NR 11 / 2007 – III NIEDZIELA WIELKIEGO POSTU

LITURGIA SŁOWA

KATECHEZA

WPROWADZENIE

PIERWSZE CZYTANIE (Wj 3, 1-8a. 13-15)
Wszechmocny Bóg, Pan nieba i ziemi, zechciał mówić do człowieka. Usłyszymy dziś, jak Mojżesz, wybrany przez Boga, dostąpił łaski spotkania, które przemieniło życie jego samego, jego narodu i nas wszystkich, którzy dostaliśmy się w niewolę grzechu. Bóg widzi uciemiężenie człowieka i objawia nam swego Syna, w którym jest nasze zbawienie.

Czytanie z Księgi Wyjścia

Mojżesz pasł owce teścia swego Jetry, kapłana Madianitów; zawiódł pewnego razu owce w głąb pustyni i przyszedł do Bożej góry Horeb. Wtedy ukazał mu się anioł Pana w płomieniu ognia w środku krzewu. Mojżesz widział, jak krzew płonął ogniem, a nie spłonął od niego.
Rzekł wtedy Mojżesz: «Zbliżę się, aby ujrzeć lepiej to niezwykłe zjawisko, dlaczego krzew się nie spala». Gdy zaś Pan ujrzał, że Mojżesz się zbliżał, aby lepiej mógł ujrzeć, zawołał doń Bóg: «Mojżeszu, Mojżeszu!».
On zaś odpowiedział: «Oto jestem».
Rzekł mu: «Nie zbliżaj się tu. Zdejm sandały z nóg, gdyż miejsce, na którym stoisz, jest ziemią świętą». Powiedział jeszcze Pan: «Jestem Bogiem ojca twego, Bogiem Abrahama, Bogiem Izaaka i Bogiem Jakuba».
Mojżesz zasłonił twarz, bał się bowiem ujrzeć Boga.
Pan mówił: «Dosyć napatrzyłem się na udrękę ludu mego w Egipcie i nasłuchałem się narzekań jego na ciemięzców, znam tedy dobrze jego uciemiężenie. Zstąpiłem, aby go wyrwać z jarzma egipskiego i wyprowadzić z tej ziemi do ziemi żyznej i przestronnej, do ziemi, która opływa w mleko i miód».
Mojżesz zaś rzekł Bogu: «Oto pójdę do synów Izraela i powiem im: „Bóg ojców naszych posłał mię do was”. Lecz gdy oni mnie zapytają, jakie jest Jego imię, to cóż im mam powiedzieć?». Odpowiedział Bóg Mojżeszowi: «Ja jestem, który jestem». I dodał: «Tak powiesz synom Izraela: „Ja jestem posłał mię do was”».
Mówił dalej Bóg do Mojżesza: «Tak powiesz synom Izraela: Pan, Bóg ojców waszych, Bóg Abrahama, Bóg Izaaka i Bóg Jakuba przysłał mnie do was. To jest imię moje na wieki i to jest moje zawołanie na najdalsze pokolenia».
PSALM (Ps 103, 1-2. 3-4. 6-7. 8 i 11)
Gdy człowiek uświadomi sobie, jak wiele otrzymał od Pana Boga, łatwiej wytrwa w wierności Jego przykazaniom. Chcemy modlić się dzisiejszym psalmem, by dostrzec niezliczone łaski Bożego miłosierdzia i obudzić w naszych sercach wdzięczność. [c1]Refren:[/c1] Pan jest łaskawy, pełen miłosierdzia. Błogosław, duszo moja, Pana [c1]*[/c1] i wszystko, co jest we mnie, święte imię Jego. Błogosław, duszo moja, Pana [c1]*[/c1] i nie zapominaj o wszystkich Jego dobrodziejstwach. [c1]Ref.[/c1] On odpuszcza wszystkie twoje winy [c1]*[/c1] i leczy wszystkie choroby, On twoje życie ratuje od zguby [c1]*[/c1] i obdarza cię łaską i zmiłowaniem. [c1]Ref.[/c1] Dzieła Pana są sprawiedliwe, [c1]*[/c1] wszystkich uciśnionych ma w swojej opiece. Drogi swoje objawił Mojżeszowi, [c1]*[/c1] swoje dzieła synom Izraela. [c1]Ref.[/c1] Miłosierny jest Pan i łaskawy, [c1]*[/c1] nieskory do gniewu i bardzo cierpliwy. Bo jak wysoko niebo wznosi się nad ziemią, [c1]*[/c1] tak wielka jest łaska Pana dla Jego czcicieli. [c1]Ref.[/c1]
DRUGIE CZYTANIE (1 Kor 10, 1-6. 10-12)
Każde wydarzenie Starego Testamentu jest zapowiedzią pełni Objawienia i dzieł dokonanych przez Jezusa Chrystusa. Święty Paweł przypomina prowadzenie Izraelitów przez pustynię, ponad 1200 lat przed narodzinami Jezusa, by wykazać, że dokonało się to mocą Chrystusa. Każda łaska jest owocem Jego miłości i nieroztropny jest człowiek, który o tym zapomina.

