WPROWADZENIE
KATECHEZA
LITURGIA SŁOWA
Niedziela Chrztu Pańskiego skłania nas do refleksji nad znaczeniem chrztu w naszym życiu. Sakrament ten wymaga od nas stałej współpracy z łaską, aby pojawiły się owoce sakramentalne. Chrzest Jezusa przypomina nam, że trwanie w łasce uświęcającej i modlitwie pozwala nam w pełni realizować w życiu zobowiązania chrzcielne i czerpać siłę ze zjednoczenia z Trójcą Świętą.
NOWE ŻYCIE W CHRYSTUSIE
Chrzest jest najpiękniejszym i najwspanialszym darem Boga – pisze św. Grzegorz z Nazjanzu. Darem – ponieważ jest udzielany tym, którzy nic nie przynoszą; łaską – bo jest dawany nawet tym, którzy zawinili; chrztem (zanurzeniem) – bo grzech zostaje pogrzebany w wodzie; namaszczeniem – ponieważ jest święty i królewski (a królów się namaszcza); oświeceniem – bo jest jaśniejącym światłem; szatą – bo zakrywa nasz wstyd; obmyciem – bo oczyszcza; pieczęcią – ponieważ strzeże nas i jest znakiem panowania Boga. Jak wielka łaska została nam dana….
Grzesznicy – żołnierze, nierządnice, celnicy – przychodzili do proroka Jana Chrzciciela, ponieważ pragnęli „chrztu nawrócenia na odpuszczenie grzechów”. Właściwie Jezus nie potrzebował tego chrztu, bo był bez grzechu. Przyjęcie jednak chrztu przez Niego uzmysławia nam dwie rzeczy: Jezus bierze na siebie nasze grzechy i jednocześnie, pozwalając się zanurzyć, zapowiada swoją mękę i swoje zmartwychwstanie. Przy tym znaku gotowości do poniesienia za nas śmierci otwiera się niebo i rozbrzmiewa głos „ten jest mój Syn umiłowany, w którym mam upodobanie” (por. Youcat 87).
Przez chrzest człowiek nie rozmywa się w anonimowej boskości, lecz jest utwierdzony w swojej indywidualności. Otrzymać na chrzcie imię oznacza Bóg mnie zna, akceptuje mnie i przyjmuje mnie na zawsze w mojej niemożliwej do pomylenia niepowtarzalności (por. Youcat 201). Chrzest to brama sakramentów. Przez nią wchodzimy w życie wiary i jej praktykowanie.
Czy znam datę mojego chrztu, początku życia z Bogiem? Czy dziękuję Mu za ten dar, przez który zerwał ze mnie płaszcz grzechu i zanurzył w swoim życiu? Podziękuj Mu dziś za twój chrzest, za twoich rodziców chrzestnych i za tych, przez których Bóg zasiewał w twym sercu ziarna wiary..
ks. Daniel Łuka, paulista
LITURGIA SŁOWA
KATECHEZA
WPROWADZENIE
PIERWSZE CZYTANIE (Iz 42, 1-4. 6-7)
Chrystus sługą, w którym Bóg ma upodobanie
Pierwsza z czterech pieśni o Słudze Pańskim ukazuje Boga realizującego swoje plany zbawienia człowieka w historii świata. Sługa nie spełnia swojej woli, ale pełni misję powierzoną mu przez jego Stwórcę. Działanie wybrańca Bożego jest w mocy Ducha, co sprawia, że jego posłannictwo jest pełne łagodności, a on sam będzie skutecznie wprowadzał prawo Boże.
Czytanie z Księgi proroka Izajasza
Piotr napełniony Duchem Świętym powiedział: «Przełożeni ludu i starsi! Jeżeli przesłuchujecie nas dzisiaj w sprawie dobrodziejstwa, dzięki któremu chory człowiek odzyskał zdrowie, to niech będzie wiadomo To mówi Pan:
«Oto mój Sługa, którego podtrzymuję, Wybrany mój, w którym mam upodobanie. Sprawiłem, że Duch mój na Nim spoczął; On przyniesie narodom Prawo. Nie będzie wołał ni podnosił głosu, nie da słyszeć krzyku swego na dworze. Nie złamie trzciny nadłamanej, nie zagasi ledwo tlejącego się knotka. On rzeczywiście przyniesie Prawo. Nie zniechęci się ani nie załamie, aż utrwali Prawo na ziemi, a Jego pouczenia wyczekują wyspy.
Ja, Pan, powołałem Cię słusznie, ująłem Cię za rękę i ukształtowałem, ustanowiłem Cię przymierzem dla ludzi, światłością dla narodów, abyś otworzył oczy niewidomym, ażebyś z zamknięcia wypuścił jeńców, z więzienia tych, co mieszkają w ciemności».
