NR 60 / 2005 – IV NIEDZIELA ADWENTU

LITURGIA SŁOWA

KATECHEZA

WPROWADZENIE

PIERWSZE CZYTANIE (2 Sm 7, 1-5. 8b-12. 14a. 16)
Król Dawid pragnął wybudować w Jerozolimie Dom Boży, który byłby co najmniej tak okazały jak pałac królewski. Bóg nie chciał jednak takiego daru od Dawida. Przypomniał mu natomiast, że to Bóg daje łaski człowiekowi, a nie człowiek Bogu. I zapowiedział jeszcze większą łaskę: że z rodu Dawida narodzi się Mesjasz.

Czytanie z Drugiej księgi Samuela

Gdy król Dawid zamieszkał w swoim domu, a Pan poskromił wokoło wszystkich jego wrogów, rzekł król do proroka Natana: «Spójrz, ja mieszkam w pałacu cedrowym, a Arka Boża mieszka w namiocie». Natan powiedział do króla: «Uczyń wszystko, co zamierzasz w sercu, gdyż Pan jest z tobą».
Lecz tej samej nocy skierował Pan do Natana następujące słowa: «Idź i powiedz mojemu słudze, Dawidowi: To mówi Pan: „Czy ty zbudujesz Mi dom na mieszkanie? Zabrałem cię z pastwiska spośród owiec, abyś był władcą nad ludem moim, nad Izraelem. I byłem z tobą wszędzie, dokąd się udałeś, wytraciłem przed tobą wszystkich twoich nieprzyjaciół. Dam ci sławę największych ludzi na ziemi. Wyznaczę miejsce mojemu ludowi, Izraelowi, i osadzę go tam, i będzie mieszkał na swoim miejscu, a nie poruszy się więcej, a ludzie nikczemni nie będą go już uciskać jak dawniej. Od czasu kiedy ustanowiłem sędziów nad ludem moim izraelskim, obdarzyłem cię pokojem ze wszystkimi wrogami. Tobie też Pan zapowiedział, że ci zbuduje dom. Kiedy wypełnią się twoje dni i spoczniesz obok swych przodków, wtedy wzbudzę po tobie potomka twojego, który wyjdzie z twoich wnętrzności, i utwierdzę jego królestwo. Ja będę mu Ojcem, a on będzie Mi synem.
Przede Mną dom twój i twoje królestwo będzie trwać na wieki.”».
PSALM (Ps 89, 2-3. 4- 5. 27 i 29)
Każdy z nas, podobnie jak Dawid, mógłby wyliczyć wiele przykładów dobroci Boga, jakiej doświadczył. Dlatego psalm dziękczynny, którego autorstwo tradycja biblijna przypisuje królowi Dawidowi, jest modlitwą każdego z nas. Szczególnie dziękujmy za to, że Syn Boży stał się Człowiekiem – jednym z nas. Refren: Na wieki będę sławił łaski Pana. Na wieki będę sławił łaski Pana, * moimi ustami będę głosił Twą wierność przez wszystkie pokolenia. Albowiem powiedziałeś: «Na wieki ugruntowana jest łaska», * utrwaliłeś swoją wierność w niebiosach. Ref. «Zawarłem przymierze z moim wybrańcem, * przysiągłem mojemu słudze Dawidowi: Utrwalę twoje potomstwo na wieki * i tron twój umocnię na wszystkie pokolenia». Ref. On będzie wołał do Mnie: «Ty jesteś moim Ojcem, * moim Bogiem, opoką mego zbawienia». Na wieki zachowam dla niego łaskę * i trwałe będzie moje z nim przymierze. Ref.
DRUGIE CZYTANIE (Rz 16, 25-27)
Autor Listu do Rzymian uświadamia nam, jak wielkiego przywileju dostąpiliśmy, że dane nam jest żyć w czasach po objawieniu się Jezusa Chrystusa. To bowiem, co przez tysiąclecia przed Chrystusem było okryte tajemnicą, dla nas stało się jawne. Oby zgodnie ze słowami Apostoła, poznanie Chrystusa skłoniło nas do pełniejszego posłuszeństwa Bogu.

Czytanie z Listu świętego Pawła Apostoła do Rzymian

Bracia: Temu, który ma moc utwierdzić was zgodnie z Ewangelią i moim głoszeniem Jezusa Chrystusa, zgodnie z objawioną tajemnicą, dla dawnych wieków ukrytą, teraz jednak ujawnioną, a przez pisma prorockie

na rozkaz odwiecznego Boga wszystkim narodom obwieszczoną, dla skłonienia ich do posłuszeństwa wierze, Bogu, który jedynie jest mądry, przez Jezusa Chrystusa, niech będzie chwała na wieki wieków. Amen.
ŚPIEW PRZED EWANGELIĄ (Łk 1, 38) Aklamacja: Alleluja, alleluja, alleluja.

Oto ja, służebnica Pańska,

niech mi się stanie według twego słowa. Aklamacja: Alleluja, alleluja, alleluja.
EWANGELIA (Łk 1, 26-38)
Ewangelia dzisiejsza przenosi nas do Nazaretu, gdzie Anioł zwiastował Najświętszej Maryi Pannie, że z Niej narodzi się Zbawiciel. Maryja została wybrana do zaszczytnego i trudnego zadania, bo „znalazła łaskę u Boga”. Człowiek żyjący w łasce Bożej przybliża innym Chrystusa. Staje się współpracownikiem Boga.

Słowa Ewangelii według świętego Łukasza

Bóg posłał anioła Gabriela do miasta w Galilei, zwanego Nazaret, do Dziewicy poślubionej mężowi, imieniem Józef, z rodu Dawida; a Dziewicy było na imię Maryja.
Anioł wszedł do Niej i rzekł: «Bądź pozdrowiona, pełna łaski, Pan z Tobą».
Ona zmieszała się na te słowa i rozważała, co miałoby znaczyć to pozdrowienie.
Lecz anioł rzekł do Niej: «Nie bój się, Maryjo, znalazłaś bowiem łaskę u Boga. Oto poczniesz i porodzisz Syna, któremu nadasz imię Jezus. Będzie On wielki i będzie nazwany Synem Najwyższego, a Pan Bóg da Mu tron Jego ojca, Dawida. Będzie panował nad domem Jakuba na wieki, a Jego panowaniu nie będzie końca».
Na to Maryja rzekła do anioła: «Jakże się to stanie, skoro nie znam męża?».
Anioł Jej odpowiedział: «Duch Święty zstąpi na Ciebie i moc Najwyższego osłoni Cię. Dlatego też Święte, które się narodzi, będzie nazwane Synem Bożym. A oto również krewna Twoja, Elżbieta, poczęła w swej starości syna i jest już w szóstym miesiącu ta, która uchodzi za niepłodną. Dla Boga bowiem nie ma nic niemożliwego».
Na to rzekła Maryja: «Oto ja służebnica Pańska, niech mi się stanie według twego słowa». Wtedy odszedł od Niej anioł.