WPROWADZENIE
KATECHEZA
LITURGIA SŁOWA
OTWÓRZ SIĘ!
LITURGIA SŁOWA
KATECHEZA
WPROWADZENIE
Jezus, którego spotykamy na Eucharystii, ma moc dokonywania cudów. Niegdyś dotykał ludzi uzdrawiając ich. Dziś dotyka nas, gdy przyjmujemy Go w Komunii świętej, by uzdrawiać nasze dusze i ciała. Rozpoczynając uczestnictwo w tym eucharystycznym spotkaniu, otwórzmy serca na uzdrawiające działanie Bożej łaski.
PIERWSZE CZYTANIE (Iz 35,4-7a)
Znękanemu narodowi wybranemu prorok Izajasz przepowiada potężne przyjście Boga i Jego interwencje. Gdy Pan przyjdzie, będzie dokonywał uzdrowień i pokona wszelkie zło. Zapowiedź ta znalazła swe pierwsze wypełnienie w przyjściu Chrystusa, a ostatecznej realizacji doczeka się przy końcu czasów.
Czytanie z Księgi proroka Izajasza
Powiedzcie małodusznym: «Odwagi! Nie bójcie się! Oto wasz Bóg, oto pomsta; przychodzi Boża odpłata; On sam przychodzi, by was zbawić».
Wtedy przejrzą oczy niewidomych i uszy głuchych się otworzą. Wtedy chromy jak jeleń wyskoczy i język niemych wesoło krzyknie.
Bo trysną zdroje wód na pustyni i strumienie na stepie; spieczona ziemia zmieni się w staw, spragniony kraj w krynice wód.
PSALM (Ps 146,6c-7.8-9a.9bc-10)
Psalmista uwielbia dobroć Boga, która ujawnia się między innymi w uzdrowieniach i pieczołowitej trosce o ubogich. Włączmy się w śpiew uwielbienia, dziękując Bogu za dobro, które czyni w naszym życiu. [c1]Refren:[/c1] Chwal, duszo moja, Pana, Stwórcę swego. [c1]lub:[/c1] Alleluja. On wiary dochowuje na wieki, [c1]*[/c1] uciśnionym wymierza sprawiedliwość, chlebem karmi głodnych, [c1]*[/c1] wypuszcza na wolność uwięzionych. [c1]Ref.[/c1] Pan przywraca wzrok ociemniałym, [c1]*[/c1] Pan dźwiga poniżonych, Pan kocha sprawiedliwych, [c1]*[/c1] Pan strzeże przybyszów. [c1]Ref.[/c1] Ochrania sierotę i wdowę, [c1]*[/c1] lecz występnych kieruje na bezdroża. Pan króluje na wieki, [c1]*[/c1] Bóg twój, Syjonie przez pokolenia. [c1]Ref.[/c1]
DRUGIE CZYTANIE (Jk 2,1-5)
W naszym postępowaniu winniśmy kierować się sprawiedliwością, a nie mieć względu na osoby. Święty Jakub przestrzega czytelników swego listu przed obłudą i zachęca do troski o ubogich. Wezwanie to aktualne jest także dziś, w świecie, w którym żyjemy.
Czytanie z Listu świętego Jakuba Apostoła
Bracia moi, niech wiara wasza w Pana naszego Jezusa Chrystusa uwielbionego nie ma względu na osoby. Bo gdyby przyszedł na wasze zgromadzenie człowiek przystrojony w złote pierścienie i bogatą szatę i przybył także człowiek ubogi, w zabrudzonej szacie, a wy spojrzycie na bogato odzianego i powiecie: «Usiądź na zaszczytnym miejscu», do ubogiego zaś powiecie: «Stań sobie tam albo usiądź u podnóżka mojego», to czy nie czynicie różnic między sobą i nie stajecie się sędziami przewrotnymi?
Posłuchajcie, bracia moi umiłowani! Czy Bóg nie wybrał ubogich tego świata na bogatych w wierze oraz na dziedziców królestwa przyobiecanego tym, którzy Go miłują?
ŚPIEW PRZED EWANGELIĄ (Mt 4,23) [c1]Aklamacja:[/c1] Alleluja, alleluja, alleluja.
Jezus głosił Ewangelię o królestwie
i leczył wszelkie choroby wśród ludu. [c1]Aklamacja:[/c1] Alleluja, alleluja, alleluja.
EWANGELIA (Mk 7,31-37)
Św. Marek opowiada o uzdrowieniu przez Jezusa człowieka głuchoniemego. Chrystus i dziś, w tej Eucharystii, pragnie dotknąć naszych uszu, byśmy mogli usłyszeć słowo Boże. Pragnie rozwiązać nasz język, byśmy głosili Jego dzieła. Niech uzdrawiająca łaska Jezusa spotka się z otwartością naszego serca.