Oto słowo Boże.
PSALM (Ps 29)
Bóg objawia swoją potęgę przez panowanie nad wszystkimi żywiołami ziemi. Bóg, stwarzając świat przez swoje słowo, ma władzę nad wszystkim, co stworzył. Całe stworzenie śpiewa pieśń dziękczynną na cześć swojego Stwórcy, gdyż tylko Jemu należna jest chwała i cześć.
Refren: Pan ześle pokój swojemu ludowi.
Oddajcie Panu, synowie Boży, *
oddajcie Panu chwałę i sławcie Jego potęgę.
Oddajcie Panu chwałę Jego imienia, *
na świętym dziedzińcu uwielbiajcie Pana.
Refren: Pan ześle pokój swojemu ludowi.
Ponad wodami głos Pański, *
Pan ponad wód bezmiarem!
Głos Pana potężny, *
głos Pana pełen dostojeństwa.
Refren: Pan ześle pokój swojemu ludowi.
Zagrzmiał Bóg majestatu: *
a w Jego świątyni wszyscy mówią: Chwała!».
Pan zasiadł nad potopem, *
Pan jako Król zasiada na wieki.
Refren: Pan ześle pokój swojemu ludowi.
DRUGIE CZYTANIE (Dz 10, 34-38)
Jezus został namaszczony Duchem Świętym
Pierwsza mowa Piotra skierowana do pogan podkreśla uniwersalizm zbawczego planu Boga. Według pierwszego apostoła, odpowiedzią na zbawienie ofiarowane nam w Jezusie Chrystusie jest uczciwe postępowanie w bojaźni Bożej. Misja Jezusa Zbawiciela została potwierdzona znakami i cudami, a przede wszystkim Jego prawym życiem w mocy Ducha Świętego.
Czytanie z Dziejów Apostolskich
Gdy Piotr przybył do domu setnika Korneliusza w Cezarei, przemówił w dłuższym wywodzie: «Przekonuję się, że Bóg naprawdę nie ma względu na osoby. Ale w każdym narodzie miły jest Mu ten, kto się Go boi i postępuje sprawiedliwie. Posłał swe słowo synom Izraela, zwiastując im pokój przez Jezusa Chrystusa. On to jest Panem wszystkich. Wiecie, co się działo w całej Judei, począwszy od Galilei, po chrzcie, który głosił Jan. Znacie sprawę Jezusa z Nazaretu, którego Bóg namaścił Duchem Świętym i mocą. Dlatego że Bóg był z Nim, przeszedł On, dobrze czyniąc i uzdrawiając wszystkich, którzy byli pod władzą diabła»,
Oto słowo Boże.
ŚPIEW PRZED EWANGELIĄ (Por. Mk 9, 7)
Aklamacja: Alleluja, alleluja, alleluja.
Otwarło się niebo i zabrzmiał głos Ojca:
«To jest mój Syn umiłowany, Jego słuchajcie».
Aklamacja: Alleluja, alleluja, alleluja.
EWANGELIA (Mt 3, 13-17)
Chrzest Jezusa
Inauguracja zbawczej misji Jezusa dokonuje się w obecności całej Trójcy Świętej podczas chrztu w Jordanie. Głos z nieba wskazuje, że Syn Boży z miłości do Ojca będzie realizował Jego wolę. Duch Święty jest tym, który będzie dopełniał misję Jezusa swoją mocą. Nawet Jan Chrzciciel, pełen pokory, wykonuje polecenie Jezusa, choć ma świadomość swojej niegodności, aby ochrzcić przychodzącego Mesjasza.
+ Słowa Ewangelii według Świętego Mateusza
Jezus przyszedł z Galilei nad Jordan do Jana, żeby przyjąć od niego chrzest. Lecz Jan powstrzymywał Go, mówiąc: «To ja potrzebuję chrztu od Ciebie, a Ty przychodzisz do mnie?».
Jezus mu odpowiedział: «Ustąp teraz, bo tak godzi się nam wypełnić wszystko, co sprawiedliwe». Wtedy Mu ustąpił.
A gdy Jezus został ochrzczony, natychmiast wyszedł z wody. A oto otworzyły się nad Nim niebiosa i ujrzał Ducha Bożego zstępującego jak gołębica i przychodzącego nad Niego. A głos z nieba mówił: «Ten jest mój Syn umiłowany, w którym mam upodobanie».
Oto słowo Pańskie.
