NR 43 / 2006 – XXII NIEDZIELA ZWYKŁA

LITURGIA SŁOWA

KATECHEZA

WPROWADZENIE

PIERWSZE CZYTANIE (Pwt 4, 1-2. 6-8)
Czytanie z Księgi Powtórzonego Prawa ukazuje lud Izraela, który wyszedł z niewoli egipskiej i jest w drodze do ziemi obiecanej. Mojżesz, przewodnik tej długiej wędrówki, przypomina o Prawie, które zostało dane ludowi jako wielki dar miłości Bożej. Zadaniem Prawa jest jednoczyć lud, dać mu spoistość i tożsamość, uczyć właściwego postępowania. Dzięki Prawu lud staje się silny, a życie we wspólnocie godne i pełne wzajemnego szacunku. Aby tak było, nie wystarczy słuchać, trzeba słowo wprowadzać w czyn. Tylko wtedy można powiedzieć, że usłyszałem słowo, kiedy przełożę je na konkretny czyn, gest i praktyczną postawę. O tym przypomina Mojżesz także i nam, współcześnie żyjącym.

Czytanie z Księgi Powtórzonego Prawa

Mojżesz powiedział do ludu izraelskiego:
«A teraz, Izraelu, słuchaj praw i nakazów, których uczę was wypełniać, abyście żyli i doszli do posiadania ziemi, którą wam daje Pan Bóg waszych ojców. Nic nie dodacie do tego, co ja wam nakazuję, i nic z tego nie odejmiecie, zachowując nakazy waszego Pana Boga, które na was nakładam.
Strzeżcie ich i wypełniajcie je, bo one są waszą mądrością i umiejętnością w oczach narodów, które usłyszawszy o tych prawach, powiedzą: «Z pewnością ten wielki naród to lud mądry i rozumny». Bo któryż naród wielki ma bogów tak bliskich, jak Pan Bóg nasz, ilekroć Go wzywamy? Któryż naród wielki ma prawa i nakazy tak sprawiedliwe, jak całe to Prawo, które ja wam dziś daję?».
PSALM (Ps 15, 1b-3a. 3bc-4ab. 4c-5)
Kto zamieszka na Twej górze świętej? Na to pytanie Psalmista daje konkretną odpowiedź. Ten, kto przyjmuje słowo Boga i pozwala mu działać w sercu, należy do Pana i zawsze z Nim przebywa, zamieszkuje w sferze Boga już teraz. Refren: Prawy zamieszka w domu Twoim, Panie. Kto zamieszka na Twej górze świętej? * Ten, kto postępuje nienagannie, działa sprawiedliwie i mówi prawdę w swym sercu, * kto swym językiem oszczerstw nie głosi. Ref. Kto nie czyni bliźniemu nic złego, * nie ubliża swoim sąsiadom, kto za godnego wzgardy uważa złoczyńcę, * ale szanuje tego, kto się boi Pana. Ref. Kto dotrzyma przysięgi dla siebie niekorzystnej, * kto nie daje swych pieniędzy na lichwę i nie da się przekupić przeciw niewinnemu. * Kto tak postępuje, nigdy się nie zachwieje. Ref.
DRUGIE CZYTANIE (Jk 1, 17-18. 21b-22. 27)
Przyjmijcie w duchu łagodności zaszczepione w was słowo. Słowo Boga jest zaszczepione w nas, w głębi naszego istnienia. Nie przychodzi ono do nas z zewnątrz jako kodeks, zapis prawny, który z surowością będzie egzekwowany. Ono już jest w naszym sercu, stanowi naszą wewnętrzną prawdę i jeśli wsłuchamy się w siebie, poznamy siebie, to je usłyszymy. Czasami boimy się Bożego słowa, że ono nas zniewoli, każe nam się dostosować, zabierze naszą wolność. Ale to nieprawda. Dzięki słowu Boga możemy być sobą, wraz z nim dochodzi do głosu nasze prawdziwe ja – to, kim naprawdę jesteśmy.

