WPROWADZENIE
KATECHEZA
LITURGIA SŁOWA
TAJEMNICA KAŻDEGO Z NAS
Tajemnica Zmartwychwstania przekracza możliwości pojmowania ludzkiego umysłu, a zarazem daje klucz do zrozumienia tajemnicy człowieka. „Tak bowiem Bóg umiłował świat, że Syna swego Jednorodzonego dał, aby każdy, kto w niego wierzy, nie zginął, ale miał życie wieczne” (J 3,16). Jezus jest „Drogą, Prawdą i Życiem” (J 14,6). Jeśli z Nim umieramy, to również z Nim zmartwychwstaniemy (por. 2Tm 2,11). Doświadczyli tego apostołowie i uczniowie. Doświadczyły tego kobiety zgromadzone wokół krzyża. Wraz z Jego śmiercią umarła ich nadzieja. „A myśmy się spodziewali” (Łk 24,21), mówili z rezygnacją do spotkanego w drodze człowieka uczniowie Jezusa podążający do Emaus. Została jedynie miłość do Tego, który przeszedł przez życie „dobrze czyniąc i uzdrawiając wszystkich” (Dz 10,38). I właśnie ta miłość każe najpierw Marii Magdalenie szukać Jezusa. Spodziewała się znaleźć Jego zabite ciało. Odnalazła Go żyjącego, a raczej to On pozwolił się jej odnaleźć. Ale najpierw był odsunięty kamień, pusty grób, leżące płótna, chusta, która okrywała skrwawioną głowę Jezusa, i zdumienie: „Zabrano Pana z grobu i nie wiemy, gdzie Go położono” (J 20,2).
Tajemnica Zmartwychwstania stopniowo przemienia mroki ludzkich serc. Wiara, która pozwala przyjąć tę radosną nowinę o Zmartwychwstaniu, daje również rozumowi światło tak, aby mógł dobrze pokierować ludzkim życiem. „Jeśliście razem z Chrystusem powstali z martwych, szukajcie tego, co w górze” (Kol 3,1).
o. Marek Cul – dominikanin
„Dotąd nie rozumieli jeszcze Pisma”.
(por. J 20,9)
LITURGIA SŁOWA
KATECHEZA
WPROWADZENIE
Świętujemy pierwsze i największe święto chrześcijaństwa, Zmartwychwstanie Jezusa Chrystusa. Wszystkie wydarzenia historii zbawienia sprzed narodzenia Jezusa w ludzkim ciele, jak i każda chwila Jego ziemskiego życia zmierzały do tego niedzielnego poranka zwycięstwa. Wypełnia się zbawienie, które jest faktem nieodwołalnym. Potrzeba jednak naszej wiary i współpracy z łaską, aby dar zbawienia stał się również naszym udziałem. W tym duchu przeżywajmy tę radosną Eucharystię.
PIERWSZE CZYTANIE (Dz 10,34a.37-43)
Najważniejszą prawdą, którą Kościół głosi od momentu zesłania Ducha Świętego, jest Ewangelia o Jezusie Chrystusie, wcielonym Bogu, Zbawicielu zabitym przez ukrzyżowanie i zmartwychwstałym. To jest fundament chrześcijańskiej wiary i orędzie nadziei, jakie chrześcijanie niosą światu. Dziś w gronie świadków żyjącego Pana jesteśmy także my sami, do nas należy głoszenie Ewangelii i przekazanie radosnej nowiny kolejnym pokoleniom.
Czytanie z Dziejów Apostolskich
Gdy Piotr przybył do domu Centuriona w Cezarei, przemówił: «Wiecie, co się działo w całej Judei, począwszy od Galilei, po chrzcie, który głosił Jan. Znacie sprawę Jezusa z Nazaretu, którego Bóg namaścił Duchem Świętym i mocą. Dlatego że Bóg był z Nim, przeszedł On dobrze czyniąc i uzdrawiając wszystkich, którzy byli pod władzą diabła.
A my jesteśmy świadkami wszystkiego, co zdziałał w ziemi żydowskiej i w Jerozolimie. Jego to zabili, zawiesiwszy na drzewie. Bóg wskrzesił Go trzeciego dnia i pozwolił Mu ukazać się nie całemu ludowi, ale nam, wybranym uprzednio przez Boga na świadków, którzyśmy z Nim jedli i pili po Jego zmartwychwstaniu.
On nam rozkazał ogłosić ludowi i dać świadectwo, że Bóg ustanowił Go sędzią żywych i umarłych. Wszyscy prorocy świadczą o tym, że każdy, kto w Niego wierzy, w Jego imię otrzymuje odpuszczenie grzechów».