KLIKNIJ TUTAJ I PRZECZYTAJ PROFESJONALNIE PRZYGOTOWANE DLA CIEBIE KOMENTARZE DO CODZIENNEJ LITURGII SŁOWA NA EDYCJA.PL
KATECHEZA
LITURGIA SŁOWA
WPROWADZENIE
Droga do radości
Przygoda jakościowa (…) ma coś wspólnego z wartościami wewnętrznymi, dążeniem do doskonałości i szukaniem pokoju w duszy.
Ta przygoda nie kryje się w rzeczywistości na zewnątrz serca i umysłu, ale wewnątrz nich. Wśród przygód jakościowych największą satysfakcję przynoszą te trzy: wiedza, służba społeczna i religia. Wiedza obejmuje wszystko to, co udoskonala umysł. (…) Wiedza staje się przygodą tylko wtedy, gdy jest postępująca; kiedy zrywa stare zasłony i odkrywa nowe horyzonty. Jedną z najbardziej czystych i naturalnych radości życia jest wzrastanie w prawdzie. (…)
Służba społeczna stanowi kolejną formę śmiałego przedsięwzięcia i nie chodzi tutaj o jakiś socjologiczny eksperyment mający zwalczyć nawyki jakiejś grupy rasowej, ale o służbę na rzecz
świata, a szczególnie tej drugiej połowy, która kładzie się spać głodna każdego wieczora. (…)
Ten rodzaj przedsięwzięcia, który utożsamia się z ludźmi dotkniętymi, głodnymi i niepiśmiennymi, wypłaca wysokie dywidendy wewnętrzne, a mianowicie radość, która pochodzi z rozdawania siebie na rzecz miłości bliźniego. (…)
Największą przygodą jest religia. Przez religię nie rozumiemy jałowego siedzenia w wygodnej, kościelnej ławce, lecz odpowiedź na obietnicę daną przez Boga-człowieka: „Ja natomiast przyszedłem po to, aby moje owce miały życie i to życie w pełni” (J 10, 10). I właśnie to jest cel – życie w pełni. Wzywa nas to do sprzeciwiania się naszej niezdyscyplinowanej woli, naszemu egocentryzmowi, naszemu małostkowemu poszukiwaniu siebie oraz do sprzedawania naszych pól, aby zdobyć drogocenna perłę. W tej przygodzie uwielbia się Płomień, a nie iskry.
Osiąga się psychologiczny szczyt, gdy można powiedzieć za św. Katarzyną z Genui: „Moje «ja» jest w Bogu, podobnie jak nie znam siebie poza Nim”. Ten rodzaj miłości wzywa nas do zainteresowania się światem, ponieważ Bóg kocha ten świat, stworzył go i jest zaangażowany w to przedsięwzięcie. Radość związana z tym zobowiązaniem nie pozwala zadowolić się byle czym, jeśli nie daje to pełnej satysfakcji. Pełna satysfakcja nie jest czymś, co powinno nas zadowolić, ale czymś, co zadowala naprawdę, aż po najgłębsze zakamarki naszej duszy.
Fulton J. Sheen, Droga do radości
Edycja Świętego Pawła 2022.
Poszukiwanie prawdy jest warunkiem rozwoju Kościoła. Obiecany przez Jezusa Paraklet wy-pełnia zgromadzoną w Wieczerniku wspólnotę, ale jednocześnie otwiera umysły i serca słucha-czy: najpobożniejszych Żydów, którzy po siedmiu tygodniach znowu przybyli do Jeruzalem na Święto Zbiorów. Owocem Jego działania jest prawda o sensie Męki, Śmierci i Zmartwychwstaniu Jezusa głoszona przez św. Piotra. Spotkanie z Prawdą wieńczy chrzest wielu tysięcy ludzi. Żeby otworzyć się na wieczną Prawdę, potrzebne jest życie w prawdzie, bez zakłamania i obłudy.
W innym przypadku albo będę za le-niwy, by Jej poszukiwać, albo za tępy, by Ją zrozumieć. Po czym poznam, że już Ją znalazłem? Po owocach! Ciekawe, że znamy na pamięć dary Ducha Świętego, ale już nie potrafimy należycie ocenić, czy je w naszym chrześcijańskim życiu wykorzystujemy. Więc jeszcze raz: miłość, radość, pokój, cierpliwość, uprzejmość, dobroć, wierność, łagodność, opanowanie. Razem dziewięć. Warto zapamiętać! Ciekawe, że wyliczenie owoców św. Paweł poprzedza katalogiem pospolitych grzechów społecznych, niszczących wspólnotę. Czego zatem więcej znajdę w moim życiorysie: grzechów czy owoców? I od razu wiem, kiedy Duch Boży we mnie mieszka, a kiedy wystawiam Go na zewnątrz.
