WPROWADZENIE
KATECHEZA
LITURGIA SŁOWA
MĄDROŚĆ
LITURGIA SŁOWA
KATECHEZA
WPROWADZENIE
Tajemnica Trójcy Świętej przekracza granice ludzkiego rozumu. W II wieku po narodzeniu Chrystusa, św. Ireneusz z Lyonu próbował ją przybliżyć, posługując się obrazem dwóch aniołów, stojących blisko Boga i posyłanych przez Niego, aby działali wśród ludzi. Bóg jest jeden, ale równocześnie jest Ojcem, Synem i Duchem Świętym. W rąbek tajemnicy Trójcy wnikniemy nie tyle przez myślenie i wyobraźnię, ile przez miłość. Bo Bóg jest jednością, mądrością, ale przede wszystkim miłością. W uroczystość Trójcy Świętej pochylmy nasze głowy mówiąc: „Chwała Ojcu i Synowi i Duchowi Świętemu”.
PIERWSZE CZYTANIE (Prz 8,22-31)
Księga Przysłów ukazuje nam cząstkę prawdy o Bogu Trójjedynym. Autor wychwala Bożą Mądrość, która związana jest od wieków ze Stworzycielem. Bóg, który nie ma początku ani końca, rodzi Syna, odwieczną Mądrość. Mądrość pochodzi od Boga i jest źródłem ludzkiej mądrości, gdyż przez Swego Syna i Ducha rozlewa swe dary na człowieka.
Czytanie z Księgi Przysłów
To mówi Mądrość Boża:
Pan mnie stworzył, swe arcydzieło, jako początek swej mocy, od dawna, od wieków jestem stworzona, od początku, nim ziemia powstała. Przed oceanem istnieć zaczęłam, przed źródłami pełnymi wody; zanim góry zostały założone, przed pagórkami zaczęłam istnieć; nim ziemię i pola uczynił, początek pyłu na ziemi. Gdy niebo umacniał, z Nim byłam, gdy kreślił sklepienie nad bezmiarem wód, gdy w górze utwierdzał obłoki, gdy źródła wielkiej otchłani umacniał, gdy morzu stawiał granice, by wody z brzegów nie wyszły, gdy kreślił fundamenty pod ziemię. Ja byłam przy Nim mistrzynią, rozkoszą Jego dzień po dniu, cały czas igrając przed Nim, igrając na okręgu ziemi, znajdując radość przy synach ludzkich.
PSALM (Ps 8,4-5.6-7.8-9)
Psalm, którym pragniemy odpowiedzieć Panu na usłyszane Słowo Mądrości, wprowadza nas w klimat tajemnicy relacji Boga i człowieka. Stwórca uczynił człowieka „niewiele mniejszym od aniołów”. Czy te słowa nie napełniają nas optymizmem i nadzieją? Złączmy nasze głosy z psalmistą, który jest pełen podziwu dla Boga i jego dzieł. Są nimi stworzenia i my sami, jako ich korona obdarzona „czcią i chwałą”. [c1]Refren:[/c1] Jak jest przedziwne imię Twoje, Panie. Gdy patrzę na Twe niebo, dzieło palców Twoich, [c1]*[/c1] na księżyc i gwiazdy, któreś Ty utwierdził: czym jest człowiek, że o nim pamiętasz, [c1]*[/c1] czym syn człowieczy, że troszczysz się o niego? [c1]Ref.[/c1] Uczyniłeś go niewiele mniejszym od aniołów, [c1]*[/c1] uwieńczyłeś go czcią i chwałą. Obdarzyłeś go władzą nad dziełami rąk Twoich, [c1]*[/c1] wszystko złożyłeś pod jego stopy: [c1]Ref.[/c1] Owce i bydło wszelakie, [c1]*[/c1] i dzikie zwierzęta, ptaki niebieskie i ryby morskie, [c1]*[/c1] wszystko, co szlaki mórz przemierza. [c1]Ref.[/c1]
DRUGIE CZYTANIE (Rz 5,1-5)
„Miłość Boża rozlana jest w naszych sercach przez Ducha Świętego”- tymi słowami św. Paweł pragnie powiedzieć, że – dzięki działaniu Ducha Świętego – nosimy w sercu „ślady” Trójcy Świętej, Jej obraz. Bóg nic nie zatrzymuje dla siebie, ale wszystkim hojnie dzieli się z nami, rozlewając w nas swoją miłość.
