WPROWADZENIE
KATECHEZA
LITURGIA SŁOWA
MĄDROŚĆ CZYLI POJMOWANIE SPRAW BOSKICH
Dzisiejsze pierwsze dwa czytania przypominają o mądrości. Mądrość ta najpierw związana jest z pewnymi ziemskimi obowiązkami, ze zrozumieniem i przestrzeganiem pewnych zasad obowiązujących w świecie. Jednak dopiero dzisiejsza Ewangelia, z pozoru zmieniając temat, tak naprawdę chce nam ukazać, jaka jest prawdziwa i głęboka mądrość. Okazuje się, że polega ona nie tylko na bystrym i praktycznym pojmowaniu spraw tego świata, lecz przede wszystkim na pojmowaniu spraw boskich, tych – które nie są z tego świata. Jedną z nich jest Eucharystia. Rozmówcy Jezusa z dzisiejszej Ewangelii, mimo, że tak oczytani i inteligentni, są „za głupi”, aby pojąć to, o czym Chrystus do nich mówi, gdyż ich mądrość rozbija się o tajemnicę Eucharystii, jak fala o falochron. Niektórzy pojmą i przyjmą słowa Jezusa o Eucharystii nieco później – dopiero wówczas, gdy On oświeci ludzi mocą z wysoka, gdy ześle swojemu Kościołowi Ducha Świętego, który „doprowadzi nas do całej prawdy”. Uczestnicząc w dzisiejszej
ks. Adam Rybicki
LITURGIA SŁOWA
KATECHEZA
WPROWADZENIE
Słowa Chrystusa zapisane na kartach dzisiejszej Ewangelii doskonale oddają cel naszego cotygodniowego spotykania się na wspólnie sprawowanej Eucharystii. Jezus zapewnia, że każdy, kto spożywa Jego Ciało, ma życie wieczne. Chcąc spotkać dziś obecnego i działającego Chrystusa, oczyśćmy swoje serca od wszelkiego zła i otwórzmy je na działanie łaski Bożej.
PIERWSZE CZYTANIE (Prz 9,1-6)
Autor Księgi Przysłów kreśli dziś przed nami wizję uczty, której gospodarzem jest uosobiona Mądrość. Fragment ten od najdawniejszych czasów interpretowany był w Kościele jako zaproszenie samego Chrystusa – Odwiecznej Mądrości, do uczestnictwa w Eucharystii.
Czytanie z Księgi Przysłów
Mądrość zbudowała sobie dom i wyciosała siedem kolumn, nabiła zwierząt, namieszała wina i stół zastawiła. Służące wysłała, by wołały z wyżynnych miejsc miasta: «Prostaczek niech do mnie tu przyjdzie».
Do tego, komu brak mądrości, mówiła: «Chodźcie, nasyćcie się moim chlebem, pijcie wino, które zmieszałam. Odrzućcie głupotę i żyjcie, chodźcie drogą rozwagi».
PSALM (Ps 34,2-3.10-11.12-13.14-15)
Dzisiejszy psalm jest zaproszeniem do uwielbienia Boga za Jego dobroć i miłosierdzie. Każdy, kto całym sercem zaufa Bogu, może być pewien Jego opieki i pieczołowitej troski.
Refren: Wszyscy zobaczcie, jak nasz Pan jest dobry.
Będę błogosławił Pana po wieczne czasy, *
Jego chwała będzie zawsze na moich ustach.
Dusza moja chlubi się Panem, *
niech słyszą to pokorni i niech się weselą.
Bójcie się Pana wszyscy Jego święci, *
ci, co się Jego boją, nie zaznają biedy.
Bogacze zubożeli i zaznali głodu, *
szukającym Pana niczego nie zabraknie.
Zbliżcie się, synowie, posłuchajcie, co mówię, *
będę was uczył bojaźni Pańskiej.
Kim jest ten człowiek, co pożąda życia *
i długich dni pragnie, by się nimi cieszyć?
Powściągnij swój język od złego, *
a wargi swoje od kłamstwa.
Od zła się odwróć, czyń dobrze, *
szukaj pokoju i dąż do niego.
DRUGIE CZYTANIE (Ef 5,15-20)
Podobnie, jak pierwsze czytanie, fragment listu, który za chwilę usłyszymy, dotyczy mądrości. Apostoł Paweł wzywa mieszkańców Efezu, do kierowania się w swym życiu mądrością. Polega ona na otwieraniu swego serca na działanie Ducha Świętego i na Jego dary.
Czytanie z Listu świętego Pawła Apostoła do Efezjan
Baczcie pilnie, bracia, jak postępujecie: nie jako niemądrzy, ale jako mądrzy. Wyzyskujcie chwilę sposobną, bo dni są złe. Nie bądźcie przeto nierozsądni, lecz usiłujcie zrozumieć, co jest wolą Pana.
A nie upijajcie się winem, bo to jest przyczyną rozwiązłości, ale napełniajcie się Duchem, przemawiając do siebie wzajemnie w psalmach i hymnach, i pieśniach pełnych ducha, śpiewając i wysławiając Pana w waszych sercach. Dziękujcie zawsze za wszystko Bogu Ojcu w imię Pana naszego Jezusa Chrystusa.
ŚPIEW PRZED EWANGELIĄ (J 6,56)
Aklamacja: Alleluja, alleluja, alleluja.
