WPROWADZENIE
KATECHEZA
LITURGIA SŁOWA
CZTERDZIESTODNIOWY CZAS ŁASKI
Pan Bóg, za pośrednictwem Kościoła, ofiarowuje nam szczególny czas 40 dni dla odnowy naszego życia duchowego i przygotowania się do przeżywania Świąt Wielkiej Nocy.
1. Przykład Chrystusa. Zanim Pan Jezus wezwał swoich słuchaczy do nawrócenia i wiary w Dobrą Nowinę o zbawieniu, modlił się i pościł przez 40 dni. Przywołane przez św. Marka dobrowolne, długotrwałe osamotnienie Chrystusa w ekstremalnie trudnych warunkach, a zarazem Jego zwycięska walka z atakami szatana jest dla nas wzorem, jak winniśmy przygotowywać się do podjęcia ważnych decyzji, koniecznych działań i trudnych wyborów.
2. Wezwanie Jezusa. Jesteśmy tylko słabymi ludźmi podatnymi na przeróżne ograniczenia i uwodzenia ze strony kłamcy, który nie omieszkał kusić nawet samego Boga-Człowieka. Chrystus, prowadząc nas na pustynię, pragnie, byśmy rozpoznali, ile w nas pychy oraz liczenia na samych siebie. Jezus chce, żebyśmy, oczyściwszy nasze dusze, nauczyli się wybierać wskazywaną przez Niego drogę – wyrzeczeń, umartwień, pokory, przezwyciężania złych skłonności, odrzucania łatwych pokus, byśmy, usuwając ludzką zarozumiałość, oziębłość i pychę, na nowo nawiązali przyjaźń i odnowili wspólnotę z Bogiem i drugim człowiekiem.
3. Nasza odpowiedź. Dobrowolne ogołocenie się z wielu dozwolonych rzeczy otwiera nasze oczy i serca na prawdę, że Jezus jest bardzo blisko i dopomoże nam w chwilach pokus, trzeba tylko za psalmistą wołać: „Daj mi poznać drogi Twoje, Panie”.
ks. Zbigniew Krzyszowski
„Nawracajcie się i wierzcie w Ewangelię”.
(Mk 1,15)
LITURGIA SŁOWA
KATECHEZA
WPROWADZENIE
Zechciejmy posłuchać niezwykłego szeptu wód, jakie przepływają poprzez karty dzisiejszej Liturgii Słowa, aby nasączyć Bogiem i ożywić Jego łaską nasze dusze. Noe i jego najbliżsi, wyszedłszy z wód potopu, związali się wieczystym przymierzem z Bogiem. Jezus po wyjściu z wód Jordanu został wyprowadzony przez Ducha Świętego na pustynię, gdzie był kuszony i zwyciężył szatana. Chrześcijanin, wychodząc z wód chrzcielnych, po pierwsze, otoczony jest tęczą przymierza z Bogiem Miłości, który obmywa z grzechu pierworodnego, po drugie, nasycony jest miłością Chrystusa, który zanurzył się w Jordanie jako Baranek Boży gładzący cały grzech świata, po trzecie, naznaczony jest pieczęcią tego samego Ducha, który poprowadził Jezusa do zwycięstwa nad szatanem.
PIERWSZE CZYTANIE(Rdz 9,8-15)
Prehistoria biblijna przekazuje następującą sekwencję wydarzeń: cud stworzenia, grzech pierwszych ludzi, rozprzestrzenianie się grzechu w świecie, kara za grzech (potop), zawarcie przymierza z odnowioną ludzkością i stworzeniem. Wulkan grzechu, który wybuchł niczym przeciwnik cudu stworzenia, został ugaszony wodami potopu, które wyraziły sprzeciw Boga wobec rozprzestrzeniającego się zła. Miłość Boża, która przelała się z wewnętrznego życia Trójcy Świętej w stworzenie i została przez grzech zniszczona, okazała się silniejsza i na nowo scaliła przymierze stworzenia i Stwórcy. Tęcza przypomina dziś chrześcijaninowi to wieczyste przymierze Boga ze stworzeniem, które zostało wpisane w naturę stworzenia, zanim nastąpiło rozbicie spowodowane grzechem.
Czytanie z Księgi Rodzaju
Tak rzekł Bóg do Noego i do jego synów:
«Oto Ja zawieram przymierze z wami i z waszym potomstwem, które po was będzie; z wszelką istotą żywą, która jest z wami: z ptactwem, ze zwierzętami domowymi i polnymi, jakie są przy was, ze wszystkimi, które wyszły z arki, z wszelkim zwierzęciem na ziemi. Zawieram z wami przymierze tak, iż nigdy już nie zostanie zgładzona żadna istota żywa wodami potopu i już nigdy nie będzie potopu niszczącego ziemię».
