NR 58 / 2008 – II NIEDZIELA ADWENTU

LITURGIA SŁOWA

KATECHEZA

WPROWADZENIE

W kolejną niedzielę Adwentu gromadzimy się na sprawowaniu Eucharystii. Pragniemy w ten sposób przygotować nasze serca na spotkanie z Bogiem. Dziś naszym przewodnikiem jest św. Jan Chrzciciel, który wzywa nas do poprawy życia, do nawrócenia. Zechciejmy przemyśleć swoje postępowanie i usunąć to, co jest w nim złe.
PIERWSZE CZYTANIE (Iz 40, 1-5. 9-11)
Dla proroków Starego Testamentu droga oznaczała nie tylko miejsce przemieszczania się, ale także symbolicznie wyobrażała życie. Dlatego mówią oni o dobrych lub złych drogach człowieka, zachęcają do poszukiwania tych pierwszych, a porzucenia tych ostatnich, nawołują do poprawy dróg i prostowania ścieżek życia. W tym wzywaniu do nawrócenia kryje się zapowiedź radosnej nowiny, że oto Pan nadchodzi!

Czytanie z Księgi proroka Izajasza

«Pocieszcie, pocieszcie mój lud!» – mówi wasz Bóg. «Przemawiajcie do serca Jeruzalem i wołajcie do niego, że czas jego służby się skończył, że nieprawość jego odpokutowana, bo odebrało z ręki Pana karę w dwójnasób za wszystkie swe grzechy». Głos się rozlega: «Przygotujcie na pustyni drogę dla Pana, wyrównajcie na pustkowiu gościniec naszemu Bogu! Niech się podniosą wszystkie doliny, a wszystkie góry i wzgórza obniżą; równiną niechaj się staną urwiska, a strome zbocza niziną gładką. Wtedy się chwała Pana objawi, zobaczy ją wszelkie ciało, bo powiedziały to usta Pana». Wstąpże na wysoką górę, zwiastunko dobrej nowiny w Syjonie! Podnieś mocno twój głos, zwiastunko dobrej nowiny w Jeruzalem! Podnieś głos, nie bój się! Powiedz miastom judzkim: «Oto wasz Bóg!». Oto Pan, Bóg, przychodzi z mocą i ramię Jego dzierży władzę. Oto Jego nagroda z Nim idzie i przed Nim Jego zapłata. Podobnie pasterz pasie swą trzodę, gromadzi ją swoim ramieniem, jagnięta nosi na swej piersi, owce karmiące prowadzi łagodnie.
PSALM (Ps 85, 9ab-10. 11-12. 13-14)
Przyjście Pana wprowadza w świecie ład i harmonię. Jego szczególnym darem jest pokój. Przyjmijmy ten dar, wsłuchując się w Jego słowa. [c1]Refren:[/c1] Okaż swą łaskę i daj nam zbawienie. Będę słuchał tego, co mówi Pan Bóg: [c1]*[/c1] oto ogłasza pokój ludowi i świętym swoim. Zaprawdę bliskie jest Jego zbawienie dla tych, którzy się Go boją, [c1]*[/c1] i chwała zamieszka w naszej ziemi. [c1]Ref. [/c1] Spotkają się ze sobą łaska i wierność, [c1]*[/c1] ucałują się sprawiedliwość i pokój. Wierność z ziemi wyrośnie, [c1]*[/c1] a sprawiedliwość spojrzy z nieba. [c1]Ref. [/c1] Pan sam obdarza szczęściem, [c1]*[/c1] a nasza ziemia wyda swój owoc. Przed Nim będzie kroczyć sprawiedliwość, [c1]*[/c1] a śladami Jego kroków zbawienie. [c1]Ref.[/c1]
DRUGIE CZYTANIE (2 P 3, 8-14)
Bóg chce nas zbawić i dlatego pragnie doprowadzić nas do nawrócenia – oto najgłębszy zamysł Boga względem ludzi. Jak możemy odpowiedzieć na Boże pragnienie? Sposób jest prosty – przez wytrwanie w łasce uświęcającej udzielonej nam w sakramencie chrztu i przywracanej nam wciąż na nowo w sakramencie pokuty.

Czytanie z Drugiego Listu świętego Piotra Apostoła

Umiłowani, niech to jedno nie będzie dla was tajne, że jeden dzień u Pana jest jak tysiąc lat, a tysiąc lat jak jeden dzień. Nie zwleka Pan z wypełnieniem obietnicy, bo niektórzy są przekonani, że Pan zwleka, ale On jest cierpliwy w stosunku do was. Nie chce bowiem niektórych zgubić, ale wszystkich doprowadzić do nawrócenia. Jak złodziej zaś przyjdzie dzień Pański, w którym niebo ze świstem przeminie, gwiazdy się w ogniu rozsypią, a ziemia i dzieła na niej zostaną spalone.
Skoro to wszystko w ten sposób ulegnie zagładzie, to jakimi winniście być wy w świętym postępowaniu i pobożności, gdy oczekujecie i staracie się przyspieszyć przyjście dnia Bożego, który sprawi, że niebo zapalone pójdzie na zagładę, a gwiazdy w ogniu się rozsypią. Oczekujemy jednak, według obietnicy, nowego nieba i ziemi nowej, w których będzie mieszkała sprawiedliwość.
Dlatego, umiłowani, oczekując tego, starajcie się, aby On was zastał bez plamy i skazy, w pokoju.
ŚPIEW PRZED EWANGELIĄ (Łk 3, 4. 6) [c1]Aklamacja:[/c1] Alleluja, alleluja, alleluja.

Przygotujcie drogę Panu,

prostujcie ścieżki dla Niego;

wszyscy ludzie ujrzą zbawienie Boże. [c1]Aklamacja:[/c1] Alleluja, alleluja, alleluja.
EWANGELIA (Mk 1, 1-8)
Przed przyjściem Jezusa święty Jan Chrzciciel głosił konieczność nawrócenia, udzielał chrztu i zapowiadał Tego, który idzie za nim. Wielu ludzi usłuchało jego wezwania i przyjmując chrzest, potwierdziło swoją wolę nawrócenia. Uczestnicząc w dzisiejszej Mszy świętej, znajdujemy się w podobnej sytuacji: Kościół wzywa nas do nawrócenia, do poprawy dróg życia, do przygotowania się na przyjście Pana. Zechciejmy wsłuchać się w ten głos Kościoła i wydać owoce nawrócenia.

Słowa Ewangelii według świętego Marka

Początek Ewangelii o Jezusie Chrystusie, Synu Bożym. Jak jest napisane u proroka Izajasza:
«Oto Ja posyłam wysłańca mego przed Tobą; on przygotuje drogę Twoją.
Głos wołającego na pustyni:
Przygotujcie drogę Panu,
prostujcie ścieżki dla Niego».
Wystąpił Jan Chrzciciel na pustyni i głosił chrzest nawrócenia na odpuszczenie grzechów. Ciągnęła do niego cała judzka kraina oraz wszyscy mieszkańcy Jerozolimy i przyjmowali od niego chrzest w rzece Jordanie, wyznając przy tym swe grzechy.
Jan nosił odzienie z sierści wielbłądziej i pas skórzany około bioder, a żywił się szarańczą i miodem leśnym. I tak głosił: «Idzie za mną mocniejszy ode mnie, a ja nie jestem godzien, aby się schylić i rozwiązać rzemyk u Jego sandałów. Ja chrzciłem was wodą, On zaś chrzcić was będzie Duchem Świętym».