WPROWADZENIE
KATECHEZA
LITURGIA SŁOWA
ZA KOGO MNIE UWAŻACIE?
Jest to pytanie o charakterze fundamentalnym, ponieważ odnosi się do podstawy naszej wiary. Odpowiedź na nie będzie zarazem ujawniać, jaka jest ta wiara.
Bez większego wysiłku jesteśmy w stanie określać, kim jest Chrystus, wymieniać przypisywane Mu tytuły, ale byłoby o wiele lepiej gdyby to nasze życie w wiarygodny sposób świadczyło o tym, kim On jest. Jeżeli świadomie uznajemy za św. Piotrem, że Jezus jest Synem Bożym, znaczy to, że zdajemy sobie sprawę z tego, iż Jego nauka i styl Jego życia są miarą, według której Bóg będzie nas sądził.
Powinniśmy zatem coraz głębiej Go poznawać przez wsłuchiwanie się w Jego słowa i przez stały kontakt z Nim na modlitwie. W ten sposób nasza wiara będzie stawać się coraz mocniejsza i będziemy mogli świadczyć przed ludźmi o miłości Boga, która objawiła się w Jego Synu Jezusie Chrystusie.
Obraz Chrystusa, jaki dziś dajemy światu, ma olbrzymie znaczenie, ponieważ ludzie zawierzą Jezusowi tylko wówczas, jeśli będą widzieć dobre owoce życia chrześcijan. Jest konieczne, aby inni patrząc na to, co robimy i słuchając tego, co mówimy, dostrzegali nadprzyrodzony wpływ łaski, jaka nieustannie działa w nas, jeśli trwamy w jedności z Bogiem. To jest misja i zadanie, jakie Chrystus powierza nam wszystkim – apostołom XXI wieku. I takiej właśnie wiary przekładanej na praktykę życia codziennego uczmy się od dwóch filarów Kościoła, jakimi byli i są Apostołowie Piotr i Paweł.
ks. Marcin Romanowski – paulista
„Ty jesteś Chrystus, Syn Boga żywego” (Mt 16, 16)
LITURGIA SŁOWA
KATECHEZA
WPROWADZENIE
Uroczystość świętych Apostołów Piotra i Pawła kieruje naszą uwagę na początki Chrystusowego Kościoła. Jego opoką jest św. Piotr, pierwszy pośród apostołów, który wyznał wiarę w Boże synostwo Jezusa, natomiast niestrudzonym budowniczym Kościoła jest św. Paweł, Apostoł Narodów. Obydwaj oddali swoje życie za Chrystusa w Rzymie, który stał się stolicą chrześcijaństwa.
PIERWSZE CZYTANIE (Dz 12, 1-11)
Święty Łukasz obszernie opisuje uwięzienie apostoła Piotra oraz jego cudowne oswobodzenie. W chwili zagrożenia wspólnota chrześcijańska zwraca się w ufnej modlitwie do Boga i zostaje wysłuchana. Spektakularne uwolnienie apostoła to zbawczy czyn Boga, który wpisuje się w długą historię zbawienia człowieka.
Czytanie z Dziejów Apostolskich
W owych dniach Herod zaczął prześladować niektórych członków Kościoła. Ściął mieczem Jakuba, brata Jana, a gdy spostrzegł, że to spodobało się Żydom, uwięził nadto Piotra. A były to dni Przaśników. Kiedy go pojmał, osadził w więzieniu i oddał pod straż czterech oddziałów, po czterech żołnierzy każdy, zamierzając po Święcie Paschy wydać go ludowi.
Strzeżono więc Piotra w więzieniu, a Kościół modlił się za niego nieustannie do Boga.
W nocy, po której Herod miał go wydać, Piotr, skuty podwójnym łańcuchem, spał między dwoma żołnierzami, a strażnicy przed bramą strzegli więzienia.
Wtem zjawił się anioł Pański i światłość zajaśniała w celi. Trąceniem w bok obudził Piotra i powiedział: «Wstań szybko!» Równocześnie z rąk Piotra opadły kajdany.
«Przepasz się i włóż sandały!» – powiedział mu anioł.
A gdy to zrobił, rzekł do niego: «Narzuć płaszcz i chodź za mną!»
Wyszedł więc i szedł za nim, ale nie wiedział, czy to, co czyni anioł, jest rzeczywistością; zdawało mu się, że to widzenie. Minęli pierwszą i drugą straż i doszli do żelaznej bramy, prowadzącej do miasta. Ta otwarła się sama przed nimi. Wyszli więc, przeszli jedną ulicę i natychmiast anioł odstąpił od niego.
Wtedy Piotr przyszedł do siebie i rzekł: «Teraz wiem na pewno, że Pan posłał swego anioła i wyrwał mnie z ręki Heroda i z tego wszystkiego, czego oczekiwali Żydzi».
