NR 12 / 2007 – IV NIEDZIELA WIELKIEGO POSTU

LITURGIA SŁOWA

KATECHEZA

WPROWADZENIE

PIERWSZE CZYTANIE (Joz 5, 9a. 10-12)
Księga Jozuego, której fragment dzisiaj usłyszymy, opowiada o szczęśliwym zakończeniu wędrówki Izraelitów z Egiptu do Ziemi Obiecanej. Wraz z ofiarowaną ziemią naród wybrany otrzymuje jednak zadanie, aby z tej ziemi wypracować plon, który ma stać się pożywieniem synów Izraela.

Czytanie z Księgi Jozuego

Pan rzekł do Jozuego: «Dziś zrzuciłem z was hańbę egipską».
Rozłożyli się obozem synowie Izraela w Gilgal i tam obchodzili Paschę czternastego dnia miesiąca wieczorem, na równinie Jerycha. Następnego dnia Paschy jedli z plonu tej krainy, chleby przaśne i kłosy prażone tego samego dnia.
Manna ustała następnego dnia, gdy zaczęli jeść plon tej ziemi. Nie mieli już więcej synowie Izraela manny, lecz żywili się tego roku z plonów ziemi Kanaan.
PSALM (Ps 34, 2-3. 4-5. 6-7)
Zabiegany i zajęty sprawami doczesnymi współczesny człowiek często nie dostrzega codziennie doświadczanej Opatrzności Bożej. Dzisiejszy psalm wzywa nas do zatrzymania się, aby spojrzeć na Pana Boga i zadziwić się Jego dobrocią. Włączmy się całym sercem w tę modlitwę. [c1]Refren:[/c1] Skosztujcie wszyscy, jak dobry jest Pan Bóg. Będę błogosławił Pana po wieczne czasy, [c1]*[/c1] Jego chwała będzie zawsze na moich ustach. Dusza moja chlubi się Panem, [c1]*[/c1] niech słyszą to pokorni i niech się weselą. [c1]Ref.[/c1] Wysławiajcie ze mną Pana, [c1]*[/c1] wspólnie wywyższajmy Jego imię. Szukałem pomocy u Pana, a On mnie wysłuchał [c1]*[/c1] i wyzwolił od wszelkiej trwogi. [c1]Ref.[/c1] Spójrzcie na Niego, a rozpromienicie się radością,[c1]*[/c1] oblicza wasze nie zapłoną wstydem. Oto zawołał biedak i Pan go usłyszał, [c1]*[/c1] i uwolnił od wszelkiego ucisku. [c1]Ref.[/c1]
DRUGIE CZYTANIE (2 Kor 5, 17-21)
Jezus Chrystus chce stworzyć w nas nowego człowieka. Jednak człowiek nie odmieni swego życia, gdy będzie próbował zmienić tylko niektóre postawy; nawrócenie musi objąć całego człowieka, jego umysł, wolę i serce. Jezus Chrystus chce na miejsce uznanej przez nas słabości stworzyć w nas nowego człowieka, chce grzechy oddalić w niepamięć i zaszczepić w każdym ludzkim sercu miłość Bożą. Każdego dnia mamy szansę przyjąć na nowo dar pojednania z Bogiem.

Czytanie z Drugiego Listu świętego Pawła Apostoła do Koryntian

Bracia:
Jeżeli ktoś pozostaje w Chrystusie, jest nowym stworzeniem. To, co dawne, minęło, a oto wszystko stało się nowe. Wszystko zaś to pochodzi od Boga, który pojednał nas z sobą przez Chrystusa i zlecił nam posługę jednania. Albowiem w Chrystusie Bóg pojednał ze sobą świat, nie poczytując ludziom ich grzechów, nam zaś przekazując słowo pojednania. Tak więc w imieniu Chrystusa spełniamy posłannictwo jakby Boga samego, który przez nas udziela napomnień.
W imię Chrystusa prosimy: pojednajcie się z Bogiem. On to dla nas grzechem uczynił Tego, który nie znał grzechu, abyśmy się stali w Nim sprawiedliwością Bożą.
ŚPIEW PRZED EWANGELIĄ (Łk 15, 18) [c1]Aklamacja:[/c1] Chwała Tobie, Królu wieków.