Czytanie z Listu świętego Pawła Apostoła do Rzymian
Bracia:
Dostąpiwszy więc usprawiedliwienia przez wiarę, zachowajmy pokój z Bogiem przez Pana naszego Jezusa Chrystusa, dzięki któremu uzyskaliśmy przez wiarę dostęp do tej łaski, w której trwamy i chlubimy się nadzieją chwały Bożej. Ale nie tylko to, lecz chlubimy się także z ucisków, wiedząc, że ucisk wyrabia wytrwałość, a wytrwałość wypróbowaną cnotę, wypróbowana cnota zaś nadzieję. A nadzieja zawieść nie może, ponieważ miłość Boża rozlana jest w sercach naszych przez Ducha Świętego, który został nam dany.
ŚPIEW PRZED EWANGELIĄ (Ap 1,8) [c1]Aklamacja:[/c1] Alleluja, alleluja, alleluja.
Chwała Ojcu i Synowi, i Duchowi Świętemu,
Bogu, który jest i który był, i który przychodzi. [c1]Aklamacja:[/c1] Alleluja, alleluja, alleluja.
EWANGELIA (J 16,12-15)
Objawienie dokonane przez Jezusa wymaga dopowiedzenia, ponieważ uczniowie nie są w stanie go pojąć. Będzie je dopełniał Duch Święty. Ciągłość nauczania Jezusa i Ducha będzie podobna do jedności, jaka panuje w tym względzie pomiędzy Ojcem i Synem.
Słowa Ewangelii według świętego Jana
Jezus powiedział swoim uczniom:
Jeszcze wiele mam wam do powiedzenia, ale teraz jeszcze znieść nie możecie. Gdy zaś przyjdzie On, Duch Prawdy, doprowadzi was do całej prawdy. Bo nie będzie mówił od siebie, ale powie wszystko, cokolwiek usłyszy, i oznajmi wam rzeczy przyszłe. On Mnie otoczy chwałą, ponieważ z mojego weźmie i wam objawi. Wszystko, co ma Ojciec, jest moje. Dlatego powiedziałem, że z mojego weźmie i wam objawi.
KLIKNIJ TUTAJ I PRZECZYTAJ PROFESJONALNIE PRZYGOTOWANE DLA CIEBIE KOMENTARZE DO CODZIENNEJ LITURGII SŁOWA NA EDYCJA.PL
KATECHEZA
LITURGIA SŁOWA
WPROWADZENIE
Medytacja o Eucharystii (1)
Co na to powiedzieć? Jeśli Bóg jest przy nas, to któż przeciwko nam? On własnego Syna nie oszczędził, ale wydał Go za nas wszystkich, dlaczego więc nie miałby nam ofiarować wszystkiego wraz z Nim? Rz 8,31-32
1. Realna obecność Jezusa w Eucharystii ukazuje Jego wszechmoc, mądrość, dobroć. Wszechmoc Boga jaśnieje w konsekracji, gdy cała substancja chleba przemienia się w substancję ciała Chrystusa; i cała substancja wina w substancję krwi Chrystusa. Syn Boży stał się w ten sposób obecny w każdej konsekrowanej hostii; więcej – w każdej cząstce tej hostii. I nie w jednym tylko kościele, ale w każdym kościele i miejscu, gdzie odprawia się Mszę św. I nie tylko jeden raz, na przykład, jeden raz w roku; lub jeden raz w życiu każdego kapłana, ale każdego dnia, w każdej Mszy św., także, jeśli kapłan odprawia dwa razy. I nie tak, że może to uczynić tylko jeden kapłan, na przykład papież, ale może tego dokonywać każdy kapłan, nawet, jeśli byłby najmniejszy z wszystkich.
