WPROWADZENIE
KATECHEZA
LITURGIA SŁOWA
CO MAMY CZYNIĆ?
LITURGIA SŁOWA
KATECHEZA
WPROWADZENIE
Dzisiejszą niedzielę określa się mianem „gaudete” – radujcie się. Wezwanie to rodzi się z wewnętrznego doświadczenia obecności Boga i Jego zbawienia. Aby móc je przeżyć, potrzebujemy czystego serca, na co wskazuje sam Jan Chrzciciel, o którym usłyszmy w dzisiejszej Ewangelii.
PIERWSZE CZYTANIE (So 3,14-18a)
Bóg jest obecny wśród swego ludu. Świadomość ta jest źródłem radości dla Izraela – jego wina została odpuszczona, a Bóg przynosi mu zbawienie.
Czytanie z Księgi proroka Sofoniasza
Wyśpiewuj, Córo Syjońska, podnieś radosny okrzyk, Izraelu! Ciesz się i wesel z całego serca, Córo Jeruzalem! Pan oddalił wyroki na ciebie, usunął twego nieprzyjaciela: król Izraela, Pan, jest pośród ciebie, już nie będziesz bała się złego. Owego dnia powiedzą Jerozolimie: «Nie bój się, Syjonie! Niech nie słabną twe ręce!» Pan, twój Bóg jest pośród ciebie, Mocarz, który daje zbawienie. On uniesie się weselem nad tobą, odnowi swą miłość, wzniesie okrzyk radości, jak w dniu uroczystego święta.
KLIKNIJ TUTAJ I PRZECZYTAJ PROFESJONALNIE PRZYGOTOWANE DLA CIEBIE KOMENTARZE DO CODZIENNEJ LITURGII SŁOWA NA EDYCJA.PL
KATECHEZA
LITURGIA SŁOWA
WPROWADZENIE
Św. Jan od Krzyża (1542-1591) – bosy przed Bogiem
Jan urodził się w 1542 roku koło Avili w Hiszpanii, jako trzeci syn Gonzalo de Yepes i Katarzyny Alvarez. W jego wczesnym dzieciństwie zmarli ojciec i brat Ludwik. Rodzina trudniła się tkactwem, które nie było wówczas zbyt dochodowym rzemiosłem. Jan związany był wielką miłością z matką i bratem Franciszkiem. Jako zakonnik często przyjmował go u siebie i przedstawiał współbraciom jako swój „największy skarb na ziemi”.
Rodzina Yepes przeprowadziła się do Medina del Campo, gdzie Jan dostał propozycję pracy w szpitalu. Była to świetna okazja, aby wspomóc finansowo rodzinę. W opiekowaniu się chorymi odnalazł swoje powołanie. Jako pielęgniarz odznaczał się wielką troską i współczuciem wobec podopiecznych. W cierpiącym człowieku widział Boga. Wypełniając codzienne obowiązki uczył się ascezy. Administrator szpitala, widząc wielkie zaangażowanie Jana, zaproponował mu naukę w nowo otwartej szkole jezuitów. Studia kontynuował na Uniwersytecie w Salamance. Po wielu modlitwach i przemyśleniach wstąpił do klasztoru karmelitów. Jako młody zakonnik poszukiwał zarówno kontaktu z ludźmi, jak również wykazywał wielką potrzebę samotności i ciszy.
W 1567 roku przyjął święcenia kapłańskie. W tym czasie spotkał się ze św. Teresą od Jezusa – mniszką karmelitańską. Ona znalazła w nim człowieka godnego zaufania i wyjawiła mu swoje plany reformatorskie. Oboje przyczynili się do wielkich zmian w Karmelu. Reforma polegała na powrocie do reguły, która została złagodzona w XIV w. W ten sposób na mapie zakonów pojawiły się karmelitanki i karmelici bosi. Czas ten obfitował w liczne przykrości, bowiem reformy Jana miały wielu przeciwników. Nie zrażał się jednak, gdyż były one znakiem Bożej obecności. Bardzo umiłował Krzyż Chrystusa i o niego też prosił dla siebie. Wyraźnym tego dowodem jest jego przydomek, który przyjął po zmianie reguły zakonnej.
Jan od Krzyża prowadził bardzo bogate życie wewnętrzne. Sypiał po 3 godziny, a noce spędzał na modlitwie. Głosił konieczność całkowitego ogołocenia wewnętrznego, aby dojść do pełni zjednoczenia z Bogiem. Część duchowego bogactwa zachowało się w jego prozie i poezji mistycznej, która miała wpływ na rozwój literatury hiszpańskiej. Swoją twórczość opierał głównie na Piśmie Świętym, ze szczególnym uwzględnieniem Pieśni nad pieśniami. Zmarł w 1591 roku. Jest doktorem Kościoła. Jego liturgiczne wspomnienie przypada 14 grudnia.
