NR 26 / 2006 – VI NIEDZIELA WIELKANOCNA

LITURGIA SŁOWA

KATECHEZA

WPROWADZENIE

PIERWSZE CZYTANIE (Dz 10, 25-26. 34-35. 44-48)
W IV Modlitwie Eucharystycznej prosimy Boga, by pamiętał o tych, którzy szczerym sercem Go szukają. Bóg obdarza łaską nie tylko tych, którzy Go znają, kochają, którzy w Niego już uwierzyli. Także wśród tych, których nazywamy poganami czy ateistami są tacy, którzy – choć czasami nieświadomie – poszukują Boga. Niejeden Korneliusz kryje się wśród tych, którzy zdają się być daleko od Boga.

Czytanie z Dziejów Apostolskich

Kiedy Piotr wchodził, Korneliusz wyszedł mu na spotkanie, padł mu do nóg i oddał mu pokłon. Piotr podniósł go ze słowami: «Wstań, ja też jestem człowiekiem».
Wtedy Piotr przemówił: «Przekonuję się, że Bóg naprawdę nie ma względu na osoby. Ale w każdym narodzie miły jest Mu ten, kto się Go boi i postępuje sprawiedliwie».
Kiedy Piotr jeszcze mówił o tym, Duch Święty zstąpił na wszystkich, którzy słuchali nauki. I zdumieli się wierni pochodzenia żydowskiego, którzy przybyli z Piotrem, że dar Ducha Świętego wylany został także na pogan. Słyszeli bowiem, że mówią językami i wielbią Boga.
Wtedy odezwał się Piotr: «Któż może odmówić chrztu tym, którzy otrzymali Ducha Świętego tak samo jak my?». I rozkazał ochrzcić ich w imię Jezusa Chrystusa.
Potem uprosili go, aby zabawił u nich jeszcze kilka dni.
PSALM (Ps 98, 1. 2-3ab. 3cd-4)
Jezus odkupił nie tylko człowieka, ale całe stworzenie. I choć – jak powie św. Paweł – jęczy ono jeszcze w bólach rodzenia, to już dzisiaj wyłania się z niego zarys nowej ziemi i nowego nieba. Psalmista zaprasza do wychwalania Boga nie tylko dom Izraela, ale całą ziemię, której Pan okazał swoje zbawienie. Refren: Wobec narodów objawił zbawienie. lub: Alleluja. Śpiewajcie Panu pieśń nową, * albowiem uczynił cuda. Zwycięstwo Mu zgotowała Jego prawica * i święte ramię Jego. Ref. Pan okazał swoje zbawienie, * na oczach pogan objawił swoją sprawiedliwość. Wspomniał na dobroć i na wierność swoją * dla domu Izraela. Ref. Ujrzały wszystkie krańce ziemi * zbawienie Boga naszego. Wołaj z radości na cześć Pana, cała ziemio, * cieszcie się, weselcie i grajcie. Ref.
DRUGIE CZYTANIE (1 J 4, 7-10)
Kto kogo pierwszy umiłował? Czy Bóg kocha nas, bo my Go kochamy? Święty Jan przypomina nam poprawną gramatykę miłości. Ta gramatyka zaczyna się od trzeciej osoby. Najpierw On kocha nas, a potem my kochamy Jego. Bo Jego miłość jest pierwsza, uprzednia i absolutnie bezwarunkowa. Nam pozostaje na nią odpowiedzieć.

Czytanie z Pierwszego Listu świętego Jana Apostoła

Umiłowani, miłujmy się wzajemnie, ponieważ miłość jest z Boga, a każdy, kto miłuje, narodził się z Boga i zna Boga. Kto nie miłuje, nie zna Boga, bo Bóg jest miłością. W tym objawiła się miłość Boga ku nam, że zesłał Syna swego Jednorodzonego na świat, abyśmy życie mieli dzięki Niemu. W tym przejawia się miłość, że nie my umiłowaliśmy Boga, ale że On sam nas umiłował i posłał Syna swojego jako ofiarę przebłagalną za nasze grzechy.
ŚPIEW PRZED EWANGELIĄ (J 14, 23) Aklamacja: Alleluja, alleluja, alleluja.

Jeśli Mnie kto miłuje,

będzie zachowywał moją naukę,

a Ojciec mój umiłuje go

i do niego przyjdziemy. Aklamacja: Alleluja, alleluja, alleluja.
EWANGELIA (J 15, 9-17)
Jeżeli będziecie zachowywać moje przykazania, będziecie trwać w miłości mojej – mówi Jezus w mowie pożegnalnej. Te słowa zaskakują. Przywykliśmy bowiem kojarzyć przykazania z powinnością, obowiązkiem, nakazem, zobowiązaniem. A Jezus mówi nam, że przykazania to nie nakaz, to sprawa miłości. Z miłości rodzi się ich wypełnienie i do miłości prowadzi. Potrafi je wypełnić tylko ten, kto kocha. I pokochać może tylko ten, kto je wypełnia.

Słowa Ewangelii według świętego Jana

Jezus powiedział do swoich uczniów:
«Jak Mnie umiłował Ojciec, tak i Ja was umiłowałem. Wytrwajcie w miłości mojej! Jeśli będziecie zachowywać moje przykazania, będziecie trwać w miłości mojej, tak jak Ja zachowałem przykazania Ojca mego i trwam w Jego miłości.
To wam powiedziałem, aby radość moja w was była i aby radość wasza była pełna.
To jest moje przykazanie, abyście się wzajemnie miłowali, tak jak Ja was umiłowałem. Nikt nie ma większej miłości od tej, gdy ktoś życie swoje oddaje za przyjaciół swoich.
Wy jesteście przyjaciółmi moimi, jeżeli czynicie to, co wam przykazuję. Już was nie nazywam sługami, bo sługa nie wie, co czyni pan jego, ale nazwałem was przyjaciółmi, albowiem oznajmiłem wam wszystko, co usłyszałem od Ojca mego.
Nie wyście Mnie wybrali, ale Ja was wybrałem i przeznaczyłem was na to, abyście szli i owoc przynosili i by owoc wasz trwał, aby wszystko dał wam Ojciec, o cokolwiek Go prosicie w imię moje.
To wam przykazuję, abyście się wzajemnie miłowali».