Rzecz godna podziwu! Widzimy chleb, czujemy smak i ciężar chleba; natomiast nie jest to wcale substancja chleba. Jezus Chrystus ujawnia się jako prawdziwy władca natury. […]
2. Jaśnieje także w Eucharystii boska mądrość: Mądrość zbudowała sobie dom […]. Przygotowała mięso, zmieszała wino i zastawiła stół (Prz 9,1-2). […] Na niezliczonych ołtarzach, dzień i noc, Jezus wychwala, wielbi, dziękuje Ojcu i kontynuuje składanie Mu ofiary z Siebie, dokonanej już na Kalwarii. Następnie wielu kapłanów, zakonników, zakonnic oraz wiernych, przyłącza się do Jezusa w tej „ofierze chwały”. Uwielbiajcie ze mną PANA, wspólnie wywyższajmy Jego imię (Ps 34,4). Zbawienie dusz przybliża się, ponieważ Chrystus zjednuje sobie serca dobrze usposobione; łączy z ludźmi swoje własne życie; odżywia i wzmacnia: Kto spożywa moje ciało i pije moją krew, pozostaje we Mnie, a ja w nim (J 6,56).
3. Przede wszystkim w Eucharystii, Ty, Panie Jezu, ukazujesz swoją dobroć. […] Tak bardzo bowiem Bóg umiłował świat, że dał swojego jednorodzonego Syna (J 3,16); ale tutaj jest dany każdemu z nas w sposób szczególny; i tak blisko jak blisko pokarm potrafi łączyć się z ciałem. A z Synem Bożym wstępują do naszej duszy Bóg Ojciec i Duch Święty; po komunii świętej, w sposób cudowny zamieszkuje w nas cała Trójca Święta.
Rachunek sumienia. Podczas komunii świętych, Mszy św., adoracji Najświętszego Sakramentu gorliwa dusza otrzymuje szczególne objaśnienia. Czy ja wchodzę w zażyłą łączność z Jezusem Eucharystycznym? Czy mówię do Niego, słucham Go?
Postanowienie. Gdy przyjmuję komunię świętą, chcę postarać się o głębokie skupienie, aby usłyszeć łagodny głos Jezusa w moim sercu.
Modlitwa na zakończenie.
bł. Jakub Alberione
LITURGIA SŁOWA
KATECHEZA
WPROWADZENIE
Tajemnica Trójcy Świętej przekracza granice ludzkiego rozumu. W II wieku po narodzeniu Chrystusa, św. Ireneusz z Lyonu próbował ją przybliżyć, posługując się obrazem dwóch aniołów, stojących blisko Boga i posyłanych przez Niego, aby działali wśród ludzi. Bóg jest jeden, ale równocześnie jest Ojcem, Synem i Duchem Świętym. W rąbek tajemnicy Trójcy wnikniemy nie tyle przez myślenie i wyobraźnię, ile przez miłość. Bo Bóg jest jednością, mądrością, ale przede wszystkim miłością. W uroczystość Trójcy Świętej pochylmy nasze głowy mówiąc: „Chwała Ojcu i Synowi i Duchowi Świętemu”.
PIERWSZE CZYTANIE (Prz 8,22-31)
Księga Przysłów ukazuje nam cząstkę prawdy o Bogu Trójjedynym. Autor wychwala Bożą Mądrość, która związana jest od wieków ze Stworzycielem. Bóg, który nie ma początku ani końca, rodzi Syna, odwieczną Mądrość. Mądrość pochodzi od Boga i jest źródłem ludzkiej mądrości, gdyż przez Swego Syna i Ducha rozlewa swe dary na człowieka.
Czytanie z Księgi Przysłów
To mówi Mądrość Boża:
Pan mnie stworzył, swe arcydzieło, jako początek swej mocy, od dawna, od wieków jestem stworzona, od początku, nim ziemia powstała. Przed oceanem istnieć zaczęłam, przed źródłami pełnymi wody; zanim góry zostały założone, przed pagórkami zaczęłam istnieć; nim ziemię i pola uczynił, początek pyłu na ziemi. Gdy niebo umacniał, z Nim byłam, gdy kreślił sklepienie nad bezmiarem wód, gdy w górze utwierdzał obłoki, gdy źródła wielkiej otchłani umacniał, gdy morzu stawiał granice, by wody z brzegów nie wyszły, gdy kreślił fundamenty pod ziemię. Ja byłam przy Nim mistrzynią, rozkoszą Jego dzień po dniu, cały czas igrając przed Nim, igrając na okręgu ziemi, znajdując radość przy synach ludzkich.
