WPROWADZENIE
KATECHEZA
LITURGIA SŁOWA
Gromadzimy się jako wspólnota uczniów Jezusa na Mszy św., aby dziękować Mu za wszystkie doświadczenia, które stały się naszym udziałem w minionym tygodniu, oraz za wszelkie łaski od Niego otrzymane, dzięki którym udało się nam dokonać tak wiele dobra. Zarazem jednak jesteśmy świadomi, że wciąż jeszcze bardzo wiele brakuje nam do doskonałości. Przeoczyliśmy wiele dobrych natchnień i w swym postępowaniu nie byliśmy zawsze dobrymi świadkami Chrystusa. Stając przed Jego obliczem w ten dzień Jemu poświęcony, przepraszajmy Go za wszystko, co nas od Niego oddziela, abyśmy mogli uczestniczyć w tej Ofierze Eucharystycznej z sercem czystym i otwartym na Jego słowo.
ODNÓW NAS, BOŻE,
NASZ ZBAWCO
Wymagania, jakie stawia Jezus, większości mogą się dziś wydawać trudne do zrealizowania, a nawet bardzo radykalne. Przyznajmy, pouczeń nie słuchamy z serdecznym uśmiechem, myślimy, że może to było dobre wtedy, ale dziś?!
Jezus, stawiając wymagania, pragnie tylko jednego, aby uczniowie byli Mu wierni i oddani. Pragnie naszego dobra. Nie można być wiernym uczniem Jezusa, a jednocześnie szukać pocieszenia w uciechach tego świata. To On jest w centrum, a więc, gdy jest ci ciężko, gdy czujesz przesyt informacji, to u Niego szukaj pocieszenia. Szukaj wytrwale, a znajdziesz je. W Nim także i wy, usłyszawszy słowo prawdy, Dobra Nowinę o waszym zbawieniu, w Nim również – uwierzywszy, zostaliście naznaczeni pieczęcią, Duchem Świętym (por. drugie czytanie).
Powinniśmy być wdzięczni, kiedy Bóg odbiera nam świecidełka, ułudę świata i zostawia na pustyni. Pustka pustyni, czyli taki moment osamotnienia, daje nam okazję do spotkania Boga w swoim sercu. Na ziemi jesteśmy tylko chwilowo, jesteśmy tu pielgrzymami. Na drodze wiary, rozwoju duchowego, inaczej jak w świecie. Nie patrzymy na pełną miskę i obfitość dóbr materialnych, a na uczynki miłosierdzia względem bliźniego. Jako pielgrzymi wędrujący po tym świecie nie powinniśmy mieć wymagań, tylko raczej przyjąć postawę prostoty i pokory. Boża radość przychodzi na własnych zasadach i zawsze daje więcej, niż się spodziewamy. Pozwól Bogu działać, zaufaj Mu i bądź wytrwały. Bo On już na Ciebie czeka.
Michał Wacławik
LITURGIA SŁOWA
KATECHEZA
WPROWADZENIE
PIERWSZE CZYTANIE (Am 7, 12-15)
Misja proroka
Czytanie z Księgi proroka Amosa
Amazjasz, kapłan w Betel, rzekł do Amosa: «„Widzący”, idź sobie, uciekaj do ziemi Judy! I tam jedz chleb, i tam prorokuj! A w Betel więcej nie prorokuj, bo jest ono królewską świątynią i królewską budowlą».
I odpowiedział Amos Amazjaszowi: «Nie jestem ja prorokiem ani nie jestem synem proroków, gdyż jestem pasterzem i tym, który nacina sykomory. Od trzody bowiem wziął mnie Pan i rzekł do mnie Pan: „Idź, prorokuj do narodu mego, izraelskiego!”».
Oto słowo Boże.
PSALM (Ps 85)
Refren: Okaż swą łaskę i daj nam zbawienie.
Będę słuchał tego, co Pan Bóg mówi: *
oto ogłasza pokój ludowi i swoim wyznawcom.
Zaprawdę bliskie jest Jego zbawienie †
dla tych, którzy Mu cześć oddają, *
i chwała zamieszka w naszej ziemi.
