NR 30 / 2006 – UROCZYSTOŚĆ NAJŚWIĘTSZEGO CIAŁA I KRWI CHRYSTUSA

LITURGIA SŁOWA

KATECHEZA

WPROWADZENIE

PIERWSZE CZYTANIE (Wj 24, 3-8)
W tradycji biblijnej krew traktowana była jako siedlisko życia. Pokropienie krwią ołtarza i ludu przez Mojżesza oznaczało jedność, w jaką Bóg z narodem wybranym wszedł przez przymierze. Nowe Przymierze też dokona się przez krew, tym razem wylaną na ołtarzu krzyża przez samego Syna Bożego.

Czytanie z Księgi Wyjścia

Mojżesz wrócił z góry i obwieścił ludowi wszystkie słowa Pana i wszystkie Jego zlecenia. Wtedy cały lud odpowiedział jednogłośnie: «Wszystkie słowa, jakie powiedział Pan, wypełnimy».
Spisał więc Mojżesz wszystkie słowa Pana. Nazajutrz wcześnie rano zbudował ołtarz u stóp góry i postawił dwanaście stel, stosownie do liczby dwunastu pokoleń Izraela. Potem polecił młodzieńcom synów Izraela złożyć ofiarę całopalną i ofiarę biesiadną z cielców.
Mojżesz zaś wziął połowę krwi i wylał ją do czar, a drugą połową krwi skropił ołtarz. Wtedy wziął Księgę Przymierza i czytał ją głośno ludowi. I oświadczyli: «Wszystko, co powiedział Pan, uczynimy i będziemy posłuszni».
Mojżesz wziął krew i pokropił nią lud, mówiąc: «Oto krew przymierza, które Pan zawarł z wami na podstawie wszystkich tych słów».
PSALM (116B, 12-13. 15 i 16bc. 17-18)
Szczytem świętości jest męczeństwo. Ono jest naśladowaniem Pana aż do końca. Męczennicy w najdoskonalszy sposób oddają Bogu to, co od Niego otrzymali: życie za życie, krew za krew, śmierć za śmierć. W ten sposób najpełniej realizuje się ideał życia eucharystycznego. Prawdę tę zapowiada starotestamentowy psalmista: Cenna jest w oczach Pana śmierć jego świętych. Refren: Kielich zbawienia wzniosę w imię Pana. lub: Alleluja. Czym się Panu odpłacę * za wszystko, co mi wyświadczył? Podniosę kielich zbawienia * i wezwę imienia Pana. Ref. Cenna jest w oczach Pana * śmierć Jego świętych. Jam sługa Twój, syn Twej służebnicy. * Ty rozerwałeś moje kajdany. Ref. Tobie złożę ofiarę pochwalną * i wezwę imienia Pana. Wypełnię me śluby dla Pana * przed całym Jego ludem. Ref.
DRUGIE CZYTANIE (Hbr 9, 11-15)
Chrystus jest Jedynym i Wiecznym Kapłanem. Ofiara, jaką złożył przez swoją śmierć na krzyżu i przelanie na nim krwi, unieważniła wszystkie ofiary Starego Przymierza i starotestamentowe kapłaństwo. Tą jedną ofiarą Jezus zastąpił wszystkie. Żadna bowiem ofiara nie mogła równać się tej jednej jedynej, dzięki której dostępujemy odpuszczenia grzechów.

Czytanie z Listu do Hebrajczyków

Bracia:
Chrystus, zjawiwszy się jako arcykapłan dóbr przyszłych, przez wyższy i doskonalszy, i nie ręką, to jest nie na tym świecie uczyniony przybytek, ani nie przez krew kozłów i cielców, lecz przez własną Krew wszedł raz na zawsze do Miejsca Świętego zdobywszy wieczne odkupienie.
Jeśli bowiem krew kozłów i cielców oraz popiół z krowy, którymi skrapia się zanieczyszczonych, sprawiają oczyszczenie ciała, to o ile bardziej Krew Chrystusa, który przez Ducha wiecznego złożył Bogu samego siebie jako nieskalaną ofiarę, oczyści wasze sumienia z martwych uczynków, abyście służyć mogli Bogu żywemu.
I dlatego jest Pośrednikiem Nowego Przymierza, ażeby przez śmierć, poniesioną dla odkupienia przestępstw, popełnionych za pierwszego przymierza, ci, którzy są wezwani do wiecznego dziedzictwa, dostąpili spełnienia obietnicy.
ŚPIEW PRZED EWANGELIĄ (J 6, 51) Aklamacja: Alleluja, alleluja, alleluja.

Ja jestem chlebem żywym,

który zstąpił z nieba.

Jeśli kto spożywa ten chleb,

będzie żył na wieki. Aklamacja: Alleluja, alleluja, alleluja.
EWANGELIA (Mk 14, 12-16. 22-26)
Podczas Ostatniej Wieczerzy Jezus zapowiada to, co nazajutrz dopełni się na krzyżu. Chleb staje się ukrzyżowanym Ciałem, wino przelaną Krwią. W każdej Eucharystii Kościół składa na ołtarzu chleb i wino, aby poprzez te sakramentalne znaki mocą Ducha Świętego stanąć na Kalwarii. Każda Eucharystia jest pamiątką tamtej chwili, a obecny w niej Zmartwychwstały Jezus nosi znaki swej Męki.

Słowa Ewangelii według świętego Marka

W pierwszy dzień Przaśników, kiedy ofiarowano Paschę, zapytali Jezusa Jego uczniowie: «Gdzie chcesz, abyśmy poszli poczynić przygotowania, żebyś mógł spożyć Paschę?».
I posłał dwóch spośród swoich uczniów z tym poleceniem: «Idźcie do miasta, a spotka się z wami człowiek, niosący dzban wody. Idźcie za nim i tam, gdzie wejdzie, powiedzcie gospodarzowi: „Nauczyciel pyta: Gdzie jest dla Mnie izba, w której mógłbym spożyć Paschę z moimi uczniami?”. On wskaże wam na górze salę dużą, usłaną i gotową. Tam przygotujecie dla nas». Uczniowie wybrali się i przyszli do miasta, gdzie znaleźli, tak jak im powiedział, i przygotowali Paschę.
A gdy jedli, wziął chleb, odmówił błogosławieństwo, połamał go i dał im mówiąc: «Bierzcie, to jest Ciało moje». Potem wziął kielich i odmówiwszy dziękczynienie dał im, i pili z niego wszyscy. I rzekł do nich: «To jest moja Krew Przymierza, która za wielu będzie wylana. Zaprawdę powiadam wam: Odtąd nie będę już pił z owocu winnego krzewu aż do owego dnia, kiedy pić go będę nowy w królestwie Bożym».
Po odśpiewaniu hymnu wyszli w stronę Góry Oliwnej.