NR 19 / 2006 – NIEDZIELA ZMARTWYCHWSTANIA PAŃSKIEGO – Msza w dzień

LITURGIA SŁOWA

KATECHEZA

WPROWADZENIE

PIERWSZE CZYTANIE (Dz 10, 34a. 37-43)
Święty Piotr przypomina nam dzisiaj sprawę Jezusa z Nazaretu – Tego, który przeszedł przez życie dobrze czyniąc, i którego Bóg wskrzesił trzeciego dnia. My jesteśmy świadkami tego – mówi dzisiaj Piotr w domu Korneliusza. To brzmi jak definicja chrześcijaństwa, które jest świętym opowiadaniem o Jezusie, przekazywanym nieustannie z pokolenia na pokolenie. I tak do skończenia świata. Aż Pan powtórnie przyjdzie. Dzisiaj my jesteśmy głosicielami Jego biografii.

Czytanie z Dziejów Apostolskich

Gdy Piotr przybył do domu Centuriona w Cezarei, przemówił: «Wiecie, co się działo w całej Judei, począwszy od Galilei, po chrzcie, który głosił Jan. Znacie sprawę Jezusa z Nazaretu, którego Bóg namaścił Duchem Świętym i mocą. Dlatego że Bóg był z Nim, przeszedł On dobrze czyniąc i uzdrawiając wszystkich, którzy byli pod władzą diabła.
A my jesteśmy świadkami wszystkiego, co zdziałał w ziemi żydowskiej i w Jerozolimie. Jego to zabili, zawiesiwszy na drzewie. Bóg wskrzesił Go trzeciego dnia i pozwolił Mu ukazać się nie całemu ludowi, ale nam, wybranym uprzednio przez Boga na świadków, którzyśmy z Nim jedli i pili po Jego zmartwychwstaniu.
On nam rozkazał ogłosić ludowi i dać świadectwo, że Bóg ustanowił Go sędzią żywych i umarłych. Wszyscy prorocy świadczą o tym, że każdy, kto w Niego wierzy, w Jego imię otrzymuje odpuszczenie grzechów».
PSALM (Ps 118, 1-2. 16-17. 22-23)
Oto dzień, który Pan uczynił. Niedziela to dzień Zmartwychwstania. Niedziela to Dzień Pański. W tym dniu wszystko należy do Pana. Nasza praca – jeśli konieczna, nasz wypoczynek, nasze istnienie. W tym dniu świat został stworzony na nowo. W tym dniu świat powrócił do Tego, który go stworzył. Radujmy się w nim i weselmy. Refren: W tym dniu wspaniałym wszyscy się weselmy. lub: Alleluja, alleluja, alleluja. Dziękujcie Panu, bo jest dobry, * bo Jego łaska trwa na wieki. Niech dom Izraela głosi: * «Jego łaska na wieki». Ref. Prawica Pana wzniesiona wysoko, * prawica Pańska moc okazała. Nie umrę, ale żył będę * i głosił dzieła Pana. Ref. Kamień odrzucony przez budujących * stał się kamieniem węgielnym. Stało się to przez Pana * i cudem jest w naszych oczach. Ref.
DRUGIE CZYTANIE (Kol 3, 1-4)
Czy śmierć może być dobrą nowiną? Tak, ale pod warunkiem, że jest to śmierć w Chrystusie. Umrzeć w Chrystusie to jednocześnie z Nim zmartwychwstać. Umrzeć w Chrystusie – to żyć. Taka śmierć nie jest bowiem końcem chwały, lecz jej początkiem.

Czytanie z Listu świętego Pawła Apostoła do Kolosan

Bracia:
Jeśliście razem z Chrystusem powstali z martwych, szukajcie tego, co w górze, gdzie przebywa Chrystus zasiadając po prawicy Boga. Dążcie do tego, co w górze, nie do tego, co na ziemi.
Umarliście bowiem i wasze życie ukryte jest z Chrystusem w Bogu. Gdy się ukaże Chrystus, nasze życie, wtedy i wy razem z Nim ukażecie się w chwale.
SEKWENCJA Niech w święto radosne Paschalnej Ofiary Składają jej wierni uwielbień swych dary. Odkupił swe owce Baranek bez skazy, Pojednał nas z Ojcem i zmył grzechów zmazy. Śmierć zwarła się z życiem i w boju, o dziwy, Choć poległ Wódz życia, króluje dziś żywy. Maryjo, ty powiedz, coś w drodze widziała? Jam Zmartwychwstałego blask chwały ujrzała. Żywego już Pana widziałam, grób pusty, I świadków anielskich, i odzież, i chusty. Zmartwychwstał już Chrystus, Pan mój i nadzieja, A miejscem spotkania będzie Galilea. Wiemy, żeś zmartwychwstał, że ten cud prawdziwy, O Królu Zwycięzco, bądź nam miłościwy.
ŚPIEW PRZED EWANGELIĄ (1 Kor 5, 7b-8a) Aklamacja: Alleluja, alleluja, alleluja.

Chrystus został ofiarowany jako nasza Pascha.

Odprawiajmy nasze święto w Panu. Aklamacja: Alleluja, alleluja, alleluja.
EWANGELIA (J 20, 1-9)
Jezus zapowiadał uczniom swoją śmierć i Zmartwychwstanie. Uczniowie jednak zapowiedzianej śmierci nie mogli zaakceptować, a Zmartwychwstania zrozumieć. Ostatecznie, prócz Jana, żaden z nich nie był świadkiem Jego śmierci, nikt też z Jego uczniów nie był przy Nim w chwili, gdy powstawał z martwych. Akceptacja, zrozumienie, wiara – to wszystko jest owocem pustego grobu Pana.

Słowa Ewangelii według świętego Jana

Pierwszego dnia po szabacie, wczesnym rankiem, gdy jeszcze było ciemno, Maria Magdalena udała się do grobu i zobaczyła kamień odsunięty od grobu. Pobiegła więc i przybyła do Szymona Piotra i do drugiego ucznia, którego Jezus miłował, i rzekła do nich: «Zabrano Pana z grobu i nie wiemy, gdzie Go położono».
Wyszedł więc Piotr i ów drugi uczeń i szli do grobu. Biegli oni obydwaj razem, lecz ów drugi uczeń wyprzedził Piotra i przybył pierwszy do grobu. A kiedy się nachylił, zobaczył leżące płótna, jednakże nie wszedł do środka.
Nadszedł potem także Szymon Piotr, idący za nim. Wszedł on do wnętrza grobu i ujrzał leżące płótna oraz chustę, która była na Jego głowie, leżącą nie razem z płótnami, ale oddzielnie zwiniętą na jednym miejscu. Wtedy wszedł do wnętrza także i ów drugi uczeń, który przybył pierwszy do grobu. Ujrzał i uwierzył. Dotąd bowiem nie rozumieli jeszcze Pisma, które mówi, że On ma powstać z martwych.