Zabiorę się i pójdę do mego ojca, i powiem:

«Ojcze, zgrzeszyłem przeciw niebu

i względem ciebie». [c1]Aklamacja:[/c1] Chwała Tobie, Królu wieków.
EWANGELIA (Łk 15, 1-3. 11-32)
W postawie miłosiernego ojca, o którym dziś mówi Ewangelia, dostrzegamy nieskończoną miłość Boga. Dziękujmy za to, że wychodzi On naprzeciw każdego grzesznika, choćby ten wracał, tylko dlatego że doświadczył wielkiej biedy. Dziękujmy za przyjaźń i wspólnotę z Ojcem, w której na co dzień żył starszy syn, nie dostrzegając tego wielkiego daru.

Słowa Ewangelii według świętego Łukasza

W owym czasie zbliżali się do Jezusa wszyscy celnicy i grzesznicy, aby Go słuchać. Na to szemrali faryzeusze i uczeni w Piśmie: «Ten przyjmuje grzeszników i jada z nimi».
Opowiedział im wtedy następującą przypowieść:
«Pewien człowiek miał dwóch synów. Młodszy z nich rzekł do ojca: „Ojcze, daj mi część majątku, która na mnie przypada”. Podzielił więc majątek między nich. Niedługo potem młodszy syn, zabrawszy wszystko, odjechał w dalekie strony i tam roztrwonił swój majątek, żyjąc rozrzutnie.
A gdy wszystko wydał, nastał ciężki głód w owej krainie i on sam zaczął cierpieć niedostatek. Poszedł i przystał do jednego z obywateli owej krainy, a ten posłał go na swoje pola, żeby pasł świnie. Pragnął on napełnić swój żołądek strąkami, które jadały świnie, lecz nikt mu ich nie dawał.
Wtedy zastanowił się i rzekł: „Iluż to najemników mojego ojca ma pod dostatkiem chleba, a ja tu z głodu ginę. Zabiorę się i pójdę do mego ojca, i powiem mu: Ojcze, zgrzeszyłem przeciw Bogu i względem ciebie; już nie jestem godzien nazywać się twoim synem: uczyń mię choćby jednym z najemników”. Wybrał się więc i poszedł do swojego ojca.
A gdy był jeszcze daleko, ujrzał go jego ojciec i wzruszył się głęboko; wybiegł naprzeciw niego, rzucił mu się na szyję i ucałował go. A syn rzekł do niego: „Ojcze, zgrzeszyłem przeciw Bogu i względem ciebie, już nie jestem godzien nazywać się twoim synem”.
Lecz ojciec rzekł do swoich sług: „Przynieście szybko najlepszą suknię i ubierzcie go; dajcie mu też pierścień na rękę i sandały na nogi. Przyprowadźcie utuczone cielę i zabijcie: będziemy ucztować i bawić się, ponieważ ten mój syn był umarły, a znów ożył; zaginął, a odnalazł się”. I zaczęli się bawić.
Tymczasem starszy jego syn przebywał na polu. Gdy wracał i był blisko domu, usłyszał muzykę i tańce. Przywołał jednego ze sług i pytał go, co to znaczy. Ten mu rzekł: „Twój brat powrócił, a ojciec twój kazał zabić utuczone cielę, ponieważ odzyskał go zdrowego”.
Na to rozgniewał się i nie chciał wejść; wtedy ojciec jego wyszedł i tłumaczył mu. Lecz on odpowiedział ojcu: „Oto tyle lat ci służę i nigdy nie przekroczyłem twojego rozkazu; ale mnie nie dałeś nigdy koźlęcia, żebym się zabawił z przyjaciółmi. Skoro jednak wrócił ten syn twój, który roztrwonił twój majątek z nierządnicami, kazałeś zabić dla niego utuczone cielę”.
Lecz on mu odpowiedział: „Moje dziecko, ty zawsze jesteś przy mnie i wszystko moje do ciebie należy. A trzeba się weselić i cieszyć z tego, że ten brat twój był umarły, a znów ożył; zaginął, a odnalazł się”».