NR 22 / 2007 – IV NIEDZIELA WIELKANOCNA – NIEDZIELA DOBREGO PASTERZA

LITURGIA SŁOWA

KATECHEZA

WPROWADZENIE

Liturgia słowa dzisiejszej niedzieli poprzez obraz zaczerpnięty z życia przybliża nam prawdę o wielkiej miłości Jezusa – Dobrego Pasterza. To On troszczy się o nas i prowadzi do pełnego życia. Dajmy się, więc ufnie prowadzić tam, dokąd On zechce.
PIERWSZE CZYTANIE (Dz 13, 14. 43-52)
Słowo Boga jest skierowane do każdego człowieka, ale to do niego należy decyzja, czy je przyjmie, czy odrzuci. Żydzi, którzy odrzucili słowo przekazane im przez Pawła i Barnabę sami uznali się za niegodnych życia wiecznego. Decyzja stoi także przed nami: dzisiaj słowo Boże jest dane każdemu z nas tutaj obecnych, czy je przyjmiemy i będziemy należeli do wspólnoty przeznaczonych do życia – zależy od nas.

Czytanie z Dziejów Apostolskich

W owym czasie Paweł i Barnaba przeszedłszy przez Perge, dotarli do Antiochii Pizydyjskiej, weszli w dzień sobotni do synagogi i usiedli.
A wielu Żydów i pobożnych prozelitów towarzyszyło Pawłowi i Barnabie, którzy w rozmowie starali się zachęcić ich do wytrwania w łasce Boga.
W następny szabat zebrało się niemal całe miasto, aby słuchać słowa Bożego. Gdy Żydzi zobaczyli tłumy, ogarnęła ich zazdrość, i bluźniąc sprzeciwiali się temu, co mówił Paweł.
Wtedy Paweł i Barnaba powiedzieli odważnie: «Należało głosić słowo Boże najpierw wam. Skoro jednak odrzucacie je i sami uznajecie się za niegodnych życia wiecznego, zwracamy się do pogan. Tak bowiem nakazał nam Pan: „Ustanowiłem cię światłością dla pogan, abyś był zbawieniem aż po krańce ziemi”».
Poganie słysząc to radowali się i uwielbiali słowo Pańskie, a wszyscy, przeznaczeni do życia wiecznego, uwierzyli. Słowo Pańskie rozszerzało się po całym kraju.
Ale Żydzi podburzyli pobożne a wpływowe kobiety i znaczniejszych obywateli, wywołali prześladowanie Pawła i Barnaby i wyrzucili ich ze swoich granic. A oni otrząsnąwszy na nich pył z nóg, przyszli do Ikonium, a uczniów napełniało wesele i Duch Święty.
PSALM (Ps 100, 1-2. 3. 4b-5ab)
My ludem Pana i Jego owcami – przynależność do owczarni Dobrego Pasterza sprawia, że możemy stawać przed obliczem Pana z okrzykami radości i nie jest to radość ulotna, lecz fundament głębokiego życiowego optymizmu. [c1]Refren:[/c1] My ludem Pana i Jego owcami. [c1]lub:[/c1] Alleluja. Wykrzykujcie na cześć Pana wszystkie ziemie, [c1]*[/c1] służcie Panu z weselem. Stawajcie przed obliczem Pana [c1]*[/c1] z okrzykami radości. [c1]Ref.[/c1] Wiedzcie, że Pan jest Bogiem, [c1]*[/c1] On sam nas stworzył. Jesteśmy Jego własnością, [c1]*[/c1] Jego ludem, owcami Jego pastwiska. [c1]Ref.[/c1] W Jego bramy wstępujcie z dziękczynieniem, [c1]*[/c1] z hymnami w Jego przedsionki. Albowiem Pan jest dobry, [c1]*[/c1] Jego łaska trwa na wieki. [c1]Ref.[/c1]
DRUGIE CZYTANIE (Ap 7, 9. 14b-17) Drugie czytanie pozwala nam w symbolicznej wizji ujrzeć niebo, gdzie Pasterz – Baranek udziela obfitości swego życia wszystkim, którzy na ziemi zaufali Jego obietnicom i dali się Mu prowadzić. Obiecane życie, którego teraz doświadczają, to wiecznie bijące źródło, które na wieki gasi wszelkie pragnienie.

Czytanie z Księgi Apokalipsy świętego Jana Apostoła

Ja, Jan, ujrzałem wielki tłum, którego nie mógł nikt policzyć, z każdego narodu i wszystkich pokoleń, ludów i języków, stojący przed tronem i Barankiem. Odziani są w białe szaty, a w ręku ich palmy.
I rzekł do mnie jeden ze starców: «To ci, którzy przychodzą z wielkiego ucisku i opłukali swe szaty, i w krwi Baranka je wybielili. Dlatego są przed tronem Boga i w Jego świątyni cześć Mu oddają we dnie i w nocy. A Siedzący na tronie rozciągnie nad nimi namiot. Nie będą już łaknąć ani nie będą już pragnąć, i nie porazi ich słońce ani żaden upał, bo paść ich będzie Baranek, który jest w pośrodku tronu, i poprowadzi ich do źródeł wód życia: i każdą łzę otrze Bóg z ich oczu».
ŚPIEW PRZED EWANGELIĄ (J 10, 14) [c1]Aklamacja:[/c1] Alleluja, alleluja, alleluja.

Ja jestem dobrym Pasterzem

i znam owce moje, a moje Mnie znają. [c1]Aklamacja:[/c1] Alleluja, alleluja, alleluja.
EWANGELIA (J 10, 27-30)
Dzisiejsza Ewangelia przywołuje obraz Dobrego Pasterza i wyjaśnia, na czym ta szczególna dobroć polega. Jezus, który jest Dobrym Pasterzem, zna swoje owce, a poznanie to sięga głębiej niż możemy sobie wyobrazić. Dotyka ono nie tylko naszej teraźniejszości, ale ogarnia przeszłość i dotyczy przyszłości. Jezus udziela nam Boskiego życia i sprawia, że możemy stać się sobą, wypełnić swoje powołanie. Jego moc, która pochodzi od Ojca, jest silniejsza niż wszystko, co mogłoby nam zagrozić. Dlatego możemy czuć się bezpiecznie.

Słowa Ewangelii według świętego Jana

Jezus powiedział:
«Moje owce słuchają mego głosu, a Ja znam je. Idą one za Mną i Ja daję im życie wieczne. Nie zginą one na wieki i nikt nie wyrwie ich z mojej ręki. Ojciec mój, który Mi je dał, jest większy od wszystkich. I nikt nie może ich wyrwać z ręki mego Ojca. Ja i Ojciec jedno jesteśmy».