Refren: Okaż swą łaskę i daj nam zbawienie.
Łaska i wierność spotkają się z sobą, *
ucałują się sprawiedliwość i pokój.
Wierność z ziemi wyrośnie, *
a sprawiedliwość spojrzy z nieba.
Refren: Okaż swą łaskę i daj nam zbawienie.
Pan sam szczęściem obdarzy, *
a nasza ziemia wyda swój owoc.
Sprawiedliwość będzie kroczyć przed Nim, *
a śladami Jego kroków zbawienie.
Refren: Okaż swą łaskę i daj nam zbawienie.
DRUGIE CZYTANIE ([krótsze, Ef 1, 3-10], dłuższe, Ef 1, 3-14 )
Bóg wybrał nas w Chrystusie
Czytanie z Listu Świętego Pawła Apostoła do Efezjan
[Niech będzie błogosławiony Bóg i Ojciec Pana naszego, Jezusa Chrystusa; On napełnił nas wszelkim błogosławieństwem duchowym na wyżynach niebieskich – w Chrystusie. W Nim bowiem wybrał nas przed założeniem świata, abyśmy byli święci i nieskalani przed Jego obliczem. Z miłości przeznaczył nas dla siebie jako przybranych synów poprzez Jezusa Chrystusa, według postanowienia swej woli, ku chwale majestatu swej łaski, którą obdarzył nas w Umiłowanym.
W Nim mamy odkupienie przez Jego krew – odpuszczenie występków, według bogactwa Jego łaski. Szczodrze ją na nas wylał w postaci wszelkiej mądrości i zrozumienia, przez to, że nam oznajmił tajemnicę swej woli według swego postanowienia, które przedtem w Nim powziął dla dokonania pełni czasów, aby wszystko na nowo zjednoczyć w Chrystusie jako Głowie: to, co w niebiosach, i to, co na ziemi.]
Koniec krótszej perykopy
W Nim dostąpiliśmy udziału my również, z góry przeznaczeni zamiarem Tego, który dokonuje wszystkiego zgodnie z zamysłem swej woli, byśmy istnieli ku chwale Jego majestatu – my, którzy już przedtem nadzieję złożyliśmy w Chrystusie. W Nim także i wy, usłyszawszy słowo prawdy, Dobrą Nowinę o waszym zbawieniu, W Nim również – uwierzywszy, zostaliście naznaczeni pieczęcią, Duchem Świętym, który był obiecany. On jest zadatkiem naszego dziedzictwa w oczekiwaniu na odkupienie, które nas uczyni własnością Boga, ku chwale Jego majestatu.
Oto słowo Boże.
ŚPIEW PRZED EWANGELIĄ (Por. Ef 1, 17-18)
Aklamacja: Alleluja, alleluja, alleluja.
Niech Ojciec Pana naszego, Jezusa Chrystusa, przeniknie nasze serca swoim światłem,
abyśmy wiedzieli, czym jest nadzieja naszego powołania.
Aklamacja: Alleluja, alleluja, alleluja.
EWANGELIA (Mk 6, 7-13)
Rozesłanie Dwunastu
+ Słowa Ewangelii według Świętego Marka
Jezus przywołał do siebie Dwunastu i zaczął rozsyłać ich po dwóch. Dał im też władzę nad duchami nieczystymi i przykazał im, żeby nic z sobą nie brali na drogę prócz laski: ani chleba, ani torby, ani pieniędzy w trzosie. «Ale idźcie obuci w sandały i nie wdziewajcie dwóch sukien!».
I mówił do nich: «Gdy do jakiegoś domu wejdziecie, zostańcie tam, aż stamtąd wyjdziecie. Jeśli w jakimś miejscu was nie przyjmą i nie będą was słuchać, wychodząc stamtąd, strząśnijcie proch z nóg waszych na świadectwo dla nich!».
Oni więc wyszli i wzywali do nawracania się. Wyrzucali też wiele złych duchów, a wielu chorych namaszczali olejem i uzdrawiali.
Oto słowo Pańskie.