WPROWADZENIE
KATECHEZA
LITURGIA SŁOWA
Eucharystia jest uobecnieniem Ostatniej Wieczerzy. W niej Jezus poucza, karmi swoim Ciałem i Krwią, a przez mękę, śmierć i zmartwychwstanie nadaje dosłowne znaczenie wypowiadanym słowom. Jezus, stając się sługą Ojca, w posłuszeństwie realizuje do końca wyznaczoną misję zbawienia człowieka. Uczestnicząc w Eucharystii, oddajmy nasze życie na służbę Bogu na wzór naszego Mistrza.
UCZTOWANIE BEZ KOŃCA
Zostałem powiadomiony o śmierci i pogrzebie wujka. Od pewnego czasu go nie widywałem. Z powodu różnych zajęć nie było możliwości częstego spotykania się. Mimo to zostałem poproszony, aby wygłosić homilię i mowę pożegnalną na jego pogrzebie.
Gdy smutek ogarnia naszą duszę i serce z powodu rozstania z drogimi nam osobami, dobrze jest wspomnieć radosne chwile spędzone z nimi. Są one pewnego rodzaju pocieszeniem i serdecznym wspomnieniem dobra, jakie się dokonało. Wydobyłem więc z pamięci te chwile, które uważałem za piękne i ważne. Przypomniałem sobie z dzieciństwa wspólne spotkania rodzinne. Jako kilkuletniemu chłopcu, sprawiało mi wielką radość wspólne ucztowanie przy stole, rozmowy i zabawy. Pomyślałem sobie, jakże piękny był ten wspólny czas biesiadowania i ucztowania przy stole w gronie rodziny.
Wspominamy dzisiaj wieczerzę paschalną Pana Jezusa z Apostołami. Pan Jezus wiele razy ucztował z Apostołami. Wspólne zasiadanie do stołu jest znakiem radości i budowania jedności.
Dzisiejsza uczta Jezusa z Apostołami ma charakter pożegnalny przed odejściem z tego świata i powrotem do domu Ojca. Jest zaproszeniem do miłości i jedności w Nim w tajemnicy Eucharystii. Jezus daje jeszcze większą obietnicę wiecznego ucztowania z Bogiem Ojcem w Jego królestwie.
Jezus zaprasza również nas na Eucharystię, ucztę Jego miłości. To zaproszenie kieruje do nas każdego dnia. Może się wydawać, że nie chodzi tu o pokarm nadzwyczajny i wyszukany, bo jest nim zwyczajny chleb i wino. A jednak jest to pokarm nadzwyczajny – Ciało i Krew Chrystusa. Oto na ołtarzu jest miłość, jaką Bóg nam ofiaruje w swoim Synu. Pomyślmy i dzisiaj o obietnicy Jezusa o wiecznym ucztowaniu z Bogiem Ojcem w Jego królestwie.
ks. Leszek Rasztawicki
LITURGIA SŁOWA
KATECHEZA
WPROWADZENIE
PIERWSZE CZYTANIE (Wj 12, 1-8. 11-14)
Przepisy o wieczerzy paschalnej
Celebrowanie wieczerzy paschalnej według opisu podanego przez Boga Izraelitom za pośrednictwem Mojżesza i Aarona staje się ochroną przed ostatnią plagą egipską, ale zarazem „świętem dla uczczenia Pana”. Baranek paschalny jest zapowiedzią przyszłej ofiary Jezusa Chrystusa, a spożywanie go w pośpiechu w podróżnych ubraniach ma uświadomić nam, że jesteśmy pielgrzymami do królestwa niebieskiego, tak jak Izraelici do Ziemi Obiecanej.
Czytanie z Księgi Wyjścia
Pan powiedział do Mojżesza i Aarona w ziemi egipskiej: «Miesiąc ten będzie dla was początkiem miesięcy, będzie pierwszym miesiącem roku! Powiedzcie całemu zgromadzeniu Izraela tak:
„Dziesiątego dnia tego miesiąca niech się każdy postara o baranka dla rodziny, o baranka dla domu. Jeśliby zaś rodzina była za mała do spożycia baranka, to niech się postara o niego razem ze swym sąsiadem, który mieszka najbliżej jego domu, aby była odpowiednia liczba osób. Liczyć je zaś będziecie dla spożycia baranka według tego, co każdy może spożyć. Baranek będzie bez skazy, samiec, jednoroczny; wziąć możecie jagnię albo koźlę. Będziecie go strzec aż do czternastego dnia tego miesiąca, a wtedy zabije go całe zgromadzenie Izraela o zmierzchu. I wezmą krew baranka, i pokropią nią odrzwia i progi domu, w którym będą go spożywać. I tej samej nocy spożyją mięso pieczone w ogniu, i chleby przaśne będą spożywali z gorzkimi ziołami.
