WPROWADZENIE
KATECHEZA
LITURGIA SŁOWA
To jest silna pokusa: chcieć zobaczyć, dotknąć, przekonać się „na własnej skórze”. Bóg pozostawia sobie jednak właśnie tę przestrzeń niedopowiedzenia. To jest miejsce dla ufności. „Jezu, ufam Tobie” – to dobrze nam znane słowa, które – o ile wypowiedzieć je nie jest zbyt trudno, o tyle żyć nimi w całej pełni, to już wielka sztuka. Zaufać, to uznać, że On wie i to wie lepiej, że czuwa, że nie opuszcza, że towarzyszy, że daje to, co najlepsze.
CZY WIERZĘ WE WSPÓLNOCIE?
Trwanie we wspólnocie jest wyzwaniem naszych czasów. W dobie indywidualizmu i myślenia tylko o sobie wspólna modlitwa, dzielenie się, przebywanie razem, nabierają głębszego sensu. Takie jest również przesłanie dzisiejszej niedzieli i rozpoczynającego się Tygodnia Miłosierdzia.
Lepsze poznawanie Kościoła, nauki Jezusa płynącej z Ewangelii, pragnienie aktywnego uczestniczenia w spotkaniach różnych wspólnot, to nie tylko powrót do ducha pierwotnego Kościoła, jaki opisują nam Dzieje Apostolskie (pierwsze czytanie), to także wspólne „dziękowanie Panu, bo jest dobry”, jak słyszymy w dzisiejszym psalmie.
Dlaczego mamy wierzyć we wspólnocie? Wyjaśnienie otrzymujemy w dzisiejszej Ewangelii, w której zostało opisane spotkanie Tomasza, uczniów i Jezusa. Uczniowie mówią Tomaszowi, że widzieli Pana. Zobaczyli Pana, którego na ich oczach zabito. Spotkanie ze Zmartwychwstałym jest dla uczniów doświadczeniem, którego nie posiada nieobecny Tomasz. Jezus ukazuje się na inny sposób niż dotychczas, jest całkowicie „nowy”. Możemy powiedzieć, że Tomasz potrzebuje apostołów, by uwierzyć w swojego Pana i Boga, a oni potrzebują Tomasza, by pogłębić swoje doświadczenie spotkania z Panem, swoją wiarę.
Wspaniałomyślność Zmartwychwstałego Chrystusa pragnącego spotykać każdego z nas właśnie we wspólnocie jest wielkim darem. To przecież we wspólnocie jesteśmy ochrzczeni. Sami nie możemy sobie przekazać wiary, otrzymujemy ją od innych. We wspólnocie umacniamy się i karmimy żywym Panem. Do wspólnoty wracamy, jak Tomasz, by razem z innymi szukać Pana, znaleźć Go, doświadczyć Go, uwierzyć w Niego i prowadzić do Niego innych.
s. Anna Juźwiak, apostolinka
LITURGIA SŁOWA
KATECHEZA
WPROWADZENIE
PIERWSZE CZYTANIE (Dz 2, 42-47)
Życie pierwszej wspólnoty chrześcijańskiej
Czytanie z Dziejów Apostolskich
Uczniowie trwali w nauce apostołów i we wspólnocie, w łamaniu chleba i w modlitwach.
Bojaźń ogarniała każdego, gdyż apostołowie czynili wiele znaków i cudów. Ci wszyscy, którzy uwierzyli, przebywali razem i wszystko mieli wspólne. Sprzedawali majątki i dobra i rozdzielali je każdemu według potrzeby.
Codziennie trwali jednomyślnie w świątyni, a łamiąc chleb po domach, spożywali posiłek w radości i prostocie serca. Wielbili Boga, a cały lud odnosił się do nich życzliwie. Pan zaś przymnażał im codziennie tych, którzy dostępowali zbawienia.
Oto słowo Boże.
PSALM (Ps 118)
Refren: Dziękujcie Panu, bo jest miłosierny.
albo: Alleluja.
Niech dom Izraela głosi: «Jego łaska na wieki».*
Niech dom Aarona głosi: «Jego łaska na wieki».
Niech wyznawcy Pana głoszą: *
«Jego łaska na wieki».
Refren: Dziękujcie Panu, bo jest miłosierny.
albo: Alleluja.
Abym upadł, uderzono mnie i pchnięto, †
lecz Pan mnie podtrzymał. *
Pan moją mocą i pieśnią, On stał się moim Zbawcą.
Głosy radości z ocalenia w namiotach sprawiedliwych: *
«Prawica Pańska moc okazała».
Refren: Dziękujcie Panu, bo jest miłosierny.
albo: Alleluja.
Kamień odrzucony przez budujących †
stał się kamieniem węgielnym. *
Stało się to przez Pana i cudem jest w naszych oczach.
Oto dzień, który Pan uczynił, *
radujmy się nim i weselmy.
Refren: Dziękujcie Panu, bo jest miłosierny.
albo: Alleluja.
