NR 39 / 2009 – UROCZYSTOŚĆ WNIEBOWZIĘCIA NMP

LITURGIA SŁOWA

KATECHEZA

WPROWADZENIE

Wraz z całym Kościołem wznosimy dziś nasz wzrok ku niebiosom, dokąd zabrana została wraz z duszą i ciałem Najświętsza Maryja Panna. Wolna od wszelkiego grzechu Matka Syna Bożego wstawia się za nami u Boga. Uczestnicząc w Eucharystii, łączymy się duchowo z Tą, którą Bóg obdarzył szczególnym przywilejem wniebowzięcia.

PIERWSZE CZYTANIE (Ap 11,19a;12,1.3-6a.10ab)
Św. Jan Apostoł kreśli przed czytelnikami Apokalipsy wizję tajemniczej Niewiasty obleczonej w słońce. Niewiasta ta posiada rysy dwóch figur: indywidualnej i zbiorowej. Indywidualnie wskazuje na Maryję, która wraz z duszą i ciałem zabrana została do nieba. Postać ta jest także symbolem wspólnoty Kościoła, który do końca czasów toczyć będzie walkę ze złem.

Czytanie z Księgi Apokalipsy świętego Jana Apostoła

Świątynia Boga w niebie się otwarła i Arka Jego Przymierza ukazała się w Jego świątyni. Potem ukazał się wielki znak na niebie: Niewiasta obleczona w słońce i księżyc pod jej stopami, a na jej głowie wieniec z gwiazd dwunastu.
Ukazał się też inny znak na niebie: Oto wielki Smok ognisty, ma siedem głów i dziesięć rogów, a na głowach siedem diademów. Ogon jego zmiata trzecią część gwiazd z nieba i rzucił je na ziemię. Smok stanął przed mającą urodzić Niewiastą, ażeby skoro tylko porodzi, pożreć jej Dziecko.
I porodziła Syna – mężczyznę, który będzie pasł wszystkie narody rózgą żelazną. Dziecko jej zostało porwane do Boga i do Jego tronu. Niewiasta zaś zbiegła na pustynię, gdzie ma miejsce przygotowane przez Boga.
I usłyszałem donośny głos mówiący w niebie: «Teraz nastało zbawienie, potęga i królowanie Boga naszego i władza Jego Pomazańca».

PSALM (Ps 45,7 i 10.11-12.14-15)
Psalm, który w starożytnym Izraelu opowiadał o dworskim ceremoniale przyprowadzenia królowej do króla, w sensie duchowym odnosi się do postaci Maryi, która po wniebowzięciu ukoronowana została przez Boga na Królową nieba i ziemi.

Refren: Stoi Królowa po Twojej prawicy.

Tron Twój, Boże, trwa na wieki, *
berłem sprawiedliwym berło Twego królestwa.
Córki królewskie wychodzą na spotkanie z tobą, *
królowa w złocie z Ofiru stoi po twojej prawicy.

Posłuchaj, córko, spójrz i nakłoń ucha, *
zapomnij o swym ludzie, o domu twego ojca.
Król pragnie twego piękna, *
on twoim panem, oddaj mu pokłon.

Córa królewska wchodzi pełna chwały, *
odziana w złotogłów.
W szacie wzorzystej prowadzą ją do króla, *
za nią prowadzą do ciebie dziewice, jej druhny.

DRUGIE CZYTANIE (1Kor 15,20-26)
Św. Paweł wyjaśnia mieszkańcom Koryntu kwestię zmartwychwstania. Każdy wierzący w Chrystusa zostanie wskrzeszony z martwych na wzór Pana w dniu Jego powtórnego przyjścia. Nastanie wówczas powszechne królowanie Boga, który pokona wszelkie zło.

Czytanie z Pierwszego Listu świętego Pawła Apostoła do Koryntian

Bracia:
Chrystus zmartwychwstał jako pierwszy spośród tych, co pomarli. Ponieważ bowiem przez człowieka przyszła śmierć, przez człowieka też dokona się zmartwychwstanie. I jak w Adamie wszyscy umierają, tak też w Chrystusie wszyscy będą ożywieni, lecz każdy według własnej kolejności. Chrystus jako pierwszy, potem ci, co należą do Chrystusa, w czasie Jego przyjścia. Wreszcie nastąpi koniec, gdy przekaże królowanie Bogu i Ojcu i gdy pokona wszelką Zwierzchność, Władzę i Moc.
Trzeba bowiem, ażeby królował, aż położy wszystkich nieprzyjaciół pod swoje stopy. Jako ostatni wróg, zostanie pokonana śmierć.

ŚPIEW PRZED EWANGELIĄ

Aklamacja: Alleluja, alleluja, alleluja.
Maryja została wzięta do nieba,
radują się zastępy aniołów.
Aklamacja: Alleluja, alleluja, alleluja.

EWANGELIA (Łk 1,39-56)
Ewangelia dzisiejsza przytacza słowa dziękczynnego hymnu, który Maryja wyśpiewała Bogu podczas spotkania ze swoją krewną Elżbietą. Jest to pieśń pochwalna, w której Matka Chrystusa uwielbia Boga za obdarzenie Jej przywilejem Bożego macierzyństwa. Ten właśnie przywilej jest podstawą dla wniebowzięcia Maryi.

Słowa Ewangelii według świętego Łukasza

W tym czasie Maryja wybrała się i poszła z pośpiechem w góry do pewnego miasta w pokoleniu Judy. Weszła do domu Zachariasza i pozdrowiła Elżbietę.
Gdy Elżbieta usłyszała pozdrowienie Maryi, poruszyło się dzieciątko w jej łonie, a Duch Święty napełnił Elżbietę. Wydała ona okrzyk i powiedziała:
«Błogosławiona jesteś między niewiastami i błogosławiony jest owoc Twojego łona. A skądże mi to, że Matka mojego Pana przychodzi do mnie? Oto, skoro głos Twego pozdrowienia zabrzmiał w moich uszach, poruszyło się z radości dzieciątko w moim łonie. Błogosławiona jesteś, któraś uwierzyła, że spełnią się słowa powiedziane Ci od Pana».
Wtedy Maryja rzekła: