NR 35 / 2006 – XV NIEDZIELA ZWYKŁA

LITURGIA SŁOWA

KATECHEZA

WPROWADZENIE

PIERWSZE CZYTANIE (Am 7, 12-15)
Amos, który jest bohaterem pierwszego czytania, został powołany przez Boga do głoszenia słowa i tym samym postawiony w bardzo trudnej sytuacji. Musi podjąć ryzyko mówienia prawdy, słów niepopularnych, które mają obudzić uśpione sumienia. Naraża się miejscowym prorokom, którzy starają się przypodobać władzy, mówiąc pochlebstwa. Ale Amos nie ulega naciskom, jest człowiekiem wolnym, który należy do Boga i tylko Boga się boi. Jego wolność wypływa z posłuszeństwa Temu, który go wybrał i powołał – to jest źródło jego siły i godności. Ta budząca podziw odwaga proroka jest darem Boga i każdy z nas może gootrzymać, bo Bóg chce nas uczynić wolnymi, abyśmy mogli w każdych okolicznościach żyć godnie i nie ulegać naciskom.

Czytanie z Księgi proroka Amosa

Amazjasz, kapłan w Betel, rzekł do Amosa: «„Widzący”, idź, uciekaj sobie do ziemi Judy. I tam jedz chleb, i tam prorokuj. A w Betel więcej nie prorokuj, bo jest ono królewską świątynią i królewską budowlą».
I odpowiedział Amos Amazjaszowi: «Nie jestem ja prorokiem ani nie jestem uczniem proroków, gdyż jestem pasterzem i tym, który nacina sykomory. Od trzody bowiem wziął mnie Pan i Pan rzekł do mnie: „Idź, prorokuj do narodu mego, izraelskiego”».
PSALM (Ps 85, 9ab-10. 11-12. 13-14)
Będę słuchał tego, co mówi Pan Bóg – tak postępował każdy prorok zanim wypowiedział choć jedno słowo, tak też powinien postępować każdy chrześcijanin. Słuchanie nie jest łatwe, ale ono jest kluczem do mądrości. Słowo Boga ma wielką moc i zmienia serce i rozum człowieka, kształtuje go i daje siłę do dobrego życia. Refren: Okaż swą łaskę i daj nam zbawienie. Będę słuchał tego, co mówi Pan Bóg: * oto ogłasza pokój ludowi i świętym swoim. Zaprawdę bliskie jest Jego zbawienie † dla tych, którzy się Go boją, * i chwała zamieszka w naszej ziemi. Ref. Spotkają się ze sobą łaska i wierność, * ucałują się sprawiedliwość i pokój. Wierność z ziemi wyrośnie, * a sprawiedliwość spojrzy z nieba. Ref. Pan sam obdarzy szczęściem, * a nasza ziemia wyda swój owoc. Przed Nim będzie kroczyć sprawiedliwość, * a śladami Jego kroków zbawienie. Ref.
DRUGIE CZYTANIE (dłuższe, Ef 1, 3-14)
Święty Paweł przedstawia listę błogosławieństw, darów, jakie przygotował nam Ojciec: Boże wybranie, przeznaczenie na synów, odkupienie, przebaczenie grzechów, objawienie, dar Ducha Świętego. Bóg dał nam wszystko, czego potrzebujemy, aby nasze życie było szczęśliwe i miało sens. Zatrzymajmy się chwilę na pierwszym zdaniu: Wybrał nas przed założeniem świata – to oznacza, że chciał mnie bardziej niż tego wszystkiego, co istnieje, a co tak mnie zachwyca i pociąga. Ten świat został założony ze względu na mnie, na każdego z nas, ze względu na każdą chwilę mojego życia, żebym mógł ją przeżyć i nią się cieszyć. Zaskakujące. Aż tak jestem ważny dla Boga, Jemu aż tak bardzo chodzi o mnie.

