NR 27 / 2007 – NIEDZIELA ZESŁANIA DUCHA ŚWIĘTEGO

LITURGIA SŁOWA

KATECHEZA

WPROWADZENIE

Uroczystość Zesłania Ducha Świętego to radosne święto, gdyż możemy cieszyć się wielkim darem, jaki nam zostawił Jezus, po swoim Zmartwychwstaniu. Jezus jest źródłem Ducha, Jego tchnieniem, dlatego otrzymujemy Ducha wtedy, gdy przychodzimy do Syna, gdy jesteśmy blisko Niego. Eucharystia daje nam możliwość takiego bliskiego spotkania z Jezusem. Skorzystajmy z tego.
PIERWSZE CZYTANIE (Dz 2, 1-11)
Czytanie z Dziejów Apostolskich opisuje wydarzenie Zesłania Ducha Świętego na pierwotny Kościół. Jest to wydarzenie tajemnicze, tak jak tajemnicza i niepojęta jest Osoba Ducha Świętego. Jest On przedstawiony pod postacią wichru i ognia. Wicher jest przede wszystkim wyrazem potęgi i mocy Boga, ale kojarzy się również z oddechem i powietrzem, a więc tym elementem przyrody, który jest konieczny do życia. Tym, czym jest powietrze dla życia biologicznego, tym jest Duch Święty dla człowieka i jego duchowego życia.

Czytanie z Dziejów Apostolskich

Kiedy nadszedł dzień Pięćdziesiątnicy, znajdowali się wszyscy razem na tym samym miejscu. Nagle spadł z nieba szum, jakby uderzenie gwałtownego wiatru, i napełnił cały dom, w którym przebywali. Ukazały się im też języki jakby z ognia, które się rozdzieliły, i na każdym z nich spoczął jeden. I wszyscy zostali napełnieni Duchem Świętym, i zaczęli mówić obcymi językami, tak jak im Duch pozwalał mówić.
Przebywali wtedy w Jerozolimie pobożni Żydzi ze wszystkich narodów pod słońcem. Kiedy więc powstał ów szum, zbiegli się tłumnie i zdumieli, bo każdy słyszał, jak przemawiali w jego własnym języku.
Pełni zdumienia i podziwu mówili: «Czyż ci wszyscy, którzy przemawiają, nie są Galilejczykami? Jakżeż więc każdy z nas słyszy swój własny język ojczysty? – Partowie i Medowie, i Elamici, i mieszkańcy Mezopotamii, Judei oraz Kapadocji, Pontu i Azji, Frygii oraz Pamfilii, Egiptu i tych części Libii, które leżą blisko Cyreny, i przybysze z Rzymu, Żydzi oraz prozelici, Kreteńczycy i Arabowie – słyszymy ich głoszących w naszych językach wielkie dzieła Boże».
PSALM (Ps 104, 1ab i 24ac. 29bc-30. 31 i 34)
Niech zstąpi Duch Twój i odnowi ziemię. Wiele razy już wzywaliśmy Ducha tymi słowami i doświadczaliśmy Jego mocy. Ale dopóki istnieje ten świat jest w nas wiele sił destrukcyjnych, przeciwnych miłości, które ciągle na nowo muszą być przezwyciężane. Wiemy, że sami tego nie dokonamy, dlatego znów z ufnością wołajmy: Niech zstąpi Duch Twój i odnowi ziemię! [c1]Refren:[/c1] Niech zstąpi Duch Twój i odnowi ziemię. [c1]lub:[/c1] Alleluja. Błogosław, duszo moja, Pana, [c1]*[/c1] o Boże mój, Panie, Ty jesteś bardzo wielki. Jak liczne są dzieła Twoje, Panie, [c1]*[/c1] ziemia jest pełna Twych stworzeń. [c1]Ref.[/c1] Gdy odbierasz im oddech, marnieją [c1]*[/c1] i w proch się obracają. Stwarzasz je napełniając swym duchem [c1]*[/c1] i odnawiasz oblicze ziemi. [c1]Ref.[/c1] Niech chwała Pana trwa na wieki, [c1]*[/c1] niech Pan się raduje z dzieł swoich. Niech miła Mu będzie pieśń moja, [c1]*[/c1] będę radował się w Panu. [c1]Ref.[/c1]
DRUGIE CZYTANIE (1 Kor 12, 3b-7. 12-13)
Święty Paweł przypomina, jaka jest rola Ducha Świętego w naszym życiu. To Duch Święty sprawia, że możemy wierzyć i rozwijać się duchowo. On także jest sprawcą jedności między ludźmi, buduje i podtrzymuje więź miłości, za którą tak bardzo tęsknimy. Duch Święty jest także dawcą indywidualnych darów, jakie każdy z nas otrzymuje. Dzisiaj, tak jak kiedyś Apostołowie w Wieczerniku, jesteśmy napojeni Duchem Świętym, dzięki temu On sam zaczyna nas prowadzić i przemieniać.