Kto spożywa moje Ciało i Krew moją pije,
trwa we Mnie, a Ja w nim.
Aklamacja: Alleluja, alleluja, alleluja.
EWANGELIA (J 6,51-58)
Jezus przekonuje swoich słuchaczy, że On sam jest prawdziwym chlebem, który zstąpił z nieba. Wzywa jednocześnie do tego, by karmić się Jego Ciałem. Słowa te musiały szokować, a niekiedy wręcz bulwersować Żydów, którym Prawo zakazywało spożywania ludzkiego mięsa. Pierwsi słuchacze nie mogli być jednak jeszcze świadomi, że Jezusowe słowa są zapowiedzią Eucharystii, którą sprawujemy na pamiątkę Jego męki, śmierci i zmartwychwstania.
Słowa Ewangelii według świętego Jana
Jezus powiedział do tłumów:
«Ja jestem chlebem żywym, który zstąpił z nieba. Jeśli kto spożywa ten chleb, będzie żył na wieki. Chlebem, który Ja dam, jest moje ciało za życie świata».
Sprzeczali się więc między sobą Żydzi mówiąc: «Jak On może nam dać swoje ciało na pożywienie?».
Rzekł do nich Jezus:
«Zaprawdę, zaprawdę powiadam wam: Jeżeli nie będziecie spożywali ciała Syna Człowieczego i nie będziecie pili krwi Jego, nie będziecie mieli życia w sobie. Kto spożywa moje Ciało i pije moją Krew, ma życie wieczne, a Ja go wskrzeszę w dniu ostatecznym.
Ciało moje jest prawdziwym pokarmem, a Krew moja jest prawdziwym napojem. Kto spożywa moje Ciało i Krew moją pije, trwa we Mnie, a Ja w nim. Jak Mnie posłał żyjący Ojciec, a Ja żyję przez Ojca, tak i ten, kto Mnie spożywa, będzie żył przeze Mnie.
To jest chleb, który z nieba zstąpił – nie jest on taki jak ten, który jedli wasi przodkowie, a poumierali. Kto spożywa ten chleb, będzie żył na wieki».
KLIKNIJ TUTAJ I PRZECZYTAJ PROFESJONALNIE PRZYGOTOWANE DLA CIEBIE KOMENTARZE DO CODZIENNEJ LITURGII SŁOWA NA EDYCJA.PL
KATECHEZA
LITURGIA SŁOWA
WPROWADZENIE
Św. Pius X (1835-1914) – – papież dzieci, papież Eucharystii
Giuseppe (Józef) Sarto urodził się w bardzo biednej włoskiej rodzinie, gdzie nieraz brakowało środków na najbardziej podstawowe potrzeby. Jako dziecko bardzo pragnął przyjąć Jezusa w Eucharystii; niestety wówczas pierwszej Komunii św. udzielano nieco później niż dzisiaj. Radości spotkania z Chrystusem Eucharystycznym dostąpił w wieku 12 lat. W 1858 r. przyjął święcenia kapłańskie. W pracy duszpasterskiej odznaczał się niezwykłą gorliwością, umiłowaniem ubóstwa i modlitwy, co budziło szacunek i podziw u wiernych. Szczególne znaczenie miało dla niego głoszenie kazań, opieka nad ubogimi i katecheza dzieci. W 1884 r. został biskupem i także tutaj odznaczał się wielką gorliwością i troską o powierzonych sobie wiernych, będąc wspaniałym przykładem zarówno dla nich, jak i dla kapłanów. Wizytował wszystkie parafie w swojej diecezji, pragnąc osobiście poznać ich sytuację. W 1903 roku został wybrany papieżem i przyjął imię Pius X. Wskazywał na potrzebę głoszenia Ewangelii w sposób zrozumiały dla odbiorców, tak by usłyszane słowo pozostawało w serach ludzi i przemieniało ich. Sam słynął z takiej właśnie metody głoszenia Dobrej Nowiny. Konsekwentnie realizował słowa, które wybrał za motto swojego pontyfikatu: Odnowić wszystko w Chrystusie. Ogromną wagę przywiązywał do właściwej formacji duchowieństwa, a także do odnowy życia sakramentalnego i liturgii. Pozwolił też na wczesną Komunię św. dzieci, na co wpływ miało jego wielkie pragnienie przyjęcia Jezusa w Eucharystii, jakie nosił w sobie w dzieciństwie. Nieraz także otrzymywał listy od dzieci z podziękowaniem za tę właśnie decyzję, co było dla niego bardzo wzruszające. Pius X nazywany jest papieżem dzieci ze względu na szczególne miejsce, jakie miały w jego sercu: wielokrotnie się z nimi spotykał i prosił o pomoc poprzez modlitwę. Bardzo zdecydowanie bronił Kościoła zarówno przed próbą manipulacji ze strony państw, jak i przed błędami modernizmu – prądu myślowego odrzucającego prawdy wiary, które wyznaje Kościół. Koniec jego pontyfikatu przypadł na początek I wojny światowej, której mimo wielu wysiłków nie udało mu się powstrzymać. Zmarł w pierwszych jej dniach, w 1914 r. Jego wspomnienie Kościół obchodzi dnia 21 sierpnia.
Barbara Misiuro