PSALM(Ps 118,1-2.16-17.22-23)
Zmartwychwstanie Jezusa Chrystusa jest powodem do wielkiej radości. Bóg zrealizował swoje obietnice wobec wszystkich ludzi wszystkich czasów. Radosny śpiew dziękczynnego psalmu jest również głoszeniem cudu zwycięstwa Boga nad śmiercią, grzechem i piekłem.
Refren: W tym dniu wspaniałym wszyscy się weselmy.
lub: Alleluja, alleluja, alleluja.
Dziękujcie Panu, bo jest dobry, *
bo Jego łaska trwa na wieki.
Niech dom Izraela głosi: *
«Jego łaska na wieki». Ref.
Prawica Pana wzniesiona wysoko, *
prawica Pańska moc okazała.
Nie umrę, ale żył będę *
i głosił dzieła Pana. Ref.
Kamień odrzucony przez budujących *
stał się kamieniem węgielnym.
Stało się to przez Pana *
i cudem jest w naszych oczach. Ref.
DRUGIE CZYTANIE (Kol 3,1-4)
Prawdziwy czciciel zmartwychwstałego Chrystusa wyznaje swoim życiem, że On jest rzeczywistym Zwycięzcą i Zbawicielem. Rozpacz, zniechęcenie, zgoda na grzech, upatrywanie nadziei tylko w rzeczach przyziemnych… nie przystoją chrześcijaninowi, bo on jest zwrócony ku niebu, dokąd podąża za zmartwychwstałym Panem.
Czytanie z Pierwszego Listu świętego Pawła Apostoła do Koryntian
Bracia:
Jeśliście razem z Chrystusem powstali z martwych, szukajcie tego, co w górze, gdzie przebywa Chrystus zasiadając po prawicy Boga. Dążcie do tego, co w górze, nie do tego, co na ziemi.
Umarliście bowiem i wasze życie ukryte jest z Chrystusem w Bogu. Gdy się ukaże Chrystus, nasze życie, wtedy i wy razem z Nim ukażecie się w chwale.
SEKWENCJA
Niech w święto radosne Paschalnej Ofiary
Składają jej wierni uwielbień swych dary.
Odkupił swe owce Baranek bez skazy,
Pojednał nas z Ojcem i zmył grzechów zmazy.
Śmierć zwarła się z życiem i w boju, o dziwy,
Choć poległ Wódz życia, króluje dziś żywy.
Maryjo, ty powiedz, coś w drodze widziała?
Jam Zmartwychwstałego blask chwały ujrzała.
Żywego już Pana widziałam grób pusty,
I świadków anielskich, i odzież, i chusty.
Zmartwychwstał już Chrystus, Pan mój i nadzieja,
A miejscem spotkania będzie Galilea.
Wiemy, żeś zmartwychwstał, że ten cud prawdziwy,
O Królu Zwycięzco, bądź nam miłościwy.
ŚPIEW PRZED EWANGELIĄ(1Kor 5,7b-8a)
Aklamacja: Alleluja, alleluja, alleluja.
Chrystus został ofiarowany jako nasza Pascha.
Odprawiajmy nasze święto w Panu.
Aklamacja: Alleluja, alleluja, alleluja.
EWANGELIA(J 20,1-9)
Nikt przed Chrystusem nie powstał z martwych. Kiedy więc Jezus mówił o tym do swoich uczniów, ci nie rozumieli Jego słów aż do niedzielnego poranka. Rzeczywistość pustego grobu zaskoczyła Marię Magdalenę, Jana i Piotra. Jednak widok płócien pogrzebowych i chusty, które nie skrywały w sobie ciała Mistrza, pozwolił apostołom zrobić krok w stronę wiary w zmartwychwstanie. Powoli, z oporem przeciera się w nich droga, którą do ich serc przybędzie zmartwychwstały Jezus i ostatecznie pokona zwątpienie, lęk i niepewność.
Słowa Ewangelii według świętego Jana
Pierwszego dnia po szabacie, wczesnym rankiem, gdy jeszcze było ciemno, Maria Magdalena udała się do grobu i zobaczyła kamień odsunięty od grobu. Pobiegła więc i przybyła do Szymona Piotra i do drugiego ucznia, którego Jezus miłował, i rzekła do nich: «Zabrano Pana z grobu i nie wiemy, gdzie Go położono».
Wyszedł więc Piotr i ów drugi uczeń i szli do grobu. Biegli oni obydwaj razem, lecz ów drugi uczeń wyprzedził Piotra i przybył pierwszy do grobu. A kiedy się nachylił, zobaczył leżące płótna, jednakże nie wszedł do środka.
