WPROWADZENIE
KATECHEZA
LITURGIA SŁOWA
BLIŻEJ NIEBA
W dniu dzisiejszym Kościół wielbi Boga za to, że wywyższył Maryję, zabierając Ją z duszą i ciałem do nieba. Dla ludzi współczesnych, przyzwyczajonych do logicznego myślenia, ta prawda jest trudna do przyjęcia. To, co materialne i cielesne, zostaje przemienione i wchłonięte przez to, co duchowe. Życie Maryi pokazuje, że Bóg łamie nasze schematy i potrafi dać nam więcej niż prosimy czy rozumiemy. Kiedy jesteśmy pokorni jak Maryja, wtedy Bóg zaskakuje nas swoją wspaniałomyślnością, dobrocią, która sprawia, że w naszych sercach zamieszkuje radość i pojawia się pewność, że ktoś nad nami nieustannie czuwa. Przywilej wniebowzięcia uczy nas, że Bóg pragnie, byśmy Mu całkowicie zawierzyli. Maryja wierzyła i ufała pomimo wszystko. Trwała przy Jezusie, kiedy leżał w kołysce, kiedy uzdrawiał i nauczał i kiedy umierał na krzyżu. Nie ma innej drogi do nieba jak ta, którą jest Chrystus. Oznacza to, że im bardziej jednoczymy się z Jezusem przez wiarę, nadzieję i miłość, tym bliżej jesteśmy nieba. Czasem wystarczy, abyśmy najprostsze rzeczy wykonywali z miłości do Niego, a to, co dalekie i trudne, stanie się bliskie i osiągalne. Prośmy Maryję Wniebowziętą, aby nam wskazywała jak żyć, aby dostąpić radości nieba.
ks. Krzysztof Burski – paulista
„Wielkie rzeczy uczynił mi Wszechmocny”. (Łk 1, 49)
LITURGIA SŁOWA
KATECHEZA
WPROWADZENIE
Maryja z ciałem i duszą została wzięta do nieba. Jako pierwsza z ludzi zamieszkała tam, dokąd wszyscy zmierzamy. Jej wniebowzięcie jest źródłem nadziei dla nas wszystkich; niebo jest naszym przeznaczeniem. Zachowana od grzechu pierworodnego, Maryja wstawia się za nami grzesznymi i nie przestaje błagać Boga o miłosierdzie nad nami. Przez Jej orędownictwo módlmy się do dobrego Boga, aby odpuścił nam grzechy.
PIERWSZE CZYTANIE
( Ap 11, 19a; 12, 1. 3-6a. 10ab)
Pismo Święte nie przytacza nam opisu Wniebowzięcia Matki Bożej. W swej wizji apokaliptycznej św. Jan opisuje nam Niewiastę. Symbole słońca, gwiazd i księżyca, którymi się posługuje, wskazują na wyniesienie Maryi ponad wszelkie stworzenie. Maryja jest tą Niewiastą, którą Bóg zapowiedział w raju. Po zwycięstwie Jej Syna nad szatanem, Bóg zabiera Ją do niebieskiej chwały, by tam oczekiwała, aż każde z Jej dzieci dotrze do domu Ojca.
Czytanie z Księgi Apokalipsy świętego Jana Apostoła
Mojżesz powiedział do ludu: Świątynia Boga w niebie się otwarła i Arka Jego Przymierza ukazała się w Jego świątyni. Potem ukazał się wielki znak na niebie: Niewiasta obleczona w słońce i księżyc pod jej stopami, a na jej głowie wieniec z gwiazd dwunastu. Ukazał się też inny znak na niebie: Oto wielki Smok ognisty, ma siedem głów i dziesięć rogów, a na głowach siedem diademów. Ogon jego zmiata trzecią część gwiazd z nieba i rzucił je na ziemię. Smok stanął przed mającą urodzić Niewiastą, ażeby skoro tylko porodzi, pożreć jej Dziecko. I porodziła Syna – mężczyznę, który będzie pasł wszystkie narody rózgą żelazną. Dziecko jej zostało porwane do Boga i do Jego tronu. Niewiasta zaś zbiegła na pustynię, gdzie ma miejsce przygotowane przez Boga. I usłyszałem donośny głos mówiący w niebie: „Teraz nastało zbawienie, potęga i królowanie Boga naszego i władza Jego Pomazańca”.