Czytanie z Listu świętego Pawła Apostoła do Efezian

Niech będzie błogosławiony Bóg i Ojciec Pana naszego Jezusa Chrystusa, który napełnił nas wszelkim błogosławieństwem duchowym na wyżynach niebieskich w Chrystusie. W Nim bowiem wybrał nas przed założeniem świata, abyśmy byli święci i nieskalani przed Jego obliczem. Z miłości przeznaczył nas dla siebie jako przybranych synów przez Jezusa Chrystusa, według postanowienia swej woli, ku chwale majestatu swej łaski, którą obdarzył nas w Umiłowanym.
W Nim mamy odkupienie przez Jego krew, odpuszczenie występków według bogactwa Jego łaski. Szczodrze ją na nas wylał w postaci wszelkiej mądrości i zrozumienia, przez to, że nam oznajmił tajemnicę swej woli według swego postanowienia, które przedtem w Nim powziął dla dokonania pełni czasów, aby wszystko na nowo zjednoczyć w Chrystusie jako Głowie: to, co w niebiosach, i to, co na ziemi.
W Nim dostąpiliśmy udziału my również, z góry przeznaczeni zamiarem Tego, który dokonuje wszystkiego zgodnie z zamysłem swej woli, po to, byśmy istnieli ku chwale Jego majestatu, my, którzyśmy już przedtem nadzieję złożyli w Chrystusie. W Nim także wy usłyszeliście słowo prawdy, Dobrą Nowinę o waszym zbawieniu. W Nim również uwierzyliście i zostaliście naznaczeni pieczęcią Ducha Świętego, który był obiecany. On jest zadatkiem naszego dziedzictwa w oczekiwaniu na ostateczne odkupienie, które nas uczyni własnością Boga ku chwale Jego majestatu.
ŚPIEW PRZED EWANGELIĄ (Por. Ef 1, 17-18) Aklamacja: Alleluja, alleluja, alleluja.

Niech Ojciec naszego Pana Jezusa Chrystusa

przeniknie nasze serca swoim światłem,

abyśmy wiedzieli, czym jest nadzieja

naszego powołania. Aklamacja: Alleluja, alleluja, alleluja.
EWANGELIA (Mk 6, 7-13)
Jezus wysyła swoich uczniów na misję głoszenia słowa. Do tej pory byli tymi, którzy słuchają, odtąd mają stać się przekazicielami słowa, aby inni też mieli możliwość otrzymania Bożego błogosławieństwa. Przykazał im, żeby nic z sobą nie brali na drogę I znów powraca temat wolności. Tym razem jej wyrazem jest ubóstwo. Człowiek, który należy do Boga nie może być skrępowany posiadaniem; nie chodzi tu o wyzbywanie się wszystkiego, lecz o swobodę serca, które nie jest skrępowane rzeczami, tym, co może utrudniać drogę, zawadzać i opóźniać sprawę głoszenia Ewangelii. Człowiek wolny może bardzo wiele – jeśli uwolni serce, może więcej zdziałać siłą swojej wewnętrznej wolności. Taką wolność daje nam Bóg.

Słowa Ewangelii według świętego Marka

Jezus przywołał do siebie Dwunastu i zaczął rozsyłać ich po dwóch. Dał im też władzę nad duchami nieczystymi.
I przykazał im, żeby nic z sobą nie brali na drogę prócz laski: ani chleba, ani torby, ani pieniędzy w trzosie. «Ale idźcie obuci w sandały i nie wdziewajcie dwóch sukien».
I mówił do nich: «Gdy do jakiego domu wejdziecie, zostańcie tam, aż stamtąd wyjdziecie. Jeśli w jakim miejscu was nie przyjmą i nie będą was słuchać, wychodząc stamtąd strząśnijcie proch z nóg waszych na świadectwo dla nich».
Oni więc wyszli i wzywali do nawrócenia. Wyrzucali też wiele złych duchów oraz wielu chorych namaszczali olejem i uzdrawiali.