Tak zaś spożywać go będziecie: biodra wasze będą przepasane, sandały na waszych nogach i laska w waszym ręku. Spożywać będziecie pośpiesznie, gdyż jest to Pascha na cześć Pana.
Tej nocy przejdę przez Egipt, zabiję wszystko pierworodne w ziemi egipskiej, od człowieka aż po bydło, i odbędę sąd nad wszystkimi bogami Egiptu – Ja, Pan. Krew posłuży wam do oznaczenia domów, w których będziecie przebywać. Gdy ujrzę krew, przejdę obok i nie będzie pośród was plagi niszczycielskiej, gdy będę karał ziemię egipską.
Dzień ten będzie dla was dniem pamiętnym i obchodzić go będziecie jako święto dla uczczenia Pana. Po wszystkie pokolenia – na zawsze w tym dniu będziecie obchodzić święto”».
Oto słowo Boże.
PSALM (Ps 116B)
Słowa tego psalmu wygłaszali Izraelici podczas sprawowania paschalnej wieczerzy. W kontekście wypowiadanych przez Jezusa słów podczas Ostatniej Wieczerzy nabierają one pełnego sensu. Męka, śmierć i zmartwychwstanie Chrystusa są spełnieniem misji, jaką Bóg zaplanował, aby odkupić człowieka z jego grzechów.
Refren: Kielich Przymierza to Krew Zbawiciela.
Czym się Panu odpłacę *
za wszystko, co mi wyświadczył?
Podniosę kielich zbawienia *
i wezwę imienia Pana.
Refren: Kielich Przymierza to Krew Zbawiciela.
Cenna jest w oczach Pana *
śmierć Jego wyznawców.
Jam Twym sługą, synem Twojej służebnicy, *
Ty rozerwałeś moje kajdany.
Refren: Kielich Przymierza to Krew Zbawiciela.
Tobie złożę ofiarę pochwalną *
i wezwę imienia Pana.
Wypełnię me śluby dla Pana *
przed całym Jego ludem.
Refren: Kielich Przymierza to Krew Zbawiciela.
DRUGIE CZYTANIE (1 Kor 11, 23-26)
Ilekroć spożywacie ten chleb i pijecie kielich, śmierć Pana głosicie
Opis Ostatniej Wieczerzy podany przez Pawła ma przypomnieć Koryntianom, aby zgodnie z poleceniem Jezusa wspominali Jego mękę, śmierć i zmartwychwstanie. Słowa ustanowienia Eucharystii to największy skarb i depozyt dla chrześcijan. Przez sprawowanie Najświętszej Ofiary wierzący przygotowuje się, ale zarazem już uczestniczy w uczcie niebieskiej.
Czytanie z Pierwszego Listu Świętego Pawła Apostoła do Koryntian
Bracia:
Ja otrzymałem od Pana to, co wam przekazałem, że Pan Jezus tej nocy, której został wydany, wziął chleb i dzięki uczyniwszy, połamał i rzekł: «To jest Ciało moje za was wydane. Czyńcie to na moją pamiątkę!». Podobnie, skończywszy wieczerzę, wziął kielich, mówiąc: «Kielich ten jest Nowym Przymierzem we Krwi mojej. Czyńcie to, ile razy pić będziecie, na moją pamiątkę!».
Ilekroć bowiem spożywacie ten chleb i pijecie kielich, śmierć Pana głosicie, aż przyjdzie.
Oto słowo Boże.
ŚPIEW PRZED EWANGELIĄ (J 13, 34)
Aklamacja: Chwała Tobie, Królu wieków.
Daję wam przykazanie nowe,
abyście się wzajemnie miłowali,
jak Ja was umiłowałem.
Aklamacja: Chwała Tobie, Królu wieków.
EWANGELIA (J 13, 1-15)
Do końca ich umiłował
Ostatnia Wieczerza jest czasem pożegnania Jezusa z Apostołami. Mistrz nie tylko poucza swoich uczniów, ale przez umycie im nóg daje dojrzały przykład relacji, jakie powinny panować w ich wspólnocie. Piotr nie potrafi zrozumieć tego gestu Jezusa, który wyjaśnia swoim uczniom, że we wspólnocie Kościoła służba to jedyna droga prowadząca do zrozumienia i autentycznego głoszenia Ewangelii.
