WPROWADZENIE
KATECHEZA
LITURGIA SŁOWA
Kościół z radością celebruje dziś wzięcie Najświętszej Maryi Panny do nieba. Choć katolicy zawsze wierzyli, że Matka Jezusa bezpośrednio po zakończeniu swojego ziemskiego życia dostąpiła radości oglądania Trójcy Świętej, do której zbliżyła się najbardziej ze wszystkich ludzi, to prawda ta w formie dogmatu została oficjalnie ogłoszona stosunkowo niedawno, 1.11.1950 r., przez papieża Piusa XII w konstytucji apostolskiej Munificentissimus Deus. Wniebowzięcie Maryi jest owocem odkupienia ludzkości przez krzyż i zmartwychwstanie Jezusa Chrystusa.
KONTEMPLACJA PROWADZI DO NIEBA
Modlitwa może być dla nas dużym wyzwaniem. Dziś można łatwo znaleźć jakąś alternatywę dla modlitwy. Łatwo nam zastępować ją serialem, komputerem czy spotkaniami towarzyskimi. Jednak to właśnie przez modlitwę Maryja wzrastała w wierze, a ostatecznie osiągnęła chwałę nieba.
W Ewangelii Maryja modli się słowami, które stały się chrześcijańskim hymnem zwanym Magnificat. Odpowiedzią Maryi na to, jak Bóg działa w Jej życiu, jest pieśń uwielbienia Boga. Święty Łukasz ukazuje Ją jako uczennicę, która wzrasta w wierze. Są opisane chwile, gdy „Maryja zachowywała wszystkie te sprawy i rozważała je w swoim
sercu” (Łk 2, 19), chwile, w których kontempluje słowo Boże, mogące wskazywać na to, że Maryja prowadziła głębokie życie modlitewne.
W pierwszym czytaniu słyszymy o Niewieście znajdującej się w niebie. Nieprzypadkowo w tym opisie obok Niej znajduje się Arka Przymierza. Arka Przymierza była dla Żydów znakiem Bożej obecności. W Maryi, którą nazywamy Arką Przymierza, realizowane jest to, czego Arka była obrazem. W Maryi, przez niepokalane poczęcie, rzeczywiście zamieszkał Bóg. Jednak Bóg zamieszkał w Niej, ponieważ duchowo była do tego gotowa przez swój czas modlitwy.
Drugie czytanie przeciwstawia sobie postacie Adama i Chrystusa. Podobnie można przeciwstawić sobie postacie Ewy i Maryi. Ewa to kobieta upadła i nieposłuszna. Za to Maryja to kobieta, która pozwoliła Bogu, aby Ją swoją mocą przemieniał na wzór Chrystusa. Maryja należy do Chrystusa, dlatego została wzięta do nieba.
W kolekcie będziemy prosić, „abyśmy nieustannie troszczyli się o dobra duchowe i wysłużyli sobie udział w chwale [Maryi], Matki Jezusa”. By wznieść się do nieba, nie ma innej drogi niż ta, którą wybrała Maryja – przez kontemplację i modlitwę nadającym sens codziennej pracy i obowiązkom.
ks. Krzysztof Wołoszyn
LITURGIA SŁOWA
KATECHEZA
WPROWADZENIE
PIERWSZE CZYTANIE (Ap 11, 19a; 12, 1-6a. 10ab)
Niewiasta obleczona w słońce i księżyc pod Jej stopami
Kościół pierwszych wieków w znaku, figurze tajemniczej kobiety widział wspólnotę czasów mesjańskich, widział swoją historię trudu i bólu związanego z prześladowaniami wymierzonymi przeciwko Chrystusowi i Jego uczniom. Ta symboliczna scena ukazuje rzeczywistość krzyża, z którego odradza się do życia wiecznego nowa ludzkość przynależąca do Syna Bożego. Choć prześladowania Kościoła trwają nieustannie w historii, pewne jest, że ta walka jest już wygrana i Bóg wprowadzi swoich wybranych do chwały nieba.