Nadszedł potem także Szymon Piotr, idący za nim. Wszedł on do wnętrza grobu i ujrzał leżące płótna oraz chustę, która była na Jego głowie, leżącą nie razem z płótnami, ale oddzielnie zwiniętą na jednym miejscu. Wtedy wszedł do wnętrza także i ów drugi uczeń, który przybył pierwszy do grobu. Ujrzał i uwierzył. Dotąd bowiem nie rozumieli jeszcze Pisma, które mówi, że On ma powstać z martwych.
KLIKNIJ TUTAJ I PRZECZYTAJ PROFESJONALNIE PRZYGOTOWANE DLA CIEBIE KOMENTARZE DO CODZIENNEJ LITURGII SŁOWA NA EDYCJA.PL
KATECHEZA
LITURGIA SŁOWA
WPROWADZENIE
Bóg Syn – medytacja
Bóg wielokrotnie i na wiele sposobów przemawiał dawniej do przodków przez proroków. W tych dniach ostatnich przemówił do nas przez Syna. Jego to ustanowił dziedzicem wszystkich rzeczy i przez Niego stworzył czasy. On, będąc odblaskiem chwały Boga i odbiciem Jego istoty, podtrzymuje wszystko mocą swego słowa. On, gdy dokonał oczyszczenia z grzechów, zasiadł po prawej stronie Majestatu na wysokościach. O tyle wyższym stał się od aniołów, o ile wspanialsze od nich odziedziczył imię. Hbr 1,1-4
1. Ludzkość, która zgrzeszyła w Adamie, zasłużyła na pozostawienie w takim stanie, w jakim się dobrowolnie znalazła. Ale Syn Boży powiedział Ojcu: „Oto ja: poślij mnie” (Iz 6,8). I Syn Jednorodzony przyjął ciało za sprawą Ducha Świętego. Stał się synem Maryi, prowadził święte życie trudu i cierpienia. Przykładem i swoją najwznioślejszą nauką uczył ludzi drogi do nieba. Ustanowił Kościół, kapłaństwo, sakramenty. Cierpiał i umarł na krzyżu za nasze grzechy. Na nowo otworzył nam niebo. Zmartwychwstał, wstąpił do nieba i zesłał Ducha Świętego na Kościół.
2. Ci, którzy przyjęli wcielonego Syna Bożego, stali się dziećmi Bożymi przez przybranie w Duchu Świętym. Tak się stało, kiedy przyszedł On w sposób widzialny na ziemię: tak wczoraj, tak dziś i tak na zawsze przez wieki. Kto przyjmuje Syna Bożego? Ten, kto: a) wierzy w przekazywaną przez Niego i dzisiaj głoszoną przez Kościół naukę; b) naśladuje Jego najświętsze przykłady pokory, miłości, pracy i modlitwy; c) przyjmuje sakramenty święte ustanowione po to, aby za ich pośrednictwem, niczym kanałami, przepływała łaska z Jego serca do dusz (…).
3. O Jezu, Zbawicielu świata, pociągnij do siebie wszystkich ludzi, zgodnie z obietnicą: „Pociągnę wszystkich ku sobie” (J 12,32). Z wysokości krzyża kieruj nadal swe oczy i swoją modlitwę do Ojca za ludzi błądzących (…). „Ojcze, odpuść im, bo nie wiedzą, co czynią” (Łk 23,34). Wyciągaj nadal swoje ręce ku ludziom w łagodnym zaproszeniu: „Przyjdźcie do Mnie wszyscy, którzy utrudzeni i obciążeni jesteście. Ja dam wam wytchnienie” (Mt 11,28). Pociągnij do siebie mój umysł, moją wolę, moje serce: niechaj do Ciebie należy moja istota, życie i ciało.
Rachunek sumienia. Jaka jest miara mojej wiary w Chrystusa? Czy wierzę aż po „błogosławieni, którzy cierpią”? Jakie jest moje naśladowanie Jezusa? Czy aż po ubóstwo żłóbka? Jaka jest moja miłość do Chrystusa? Jakie jest przystępowanie i nabożeństwo do sakramentów?
Postanowienie. Będę więcej rozmyślał o Jezusie Chrystusie.
Modlitwa. Duszo Chrystusowa, uświęć mnie. Ciało Chrystusowe, zbaw mnie. Krwi Chrystusowa, napój mnie. Wodo z boku Chrystusowego, obmyj mnie. Męko Chrystusowa, pokrzep mnie. O dobry Jezu, wysłuchaj mnie. W ranach Twoich ukryj mnie. Nie dopuść mi oddalić się od Ciebie. Od nieprzyjaciela złośliwego broń mnie. W godzinę śmierci wezwij mnie. I każ mi przyjść do siebie, abym ze świętymi Twymi chwalił Cię na wieki wieków. Amen.
bł. Jakub Alberione