PSALM (Ps 34, 2-3. 4-5. 6-7. 8-9)
Psalmista zwraca się do wszystkich ubogich i uciemiężonych, wzywając ich do przyjęcia postawy uwielbienia Boga i dziękczynienia. Wdzięczność to rezultat osobistego doświadczenia zbawczej obecności Boga i Jego pomocy. [c1]Refren:[/c1] Od wszelkiej trwogi Pan Bóg mnie wyzwolił. Będę błogosławił Pana po wieczne czasy, [c1]*[/c1] Jego chwała będzie zawsze na moich ustach. Dusza moja chlubi się Panem, [c1]*[/c1] niech słyszą to pokorni i niech się weselą. [c1]Ref.[/c1] Wysławiajcie razem ze mną Pana, [c1]*[/c1] wspólnie wywyższajmy Jego imię. Szukałem pomocy u Pana, a On mnie wysłuchał [c1]*[/c1] i wyzwolił od wszelkiej trwogi. [c1]Ref.[/c1] Spójrzcie na Niego, a rozpromienicie się radością, [c1]*[/c1] oblicza wasze nie zapłoną wstydem. Oto biedak zawołał i Pan go usłyszał, [c1]*[/c1] i uwolnił od wszelkiego ucisku. [c1]Ref.[/c1] Anioł Pański otacza szańcem bogobojnych, [c1]*[/c1] aby ich ocalić. Skosztujcie i zobaczcie, jak Pan jest dobry, [c1]*[/c1] szczęśliwy człowiek, który znajduje w Nim ucieczkę. [c1]Ref.[/c1]
DRUGIE CZYTANIE (2 Tm 4, 6-9. 17-18)
Apostoł Paweł był nie tylko wielkim teologiem, który pozostawił po sobie wspaniałe listy, ale przede wszystkim wytrwałym i wiernym głosicielem ukrzyżowanego Chrystusa. Uwięziony i osamotniony nie traci nadziei, lecz za wszystko dziękuje Bogu, wiedząc, iż wkrótce czeka go wspaniała nagroda.
Czytanie z Drugiego Listu świętego Pawła Apostoła do Tymoteusza
Najmilszy:
Krew moja już ma być wylana na ofiarę, a chwila mojej rozłąki nadeszła. W dobrych zawodach wystąpiłem, bieg ukończyłem, wiarę ustrzegłem. Na ostatek odłożono dla mnie wieniec sprawiedliwości, który mi w owym dniu odda Pan, sprawiedliwy Sędzia, a nie tylko mnie, ale i wszystkim, którzy umiłowali pojawienie się Jego.
Pospiesz się, by przybyć do mnie szybko. Pan stanął przy mnie i wzmocnił mię, żeby się przeze mnie dopełniło głoszenie Ewangelii i żeby wszystkie narody je posłyszały; wyrwany też zostałem z paszczy lwa. Wyrwie mię Pan od wszelkiego złego czynu i wybawi mię, przyjmując do swego królestwa niebieskiego; Jemu chwała na wieki wieków. Amen.
ŚPIEW PRZED EWANGELIĄ (Mk 16, 18) [c1]Aklamacja:[/c1] Alleluja, alleluja, alleluja.
Ty jesteś Piotr – Opoka,
i na tej Opoce zbuduję mój Kościół,
a bramy piekielne go nie przemogą. [c1]Aklamacja:[/c1] Alleluja, alleluja, alleluja.
EWANGELIA (Mt 16, 13-19)
Głęboka wiara Piotra w Boże synostwo Jezusa Chrystusa to początek wiary Kościoła. Zbudowany na fundamencie wiary Kościół nie ulegnie żadnym mocom, także piekielnym. Gwarantem tego jest sam Chrystus, który przekazał pierwszemu pośród Apostołów pełnię władzy duchowej.
Słowa Ewangelii według świętego Mateusza
Gdy Jezus przyszedł w okolice Cezarei Filipowej, pytał swych uczniów: «Za kogo ludzie uważają Syna Człowieczego?»
A oni odpowiedzieli: «Jedni za Jana Chrzciciela, inni za Eliasza, jeszcze inni za Jeremiasza albo za jednego z proroków».
Jezus zapytał ich: «A wy za kogo Mnie uważacie?».
Odpowiedział Szymon Piotr: «Ty jesteś Mesjasz, Syn Boga żywego».
Na to Jezus mu rzekł: «Błogosławiony jesteś, Szymonie, synu Jony. Albowiem ciało i krew nie objawiły ci tego, lecz Ojciec mój, który jest w niebie. Otóż i Ja tobie powiadam: Ty jesteś Piotr-Opoka, i na tej Opoce zbuduję mój Kościół, a bramy piekielne go nie przemogą. I tobie dam klucze królestwa niebieskiego: cokolwiek zwiążesz na ziemi, będzie związane w niebie, a co rozwiążesz na ziemi, będzie rozwiązane w niebie».
KLIKNIJ TUTAJ I PRZECZYTAJ PROFESJONALNIE PRZYGOTOWANE DLA CIEBIE KOMENTARZE DO CODZIENNEJ LITURGII SŁOWA NA EDYCJA.PL
KATECHEZA
LITURGIA SŁOWA
WPROWADZENIE
PRYMAT PIOTROWY
