PONIEDZIAŁEK W OKTAWIE WIELKANOCY – (nr 20/2023)

WPROWADZENIE
KATECHEZA
LITURGIA SŁOWA


„Nie bójcie się!” Chrystus widzi nas zalęknionych, wątpiących. Przenika nasze serca, a znajdując tam tyle różnego niepokoju, przynosi nam swój pokój. To jest pokój Jego zwycięskiej obecności. Zmartwychwstały Jezus pokonuje każdy nasz lęk, nawet ten, który nam wydaje się zupełnie nie do pokonania. Dla Niego nie ma barier i granic, których by nie pokonał z miłości do nas. Otwórzmy dla Niego swoje serca.

ZASKOCZENI?

Pod nogami żołnierzy zatrzęsła się ziemia. Starszych ludu zaskoczyła wiadomość, że ciała Jezusa nie ma w grobie, pomimo iż postawili tam straże. Kobiety ujrzały pusty grób i ukazali się im aniołowie.

Starsi ludu nie chcieli przyjąć do wiadomości prawdy o zmartwychwstaniu i nie zadali sobie trudu, aby zbadać tę sprawę. Przekupili żołnierzy, żeby rozgłaszali nieprawdę. Do zbrodni dorzucili kłamstwo. Tylko kobiety uwierzyły i zaniosły radosną wieść uczniom, a ci rozgłosili ją światu.
Wobec prawdy o zmartwychwstaniu Pana nie można przejść obojętnie. Zaprzeczyć jej to pogrzebać wszelką nadzieję i skazać swe istnienie na bezsens. Uwierzyć w nią to głosić wszechmoc i niezgłębione miłosierdzie Boga udzielone nam w Jego Synu, Jezusie Chrystusie. Nadzieja i radość płynąca z tajemnicy zmartwychwstania Pańskiego czyni z tej ziemi przedsionek raju, a nas czyni „mocarzami” zdolnymi uwalniać się z grzechu i lęku śmierci w imię Tego, który mówi: „Ufajcie, Ja zwyciężyłem świat!”.
Bóg, wybierając „to, co słabe i niemądre w oczach tego świata”, objawia swoją moc, ukazując prawdę pustego grobu. Niewiasty spieszące o poranku do grobowej jaskini stają się zwiastunkami radosnej nowiny, że Jezus zwyciężył śmierć i żyje! Ich miłość do Zbawiciela okazuje się silniejsza od mocy pieniędzy i władzy wielkich tego świata. Światło Zmartwychwstałego przebija się przez mroki grzechu i kłamstwa i dociera do wszystkich zakątków tego świata, budząc nadzieję, że „w Chrystusie wszyscy zmartwychwstaniemy, jeśli tylko w Nim żyć będziemy”.

ks. Witold Wiśniowski, paulista


LITURGIA SŁOWA
KATECHEZA
WPROWADZENIE


PIERWSZE CZYTANIE (Dz 2, 14. 22b-32)
Piotr głosi zmartwychwstanie Chrystusa

Niemożliwe było, by śmierć panowała nad Jezusem. On powstał z martwych! Niemożliwe jest, by śmierć panowała nad nami. My także powstaniemy z martwych w Chrystusie. I w końcu niemożliwe jest, by śmierć grzechu, ciemności, błędów, niewierności panowała w naszej codzienności. Ale to już zależy od nas i od współpracy z łaską Bożą. Skoro Chrystus umarł i zmartwychwstał, i my nie pozwólmy, by śmierć nad nami panowała!

Czytanie z Dziejów Apostolskich

W dniu Pięćdziesiątnicy stanął Piotr razem z Jedenastoma i przemówił do nich donośnym głosem:
«Mężowie Judejczycy i wszyscy mieszkańcy Jeruzalem, przyjmijcie do wiadomości i posłuchajcie uważnie mych słów! Jezusa Nazarejczyka, Męża, którego posłannictwo Bóg potwierdził wam niezwykłymi czynami, cudami i znakami, jakich Bóg przez Niego dokonał wśród was, o czym sami wiecie, tego Męża, który z woli, postanowienia i przewidzenia Boga został wydany, przybiliście rękami bezbożnych do krzyża i zabiliście. Lecz Bóg wskrzesił Go, zerwawszy więzy śmierci, gdyż niemożliwe było, aby ona panowała nad Nim, bo Dawid mówi o Nim:
„Miałem Pana zawsze przed oczami, gdyż stoi po mojej prawicy, abym się nie zachwiał. Dlatego ucieszyło się moje serce i rozradował się mój język, także i moje ciało spoczywać będzie w nadziei, że nie zostawisz duszy mojej w Otchłani ani nie dasz Świętemu Twemu ulec rozkładowi. Dałeś mi poznać drogi życia i napełnisz mnie radością przed obliczem Twoim”.
Bracia, wolno powiedzieć do was otwarcie, że patriarcha Dawid umarł i został pochowany w grobie, który znajduje się u nas aż po dzień dzisiejszy. Więc jako prorok, który wiedział, że Bóg przysiągł mu uroczyście, iż jego Potomek zasiądzie na jego tronie, widział przyszłość i przepowiedział zmartwychwstanie Mesjasza, że ani nie pozostanie w Otchłani, ani ciało Jego nie ulegnie rozkładowi.
Tego właśnie Jezusa wskrzesił Bóg, a my wszyscy jesteśmy tego świadkami».

