NR 59 / 2006 – III NIEDZIELA ADWENTU

LITURGIA SŁOWA

KATECHEZA

WPROWADZENIE

PIERWSZE CZYTANIE (So 3, 14-18a)
Prorok Sofoniasz kieruje dziś do nas pouczenie, że w życiu człowieka wierzącego największą radość i szczęście powinna powodować obecność Boga wśród nas. Gdy On jest z nami, możemy się czuć bezpieczni. On jest wszechmocny i kocha każdego nieskończenie. Nawet gdy człowiek odchodzi od Boga, Bóg nigdy go nie zdradzi, ponieważ jest Bogiem wiernym i pełnym miłosierdzia.

Czytanie z Księgi proroka Sofoniasza

Wyśpiewuj, Córo Syjońska, podnieś radosny okrzyk, Izraelu! Ciesz się i wesel z całego serca, Córo Jeruzalem! Pan oddalił wyroki na ciebie, usunął twego nieprzyjaciela: król Izraela, Pan, jest pośród ciebie, już nie będziesz bała się złego. Owego dnia powiedzą Jerozolimie: «Nie bój się, Syjonie! Niech nie słabną twe ręce!». Pan, twój Bóg jest pośród ciebie, Mocarz, który daje zbawienie. On uniesie się weselem nad tobą, odnowi swą miłość, wzniesie okrzyk radości, jak w dniu uroczystego święta.
PSALM (Iz 12, 2-3. 4bcd, 5-6)
Naszą odpowiedzią na Bożą miłość i wierność jest pieśń uwielbienia. Dar Bożego zbawienia jest tak wielki, że nigdy nie będziemy w stanie w pełni odwdzięczyć się Stwórcy. Dlatego powinniśmy Go wysławiać radosnym śpiewem, a nawet okrzykami wyrażającymi prawdziwe szczęście. [c1]Refren:[/c1] Głośmy z weselem, Bóg jest między nami. Oto Bóg jest moim zbawieniem, * będę miał ufność i bać się nie będę. Bo Pan jest moją mocą i pieśnią, * On stał się dla mnie zbawieniem. [c1]Ref.[/c1] Wy zaś z weselem czerpać będziecie wodę * ze zdrojów zbawienia. Chwalcie Pana, wzywajcie Jego imienia, † dajcie poznać Jego dzieła między narodami, * przypominajcie, że wspaniałe jest imię Jego. [c1]Ref.[/c1] Śpiewajcie Panu, bo uczynił wzniosłe rzeczy, * niech to będzie wiadome po całej ziemi. Wznoś okrzyki i wołaj z radości, mieszkanko Syjonu, * bo wielki jest pośród ciebie, Święty Izraela. [c1]Ref.[/c1]
DRUGIE CZYTANIE (Flp 4, 4-7)
Chrześcijanin nie powinien być człowiekiem smutnym. Nawet w doświadczeniu cierpienia i nieszczęścia powinien szukać pocieszenia w Bogu i u tych, którzy żyją Bogiem. Do Niego możemy przychodzić z każdą sprawą, z każdą troską, mając pewność, że On potrafi znaleźć rozwiązanie wszystkich naszych problemów. Dlatego nie powinniśmy zbytnio zamartwiać się sprawami codziennymi, gdyż pokazalibyśmy, że nie ufamy naszemu Ojcu w niebie.

Czytanie z Listu świętego Pawła Apostoła do Filipian

Bracia:
Radujcie się zawsze w Panu; jeszcze raz powtarzam: radujcie się! Niech wasza łagodność będzie znana wszystkim ludziom: Pan jest blisko! O nic się już zbytnio nie troskajcie, ale w każdej sprawie wasze prośby przedstawiajcie Bogu w modlitwie i błaganiu z dziękczynieniem.
A pokój Boży, który przewyższa wszelki umysł, będzie strzegł waszych serc i myśli w Chrystusie Jezusie.
ŚPIEW PRZED EWANGELIĄ (Iz 61, 1) [c1]Aklamacja:[/c1] Alleluja, alleluja, alleluja.

Duch Pański nade mną,

posłał mnie głosić dobrą nowinę ubogim. [c1]Aklamacja:[/c1] Alleluja, alleluja, alleluja.
EWANGELIA (Łk 3, 10-18)
Przyjmując Ewangelię Jezusa, musimy też konsekwentnie wcielać w czyn zawarte w niej wezwania. Celnicy, żołnierze i wszyscy przyjmujący chrzest od Jana pytali go: Co mamy dalej czynić? My też nie możemy zadowolić się faktem, że jesteśmy ochrzczeni, ale całym swym życiem powinniśmy świadczyć o tym, że jesteśmy ludźmi wierzącymi. Zwłaszcza w tym ostatnim tygodniu przygotowań do świąt Narodzenia Pańskiego zapytajmy samych siebie: co moglibyśmy uczynić dla tych, którzy żyją obok, dla swoich krewnych i przyjaciół, aby również oni poczuli się bardziej szczęśliwi, by również oni mogli dobrze przeżyć święta?

Słowa Ewangelii według świętego Łukasza

Gdy Jan nauczał, pytały go tłumy: «Cóż więc mamy czynić?».
On im odpowiadał: «Kto ma dwie suknie, niech jedną da temu, który nie ma; a kto ma żywność, niech tak samo czyni».
Przychodzili także celnicy, żeby przyjąć chrzest, i pytali go: «Nauczycielu, co mamy czynić?».
On im odpowiadał: «Nie pobierajcie nic więcej ponad to, ile wam wyznaczono».
Pytali go też i żołnierze: «A my, co mamy czynić?».
On im odpowiadał: «Nad nikim się nie znęcajcie i nikogo nie uciskajcie, lecz poprzestawajcie na swoim żołdzie».
Gdy więc lud oczekiwał z napięciem i wszyscy snuli domysły w sercach co do Jana, czy nie jest Mesjaszem, on tak przemówił do wszystkich: «Ja was chrzczę wodą; lecz idzie mocniejszy ode mnie, któremu nie jestem godzien rozwiązać rzemyka u sandałów. On chrzcić was będzie Duchem Świętym i ogniem. Ma On wiejadło w ręku dla oczyszczenia swego omłotu: pszenicę zbierze do spichrza, a plewy spali w ogniu nieugaszonym».
Wiele też innych napomnień dawał ludowi i głosił dobrą nowinę.