Czytanie z Apokalipsy Świętego Jana Apostoła
Świątynia Boga w niebie się otwarła i Arka Jego Przymierza ukazała się w Jego świątyni. Potem wielki znak ukazał się na niebie: Niewiasta obleczona w słońce, i księżyc pod jej stopami, a na jej głowie wieniec z gwiazd dwunastu. A jest brzemienna. I woła, cierpiąc bóle i męki rodzenia.
I inny znak się ukazał na niebie: Oto wielki Smok barwy ognia, mający siedem głów i dziesięć rogów – a na głowach jego siedem diademów. A ogon jego zmiata trzecią część gwiazd nieba: i rzucił je na ziemię. I stanął Smok przed mającą rodzić Niewiastą, ażeby skoro porodzi, pożreć jej Dziecię.
I porodziła Syna – Mężczyznę, który wszystkie narody będzie pasł rózgą żelazną. I zostało uniesione jej Dziecię do Boga i do Jego tronu. A Niewiasta zbiegła na pustynię, gdzie miejsce ma przygotowane przez Boga.
I usłyszałem donośny głos mówiący w niebie: «Teraz nastało zbawienie, potęga i królowanie Boga naszego i władza Jego Pomazańca».
Oto słowo Boże.
PSALM (Ps 45)
Psalm wyśpiewuje królowanie Boga w historii. W odniesieniu psalmisty do postaci kobiety wybranej i powołanej do szczególnej bliskości z Bogiem Kościół widzi Maryję. To ona, umiłowana Córka Ojca, dzięki współpracy z Bożą łaską stała się koroną stworzeń, a wywyższona ponad aniołów jest na zawsze Królową nieba i ziemi.
Refren: Stoi Królowa po Twojej prawicy.
Tron Twój, Boże, trwa na wieki, *
berłem sprawiedliwym berło Twego królestwa.
Córki królewskie wychodzą na spotkanie z tobą, *
królowa w złocie z Ofiru stoi po twojej prawicy.
Refren: Stoi Królowa po Twojej prawicy.
Posłuchaj, córko, spójrz i nakłoń ucha, *
zapomnij o swym ludzie, o domu swego ojca.
Król pragnie twego piękna, *
on twoim panem, oddaj mu pokłon.
Refren: Stoi Królowa po Twojej prawicy.
Córa królewska wchodzi pełna chwały, *
w złotogłów odziana.
W szacie wzorzystej do króla ją prowadzą, *
za nią przywodzą do ciebie dziewice, jej druhny.
Refren: Stoi Królowa po Twojej prawicy.
DRUGIE CZYTANIE (1 Kor 15, 20-26)
W Chrystusie wszyscy będą ożywieni
Absolutnym centrum historii jest Chrystus Zmartwychwstały, pierwocina wielkiego mesjańskiego żniwa tych, którzy jak ziarno zostali złożeni do ziemi i oczekują powstania do nowego życia. Jak przez Adama przyszła na wszystkich ludzi śmierć, tak przez Nowego Adama, Chrystusa, przyszło wybawienie od śmierci. Jezus Chrystus zwyciężył ostatecznie śmierć i choć ona dotyka jeszcze ludzkość (każdy z nas umrze), to przynależność do Chrystusa i karmienie się Nim samym w Eucharystii są gwarancją naszego zmartwychwstania i życia wiecznego.
Czytanie z Pierwszego Listu Świętego Pawła Apostoła do Koryntian
Bracia:
Chrystus zmartwychwstał jako pierwociny spośród tych, co pomarli. Ponieważ bowiem przez człowieka przyszła śmierć, przez Człowieka też dokona się zmartwychwstanie. I jak w Adamie wszyscy umierają, tak też w Chrystusie wszyscy będą ożywieni, lecz każdy według własnej kolejności: Chrystus jako pierwociny, potem ci, co należą do Chrystusa, w czasie Jego przyjścia. Wreszcie nastąpi koniec, gdy przekaże królowanie Bogu i Ojcu i gdy pokona wszelką Zwierzchność, Władzę i Moc.