PSALM
(Ps 45, 7 i 10. 11-12. 14-15)
Psalm opisuje scenę zaślubin króla. Do króla zbliża się orszak oblubienicy ubranej w kosztowny strój. Dzisiaj Kościół widzi w oblubienicy Maryję, która wkracza do nieba, by oddać pokłon Bogu. Z Jej obecności w niebie cieszy się Bóg, wraz z Nim raduje się cały Kościół. Refren: : Stoi Królowa po Twojej prawicy. Tron Twój, Boże, trwa na wieki,* berłem sprawiedliwym berło Twego królestwa. Córki królewskie wychodzą na spotkanie z tobą,* królowa w złocie z Ofiru stoi po twojej prawicy. Refren. Posłuchaj, córko, spójrz i nakłoń ucha,* zapomnij o swym ludzie, o domu twego ojca. Król pragnie twego piękna, * on twoim panem, oddaj mu pokłon. Refren. Córa królewska wchodzi pełna chwały, * odziana w złotogłów. W szacie wzorzystej prowadzą ją do króla, * za nią prowadzą do ciebie dziewice, jej druhny. Refren.
DRUGIE CZYTANIE
(1 Kor 15, 20-26)
Jezus zmartwychwstał jako pierwszy z tych, co pomarli. I chociaż człowiek pozostaje śmiertelny, to śmierć nie ma już nad nim całkowitej władzy. Dzięki zwycięstwu Chrystusa, w dniu ostatecznym wszyscy bowiem zostaną ożywieni. Pierwszym owocem zmartwychwstania jest Maryja, którą Bóg, biorąc do nieba z ciałem i duszą, zachował od zniszczenia i zepsucia śmierci.
Czytanie z Pierwszego Listu świętego Pawła Apostoła do Koryntian
Bracia: Chrystus zmartwychwstał jako pierwszy spośród tych, co pomarli. Ponieważ bowiem przez człowieka przyszła śmierć, przez człowieka też dokona się zmartwychwstanie. I jak w Adamie wszyscy umierają, tak też w Chrystusie wszyscy będą ożywieni, lecz każdy według własnej kolejności. Chrystus jako pierwszy, potem ci, co należą do Chrystusa, w czasie Jego przyjścia. Wreszcie nastąpi koniec, gdy przekaże królowanie Bogu i Ojcu i gdy pokona wszelką Zwierzchność, Władzę i Moc. Trzeba bowiem, ażeby królował, aż położy wszystkich nieprzyjaciół pod swoje stopy. Jako ostatni wróg, zostanie pokonana śmierć.
ŚPIEW PRZED EWANGELIĄ
Aklamacja: Alleluja, alleluja, alleluja. Maryja została wzięta do nieba, radują się zastępy aniołów. Aklamacja: Alleluja, alleluja, alleluja.
EWANGELIA
( Łk 1, 39-56)
Maryja uwielbia Boga za wielkie rzeczy, których dokonał w Jej życiu. Ten hymn uwielbienia, odśpiewany jeszcze przed narodzeniem Jej Syna – Jezusa Chrystusa, nabiera pełni w chwili Wniebowzięcia. Wybranie i zachowanie od grzechu pierworodnego dopełnia się w tajemnicy zamieszkania w domu Ojca. Uniżenie Maryi wypełnia się w Jej wywyższeniu.
Słowa Ewangelii według świętego Łukasza
W tym czasie Maryja wybrała się i poszła z pośpiechem w góry do pewnego miasta w pokoleniu Judy. Weszła do domu Zachariasza i pozdrowiła Elżbietę. Gdy Elżbieta usłyszała pozdrowienie Maryi, poruszyło się dzieciątko w jej łonie, a Duch Święty napełnił Elżbietę. Wydała ona okrzyk i powiedziała: „Błogosławiona jesteś między niewiastami i błogosławiony jest owoc Twojego łona. A skądże mi to, że Matka mojego Pana przychodzi do mnie? Oto, skoro głos Twego pozdrowienia zabrzmiał w moich uszach, poruszyło się z radości dzieciątko w moim łonie. Błogosławiona jesteś, któraś uwierzyła, że spełnią się słowa powiedziane Ci od Pana”. „Wtedy Maryja rzekła: Wielbi dusza moja Pana, i raduje się duch mój w Bogu, Zbawcy moim. Bo wejrzał na uniżenie swojej służebnicy. Oto bowiem odtąd błogosławić mnie będą wszystkie pokolenia. Gdyż wielkie rzeczy uczynił mi Wszechmocny, święte jest imię Jego. A Jego miłosierdzie z pokolenia na pokolenie nad tymi, którzy się Go boją. Okazał moc swego ramienia, rozproszył pyszniących się zamysłami serc swoich. Strącił władców z tronu, a wywyższył pokornych. Głodnych nasycił dobrami, a bogatych z niczym odprawił. Ujął się za swoim sługą, Izraelem, pomny na swe miłosierdzie. Jak obiecał naszym ojcom, Abrahamowi i jego potomstwu na wieki”.
