WPROWADZENIE
KATECHEZA
LITURGIA SŁOWA
Dzień dzisiejszy jest jednym z najbardziej radosnych w ciągu roku. Kościół oddaje cześć wszystkim, którzy dostąpili chwały nieba, tym oficjalnie ogłoszonym i tym, których nie wyniesiono na ołtarze, chociaż radują się przebywaniem z Bogiem na wieki. Jest ich bardzo wielu, co akcentuje liturgia słowa. Przeżywana radość wyzwala nadzieję na zbawienie każdego z nas. „W domu Ojca mego jest mieszkań wiele”.
PRAWDZIWE SZCZĘŚCIE
W każdym języku brzmi inaczej i dla wielu ludzi oznacza zupełnie co innego. Czym jest szczęście? Odpowiadając na to pytanie, ludzie najczęściej koncentrują się na tym, co tu, na ziemi. Tymczasem tym, co daje prawdziwe szczęście, bo nieznające końca, jest przebywanie z Bogiem w niebie.
Dzień 1 listopada bardzo często kojarzymy ze smutkiem i zadumą, która wiąże się z nawiedzaniem grobów naszych przodków. Pamięć o zmarłych jest niesłychanie ważna, ponieważ ona uwrażliwia nas na sprawę ludzkiego przemijania i przypomina o istnieniu życia wiecznego. Nie to jest jednak przesłaniem uroczystości Wszystkich Świętych.
Oczyma wiary bez trudu widzimy ten niezliczony tłum ze wszystkich ludów i narodów, pokoleń i języków, który cieszy się oglądaniem Bożego oblicza. To święci i błogosławieni wszystkich czasów, ci, których imiona znamy i modlimy się, wzywając ich wstawiennictwa. To także ci, którzy przeszli przez to życie w przyjaźni z Bogiem, żyjąc pobożnie, wytrwale krocząc drogą Bożego prawa. Znamy tych ludzi, mimo że Kościół oficjalnie nie wyniósł ich na ołtarze. To nasi dziadkowie, rodzice, sąsiedzi, kapłani, nauczyciele czy inni, których spotkaliśmy w życiu.
Dzisiejsza uroczystość przypomina nam, iż świętość nie jest czymś nieosiągalnym, lecz jest powołaniem każdej i każdego z nas. Wszyscy jesteśmy dziećmi Bożymi i Bóg sam pragnie, byśmy z Nim dzielili radość nieba na wieki.
ks. Michał Kacprzyk, Papieskie Dzieła Misyjne
LITURGIA SŁOWA
KATECHEZA
WPROWADZENIE
PIERWSZE CZYTANIE (Ap 7, 2-4. 9-14)
Triumf wybranych
Czytanie z Apokalipsy Świętego Jana Apostoła
Ja, Jan, ujrzałem innego anioła, wstępującego od wschodu słońca, a mającego pieczęć Boga żywego. Zawołał on donośnym głosem do czterech aniołów, którym dano moc wyrządzić szkodę ziemi i morzu: «Nie wyrządzajcie szkody ziemi ni morzu, ni drzewom, aż opieczętujemy czoła sług Boga naszego». I usłyszałem liczbę opieczętowanych: sto czterdzieści cztery tysiące opieczętowanych ze wszystkich pokoleń synów Izraela.
Potem ujrzałem: a oto wielki tłum, którego nie mógł nikt policzyć, z każdego narodu i wszystkich pokoleń, ludów i języków, stojący przed tronem i przed Barankiem. Odziani są w białe szaty, a w ręku ich palmy. I głosem donośnym tak wołają: «Zbawienie w Bogu naszym, Zasiadającym na tronie, i w Baranku».
A wszyscy aniołowie stanęli wokół tronu i Starców, i czterech Istot żyjących, i na oblicza swe padli przed tronem, i pokłon oddali Bogu, mówiąc: «Amen. Błogosławieństwo i chwała, i mądrość, i dziękczynienie, i cześć, i moc, i potęga Bogu naszemu na wieki wieków! Amen».
A jeden ze Starców odezwał się do mnie tymi słowami: «Ci przyodziani w białe szaty kim są i skąd przybyli?» I powiedziałem do niego: «Panie, ty wiesz».
I rzekł do mnie: «To ci, którzy przychodzą z wielkiego ucisku i opłukali swe szaty, i w krwi Baranka je wybielili».
Oto słowo Boże.
PSALM RESPONSORYJNY (Ps 24 (23), 1b-2. 3-4b. 5-6)
Refren: Oto lud wierny, szukający Boga.
Do Pana należy ziemia i wszystko, co ją napełnia, *
świat cały i jego mieszkańcy.
Albowiem On go na morzach osadził *
i utwierdził ponad rzekami.
Refren: Oto lud wierny, szukający Boga.
Kto wstąpi na górę Pana, *
kto stanie w Jego świętym miejscu?
Człowiek rąk nieskalanych i czystego serca, *
którego dusza nie lgnęła do marności.
Refren: Oto lud wierny, szukający Boga.
On otrzyma błogosławieństwo od Pana *
i zapłatę od Boga, swego Zbawcy.
Oto pokolenie tych, którzy Go szukają, *
którzy szukają oblicza Boga Jakuba.
Refren: Oto lud wierny, szukający Boga.
DRUGIE CZYTANIE (1 J 3, 1-3)
Ujrzymy Boga takim, jakim jest
Czytanie z Pierwszego Listu Świętego Jana Apostoła
Najmilsi:
Popatrzcie, jaką miłością obdarzył nas Ojciec: zostaliśmy nazwani dziećmi Bożymi, i rzeczywiście nimi jesteśmy. Świat zaś dlatego nas nie zna, że nie poznał Jego.
