NR 28 / 2006 – NIEDZIELA ZESŁANIA DUCHA ŚWIĘTEGO

LITURGIA SŁOWA

KATECHEZA

WPROWADZENIE

PIERWSZE CZYTANIE (Dz 2, 1-11)
Pomieszanie języków, którym zakończyła się budowa biblijnej wieży Babel, stało się symbolem odwrócenia się od Boga i utraty jedności rodzaju ludzkiego. W dzień Pięćdziesiątnicy wszyscy zebrani w Wieczerniku znów mówili różnymi językami. Tym razem jednak nie był to znak odejścia od Boga, ale znak Jego przyjścia, nie był to znak podziału, lecz znak jedności.

Czytanie z Dziejów Apostolskich

Kiedy nadszedł dzień Pięćdziesiątnicy, znajdowali się wszyscy razem na tym samym miejscu. Nagle spadł z nieba szum, jakby uderzenie gwałtownego wiatru, i napełnił cały dom, w którym przebywali. Ukazały się im też języki jakby z ognia, które się rozdzieliły, i na każdym z nich spoczął jeden. I wszyscy zostali napełnieni Duchem Świętym, i zaczęli mówić obcymi językami, tak jak im Duch pozwalał mówić.
Przebywali wtedy w Jerozolimie pobożni Żydzi ze wszystkich narodów pod słońcem. Kiedy więc powstał ów szum, zbiegli się tłumnie i zdumieli, bo każdy słyszał, jak przemawiali w jego własnym języku.
Pełni zdumienia i podziwu mówili: «Czyż ci wszyscy, którzy przemawiają, nie są Galilejczykami? Jakżeż więc każdy z nas słyszy swój własny język ojczysty? – Partowie i Medowie, i Elamici, i mieszkańcy Mezopotamii, Judei oraz Kapadocji, Pontu i Azji, Frygii oraz Pamfilii, Egiptu i tych części Libii, które leżą blisko Cyreny, i przybysze z Rzymu, Żydzi oraz prozelici, Kreteńczycy i Arabowie – słyszymy ich głoszących w naszych językach wielkie dzieła Boże».
PSALM (Ps 104, 1ab i 24ac. 29bc-30. 31 i 34)
Duch jest tchnieniem ożywczym. Świat stworzony przez Ojca i odkupiony przez Syna nieustannie ożywiany jest przez Ducha. To On jest niewyczerpanym źródłem nowości ziemi, tej ziemi. Refren: Niech zstąpi Duch Twój i odnowi ziemię. lub: Alleluja. Błogosław, duszo moja, Pana, * o Boże mój, Panie, Ty jesteś bardzo wielki. Jak liczne są dzieła Twoje, Panie, * ziemia jest pełna Twych stworzeń. Ref. Gdy odbierasz im oddech, marnieją * i w proch się obracają. Stwarzasz je napełniając swym duchem * i odnawiasz oblicze ziemi. Ref. Niech chwała Pana trwa na wieki, * niech Pan się raduje z dzieł swoich. Niech miła Mu będzie pieśń moja, * będę radował się w Panu. Ref.
DRUGIE CZYTANIE (1 Kor 12, 3b-7. 12-13)
Wielość i różnorodność – tymi słowami można opisać rzeczywistość Kościoła, którego duszą jest Duch Święty. To On sprawia, że Kościół jest żywym ciałem, w którym poszczególne członki, mimo że są liczne, są w służbie jedności. Cały Kościół ze wszystkimi różnorodnymi charyzmatami, funkcjami, urzędami i posługami stanowi jeden żywy organizm, w którym żaden dar nie jest zbędny.

Czytanie z Pierwszego Listu świętego Pawła Apostoła do Koryntian

Bracia:
Nikt nie może powiedzieć bez pomocy Ducha Świętego: «Panem jest Jezus».
Różne są dary łaski, lecz ten sam Duch; różne też są rodzaje posługiwania, ale jeden Pan; różne są wreszcie działania, lecz ten sam Bóg, sprawca wszystkiego we wszystkich. Wszystkim zaś objawia się Duch dla wspólnego dobra.
Podobnie jak jedno jest ciało, choć składa się z wielu członków, a wszystkie członki ciała, mimo iż są liczne, stanowią jedno ciało, tak też jest i z Chrystusem. Wszyscyśmy bowiem w jednym Duchu zostali ochrzczeni, aby stanowić jedno ciało: czy to Żydzi, czy Grecy, czy to niewolnicy, czy wolni. Wszyscyśmy też zostali napojeni jednym Duchem.
SEKWENCJA Przybądź, Duchu Święty, Ześlij z nieba wzięty Światła Twego strumień. Przyjdź, Ojcze ubogich, Przyjdź, Dawco łask drogich, Przyjdź, Światłości sumień. O, najmilszy z gości, Słodka serc radości, Słodkie orzeźwienie. W pracy Tyś ochłodą, W skwarze żywą wodą, W płaczu utulenie. Światłości najświętsza, Serc wierzących wnętrza Poddaj Twej potędze. Bez Twojego tchnienia, Cóż jest wśród stworzenia? Jeno cierń i nędze. Obmyj, co nieświęte, Oschłym wlej zachętę, Ulecz serca ranę. Nagnij, co jest harde, Rozgrzej serca twarde, Prowadź zabłąkane. Daj Twoim wierzącym, W Tobie ufającym, Siedmiorakie dary. Daj zasługę męstwa, Daj wieniec zwycięstwa, Daj szczęście bez miary.
ŚPIEW PRZED EWANGELIĄ Aklamacja: Alleluja, alleluja, alleluja.

Przyjdź, Duchu Święty,

napełnij serca swoich wiernych

i zapal w nich ogień swojej miłości. Aklamacja: Alleluja, alleluja, alleluja.
EWANGELIA (J 20, 19-23)
Gdy Pan przyszedł do Apostołów, byli zamknięci z obawy przed Żydami. Ale właśnie tam, w zamknięciu, Pan zwraca się do nich słowami: Ja was posyłam. Nie posyła ich jednak samych, bez pomocy. Daje im pomoc, siłę i moc. Daje im niezwykłego towarzysza – Ducha Świętego. Tylko bowiem z Nim można przekroczyć już nie tylko zamknięte z obawy drzwi, ale i zamknięte serca. Tylko z Nim pokonuje się strach przed światem.

Słowa Ewangelii według świętego Jana

Wieczorem w dniu zmartwychwstania, tam gdzie przebywali uczniowie, drzwi były zamknięte z obawy przed Żydami. Przyszedł Jezus, stanął pośrodku, i rzekł do nich: «Pokój wam!». A to powiedziawszy, pokazał im ręce i bok. Uradowali się zatem uczniowie ujrzawszy Pana.
A Jezus znowu rzekł do nich: «Pokój wam! Jak Ojciec Mnie posłał, tak i Ja was posyłam». Po tych słowach tchnął na nich i powiedział im: «Weźmijcie Ducha Świętego. Którym odpuścicie grzechy, są im odpuszczone, a którym zatrzymacie, są im zatrzymane».