Oto słowo Boże.

PSALM (Ps 16)

Refren: Strzeż mnie, o Boże, Tobie zaufałem.
Albo:    Alleluja.

Zachowaj mnie, Boże, bo chronię się do Ciebie, *
mówię do Pana: «Ty jesteś Panem moim».
Pan moim dziedzictwem i przeznaczeniem, *
to On mój los zabezpiecza.

Refren: Strzeż mnie, o Boże, Tobie zaufałem.
Albo:    Alleluja.

Błogosławię Pana, który dał mi rozsądek, *
bo serce napomina mnie nawet nocą.
Zawsze stawiam sobie Pana przed oczy, *
On jest po mojej prawicy, nic mną nie zachwieje.

Refren: Strzeż mnie, o Boże, Tobie zaufałem.
Albo:    Alleluja.

Dlatego cieszy się moje serce i dusza raduje, *
a ciało moje będzie spoczywać bezpiecznie,
bo w kraju zmarłych duszy mej nie zostawisz *
i nie dopuścisz, bym pozostał w grobie.

Refren: Strzeż mnie, o Boże, Tobie zaufałem.
Albo:    Alleluja.

Ty ścieżkę życia mi ukażesz, *
pełnię radości przy Tobie
i wieczne szczęście *
po Twojej prawicy.

Refren: Strzeż mnie, o Boże, Tobie zaufałem.
Albo:    Alleluja.

ŚPIEW PRZED EWANGELIĄ (Ps 118, 24)

Aklamacja: Alleluja, alleluja, alleluja.

Oto dzień, który Pan uczynił,
radujmy się nim i weselmy.

Aklamacja: Alleluja, alleluja, alleluja.

EWANGELIA (Mt 28, 8-15)
Chrystus zmartwychwstały ukazuje się niewiastom

Można słuchać Prawdy i iść za nią w życiu, a można słuchać pogłosek, kłamstw, nieprawdy i tak żyć. Chrystus Zmartwychwstały wzywa nas do odważnego pójścia za Nim. Sam do nas przychodzi, pozwala się dotknąć, przyjąć. Napełnia nasze serca ufnością. Zło jednak nie śpi, więc nie powinniśmy i my tracić czujności. Nie zabraknie nam łaski, jeśli tylko z ufnością przybliżymy się przez modlitwę i sakramenty święte do naszego Pana.

+ Słowa Ewangelii według Świętego Mateusza

Gdy anioł przemówił do niewiast, one pospiesznie oddaliły się od grobu, z bojaźnią i wielką radością, i pobiegły oznajmić to Jego uczniom.
A oto Jezus stanął przed nimi, mówiąc: «Witajcie!». One podeszły do Niego, objęły Go za nogi i oddały Mu pokłon. A Jezus rzekł do nich: «Nie bójcie się! Idźcie i oznajmijcie moim braciom: niech udadzą się do Galilei, tam Mnie zobaczą».
Gdy one były w drodze, niektórzy ze straży przyszli do miasta i powiadomili arcykapłanów o wszystkim, co zaszło. Ci zebrali się ze starszymi, a po naradzie dali żołnierzom sporo pieniędzy i rzekli: «Rozpowiadajcie tak: Jego uczniowie przyszli w nocy i wykradli Go, gdy spaliśmy. A gdyby to doszło do uszu namiestnika, my z nim pomówimy i wybawimy was z kłopotu».
Ci więc wzięli pieniądze i uczynili, jak ich pouczono. I tak rozniosła się ta pogłoska między Żydami, i trwa aż do dnia dzisiejszego..

Oto słowo Pańskie.


