NR 61 / 2005 – UROCZYSTOŚĆ NARODZENIA PAŃSKIEGO – Msza w nocy

LITURGIA SŁOWA

KATECHEZA

WPROWADZENIE

PIERWSZE CZYTANIE (Iz 9,1-3. 5-6)
Prorok Izajasz, na siedem wieków przed Chrystusem, zapowiada przyjście na świat niezwykłego Dziecięcia, które będzie nazwane Bogiem Mocnym, Odwiecznym Ojcem i Księciem Pokoju. Narodziny tego Dziecięcia będą początkiem wyzwolenia dla wszystkich, którzy żyją w mrokach zniewolenia. Będzie to również dzień nieopisanej radości.

Czytanie z Księgi proroka Izajasza

Naród kroczący w ciemnościach ujrzał światłość wielką; nad mieszkańcami kraju mroków zabłysło światło. Pomnożyłeś radość, zwiększyłeś wesele. Rozradowali się przed Tobą, jak się radują we żniwa, jak się weselą przy podziale łupu. Bo złamałeś jego ciężkie jarzmo i drążek na jego ramieniu, pręt jego ciemięzcy jak w dniu porażki Madianitów. Albowiem Dziecię nam się narodziło, Syn został nam dany, na Jego barkach spoczęła władza. Nazwano Go imieniem: Przedziwny Doradca, Bóg Mocny, Odwieczny Ojciec, Książę Pokoju. Wielkie będzie Jego panowanie w pokoju bez granic na tronie Dawida i nad Jego królestwem, które On utwierdzi i umocni prawem i sprawiedliwością, odtąd i na wieki. Zazdrosna miłość Pana Zastępów tego dokona.
PSALM (Ps 96, 1-2. 3 i 10ac. 11-12. 13)
Narodzenie Jezusa Chrystusa jest źródłem wielkiej radości nie tylko dla człowieka, ale dla całego świata. Chrystus przez swoje narodzenie odnowił całe stworzenie. Z Jego przyjściem wiązano nadzieje mesjańskiego pokoju. Dlatego śpiewając psalm responsoryjny oddajemy chwałę Bogu w imieniu całego świata i wzywamy cały świat, aby z nami wielbił swojego Zbawiciela. Refren: Dziś się narodził Chrystus Pan, Zbawiciel. Śpiewajcie Panu pieśń nową, * śpiewaj Panu ziemio cała. Śpiewajcie Panu, sławcie Jego imię, * każdego dnia głoście Jego zbawienie. Ref. Głoście Jego chwałę wśród wszystkich narodów, * rozgłaszajcie cuda pośród wszystkich ludów. Głoście wśród ludów, że Pan jest królem, * będzie sprawiedliwie sądził ludy. Ref. Niech się radują niebiosa i ziemia weseli, * niech szumi morze i wszystko, co je napełnia. Niech się cieszą pola i wszystko, co na nich rośnie, * niech wszystkie drzewa w lasach wykrzykują z radości. Ref. Przed obliczem Pana, który już się zbliża, * który już się zbliża, by sądzić ziemię. On będzie sądził świat sprawiedliwie, * a ludy według prawdy. Ref.
DRUGIE CZYTANIE (Tt 2, 11-14)
Święty Paweł w Liście do swojego ucznia Tytusa przypomina, że przyjście na świat Jezusa Chrystusa jest znakiem niezwykłej łaskawości Boga wobec człowieka. Ta łaskawość mobilizuje nas do porzucenia grzechu i prowadzenia życia pełnego pobożności i sprawiedliwości. Wszakże celem przyjścia na świat Zbawiciela jest wyzwolenie nas od wszelkiej nieprawości.

Czytanie z Listu świętego Pawła Apostoła do Tytusa

Ukazała się łaska Boga, która niesie zbawienie wszystkim ludziom i poucza nas, abyśmy wyrzekłszy się bezbożności i żądz światowych rozumnie i sprawiedliwie, i pobożnie żyli na tym świecie, oczekując błogosławionej nadziei i objawienia się chwały wielkiego Boga i Zbawiciela naszego, Jezusa Chrystusa, który wydał samego siebie za nas, aby odkupić nas od wszelkiej nieprawości i oczyścić sobie lud wybrany na własność, gorliwy w spełnianiu dobrych uczynków.
ŚPIEW PRZED EWANGELIĄ (Łk 2, 10-11) Aklamacja: Alleluja, alleluja, alleluja.

Zwiastuję wam radość wielką,

dziś narodził się nam Zbawiciel,

którym jest Jezus Chrystus. Aklamacja: Alleluja, alleluja, alleluja.
EWANGELIA (Łk 2, 1-14)
Specjaliści od Pisma Świętego twierdzą, że św. Łukasz opisał w swojej Ewangelii narodzenie Chrystusa na podstawie relacji samej Matki Bożej. Któż inny bowiem mógłby znać tak wiele szczegółów dotyczących tamtej chwili. A Matka zawsze pamięta czas i okoliczności przyjścia na świat Syna. Ten szczegółowy opis przekonuje nas, że chrześcijaństwo nie jest religią bazującą na mitach, ale na faktach.

Słowa Ewangelii według świętego Łukasza

W owym czasie wyszło rozporządzenie Cezara Augusta, żeby przeprowadzić spis ludności w całym państwie. Pierwszy ten spis odbył się wówczas, gdy wielkorządcą Syrii był Kwiryniusz. Wybierali się więc wszyscy, aby się dać zapisać, każdy do swego miasta. Udał się także Józef z Galilei, z miasta Nazaret, do Judei, do miasta Dawidowego, zwanego Betlejem, ponieważ pochodził z domu i rodu Dawida, żeby się dać zapisać z poślubioną sobie Maryją, która była brzemienna.
Kiedy tam przebywali, nadszedł dla Maryi czas rozwiązania. Porodziła swego pierworodnego Syna, owinęła Go w pieluszki i położyła w żłobie, gdyż nie było dla nich miejsca w gospodzie.
W tej samej okolicy przebywali w polu pasterze i trzymali straż nocną nad swoim stadem. Naraz stanął przy nich anioł Pański i chwała Pańska zewsząd ich oświeciła, tak że bardzo się przestraszyli. Lecz anioł rzekł do nich: «Nie bójcie się! Oto zwiastuję wam radość wielką, która będzie udziałem całego narodu; dziś w mieście Dawida narodził się wam Zbawiciel, którym jest Mesjasz Pan. A to będzie znakiem dla was: Znajdziecie Niemowlę, owinięte w pieluszki i leżące w żłobie».
I nagle przyłączyło się do anioła mnóstwo zastępów niebieskich, które wielbiły Boga słowami: «Chwała Bogu na wysokościach,
a na ziemi pokój
ludziom, w których ma upodobanie».