PSALM (Ps 8,4-5.6-7.8-9)
Psalm, którym pragniemy odpowiedzieć Panu na usłyszane Słowo Mądrości, wprowadza nas w klimat tajemnicy relacji Boga i człowieka. Stwórca uczynił człowieka „niewiele mniejszym od aniołów”. Czy te słowa nie napełniają nas optymizmem i nadzieją? Złączmy nasze głosy z psalmistą, który jest pełen podziwu dla Boga i jego dzieł. Są nimi stworzenia i my sami, jako ich korona obdarzona „czcią i chwałą”. [c1]Refren:[/c1] Jak jest przedziwne imię Twoje, Panie. Gdy patrzę na Twe niebo, dzieło palców Twoich, [c1]*[/c1] na księżyc i gwiazdy, któreś Ty utwierdził: czym jest człowiek, że o nim pamiętasz, [c1]*[/c1] czym syn człowieczy, że troszczysz się o niego? [c1]Ref.[/c1] Uczyniłeś go niewiele mniejszym od aniołów, [c1]*[/c1] uwieńczyłeś go czcią i chwałą. Obdarzyłeś go władzą nad dziełami rąk Twoich, [c1]*[/c1] wszystko złożyłeś pod jego stopy: [c1]Ref.[/c1] Owce i bydło wszelakie, [c1]*[/c1] i dzikie zwierzęta, ptaki niebieskie i ryby morskie, [c1]*[/c1] wszystko, co szlaki mórz przemierza. [c1]Ref.[/c1]
DRUGIE CZYTANIE (Rz 5,1-5)
„Miłość Boża rozlana jest w naszych sercach przez Ducha Świętego”- tymi słowami św. Paweł pragnie powiedzieć, że – dzięki działaniu Ducha Świętego – nosimy w sercu „ślady” Trójcy Świętej, Jej obraz. Bóg nic nie zatrzymuje dla siebie, ale wszystkim hojnie dzieli się z nami, rozlewając w nas swoją miłość.
Czytanie z Listu świętego Pawła Apostoła do Rzymian
Bracia:
Dostąpiwszy więc usprawiedliwienia przez wiarę, zachowajmy pokój z Bogiem przez Pana naszego Jezusa Chrystusa, dzięki któremu uzyskaliśmy przez wiarę dostęp do tej łaski, w której trwamy i chlubimy się nadzieją chwały Bożej. Ale nie tylko to, lecz chlubimy się także z ucisków, wiedząc, że ucisk wyrabia wytrwałość, a wytrwałość wypróbowaną cnotę, wypróbowana cnota zaś nadzieję. A nadzieja zawieść nie może, ponieważ miłość Boża rozlana jest w sercach naszych przez Ducha Świętego, który został nam dany.
ŚPIEW PRZED EWANGELIĄ (Ap 1,8) [c1]Aklamacja:[/c1] Alleluja, alleluja, alleluja.
Chwała Ojcu i Synowi, i Duchowi Świętemu,
Bogu, który jest i który był, i który przychodzi. [c1]Aklamacja:[/c1] Alleluja, alleluja, alleluja.
EWANGELIA (J 16,12-15)
Objawienie dokonane przez Jezusa wymaga dopowiedzenia, ponieważ uczniowie nie są w stanie go pojąć. Będzie je dopełniał Duch Święty. Ciągłość nauczania Jezusa i Ducha będzie podobna do jedności, jaka panuje w tym względzie pomiędzy Ojcem i Synem.
Słowa Ewangelii według świętego Jana
Jezus powiedział swoim uczniom:
Jeszcze wiele mam wam do powiedzenia, ale teraz jeszcze znieść nie możecie. Gdy zaś przyjdzie On, Duch Prawdy, doprowadzi was do całej prawdy. Bo nie będzie mówił od siebie, ale powie wszystko, cokolwiek usłyszy, i oznajmi wam rzeczy przyszłe. On Mnie otoczy chwałą, ponieważ z mojego weźmie i wam objawi. Wszystko, co ma Ojciec, jest moje. Dlatego powiedziałem, że z mojego weźmie i wam objawi.