+ Słowa Ewangelii według świętego Jana
Było to przed Świętem Paschy. Jezus, wiedząc, że nadeszła godzina Jego, by przeszedł z tego świata do Ojca, umiłowawszy swoich na świecie, do końca ich umiłował.
W czasie wieczerzy, gdy diabeł już nakłonił serce Judasza Iskarioty, syna Szymona, aby Go wydał, Jezus, wiedząc, że Ojciec oddał Mu wszystko w ręce oraz że od Boga wyszedł i do Boga idzie, wstał od wieczerzy i złożył szaty. A wziąwszy prześcieradło, nim się przepasał. Potem nalał wody do misy. I zaczął obmywać uczniom nogi i ocierać prześcieradłem, którym był przepasany.
Podszedł więc do Szymona Piotra, a on rzekł do Niego: «Panie, Ty chcesz mi umyć nogi?». Jezus mu odpowiedział: «Tego, co Ja czynię, ty teraz nie rozumiesz, ale poznasz to później». Rzekł do Niego Piotr: «Nie, nigdy mi nie będziesz nóg umywał».
Odpowiedział mu Jezus: «Jeśli cię nie umyję, nie będziesz miał udziału ze Mną». Rzekł do Niego Szymon Piotr: «Panie, nie tylko nogi moje, ale i ręce, i głowę!».
Powiedział do niego Jezus: «Wykąpany potrzebuje tylko nogi sobie umyć, bo cały jest czysty. I wy jesteście czyści, ale nie wszyscy». Wiedział bowiem, kto Go wyda, dlatego powiedział: «Nie wszyscy jesteście czyści».
A kiedy im umył nogi, przywdział szaty i znów zajął miejsce przy stole, rzekł do nich: «Czy rozumiecie, co wam uczyniłem? Wy Mnie nazywacie „Nauczycielem” i „Panem”, i dobrze mówicie, bo nim jestem. Jeżeli więc Ja, Pan i Nauczyciel, umyłem wam nogi, to i wy powinniście sobie nawzajem umywać nogi. Dałem wam bowiem przykład, abyście i wy tak czynili, jak Ja wam uczyniłem».
Oto słowo Pańskie.
KLIKNIJ TUTAJ I PRZECZYTAJ PROFESJONALNIE PRZYGOTOWANE DLA CIEBIE KOMENTARZE DO CODZIENNEJ LITURGII SŁOWA NA EDYCJA.PL
KATECHEZA
LITURGIA SŁOWA
WPROWADZENIE
Głosimy śmierć Pana aż przyjdzie
Nowy Testament zawiera cztery opisy ustanowienia Eucharystii. Pawłowy przekaz, zawarty w Pierwszym Liście do Koryntian, uchodzi za najstarszy.
Tradycja, którą św. Paweł przypomina Koryntianom, zawiera słowa i gesty Jezusa dokonane nad chlebem i nad kielichem wina. Istotna jest tu sekwencja gestów, które są właściwe dla żydowskiej uczty paschalnej: wziąć chleb – dzięki czynić – łamać. (…)
Formuła konsekracji chleba zawiera także wezwanie: to czyńcie na moją pamiątkę. Użyty tu grecki wyraz anamnesis można przetłumaczyć jako „uobecnienie”. „Pamiątka” bowiem
odsyła do przeszłości, „uobecnienie” natomiast czyni dawne wydarzenia obecnymi w teraźniejszości, a taki jest właśnie sens słów Chrystusa: Jego prawdziwe Ciało i prawdziwa Krew stają
się rzeczywiście obecne pośród wspólnoty wierzących, którzy – zgodnie z intencją Jezusa – powtarzają Jego gesty i słowa, wypowiedziane nad chlebem i kielichem wina. Pamięć (…) to przede wszystkim żywe zaangażowanie emocjonalne.
Msza św. jest więc uobecnieniem zbawczej męki, śmierci i zmartwychwstania Chrystusa. Jest głoszeniem śmierci Pana, aż przyjdzie.
Biblia w liturgii Mszy Świętej. Triduum Paschalne i okres Wielkanocy
red. A. Paciorek, F. Mickiewicz
Edycja Świętego Pawła 2017.
Biblia w liturgii Mszy Świętej
Trzeci tom Biblii w liturgii z serii W Drodze do Emaus – przeznaczony na Triduum Paschalne i okres Wielkanocy – jest skierowany do tych wszystkich, którzy świadomie chcą przeżyć ten okres liturgiczny. Jest to czas, w którym celebrujemy najważniejsze tajemnice naszej wiary, więc objaśnienie czytań mszalnych z pewnością pomoże nam w ich lepszym zrozumieniu i odniesieniu do własnego życia.