DRUGIE CZYTANIE (1 P 1, 3-9)
Radość płynąca z wiary
Czytanie z Pierwszego Listu Świętego Piotra Apostoła
Niech będzie błogosławiony Bóg i Ojciec Pana naszego, Jezusa Chrystusa. On w swoim wielkim miłosierdziu przez powstanie z martwych Jezusa Chrystusa na nowo zrodził nas do żywej nadziei: do dziedzictwa niezniszczalnego i niepokalanego, i niewiędnącego, które jest zachowane dla was w niebie. Wy bowiem jesteście przez wiarę strzeżeni mocą Bożą dla zbawienia, gotowego objawić się w czasie ostatecznym.
Dlatego radujcie się, choć teraz musicie doznać trochę smutku z powodu różnorodnych doświadczeń. Przez to wartość waszej wiary okaże się o wiele cenniejsza od zniszczalnego złota, które przecież próbuje się w ogniu, na sławę, chwałę i cześć przy objawieniu Jezusa Chrystusa. Wy, choć nie widzieliście, miłujecie Go; wy w Niego teraz, choć nie widzicie, przecież wierzycie, a ucieszycie się radością niewymowną i pełną chwały wtedy, gdy osiągniecie cel waszej wiary – zbawienie dusz.
Oto słowo Boże.
ŚPIEW PRZED EWANGELIĄ (Por. J 20, 29)
Aklamacja: Alleluja, alleluja, alleluja.
Uwierzyłeś, Tomaszu, bo Mnie ujrzałeś;
błogosławieni, którzy nie widzieli, a uwierzyli.
Aklamacja: Alleluja, alleluja, alleluja.
EWANGELIA (J 20, 19-31)
Błogosławieni, którzy nie widzieli, a uwierzyli
+ Słowa Ewangelii według Świętego Jana
Wieczorem w dniu zmartwychwstania, tam gdzie przebywali uczniowie, choć drzwi były zamknięte z obawy przed Żydami, przyszedł Jezus, stanął pośrodku i rzekł do nich: «Pokój wam!». A to powiedziawszy, pokazał im ręce i bok. Uradowali się zatem uczniowie, ujrzawszy Pana.
A Jezus znowu rzekł do nich: «Pokój wam! Jak Ojciec Mnie posłał, tak i Ja was posyłam». Po tych słowach tchnął na nich i powiedział im: «Weźmijcie Ducha Świętego! Którym odpuścicie grzechy, są im odpuszczone, a którym zatrzymacie, są im zatrzymane».
Ale Tomasz, jeden z Dwunastu, zwany Didymos, nie był razem z nimi, kiedy przyszedł Jezus. Inni więc uczniowie mówili do niego: «Widzieliśmy Pana!».
Ale on rzekł do nich: «Jeżeli na rękach Jego nie zobaczę śladu gwoździ i nie włożę palca mego w miejsce gwoździ, i ręki mojej nie włożę w bok Jego, nie uwierzę».
A po ośmiu dniach, kiedy uczniowie Jego byli znowu wewnątrz domu i Tomasz z nimi, Jezus przyszedł, choć drzwi były zamknięte, stanął pośrodku i rzekł: «Pokój wam!». Następnie rzekł do Tomasza: «Podnieś tutaj swój palec i zobacz moje ręce. Podnieś rękę i włóż w mój bok, i nie bądź niedowiarkiem, lecz wierzącym».
Tomasz w odpowiedzi rzekł do Niego: «Pan mój i Bóg mój!».
Powiedział mu Jezus: «Uwierzyłeś dlatego, że Mnie ujrzałeś? Błogosławieni, którzy nie widzieli, a uwierzyli».
I wiele innych znaków, których nie zapisano w tej księdze, uczynił Jezus wobec uczniów. Te zaś zapisano, abyście wierzyli, że Jezus jest Mesjaszem, Synem Bożym, i abyście wierząc, mieli życie w imię Jego.
Oto słowo Pańskie.
KLIKNIJ TUTAJ I PRZECZYTAJ PROFESJONALNIE PRZYGOTOWANE DLA CIEBIE KOMENTARZE DO CODZIENNEJ LITURGII SŁOWA NA EDYCJA.PL
KATECHEZA
LITURGIA SŁOWA
WPROWADZENIE
365 myśli o Bożym Miłosierdziu
Takiej książki o Bożym Miłosierdziu jeszcze nie było! Jeśli masz problem i nie wiesz, czym sprawić przyjemność zarówno sobie, jak i drogiej ci osobie, ta propozycja jest właśnie dla ciebie. Ilustrowana pięknymi zdjęciami książka „365 myśli o Bożym Miłosierdziu” w spiralowanej oprawie zawiera wybór myśli św. Faustyny, św. Jana Pawła II, bł. Michała Sopoćki oraz wielu innych, nie tylko polskich świętych, którzy mówili o miłości, jaką Bóg ukochał każdego człowieka. Książka posiada tekturową podstawkę, umożliwiającą umieszczenie na biurku zarówno w domu, jak i w pracy. Przekładając kartkę każdego dnia sprawi, że towarzyszyć nam będzie pokrzepiająca serce myśl.