KLIKNIJ TUTAJ I PRZECZYTAJ PROFESJONALNIE PRZYGOTOWANE DLA CIEBIE KOMENTARZE DO CODZIENNEJ LITURGII SŁOWA NA EDYCJA.PL
KATECHEZA
LITURGIA SŁOWA
WPROWADZENIE
Medytacja o Eucharystii (1)
Co na to powiedzieć? Jeśli Bóg jest przy nas, to któż przeciwko nam? On własnego Syna nie oszczędził, ale wydał Go za nas wszystkich, dlaczego więc nie miałby nam ofiarować wszystkiego wraz z Nim? Rz 8,31-32
1. Realna obecność Jezusa w Eucharystii ukazuje Jego wszechmoc, mądrość, dobroć. Wszechmoc Boga jaśnieje w konsekracji, gdy cała substancja chleba przemienia się w substancję ciała Chrystusa; i cała substancja wina w substancję krwi Chrystusa. Syn Boży stał się w ten sposób obecny w każdej konsekrowanej hostii; więcej – w każdej cząstce tej hostii. I nie w jednym tylko kościele, ale w każdym kościele i miejscu, gdzie odprawia się Mszę św. I nie tylko jeden raz, na przykład, jeden raz w roku; lub jeden raz w życiu każdego kapłana, ale każdego dnia, w każdej Mszy św., także, jeśli kapłan odprawia dwa razy. I nie tak, że może to uczynić tylko jeden kapłan, na przykład papież, ale może tego dokonywać każdy kapłan, nawet, jeśli byłby najmniejszy z wszystkich.
Rzecz godna podziwu! Widzimy chleb, czujemy smak i ciężar chleba; natomiast nie jest to wcale substancja chleba. Jezus Chrystus ujawnia się jako prawdziwy władca natury. […]
2. Jaśnieje także w Eucharystii boska mądrość: Mądrość zbudowała sobie dom […]. Przygotowała mięso, zmieszała wino i zastawiła stół (Prz 9,1-2). […] Na niezliczonych ołtarzach, dzień i noc, Jezus wychwala, wielbi, dziękuje Ojcu i kontynuuje składanie Mu ofiary z Siebie, dokonanej już na Kalwarii. Następnie wielu kapłanów, zakonników, zakonnic oraz wiernych, przyłącza się do Jezusa w tej „ofierze chwały”. Uwielbiajcie ze mną PANA, wspólnie wywyższajmy Jego imię (Ps 34,4). Zbawienie dusz przybliża się, ponieważ Chrystus zjednuje sobie serca dobrze usposobione; łączy z ludźmi swoje własne życie; odżywia i wzmacnia: Kto spożywa moje ciało i pije moją krew, pozostaje we Mnie, a ja w nim (J 6,56).
3. Przede wszystkim w Eucharystii, Ty, Panie Jezu, ukazujesz swoją dobroć. […] Tak bardzo bowiem Bóg umiłował świat, że dał swojego jednorodzonego Syna (J 3,16); ale tutaj jest dany każdemu z nas w sposób szczególny; i tak blisko jak blisko pokarm potrafi łączyć się z ciałem. A z Synem Bożym wstępują do naszej duszy Bóg Ojciec i Duch Święty; po komunii świętej, w sposób cudowny zamieszkuje w nas cała Trójca Święta.
Rachunek sumienia. Podczas komunii świętych, Mszy św., adoracji Najświętszego Sakramentu gorliwa dusza otrzymuje szczególne objaśnienia. Czy ja wchodzę w zażyłą łączność z Jezusem Eucharystycznym? Czy mówię do Niego, słucham Go?
Postanowienie. Gdy przyjmuję komunię świętą, chcę postarać się o głębokie skupienie, aby usłyszeć łagodny głos Jezusa w moim sercu.
Modlitwa na zakończenie.
bł. Jakub Alberione