KLIKNIJ TUTAJ I PRZECZYTAJ PROFESJONALNIE PRZYGOTOWANE DLA CIEBIE KOMENTARZE DO CODZIENNEJ LITURGII SŁOWA NA EDYCJA.PL
KATECHEZA
LITURGIA SŁOWA
WPROWADZENIE


Pascha Chrystusa i Pascha Kościoła

„Najświętsze Triduum Chrystusa ukrzyżowanego, pogrzebanego i wskrzeszonego”, o którym mówi św. Augustyn, jawi się jako nierozerwalna jedność. W Wielki Piątek celebruje się mękę, której kulminacją jest śmierć. Wielka Sobota ukazuje misterium grobu Chrystusa. (…) Zdominowana jest ona przez ciszę, która rodzi się z radosnej pewności zwycięstwa. Wreszcie noc i dzień Paschy ukazują trzeci aspekt misterium chrześcijańskiego: triumf Chrystusa nad śmiercią, który ożywia radością i nadzieją cały sens chrześcijańskiego życia.

W tym jednym misterium można wyodrębnić dwa rodzaje ruchu: w pierwszym Boża łaskawość zstępuje do nas, w drugim słabość ludzkiej natury wznosi się ku wyżynom nieba. Narodzenie, męka, zstąpienie do piekieł: oto etapy tego stopniowego zstępowania, przez które Bóg wkracza w nasz świat, wyniszcza się w otchłani naszej nędzy.
Po dotknięciu dna zaczął się ruch radości w odwrotnym kierunku. (…) Etapami tego ruchu wstępującego są: zmartwychwstanie, wniebowstąpienie, zasiadanie po prawicy Ojca. Słowo jednak nie wstępuje do Ojca samotnie. Pociąga Ono za sobą całą ludzkość, z którą stało się solidarne w ruchu zstępującym: „I oto – jak mówi św. Jan Chryzostom [Złotousty] – człowiek, który znajduje się tak nisko, że już niżej upaść nie może, został wyniesiony tak wysoko, że już wyżej się wznieść nie może”.
Przez Wcielenie niebo zstępuje na ziemię. Przez wniebowstąpienie sama ziemia wstępuje do nieba. Wskutek tych dwóch ruchów niebo wtargnęło na ziemię, cierpienie zostało pozbawione mocy, życie zniszczyło śmierć. Jak mówi św. Paweł: „Zwycięstwo pochłonęło śmierć” (1 Kor 15, 54).
W ten sposób Pascha Chrystusa staje się naszą Paschą, Paschą Kościoła i świata. Przez zmartwychwstanie Bóg powołuje i zapoczątkowuje nowe stworzenie. (…) W tym momencie wieczność Boga wdziera się w czas, niezmierzony ocean Jego chwały rozlewa się i ogarnia wszystko. Jego światło przemienia wszelką rzeczywistość. Życie Zmartwychwstałego wkracza z coraz większą mocą w życie ziemskie i zdobywa przestrzeń dla siebie.
Pascha ma zatem trzy wymiary: jest pamiątką zbawczego działania, które umiejscowione jest w przeszłości i dokonało się raz na zawsze („Chrystus, wskrzeszony z martwych, już nie
umiera” – Rz 6, 9); jest dla nas teraźniejszą obecnością, tu i teraz, łaski tego wydarzenia, które nas przemienia; jest proroctwem, to znaczy zapowiedzią i niejako zadatkiem jego pełnego posiadania, które ma dopiero nadejść. Zresztą jeżeli Chrystus przez wniebowstąpienie odchodzi, to tylko po to, by być jeszcze bardziej obecny: nie tylko w jakimś zakątku Palestyny, ale wszędzie, gdzie istnieje zalążek Kościoła, we wszystkich wydarzeniach historii i cząstkach kosmosu. Chrystus odchodzi i jest znakiem, że przez swojego Ducha chce oddziaływać już nieprzerwanie na wszystkich ludzi.

Komentarze do codziennej liturgii słowa.
Triduum Paschalne i okres Wielkanocy,
Edycja Świętego Pawła, 2017.


Komentarze do codziennej liturgii słowa

„Komentarze do codziennej liturgii słowa” to książka nie tylko dla specjalistów czy kapłanów poszukujących tematów do homilii, lecz dla wszystkich, którzy nie zawsze mogą sobie pozwolić na dłuższą medytację czy pogłębione studium Pisma Świętego. Dla tych, którzy czytając słowo Boże, nie bardzo wiedzą, jak je odnieść do własnego życia. Prezentowane komentarze mogą nam pomóc odkryć okres Wielkanocy jako pięćdziesiąt dni nieustannej radości. Jej źródłem jest całe Misterium Paschalne Chrystusa, wydarzenie, które, mimo że miało miejsce dwa tysiące lat temu, ma realny wpływ na nasze życie.