Czytanie z Pierwszego Listu świętego Pawła Apostoła do Koryntian

Bracia:
Nikt nie może powiedzieć bez pomocy Ducha Świętego: «Panem jest Jezus».
Różne są dary łaski, lecz ten sam Duch; różne też są rodzaje posługiwania, ale jeden Pan; różne są wreszcie działania, lecz ten sam Bóg, sprawca wszystkiego we wszystkich. Wszystkim zaś objawia się Duch dla wspólnego dobra. Podobnie jak jedno jest ciało, choć składa się z wielu członków, a wszystkie członki ciała, mimo iż są liczne, stanowią jedno ciało, tak też jest i z Chrystusem. Wszyscyśmy bowiem w jednym Duchu zostali ochrzczeni, aby stanowić jedno ciało: czy to Żydzi, czy Grecy, czy to niewolnicy, czy wolni. Wszyscyśmy też zostali napojeni jednym Duchem.
SEKWENCJA Przybądź, Duchu Święty, Ześlij z nieba wzięty Światła Twego strumień. Przyjdź, Ojcze ubogich, Przyjdź, Dawco łask drogich, Przyjdź, Światłości sumień. O, najmilszy z gości, Słodka serc radości, Słodkie orzeźwienie. W pracy Tyś ochłodą, W skwarze żywą wodą, W płaczu utulenie. Światłości najświętsza, Serc wierzących wnętrza Poddaj Twej potędze. Bez Twojego tchnienia, Cóż jest wśród stworzenia? Jeno cierń i nędze. Obmyj, co nieświęte, Oschłym wlej zachętę, Ulecz serca ranę. Nagnij, co jest harde, Rozgrzej serca twarde, Prowadź zabłąkane. Daj Twoim wierzącym, W Tobie ufającym, Siedmiorakie dary. Daj zasługę męstwa, Daj wieniec zwycięstwa, Daj szczęście bez miary.
ŚPIEW PRZED EWANGELIĄ [c1]Aklamacja:[/c1] Alleluja, alleluja, alleluja.

Przyjdź, Duchu Święty,

napełnij serca swoich wiernych

i zapal w nich ogień swojej miłości. [c1]Aklamacja:[/c1] Alleluja, alleluja, alleluja.
EWANGELIA (J 20, 19-23)
Ewangelia ukazuje nam Jezusa, który po Zmartwychwstaniu przekazuje uczniom Ducha Świętego. Uczniowie, ukrywający się z obawy przed prześladowaniami i śmiercią, teraz wychodzą z ukrycia i głoszą bez lęku dobrą nowinę o Jezusie. Przestali się bać, bo wiedzą, że są w rękach Mocniejszego. Taka sama przemiana może dokonać się w sercu każdego z nas. Wszystkie lęki, które nas blokują i nie pozwalają żyć w pełni, zostaną w Nim przezwyciężone. Słowa Ewangelii według świętego Jana
Wieczorem w dniu zmartwychwstania, tam gdzie przebywali uczniowie, drzwi były zamknięte z obawy przed Żydami. Przyszedł Jezus, stanął pośrodku, i rzekł do nich: «Pokój wam!» A to powiedziawszy, pokazał im ręce i bok. Uradowali się zatem uczniowie ujrzawszy Pana.
A Jezus znowu rzekł do nich: «Pokój wam! Jak Ojciec Mnie posłał, tak i Ja was posyłam». Po tych słowach tchnął na nich i powiedział im: «Weźmijcie Ducha Świętego. Którym odpuścicie grzechy, są im odpuszczone, a którym zatrzymacie, są im zatrzymane».