Przemysław Radzyński
LITURGIA SŁOWA
KATECHEZA
WPROWADZENIE
Dzisiejszą niedzielę określa się mianem „gaudete” – radujcie się. Wezwanie to rodzi się z wewnętrznego doświadczenia obecności Boga i Jego zbawienia. Aby móc je przeżyć, potrzebujemy czystego serca, na co wskazuje sam Jan Chrzciciel, o którym usłyszmy w dzisiejszej Ewangelii.
PIERWSZE CZYTANIE (So 3,14-18a)
Bóg jest obecny wśród swego ludu. Świadomość ta jest źródłem radości dla Izraela – jego wina została odpuszczona, a Bóg przynosi mu zbawienie.
Czytanie z Księgi proroka Sofoniasza
Wyśpiewuj, Córo Syjońska, podnieś radosny okrzyk, Izraelu! Ciesz się i wesel z całego serca, Córo Jeruzalem! Pan oddalił wyroki na ciebie, usunął twego nieprzyjaciela: król Izraela, Pan, jest pośród ciebie, już nie będziesz bała się złego. Owego dnia powiedzą Jerozolimie: «Nie bój się, Syjonie! Niech nie słabną twe ręce!» Pan, twój Bóg jest pośród ciebie, Mocarz, który daje zbawienie. On uniesie się weselem nad tobą, odnowi swą miłość, wzniesie okrzyk radości, jak w dniu uroczystego święta.
KATECHEZA
KLIKNIJ TUTAJ I PRZECZYTAJ PROFESJONALNIE PRZYGOTOWANE DLA CIEBIE KOMENTARZE DO CODZIENNEJ LITURGII SŁOWA NA EDYCJA.PL
KATECHEZA
LITURGIA SŁOWA
WPROWADZENIE
Św. Jan od Krzyża (1542-1591) – bosy przed Bogiem
Jan urodził się w 1542 roku koło Avili w Hiszpanii, jako trzeci syn Gonzalo de Yepes i Katarzyny Alvarez. W jego wczesnym dzieciństwie zmarli ojciec i brat Ludwik. Rodzina trudniła się tkactwem, które nie było wówczas zbyt dochodowym rzemiosłem. Jan związany był wielką miłością z matką i bratem Franciszkiem. Jako zakonnik często przyjmował go u siebie i przedstawiał współbraciom jako swój „największy skarb na ziemi”.
Rodzina Yepes przeprowadziła się do Medina del Campo, gdzie Jan dostał propozycję pracy w szpitalu. Była to świetna okazja, aby wspomóc finansowo rodzinę. W opiekowaniu się chorymi odnalazł swoje powołanie. Jako pielęgniarz odznaczał się wielką troską i współczuciem wobec podopiecznych. W cierpiącym człowieku widział Boga. Wypełniając codzienne obowiązki uczył się ascezy. Administrator szpitala, widząc wielkie zaangażowanie Jana, zaproponował mu naukę w nowo otwartej szkole jezuitów. Studia kontynuował na Uniwersytecie w Salamance. Po wielu modlitwach i przemyśleniach wstąpił do klasztoru karmelitów. Jako młody zakonnik poszukiwał zarówno kontaktu z ludźmi, jak również wykazywał wielką potrzebę samotności i ciszy.
W 1567 roku przyjął święcenia kapłańskie. W tym czasie spotkał się ze św. Teresą od Jezusa – mniszką karmelitańską. Ona znalazła w nim człowieka godnego zaufania i wyjawiła mu swoje plany reformatorskie. Oboje przyczynili się do wielkich zmian w Karmelu. Reforma polegała na powrocie do reguły, która została złagodzona w XIV w. W ten sposób na mapie zakonów pojawiły się karmelitanki i karmelici bosi. Czas ten obfitował w liczne przykrości, bowiem reformy Jana miały wielu przeciwników. Nie zrażał się jednak, gdyż były one znakiem Bożej obecności. Bardzo umiłował Krzyż Chrystusa i o niego też prosił dla siebie. Wyraźnym tego dowodem jest jego przydomek, który przyjął po zmianie reguły zakonnej.
Jan od Krzyża prowadził bardzo bogate życie wewnętrzne. Sypiał po 3 godziny, a noce spędzał na modlitwie. Głosił konieczność całkowitego ogołocenia wewnętrznego, aby dojść do pełni zjednoczenia z Bogiem. Część duchowego bogactwa zachowało się w jego prozie i poezji mistycznej, która miała wpływ na rozwój literatury hiszpańskiej. Swoją twórczość opierał głównie na Piśmie Świętym, ze szczególnym uwzględnieniem Pieśni nad pieśniami. Zmarł w 1591 roku. Jest doktorem Kościoła. Jego liturgiczne wspomnienie przypada 14 grudnia.
Przemysław Radzyński
