WPROWADZENIE
KATECHEZA
LITURGIA SŁOWA
BÓG WYWYŻSZYŁ GO PONAD WSZYSTKO
LITURGIA SŁOWA
KATECHEZA
WPROWADZENIE
Stary Testament mówił o królowaniu Boga; w czasach Nowego Przymierza cechy królewskie i władza należą do Chrystusa – prawdziwego Boga i prawdziwego człowieka. Wszyscy, którzy podążają za głosem prawdy, pełnią Jego wolę i są Jego królestwem. Osiągnie ono swoją pełnię w chwili powtórnego przyjścia Chrystusa.
PIERWSZE CZYTANIE (Dn 7,13-14)
Apokaliptyczna postać Syna Człowieczego jest utożsamiana z Jezusem Chrystusem. Otrzymał On od Boga chwałę i królewską władzę; otrzymał także obietnicę wieczności swojego królestwa, w którym zostaną zgromadzeni ludzie z wszystkich krańców ziemi i wszystkich czasów.
Czytanie z Księgi proroka Daniela
Patrzyłem w nocnych widzeniach: a oto na obłokach nieba przybywa jakby Syn Człowieczy. Podchodzi do Przedwiecznego i wprowadzają Go przed Niego. Powierzono Mu panowanie, chwałę i władzę królewską, a służyły Mu wszystkie narody, ludy i języki. Panowanie Jego jest wiecznym panowaniem, które nie przeminie, a Jego królestwo nie ulegnie zagładzie.
PSALM (Ps 93,1.2 i 5)
Prawda o Bożym panowaniu nad światem jest dzisiaj coraz częściej kwestionowana. Bóg jest jednak Królem, niezależnie od miejsc i czasów, w jakich żyje człowiek. [c1]Refren:[/c1] Pan Bóg króluje, pełen majestatu. Pan króluje, oblókł się w majestat, [c1]*[/c1] Pan odział się w potęgę i nią się przepasał, tak świat utwierdził, [c1]*[/c1] że się nie zachwieje. [c1]Ref.[/c1] Twój tron niewzruszony na wieki, [c1]*[/c1] Ty od wieków istniejesz, Boże. Świadectwa Twoje bardzo godne są wiary, [c1]†[/c1] Twojemu domowi przystoi świętość, [c1]*[/c1] po wszystkie dni, o Panie. [c1]Ref.[/c1]
DRUGIE CZYTANIE (Ap 1,5-8)
Chrystus dla zbawienia ludzi przecierpiał mękę krzyżową. Poprzez swoją Ofiarę nie tylko uwolnił nas z grzechów, ale uczynił nas królestwem dla Ojca. Określenie Jezusa imieniem Alfa i Omega oznacza Jego nieustanne panowanie nad światem; ma ono swój początek przed wiekami i sięga aż do końca czasów, kiedy przyjedzie w chwale i będą mogły Go ujrzeć wszystkie narody.
Czytanie z Księgi Apokalipsy świętego Jana Apostoła
Jezus Chrystus jest Świadkiem Wiernym, Pierworodnym umarłych i Władcą królów ziemi. Tym, który nas miłuje i który przez swą krew uwolnił nas od naszych grzechów, i uczynił nas królestwem i kapłanami Bogu i Ojcu swojemu: Jemu chwała i moc na wieki wieków. Amen.
Oto nadchodzi z obłokami i ujrzy Go wszelkie oko i wszyscy, którzy Go przebili. I będą Go opłakiwać wszystkie pokolenia ziemi. Tak: Amen.
Jam jest Alfa i Omega, mówi Pan Bóg, który jest, który był i który przychodzi, Wszechmogący.
ŚPIEW PRZED EWANGELIĄ (Por. Mk 11,10) [c1]Aklamacja:[/c1] Alleluja, alleluja, alleluja.
Błogosławiony, który przybywa w imię Pańskie;
błogosławione Jego królestwo, które nadchodzi. [c1]Aklamacja:[/c1] Alleluja, alleluja, alleluja.
EWANGELIA (J 18,33b-37)
Stojąc przed Piłatem, Jezus nie zachowuje się jak więzień; On wie, że jest Królem, jednak zgadza się na istniejącą sytuację, pragnąc wypełnić wolę Ojca i ofiarować ludziom zbawienie. Królestwo, o którym mówi Jezus, nie jest z tego świata, jednak każdy może do niego należeć. Dzieje się tak z tymi, którzy słuchają Jego głosu i pełnią Jego wolę.