Słowa Ewangelii według świętego Marka
Jezus opuścił okolice Tyru i przez Sydon przyszedł nad Jezioro Galilejskie, przemierzając posiadłości Dekapolu.
Przyprowadzili Mu głuchoniemego i prosili Go, żeby położył na niego rękę. On wziął go na bok osobno od tłumu, włożył palce w jego uszy i śliną dotknął mu języka, a spojrzawszy w niebo, westchnął i rzekł do niego: «Effatha», to znaczy: «Otwórz się». Zaraz otworzyły się jego uszy, więzy języka się rozwiązały i mógł prawidłowo mówić.
Jezus przykazał im, żeby nikomu nie mówili. Lecz im bardziej przykazywał, tym gorliwiej to rozgłaszali.
I pełni zdumienia mówili: «Dobrze uczynił wszystko. Nawet głuchym słuch przywraca i niemym mowę».
KLIKNIJ TUTAJ I PRZECZYTAJ PROFESJONALNIE PRZYGOTOWANE DLA CIEBIE KOMENTARZE DO CODZIENNEJ LITURGII SŁOWA NA EDYCJA.PL
KATECHEZA
LITURGIA SŁOWA
WPROWADZENIE
Bł. Aniela Salawa (1881-1922) – służąca i mistyczka
Błogosławiona Aniela ukazuje nam jak można każdą pracę wykonywać z miłością i osiągać świętość na drodze codzienności. Urodziła się 9 września 1881 roku we wsi Siepraw w okolicach Krakowa jako dziesiąte dziecko Bartłomieja i Ewy. Rodzina żyła w skromnych warunkach, utrzymując się z niewielkiego gospodarstwa i kuźni. Rodzice uczyli dzieci prawdziwej pobożności oraz pracowitości. Aniela umiała czytać i pisać, co nie było wówczas powszechne. Kiedy skończyła 16 lat udała się do Krakowa na tak zwaną służbę. Powodem tej decyzji nie była tylko potrzeba zapracowania na utrzymanie, bo mogła znaleźć pracę znacznie bliżej, ale chęć uniknięcia małżeństwa. Służba nie była łatwym zajęciem. Przyczyniała się do wielu upokorzeń Anieli, która była zmuszona kilkakrotnie zmieniać miejsce pracy. Nasza błogosławiona lubiła zabawę i korzystała z możliwej rozrywki. Przełomowym momentem w życiu okazała się śmierć jej siostry. Nieco wcześniej Aniela odwiedzała ją w szpitalu, chora zaś martwiła się o życie religijne swojej siostry, gdyż ograniczało się ono wyłącznie do zewnętrznych praktyk pobożnościowych, bez osobowej relacji z Bogiem. Niedługo potem Aniela wstąpiła do Stowarzyszenia Sług Katolickich im. Św. Zyty – które w pewien sposób zastąpiło jej dom rodzinny. Organizowane przez stowarzyszenie rekolekcje i spotkania wpłynęły znacząco na jej życie wewnętrzne. W wieku 18 lat, za zgodą spowiednika, Aniela złożyła ślub czystości. Pragnęła także wstąpić do zakonu klauzurowego, jednak – ze względu na słaby stan zdrowia – nie mogła być przyjęta. Bardzo trudny był dla niej rok 1911, kiedy to zmarły 2 szczególnie bliskie jej osoby, w tym matka. Aniela zaś nie mogła nawet być na jej pogrzebie. W tym czasie w sposób szczególny zaczęła szukać pociechy i pomocy u Boga. Wtedy też zaczął się decydujący okres w jej życiu, wypełniony Bożą obecnością. W roku 1912 wstąpiła do Trzeciego Zakonu Św. Franciszka. Gdy wybuchła I wojna światowa, Aniela w każdej wolnej chwili pomagała rannym i jeńcom, nie zaniedbywała także modlitwy. Została obdarzona przeżyciami mistycznymi, o których wspomina w Dzienniku pisanym na polecenie spowiednika. Nieraz prosiła Jezusa, aby mogła wziąć na siebie cierpienia innych osób. Ostatnie pięć lat życia spędziła w nędzy, jednak z pogodą ducha dźwigała krzyż choroby. Zmarła w opinii świętości dnia 12 marca 1922 r., w Krakowie. Papież Jan Paweł II ogłosił ją błogosławioną w 1991 r. Jej wspomnienie obchodzimy 9 września.
Barbara Misiuro
