NR 54 / 2007 – XXXII NIEDZIELA ZWYKŁA

LITURGIA SŁOWA

KATECHEZA

WPROWADZENIE

Gdyby nie zmartwychwstanie, życie wiarą nie miałoby sensu. Sens naszej wiary uświadamiamy sobie na nowo w każdą niedzielę, gdy gromadzimy się, aby uczestniczyć w tajemnicy zmartwychwstania Jezusa Chrystusa. Zmartwychwstały Pan gromadzi nas przy stole Eucharystycznym i daje nam siebie w Komunii Świętej. Zaprośmy Go dziś do swego serca!
PIERWSZE CZYTANIE (2 Mch 7, 1-2. 9-14)
Wszyscy, którzy w Bogu pokładają nadzieję, zostaną wybawieni od śmierci wiecznej. Głęboka wiara siedmiu braci męczenników z Księgi Machabejskiej jest poręką życia wiecznego. Ci młodzi ludzie bez lęku poddają się torturom, gdyż wierzą, że zostaną przez Boga wskrzeszeni. Oddając swoje życie Bogu, w Bogu na nowo je odnajdują.

Czytanie z Drugiej Księgi Machabejskiej

Zdarzyło się, że siedmiu braci razem z matką zostało schwytanych. Bito ich biczami i rzemieniami, gdyż król chciał ich zmusić, aby skosztowali wieprzowiny zakazanej przez Prawo.
Jeden z nich, przemawiając w imieniu wszystkich, tak powiedział: «O co pragniesz zapytać i czego dowiedzieć się od nas? Jesteśmy bowiem gotowi raczej zginąć aniżeli przekroczyć ojczyste prawo».
Drugi zaś brat w chwili, gdy oddawał ostatnie tchnienie, powiedział: «Ty zbrodniarzu, odbierasz nam to obecne życie. Król świata jednak nas, którzy umieramy za Jego prawo, wskrzesi i ożywi do życia wiecznego».
Po nim był męczony trzeci. Na żądanie natychmiast wysunął język, a ręce wyciągnął bez obawy i mężnie powiedział: «Z nieba je otrzymałem, ale dla Jego praw nimi gardzę, a spodziewam się, że od Niego ponownie je otrzymam». Nawet sam król i całe jego otoczenie zdumiewało się odwagą młodzieńca, jak za nic miał cierpienia.
Gdy ten już zakończył życie, takim samym katuszom poddano czwartego. Konając, tak powiedział: «Lepiej jest nam, którzy giniemy z ludzkich rąk, a którzy w Bogu pokładamy nadzieję, że znów przez Niego będziemy wskrzeszeni. Dla ciebie bowiem nie ma wskrzeszenia do życia».
PSALM (Ps 17, 1. 5-6. 8 i 15)
Wiara w zmartwychwstanie pozwala nam spojrzeć na śmierć jak na sen, po którym będziemy oglądać Boga takim, jakim On jest. A widzieć Boga to uczestniczyć w życiu, które nie przemija i daje pełnię szczęścia. [c1]Refren:[/c1] Gdy zmartwychwstanę, będę widział Boga. Rozważ, Panie, moją słuszną sprawę, [c1]*[/c1] usłysz moje wołanie, wysłuchaj modlitwy [c1]*[/c1] moich warg nieobłudnych. [c1]Ref.[/c1] Moje kroki mocno trzymały się Twoich ścieżek, [c1]*[/c1] nie zachwiały się moje stopy. Wołam do Ciebie, bo Ty mnie, Boże, wysłuchasz; [c1]*[/c1] nakłoń ku mnie Twe ucho, usłysz moje słowo. [c1]Ref.[/c1] Strzeż mnie jak źrenicy oka, [c1]*[/c1] skryj mnie w cieniu Twych skrzydeł. A ja w sprawiedliwości ujrzę Twe oblicze, [c1]*[/c1] ze snu powstając nasycę się Twym widokiem. [c1]Ref.[/c1]
DRUGIE CZYTANIE (2 Tes 2, 16-3, 5)
W sytuacji trudów i zmagań z przeciwnościami, z ludźmi przewrotnymi i złymi, źródłem niekończącego się pocieszenia jest Bóg. To On kieruje nasze serca ku swojej miłości, to On daje nam łaskę cierpliwości i wytrwałości. Spójrzmy na trudy swojego życia w perspektywie wiary.

Czytanie z Drugiego Listu świętego Pawła Apostoła do Tesaloniczan

Bracia:
Sam Pan nasz Jezus Chrystus i Bóg, Ojciec nasz, który nas umiłował i przez łaskę udzielił nam niekończącego się pocieszenia i dobrej nadziei, niech pocieszy serca wasze i niech utwierdzi we wszelkim czynie i dobrej mowie.
Poza tym, bracia, módlcie się za nas, aby słowo Pańskie rozszerzało się i rozsławiało, podobnie jak to jest pośród was, abyśmy byli wybawieni od ludzi przewrotnych i złych, albowiem nie wszyscy mają wiarę. Wierny jest Pan, który umocni was i ustrzeże od złego. Co do was, ufamy w Panu, że to, co nakazujemy, czynicie i będziecie czynić. Niechaj Pan skieruje serca wasze ku miłości Bożej i cierpliwości Chrystusowej.
ŚPIEW PRZED EWANGELIĄ (Ap 1, 5-6) [c1]Aklamacja:[/c1] Alleluja, alleluja, alleluja.

Jezus Chrystus jest Pierworodnym umarłych,

Jemu chwała i moc na wieki wieków. [c1]Aklamacja:[/c1] Alleluja, alleluja, alleluja.
EWANGELIA (dłuższa, Łk 20, 27-38)
Zmartwychwstanie dotyczy całego człowieka, także ciała, które ponownie połączy się z ludzką duszą. Przewrotność saduceuszy nie pozwalała im przyjmować wiary w Zmartwychwstanie. Jezus posługując się przykładem ich rozumowania obnaża przyziemność myślenia kwestionującego życie wieczne.

Słowa Ewangelii według świętego Łukasza

Podeszło do Jezusa kilku saduceuszów, którzy twierdzą, że nie ma zmartwychwstania, i zagadnęli Go w ten sposób: «Nauczycielu, Mojżesz tak nam przepisał: „Jeśli umrze czyjś brat, który miał żonę, a był bezdzietny, niech jego brat weźmie wdowę i niech wzbudzi potomstwo swemu bratu”. Otóż było siedmiu braci. Pierwszy wziął żonę i umarł bezdzietnie. Wziął ją drugi, a potem trzeci, i tak wszyscy pomarli, nie zostawiwszy dzieci. W końcu umarła ta kobieta.
Przy zmartwychwstaniu więc którego z nich będzie żoną? Wszyscy siedmiu bowiem mieli ją za żonę».
Jezus im odpowiedział: «Dzieci tego świata żenią się i za mąż wychodzą. Lecz ci, którzy uznani są za godnych udziału w świecie przyszłym i w powstaniu z martwych, ani się żenić nie będą, ani za mąż wychodzić. Już bowiem umrzeć nie mogą, gdyż są równi aniołom i są dziećmi Bożymi, będąc uczestnikami zmartwychwstania.
A że umarli zmartwychwstają, to i Mojżesz zaznaczył tam, gdzie jest mowa o krzaku, gdy Pana nazywa „Bogiem Abrahama, Bogiem Izaaka i Bogiem Jakuba”. Bóg nie jest Bogiem umarłych, lecz żywych; wszyscy bowiem dla Niego żyją».