Czytanie z Listu świętego Jakuba Apostoła

Bracia moi umiłowani:
Każde dobro, jakie otrzymujemy, i wszelki dar doskonały zstępuje z góry, od Ojca świateł, u którego nie ma przemiany ani cienia zmienności. Ze swej woli zrodził nas przez słowo prawdy, byśmy byli jakby pierwocinami Jego stworzeń.
A przyjmijcie w duchu łagodności zaszczepione w was słowo, które ma moc zbawić dusze wasze. Wprowadzajcie zaś słowo w czyn, a nie bądźcie tylko słuchaczami oszukującymi samych siebie.
Religijność czysta i bez skazy wobec Boga i Ojca wyraża się w opiece nad sierotami i wdowami w ich utrapieniach i w zachowaniu siebie samego nieskalanym od wpływów świata.
ŚPIEW PRZED EWANGLIĄ (Jk 1, 18) Aklamacja: Alleluja, alleluja, alleluja.

Ze swej woli zrodził nas Ojciec przez słowo prawdy,

abyśmy byli jakby pierwocinami Jego stworzeń. Aklamacja: Alleluja, alleluja, alleluja.
EWANGELIA (Mk 7, 1-8. 14-15. 21-23)
Ten lud czci mnie wargami, lecz sercem swym daleko jest ode mnie. Bóg nie zadowala się zewnętrzną poprawnością, ugrzecznioną powierzchownością, lecz stawia diagnozę sercu. Zna prawdę o nas. Siebie możemy okłamać – Boga nie. Jeśli nie ma zgodności między tym, co w sercu a zewnętrznym zachowaniem, pozostaje pustka, która niszczy nas i to, co wokół. Pełna harmonia serca i tego, co czynimy na zewnątrz jest trudna do osiągnięcia –jest to zadanie, nad którym mamy pracować, a Bóg chce nam w tym pomóc. On daje siłę przemiany i leczy naszą niemożność.

Słowa Ewangelii według świętego Marka

Zebrali się u Jezusa faryzeusze i kilku uczonych w Piśmie, którzy przybyli z Jerozolimy. I zauważyli, że niektórzy z Jego uczniów brali posiłek nieczystymi, to znaczy nie umytymi rękami. Faryzeusze bowiem i w ogóle Żydzi, trzymając się tradycji starszych, nie jedzą, jeśli sobie rąk nie obmyją, rozluźniając pięść. I gdy wrócą z rynku, nie jedzą, dopóki się nie obmyją. Jest jeszcze wiele innych zwyczajów, które przejęli i których przestrzegają, jak obmywanie kubków, dzbanków, naczyń miedzianych.
Zapytali Go więc faryzeusze i uczeni w Piśmie: «Dlaczego Twoi uczniowie nie postępują według tradycji starszych, lecz jedzą nieczystymi rękami?».
Odpowiedział im: «Słusznie prorok Izajasz powiedział o was, obłudnikach, jak jest napisane: „Ten lud czci mnie wargami, lecz sercem swym daleko jest ode mnie. Ale czci na próżno, ucząc zasad podanych przez ludzi”. Uchyliliście przykazanie Boże, a trzymacie się ludzkiej tradycji».
Potem przywołał znowu tłum do siebie i rzekł do niego: «Słuchajcie Mnie, wszyscy i zrozumiejcie. Nic nie wchodzi z zewnątrz w człowieka, co mogłoby uczynić go nieczystym; lecz co wychodzi z człowieka, to czyni człowieka nieczystym. Z wnętrza bowiem, z serca ludzkiego pochodzą złe myśli, nierząd, kradzieże, zabójstwa, cudzołóstwa, chciwość, przewrotność, podstęp, wyuzdanie, zazdrość, obelgi, pycha, głupota. Wszystko to zło z wnętrza pochodzi i czyni człowieka nieczystym».