KLIKNIJ TUTAJ I PRZECZYTAJ PROFESJONALNIE PRZYGOTOWANE DLA CIEBIE KOMENTARZE DO CODZIENNEJ LITURGII SŁOWA NA EDYCJA.PL
KATECHEZA
LITURGIA SŁOWA
WPROWADZENIE
ODDAJ SIĘ MARYI NA WYCHOWANIE!
Trzeba nam dzisiaj wrócić do Maryi, jeżeli chcemy na nowo i głębiej odkryć prawdę o Jezusie Chrystusie, o Kościele, o człowieku, którą Jan Paweł II przedstawił jako program dla całego chrześcijaństwa. Nie można kochać Matki Bożej, gdy się Jej nie zna, nie można poznać Matki Bożej, gdy się Jej nie kocha… Święty Maksymilian chciał przybliżyć ludziom Niepokalaną, chciał nauczyć ich ukochania Matki Bożej, oddania się Jej w opiekę, by Ona mogła prowadzić dusze do Boga. Gdy doświadczył w swoim osobistym i zakonnym życiu potęgi Maryi i skosztował szczęścia, którego źródłem jest Bóg, zapragnął wszystkich ludzi do tego źródła przyprowadzić. Misji tej poświęcił całe swoje życie. Gdy człowiek odda się Maryi sercem, zaufa Jej jak Matce, powinien – zdaniem o. Kolbego – oddać się Jej na wychowanie. Maryja ma nie tylko przyjąć duszę za swe dziecko, ale ma ją także „ukształtować na wzór Jezusa”. Zaufanie Maryi jako Matce stanowi warunek duchowego odrodzenia się człowieka, gdyż wtedy stajemy się naprawdę Jej dziećmi, a dziecko żyje przecież życiem wziętym od matki. Najlepsze nabożeństwo do Niepokalanej – mawiał o. Maksymilian – to nie odmawianie wielu pacierzy, ale prosty stosunek dziecka do Matki, który najlepiej okazać można przez krótkie, lecz często wzbudzane akty strzeliste. Zachęcał, aby każdy człowiek otworzył własne serce i pozwolił Maryi do niego wejść, aby oddał się Jej ochotnie, duszą i ciałem, bez żadnych zastrzeżeń czy ograniczeń, aby był Jej całkowitą własnością. Najlepszym sposobem kochania Niepokalanej jest pozwolić się Jej prowadzić we wszystkim, kochać Ją praktycznie przez dobre wypełnianie wszystkich obowiązków. „Niepokalana zstępuje na ziemię, jak dobra Matka pomiędzy swe dziatki – nauczał o. Maksymilian – by im dopomóc do zbawienia duszy. A pragnie nawrócenia i uświęcenia dusz wszystkich, bez żadnego wyjątku. Często z Niepokalaną przestawaj, często z Nią sam na sam przebywaj, a coraz bardziej do Niej się upodobnisz”. Ojciec Kolbe przyznawał, że można dążyć do Boga wprost, bez pośrednictwa Niepokalanej, ale droga do Boga przez Maryję jest drogą krótszą, pewniejszą i łatwiejszą. Kto się Maryi powierzy, kto Jej zaufa, nie zginie, ale zwycięski łatwo przejdzie przez wszystkie trudności życia i zostanie wielkim świętym, czyli zbliży się do Boga prawdziwie. o. Mirosław M. Adaszkiewicz – franciszkanin
Modlitwa do Maryi Wniebowziętej
Pomnij, o Najświętsza Panno na cuda, jakie Tobie Pan uczynił! Wybrał Ciebie na Matkę i zechciał, byś stała pod Jego krzyżem. Dał Ci udział w Jego chwale. Wysłuchuje Twoich modlitw. Ofiaruj Mu nasze modlitwy pochwalne, dziękczynienia oraz prośby. Spraw, abyśmy żyli miłością Twego Syna, by nadeszło Jego królowanie. Doprowadź wszystkich ludzi do źródła wody żywej, tryskającej z Jego Serca i rozlewającej na świat nadzieję i zbawienie, sprawiedliwość i pokój. Wejrzyj na nasze zaufanie do Ciebie, odpowiedz na nasze wołanie i bądź nam nieustannie Matką. Amen.
