NR 14 / 2006 – V NIEDZIELA WIELKIEGO POSTU

LITURGIA SŁOWA

KATECHEZA

WPROWADZENIE

PIERWSZE CZYTANIE (Jr 31, 31-34)
Słowa proroka Jeremiasza muszą zdumiewać. Mimo bliskiej klęski i katastrofy, na krótko przed upadkiem Jerozolimy, zburzeniem świątyni i uprowadzeniem Izraelitów na wygnanie do Babilonii prorok zapowiada zawarcie nowego przymierza, wpisanego w ludzkie serca. Do słów proroka nawiąże w czasie Ostatniej Wieczerzy Chrystus Pan.

Czytanie z Księgi proroka Jeremiasza

Pan mówi: «Oto nadchodzą dni, kiedy zawrę z domem Izraela i z domem judzkim nowe przymierze. Nie jak przymierze, które zawarłem z ich przodkami, kiedy ująłem ich za rękę, by wyprowadzić z ziemi egipskiej. To moje przymierze złamali, mimo że byłem ich władcą, mówi Pan.
Lecz takie będzie przymierze, jakie zawrę z domem Izraela po tych dniach, mówi Pan: Umieszczę swe prawo w głębi ich jestestwa i wypiszę na ich sercu. Będę im Bogiem, oni zaś będą Mi narodem.
I nie będą się musieli wzajemnie pouczać mówiąc jeden do drugiego: „Poznajcie Pana”. Wszyscy bowiem od najmniejszego do największego poznają Mnie, mówi Pan, ponieważ odpuszczę im występki, a o grzechach ich nie będę już wspominał».
PSALM (Ps 51, 3-4. 12-13. 14-15)
Według tradycji biblijnej, autorem psalmu 51. jest Dawid, człowiek w sposób szczególny wybrany przez Boga, ale jednocześnie człowiek grzeszny. Jego hymn to modlitwa pokutna za upadki słabego człowieka, który prosi Boga o przebaczenie i odnowienie wnętrza. Refren: Stwórz, o mój Boże, we mnie serce czyste. Zmiłuj się nade mną, Boże, w łaskawości swojej, * w ogromie swej litości zgładź moją nieprawość. Obmyj mnie zupełnie z mojej winy * i oczyść mnie z grzechu mojego. Ref. Stwórz, o Boże, we mnie serce czyste * i odnów we mnie moc ducha. Nie odrzucaj mnie od swego oblicza * i nie odbieraj mi świętego ducha swego. Ref. Przywróć mi radość z Twojego zbawienia * i wzmocnij mnie duchem ofiarnym. Będę nieprawych nauczał dróg Twoich * i wrócą do Ciebie grzesznicy. Ref.
DRUGIE CZYTANIE (Hbr 5, 7-9)
Autor Listu do Hebrajczyków objawia trudne do zrozumienia relacje, jakie istnieją między Bogiem Ojcem i Jego Synem. Jezusowe posłuszeństwo Ojcu i Jego uległość aż do śmierci krzyżowej przyniosły zbawienie wieczne dla wszystkich wierzących.

Czytanie z Listu do Hebrajczyków

Bracia:
Chrystus głośnym wołaniem i płaczem za dni ciała swego zanosił gorące prośby do Tego, który mógł Go wybawić od śmierci, i został wysłuchany dzięki swej uległości.
A chociaż był Synem, nauczył się posłuszeństwa przez to, co wycierpiał. A gdy wszystko wykonał, stał się sprawcą zbawienia wiecznego dla wszystkich, którzy Go słuchają.
ŚPIEW PRZED EWANGELIĄ (J 12, 26) Aklamacja: Chwała Tobie, Słowo Boże.

Kto by chciał Mi służyć, niech idzie za Mną;

a gdzie Ja jestem, tam będzie i mój sługa. Aklamacja: Chwała Tobie, Słowo Boże.
EWANGELIA (J 12, 20-33)
Słowa dzisiejszej Ewangelii zamykają publiczną działalność i objawienie się Jezusa Chrystusa przed światem. Zbliża się godzina, w której Syn Boży odda życie za życie świata. Jest to godzina Jego Męki i śmierci, ale równocześnie godzina uwielbienia. Dla grzesznego świata śmierć Zbawiciela oznacza godzinę sądu.

Słowa Ewangelii według świętego Jana

Wśród tych, którzy przybyli, aby oddać pokłon Bogu w czasie święta, byli też niektórzy Grecy. Oni więc przystąpili do Filipa, pochodzącego z Betsaidy Galilejskiej, i prosili go, mówiąc: «Panie, chcemy ujrzeć Jezusa». Filip poszedł i powiedział Andrzejowi. Z kolei Andrzej i Filip poszli i powiedzieli Jezusowi.
A Jezus dał im taką odpowiedź: «Nadeszła godzina, aby został uwielbiony Syn Człowieczy. Zaprawdę, zaprawdę powiadam wam: Jeżeli ziarno pszenicy wpadłszy w ziemię nie obumrze, zostanie tylko samo, ale jeżeli obumrze, przynosi plon obfity. Ten, kto miłuje swoje życie, traci je, a kto nienawidzi swego życia na tym świecie, zachowa je na życie wieczne. A kto by chciał Mi służyć, niech idzie za Mną, a gdzie Ja jestem, tam będzie i mój sługa. A jeśli ktoś Mi służy, uczci go mój Ojciec.
Teraz dusza moja doznała lęku i cóż mam powiedzieć? Ojcze, wybaw Mnie od tej godziny. Nie, właśnie dlatego przyszedłem na tę godzinę. Ojcze, uwielbij imię Twoje».
Wtem rozległ się głos z nieba: «I uwielbiłem i znowu uwielbię». Tłum stojący usłyszał to i mówił: «Zagrzmiało!». Inni mówili: «Anioł przemówił do Niego». Na to rzekł Jezus: «Głos ten rozległ się nie ze względu na Mnie, ale ze względu na was. Teraz odbywa się sąd nad tym światem. Teraz władca tego świata zostanie precz wyrzucony. A Ja, gdy zostanę nad ziemię wywyższony, przyciągnę wszystkich do siebie».
To powiedział zaznaczając, jaką śmiercią miał umrzeć.