pomoc misjom, stały się doprawdy wielkim dobrem na rzecz tejże działalności. Błogosławiona Paulina Jaricot, tworząc Dzieło Rozkrzewiania Wiary, zachęcała, by każdy jego członek wspierał misje cotygodniową, niezwykle skromną ofiarą. Jej pomysł i entuzjazm zostały bardzo dobrze przyjęte i dzięki temu bardzo szybko idea ta została rozpropagowana. Podobnie rzecz miała się z Żywym Różańcem, powstałym jako zadośćuczynienie za bezbożność rewolucji francuskiej oraz jako wielkie modlitewne zaplecze Dzieła Rozkrzewiania Wiary. W Polsce człnkowie Róż Żywego Różańca coraz bardziej uświadamiają sobie, jaki cel przyświecał ich założycielce – bł. Paulinie Jaricot. Dlatego też, mając świadomość, jak ważne jest wspieranie misji, otaczają je swoją codzienną modlitwą i przekazują materialny dar serca. Warto zauważyć, iż Róże Żywego Różańca, uczestnicząc w projekcie „Żywy Różaniec dla Misji”, wspierają misje nie tylko w aspekcie powszechnym, lecz także lokalnym, ponieważ połowa zebranych w tej akcji funduszy przeznaczana jest na diecezjalny projekt misyjny. To dzięki temu wsparciu corocznie udaje się w wymierny sposób pomóc wspólnotom młodym i ubogim, budując w nich kościoły czy kaplice. Wkład Żywego Różańca w misje jest wspaniałym przykładem misyjnej solidarności oraz działalności apostolskiej w świecie.
ks. Michał Kacprzyk, Papieskie Dzieła Misyjne