Słowa Ewangelii według świętego Jana
Piłat powiedział do Jezusa: «Czy Ty jesteś Królem żydowskim?».
Jezus odpowiedział: «Czy to mówisz od siebie, czy też inni powiedzieli ci o Mnie?».
Piłat odparł: «Czy ja jestem Żydem? Naród Twój i arcykapłani wydali mi Ciebie. Coś uczynił?».
Odpowiedział Jezus: «Królestwo moje nie jest z tego świata. Gdyby królestwo moje było z tego świata, słudzy moi biliby się, abym nie został wydany Żydom. Teraz zaś królestwo moje nie jest stąd».
Piłat zatem powiedział do Niego: «A więc jesteś królem?».
Odpowiedział Jezus: «Tak, jestem królem. Ja się na to narodziłem i na to przyszedłem na świat, aby dać świadectwo prawdzie. Każdy, kto jest z prawdy, słucha mojego głosu».
KLIKNIJ TUTAJ I PRZECZYTAJ PROFESJONALNIE PRZYGOTOWANE DLA CIEBIE KOMENTARZE DO CODZIENNEJ LITURGII SŁOWA NA EDYCJA.PL
KATECHEZA
LITURGIA SŁOWA
WPROWADZENIE
Otwórzmy drzwi Chrystusowi Królowi
Ustanowienie corocznego święta Chrystusa Króla zawdzięczamy papieżowi Piusowi XI, który dn. 11.12.1925 r. wydał w tej sprawie encyklikę: „Quas primas. O królewskiej godności Chrystusa”, Warszawa 2001. Przekonany, że przyczyną wojny i nieszczęść, jakie dotknęły ludzkość, jest eliminowanie Boga i Jego praw w życiu prywatnym, rodzinnym i publicznym, Ojciec Święty pragnął wskazać na konieczność oddania władzy Chrystusowi Królowi we wszystkich dziedzinach życia jako jedyny ratunek dla zachowania pokoju i wprowadzenia ładu moralnego w życie narodów.
Godność królewska Chrystusa zapowiedziana już była przez proroków Starego Testamentu: Izajasza, Jeremiasza, Daniela. Ewangeliści niejednokrotnie przywoływali królewskość Mesjasza od momentu wcielenia, poprzez Jego nauczanie, cierpienie i śmierć krzyżową.
Przeszło dwa tysiące lat kontemplują chrześcijanie prawdę o królestwie Chrystusowym, a zwłaszcza słowa, gdy sam o sobie powiedział, że jest Królem (por. Mt 25,34), że „królestwo Jego nie jest z tego świata” (J 18,36), że dana Mu jest „wszelka władza na niebie i na ziemi” (Mt 28,18), że trzeba szukać „najpierw królestwa Bożego i jego sprawiedliwości, a wszystko inne będzie … dodane” (Mt 6,33). Nie wystarczy jednak kontemplować. Trzeba o wiele bardziej niż dotąd mobilizować się do czynów, wprowadzać do wszystkich środowisk program królestwa Chrystusowego. Wchodzi się do niego przez wiarę, chrzest, pokutę i ofiarną miłość do Boga i ludzi.
Tylko w Chrystusie może ludzkość znaleźć rozwiązanie wszystkich współczesnych problemów: lekceważenia prawa moralnego i naturalnego, relatywizmu moralnego, terroryzmu, laicyzacji, patologii w życiu społecznym, fałszywych ideologii, zbrodni, przemocy, manipulacji medialnej. Tylko Chrystus jest w stanie podnieść ludzkość z kryzysu, w jakim się znalazła, i wskazać jej właściwą drogę. On jest Prawdą, Miłością, Pokojem i Życiem. Pragnie jednak, byśmy razem z Nim urzeczywistniali Jego Boski plan poprzez pokutę i odwrócenie się od lekceważenia Dekalogu: „Jeśli się nie nawrócicie, wszyscy podobnie zginiecie” (Łk 13,3) – przestrzega. Chrystusowi nie brak darów i łask potrzebnych, by nas odrodzić, nie brak Miłości, Miłosierdzia, Wszechmocy i Mądrości. Czeka tylko na otwarcie naszych serc i dobrą wolę. Otwórzmy więc na oścież drzwi Chrystusowi Królowi i wołajmy z wielką wiarą, ufnością i pokorą: My grzeszni Ciebie Jezu, nasz Zbawco, prosimy, przyjdź królestwo Twoje! Na Ciebie liczymy, Ty nas nie zawiedziesz!
Grażyna Karolewicz