Trzeba bowiem, ażeby królował, aż «położy wszystkich nieprzyjaciół pod swoje stopy». Jako ostatni wróg zostanie pokonana śmierć.
Oto słowo Boże.
ŚPIEW PRZED EWANGELIĄ
Aklamacja: Alleluja, alleluja, alleluja.
Maryja została wzięta do nieba,
radują się zastępy aniołów.
Aklamacja: Alleluja, alleluja, alleluja.
EWANGELIA (Łk 1, 39-56)
Wielkie rzeczy uczynił mi Wszechmocny, ponieważ On wywyższył pokornych
Wizyta Maryi u Elżbiety i skierowane do niej słowo pozdrowienia sprawiają, że Elżbietę napełnia Duch Święty. Maryja, na którą Duch Święty zstąpił już w momencie zwiastowania, jest pierwszą Pneumatoforą, czyli nosicielką Ducha Bożego. Jest nową Arką, noszącą Obecność Boga na ziemi. Maryja, pełna łaski, pełna Jezusa, pełna Ducha Bożego, wyśpiewuje Bogu hymn wdzięczności za wielkie rzeczy, jakie Jej uczynił. W Maryi Kościół, Oblubienica Chrystusa, od zawsze kontempluje tajemnicę swego wybrania i powołania do tego, by trwać przy Chrystusie i iść za Nim Jego drogą. Tak jak w Maryi, kiedyś i w nas spełni się to pragnienie Jezusa: „A Ja, gdy zostanę wywyższony nad ziemię, pociągnę wszystkich ku sobie, abyście tam byli, gdzie Ja jestem” (por. J 12, 26. 32).
+ Słowa Ewangelii według Świętego Łukasza
W tym czasie Maryja wybrała się i poszła z pośpiechem w góry do pewnego miasta w ziemi Judy. Weszła do domu Zachariasza i pozdrowiła Elżbietę.
Gdy Elżbieta usłyszała pozdrowienie Maryi, poruszyło się dzieciątko w jej łonie, a Duch Święty napełnił Elżbietę. Wydała ona okrzyk i powiedziała:
«Błogosławiona jesteś między niewiastami i błogosławiony jest owoc Twojego łona. A skądże mi to, że Matka mojego Pana przychodzi do mnie? Oto bowiem, skoro głos Twego pozdrowienia zabrzmiał w moich uszach, poruszyło się z radości dzieciątko w moim łonie. Błogosławiona jest, która uwierzyła, że spełnią się słowa powiedziane Jej od Pana».
Wtedy rzekła Maryja:
«Wielbi dusza moja Pana
i raduje się duch mój w Bogu, Zbawicielu moim.
Bo wejrzał na uniżenie swojej Służebnicy.
Oto bowiem odtąd błogosławić mnie będą wszystkie pokolenia,
gdyż wielkie rzeczy uczynił mi Wszechmocny,
a Jego imię jest święte.
Jego miłosierdzie z pokolenia na pokolenie
nad tymi, którzy się Go boją.
Okazał moc swego ramienia, rozproszył pyszniących się zamysłami serc swoich.
Strącił władców z tronu,
a wywyższył pokornych.
Głodnych nasycił dobrami,
a bogatych z niczym odprawił.
Ujął się za swoim sługą, Izraelem,
pomny na swe miłosierdzie.
Jak obiecał naszym ojcom,
Abrahamowi i jego potomstwu na wieki».
Maryja pozostała u Elżbiety około trzech miesięcy; potem wróciła do domu.
Oto słowo Pańskie.
KLIKNIJ TUTAJ I PRZECZYTAJ PROFESJONALNIE PRZYGOTOWANE DLA CIEBIE KOMENTARZE DO CODZIENNEJ LITURGII SŁOWA NA EDYCJA.PL
KATECHEZA
LITURGIA SŁOWA
WPROWADZENIE