Czytanie z Pierwszego Listu świętego Pawła Apostoła do Koryntian

Nie chciałbym, bracia, żebyście nie wiedzieli, że nasi ojcowie wszyscy co prawda zostawali pod obłokiem, wszyscy przeszli przez morze i wszyscy byli ochrzczeni w imię Mojżesza, w obłoku i w morzu; wszyscy też spożywali ten sam pokarm duchowy i pili ten sam duchowy napój. Pili zaś z towarzyszącej im duchowej skały, a skałą był Chrystus. Lecz w większości z nich nie upodobał sobie Bóg; polegli bowiem na pustyni.
Stało się zaś to wszystko, by mogło posłużyć za przykład dla nas, iż byśmy nie byli skłonni do złego, jak oni zła pragnęli. Nie szemrajcie, jak niektórzy z nich szemrali i zostali wytraceni przez dokonującego zagłady.
A wszystko to przydarzyło się im jako zapowiedź rzeczy przyszłych, spisane zaś zostało ku pouczeniu nas, których dosięga kres czasów. Niech przeto ten, komu się zdaje, że stoi, baczy, aby nie upadł.
ŚPIEW PRZED EWANGELIĄ (Mt 4, 17) [c1]Aklamacja:[/c1] Chwała Tobie, Słowo Boże.

Pan mówi: Nawracajcie się,

bliskie jest królestwo niebieskie. [c1]Aklamacja:[/c1] Chwała Tobie, Słowo Boże.
EWANGELIA (Łk 13, 1-9)
Pan Bóg wzywa do ciągłej gotowości na spotkanie z Nim. Nawet największy kataklizm nie będzie ostatecznie nieszczęściem dla człowieka, który żyjąc w łasce uświęcającej, przejdzie do życia wiecznego. Nie ustawajmy w wyrażaniu wdzięczności za cierpliwość, z jaką Pan Bóg daje nam każdy kolejny dzień życia. Niech rozpoczynający się tydzień będzie zbawiennym czasem porzucania błędnych dróg.

Słowa Ewangelii według świętego Łukasza

W tym czasie przyszli niektórzy i donieśli Jezusowi o Galilejczykach, których krew Piłat zmieszał z krwią ich ofiar.
Jezus im odpowiedział: «Czyż myślicie, że ci Galilejczycy byli większymi grzesznikami niż inni mieszkańcy Galilei, że to ucierpieli? Bynajmniej, powiadam wam; lecz jeśli się nie nawrócicie, wszyscy podobnie zginiecie. Albo myślicie, że owych osiemnastu, na których zwaliła się wieża w Siloe i zabiła ich, było większymi grzesznikami niż inni mieszkańcy Jerozolimy? Bynajmniej, powiadam wam; lecz jeśli się nie nawrócicie, wszyscy tak samo zginiecie».
I opowiedział im następującą przypowieść: «Pewien człowiek miał drzewo figowe zasadzone w swojej winnicy; przyszedł i szukał na nim owoców, ale nie znalazł. Rzekł więc do ogrodnika: „Oto już trzy lata, odkąd przychodzę i szukam owocu na tym drzewie figowym, a nie znajduję. Wytnij je: po co jeszcze ziemię wyjaławia?”. Lecz on mu odpowiedział: „Panie, jeszcze na ten rok je pozostaw; ja okopię je i obłożę nawozem; może wyda owoc. A jeśli nie, w przyszłości możesz je wyciąć”».