Umiłowani, obecnie jesteśmy dziećmi Bożymi, ale jeszcze się nie ujawniło, czym będziemy. Wiemy, że gdy się objawi, będziemy do Niego podobni, bo ujrzymy Go takim, jakim jest.
Każdy zaś, kto pokłada w Nim tę nadzieję, uświęca się, podobnie jak On jest święty.
Oto słowo Boże.
ŚPIEW PRZED EWANGELIĄ (Mt 11, 28)
Aklamacja: Alleluja, alleluja, alleluja.
Przyjdźcie do Mnie wszyscy,
którzy utrudzeni i obciążeni jesteście, a Ja was pokrzepię.
Aklamacja: Alleluja, alleluja, alleluja.
EWANGELIA (Mt 5, 1-12a)
Cieszcie się i radujcie, albowiem wielka jest wasza nagroda w niebie
+ Słowa Ewangelii według Świętego Mateusza
Jezus, widząc tłumy, wyszedł na górę. A gdy usiadł, przystąpili do Niego Jego uczniowie. Wtedy otworzył usta i nauczał ich tymi słowami:
«Błogosławieni ubodzy w duchu, albowiem do nich należy królestwo niebieskie.
Błogosławieni, którzy się smucą, albowiem oni będą pocieszeni.
Błogosławieni cisi, albowiem oni na własność posiądą ziemię.
Błogosławieni, którzy łakną i pragną sprawiedliwości, albowiem oni będą nasyceni.
Błogosławieni miłosierni, albowiem oni miłosierdzia dostąpią.
Błogosławieni czystego serca, albowiem oni Boga oglądać będą.
Błogosławieni, którzy wprowadzają pokój, albowiem oni będą nazwani synami Bożymi.
Błogosławieni, którzy cierpią prześladowanie dla sprawiedliwości, albowiem do nich należy królestwo niebieskie.
Błogosławieni jesteście, gdy wam urągają i prześladują was i gdy z mego powodu mówią kłamliwie wszystko złe o was. Cieszcie się i radujcie, albowiem wielka jest wasza nagroda w niebie».
Oto słowo Pańskie.
KLIKNIJ TUTAJ I PRZECZYTAJ PROFESJONALNIE PRZYGOTOWANE DLA CIEBIE KOMENTARZE DO CODZIENNEJ LITURGII SŁOWA NA EDYCJA.PL
KATECHEZA
LITURGIA SŁOWA
WPROWADZENIE
PATRONI MISYJNI
Tymi, którzy najpiękniej pokazują, jak wygląda współpraca z łaską Bożą, są święci. Wielu z nich to swego rodzaju „specjaliści” od rozmaitych obszarów działalności Kościoła. Są wśród nich oczywiście i ci, którzy, w różny sposób troszcząc się o misje, zostali ich patronami.
Mówiąc o patronach misji, nie sposób nie zacząć od Franciszka Ksawerego. Ten żyjący w XVI wieku hiszpański kapłan w wieku 19 lat wyjechał do Paryża, gdzie podjął studia teologiczne. Tam też poznał św. Ignacego Loyolę, który stał się jego przyjacielem i towarzyszem w poświęceniu dla Bożej sprawy. Mając 31 lat, przyjął w Rzymie święcenia kapłańskie, a w 1541 roku wyruszył na wyprawę misyjną do Indii. Dotarł do Goa, gdzie podjął gorliwą pracę. Poznawał miejscowe zwyczaje, zgłębiał kulturę i uczył się języka. Stamtąd też wyruszył do Japonii, lecz zauważył, że aby Ewangelia na stałe zamieszkała w sercach Japończyków, potrzeba najpierw ewangelizacji Chin. Dlatego też udał się na jedną z wysp leżących w pobliżu Chin, gdzie w nocy z 2 na 3 grudnia 1552 roku zmarł wskutek ciężkiej choroby. Przez potomnych został nazwany apostołem Indii.
Kolejną, niezwykle ważną osobą, jest św. Teresa od Dzieciątka Jezus. Wstąpiła do klasztoru karmelitańskiego, mając 15 lat, aby przez nieustanną modlitwę błagać o zbawienie dusz. I choć sama nigdy nie wyjechała na misje, to stała się prawdziwą misjonarką właśnie dzięki wytrwałej modlitwie w intencji działalności misyjnej Kościoła. Podczas pobytu w Karmelu rozczytywała się w żywotach misjonarzy, podejmując trud ofiary na rzecz misji. Zmarła 30 września 1897 roku, została kanonizowana przez papieża Piusa XI w roku 1925. Przez niego także została ogłoszona patronką misji, misjonarzy i misjonarek.
Przy tej okazji należy wspomnieć również postać bł. Marii Teresy Ledóchowskiej, która jest patronką współpracy misyjnej. Warto uczynić to tym bardziej, że w tym roku przeżywamy 100 rocznicę jej śmierci. Mimo, iż nigdy nie odwiedziła Afryki, nazywana jest matką tego kontynentu. Wszystko to za sprawą wielkiego zaangażowania w promocję misji. Jej działalność polegała na niesieniu pomocy misjom, budzeniu powołań misyjnych, redakcji czasopism czy korespondencji z misjonarzami.
Patrząc na duchowy dorobek misyjnych patronów, przez ich wstawiennictwo polecajmy Bogu sprawę głoszenia Ewangelii.
ks. Michał Kacprzyk, Papieskie Dzieła Misyjne
