NR 37 / 2008 – XVII NIEDZIELA ZWYKŁA

LITURGIA SŁOWA

KATECHEZA

WPROWADZENIE

Przystępujemy do Eucharystii ze świadomością, że jest ona najcenniejszym darem, jaki Kościół posiada na ziemi. Jednak jak wszystko, co wiąże się z wiarą, także i Eucharystia jest jednocześnie darem i zadaniem. Nie można do niej podejść bez przygotowania. Oczyśćmy więc najpierw nasze serca.
PIERWSZE CZYTANIE (1 Krl 3, 5. 7-12)
Bóg dał Salomonowi możliwość wyboru daru, o jaki może Go prosić. Król zaś nie poprosił ani o dobra materialne, ani osobiste szczęście, ale o umiejętność sprawowania rządów nad powierzonym mu narodem. Na tym polegała jego mądrość. Człowiek prawdziwie mądry, prosząc o dar dla siebie, ma zawsze na względzie również dobro drugiego człowieka.

Czytanie z Pierwszej Księgi Królewskiej

W Gibeonie ukazał się Pan Salomonowi w nocy, we śnie. Wtedy rzekł Bóg: «Proś o to, co mam ci dać». A Salomon odrzekł: «O Panie, Boże mój, Tyś ustanowił królem Twego sługę, w miejsce Dawida, mego ojca, a ja jestem bardzo młody. Brak mi doświadczenia. Ponadto Twój sługa jest pośród Twego ludu, któryś wybrał, ludu mnogiego, który nie da się zliczyć ani też spisać, z powodu jego mnóstwa. Racz więc dać Twemu słudze serce pełne rozsądku do sądzenia Twego ludu i rozróżniania dobra i zła, bo któż zdoła sądzić ten lud Twój tak liczny?».
Spodobało się Panu, że właśnie o to Salomon poprosił. Bóg więc mu powiedział: «Ponieważ poprosiłeś o to, a nie poprosiłeś dla siebie o długie życie ani też o bogactwa, i nie poprosiłeś o zgubę twoich nieprzyjaciół, ale prosiłeś dla siebie o umiejętność rozstrzygania spraw sądowych, więc spełniam twoje pragnienie i daję ci serce mądre i rozsądne, takie, że podobnego tobie przed tobą nie było i po tobie nie będzie».
PSALM (Ps 119, 57 i 72. 76-77. 127-128. 129-130)
Żeby wypełnić Boże przykazania, nie wystarczy być im jedynie posłusznym. Muszą one stać się przedmiotem naszej miłości. Posłuszeństwo jest wówczas jej naturalną konsekwencją. [c1]Refren:[/c1] Jakże miłuję prawo Twoje, Panie. Panie, Ty jesteś moim działem, [c1]*[/c1] przyrzekłem zachować Twoje słowa. Prawo ust Twoich jest dla mnie lepsze [c1]*[/c1] niż tysiąc sztuk złota i srebra. [c1]Ref.[/c1] Niech Twoja łaska będzie mi pociechą [c1]*[/c1] zgodnie z obietnicą, daną Twemu słudze. Niech mnie ogarnie Twoja łaska, a żyć będę, [c1]*[/c1] bo Twoje Prawo jest moją rozkoszą. [c1]Ref.[/c1] Przeto bardziej miłuję Twoje przykazania [c1]*[/c1] niż złoto, niż złoto najczystsze. Dlatego uważam za słuszne wszystkie Twe postanowienia, [c1]*[/c1] i nienawidzę wszelkiej drogi fałszu. [c1]Ref.[/c1] Twoje napomnienia są przedziwne, [c1]*[/c1] dlatego przestrzega ich moja dusza. Poznanie Twoich słów oświeca [c1]*[/c1] i naucza niedoświadczonych. [c1]Ref.[/c1]
DRUGIE CZYTANIE (Rz 8, 28-30)
Nie pojawiliśmy się na ziemi jako dzieło przypadku. Każdy z nas był przez Boga chciany i od zawsze istniał w Jego planie. Ten plan jest bardzo prosty: mamy stać się podobni do Syna Człowieczego, czyli Jezusa. On jest Synem pierworodnym, my – Jego braćmi.

Czytanie z Listu świętego Pawła Apostoła do Rzymian

Bracia:
Wiemy, że Bóg z tymi, którzy Go miłują, współdziała we wszystkim dla ich dobra, z tymi, którzy są powołani według Jego zamiaru. Albowiem tych, których od wieków poznał, tych też przeznaczył na to, by się stali na wzór obrazu Jego Syna, aby On był pierworodnym między wielu braćmi.
Tych zaś, których przeznaczył, tych też powołał, a których powołał, tych też usprawiedliwił, a których usprawiedliwił, tych też obdarzył chwałą.
ŚPIEW PRZED EWANGELIĄ (por. Mt 11, 25) [c1]Aklamacja:[/c1] Alleluja, alleluja, alleluja.

Wysławiam Cię, Ojcze, Panie nieba i ziemi,

że tajemnice królestwa objawiłeś prostaczkom. [c1]Aklamacja:[/c1] Alleluja, alleluja, alleluja.
EWANGELIA (dłuższa, Mt 13, 44-52)
Sens dzisiejszej Ewangelii streszcza słowo „wszystko”. Rolnik, znalazłszy skarb, sprzedał wszystko, aby go zdobyć. To samo zrobił handlarz, który wypatrzył drogocenną perłę. Podobnie rzecz się ma z królestwem niebieskim, które jest skarbem największym. Jego wartość jest nie do przecenienia; warto oddać za nie wszystko.

Słowa Ewangelii według świętego Mateusza

Jezus opowiedział tłumom taką przypowieść:
«Królestwo niebieskie podobne jest do skarbu ukrytego w roli. Znalazł go pewien człowiek i ukrył ponownie. Uradowany poszedł, sprzedał wszystko, co miał, i kupił tę rolę. Dalej, podobne jest królestwo niebieskie do kupca, poszukującego pięknych pereł. Gdy znalazł jedną drogocenną perłę, poszedł, sprzedał wszystko, co miał, i kupił ją. Dalej, podobne jest królestwo niebieskie do sieci, zarzuconej w morze i zagarniającej ryby wszelkiego rodzaju. Gdy się napełniła, wyciągnęli ją na brzeg i usiadłszy, dobre zebrali w naczynia, a złe odrzucili. Tak będzie przy końcu świata: wyjdą aniołowie, wyłączą złych spośród sprawiedliwych i wrzucą w piec rozpalony; tam będzie płacz i zgrzytanie zębów.
Zrozumieliście to wszystko?».
Odpowiedzieli Mu: «Tak jest».
A On rzekł do nich: «Dlatego każdy uczony w Piśmie, który stał się uczniem królestwa niebieskiego, podobny jest do ojca rodziny, który ze swego skarbca wydobywa rzeczy nowe i stare».