Po czym Bóg dodał: «A to jest znak przymierza, które Ja zawieram z wami i każdą istotą żywą, jaka jest z wami, na wieczne czasy: Łuk mój kładę na obłoki, aby był znakiem przymierza między Mną i ziemią. A gdy rozciągnę obłoki nad ziemią i gdy ukaże się ten łuk na obłokach, wtedy wspomnę na moje przymierze, które zawarłem z wami i z wszelką istotą żywą, z każdym człowiekiem; i nie będzie już nigdy wód potopu na zniszczenie jakiegokolwiek jestestwa».
PSALM(Ps 25,4-5.6-7bc.8-9)
Nosimy w sobie to rozbicie pierwotnej przyjaźni z Bogiem, dlatego potrzebujemy, aby Jego łaska i wierność, a nie tylko nasza natura, prowadziły nas na drogi życia i szczęścia. Wołajmy do Boga wraz z Psalmistą, który doświadczył, że Pan wskazuje drogę grzesznikom.
Refren: Drogi Twe, Panie, to łaska i wierność.
Daj mi poznać Twoje drogi, Panie, *
naucz mnie chodzić Twoimi ścieżkami.
Prowadź mnie w prawdzie według Twych pouczeń, *
Boże i Zbawco, w Tobie mam nadzieję.Ref.
Wspomnij na swe miłosierdzie, Panie, *
na swoją miłość, która trwa na wieki.
Tylko o mnie pamiętaj w swoim miłosierdziu, *
ze względu na dobroć Twą, Panie.Ref.
Dobry jest Pan i prawy, *
dlatego wskazuje drogę grzesznikom.
Pomaga pokornym czynić dobrze, *
uczy pokornych dróg swoich.Ref.
DRUGIE CZYTANIE(1P 3,18-22)
Noe i jego najbliżsi zostali uratowani przez wodę potopu od zatracenia w rozprzestrzeniających się falach grzechu. Święty Piotr, przywołując ten obraz z prehistorii zbawienia, uświadamia, że źródłem, z którego wypływają wszelkie wody zbawienia, jest śmierć Jezusa – ofiara za nasze grzechy. Dziś od zatracenia ratują nas wody chrztu świętego, sakramentu pojednania i Eucharystia, w której uobecnia się ofiara Jezusa. Warto więc nie zagubić drogi do tego źródła, aby ocalić duszę od zatracenia.
Czytanie z Pierwszego Listu świętego Piotra Apostoła
Najdrożsi:
Chrystus raz umarł za grzechy, sprawiedliwy za niesprawiedliwych, aby was do Boga przyprowadzić; zabity wprawdzie na ciele, ale powołany do życia Duchem. W nim poszedł nawet ogłosić zbawienie duchom zamkniętym w więzieniu, niegdyś nieposłusznym, gdy za dni Noego cierpliwość Boża oczekiwała, a budowana była arka, w której niewielu, to jest osiem dusz, zostało uratowanych przez wodę.
Teraz również zgodnie z tym wzorem ratuje was ona we chrzcie nie przez obmycie brudu cielesnego, ale przez zwróconą do Boga prośbę o dobre sumienie, dzięki zmartwychwstaniu Jezusa Chrystusa. On jest po prawicy Bożej, gdyż poszedł do nieba, gdzie poddani Mu zostali aniołowie i Moce, i Potęgi.
ŚPIEW PRZED EWANGELIĄ(Mt 4,4b)
Aklamacja: Chwała Tobie, Słowo Boże.
Nie samym chlebem żyje człowiek,
Lecz każdym słowem,
które pochodzi z ust Bożych.
Aklamacja: Chwała Tobie, Słowo Boże.
EWANGELIA(Mk 1,12-15)
Pierwszy człowiek był kuszony przez szatana w raju i przegrał własne szczęście. Drugi Człowiek – Jezus – był kuszony na pustyni i zwyciężył szatana. Jest to chwila poważnego przełomu w historii zbawienia. „Czas się wypełnił, bliskie jest Królestwo Boże” – mówi Jezus po powrocie z pustyni. Teraz Kościół, Ciało Chrystusa, przez wiarę czerpie siłę z tego zwycięstwa Zbawiciela do codziennych zwycięstw. Przejawiają się one w nawróceniu, czyli takiej przemianie myśli i serca, która w każdej sytuacji zbliża człowieka do Boga.
Słowa Ewangelii według świętego Marka
Duch wyprowadził Jezusa na pustynię. Czterdzieści dni przebył na pustyni, kuszony przez szatana. Żył tam wśród zwierząt, aniołowie zaś Mu usługiwali.
Po uwięzieniu Jana przyszedł Jezus do Galilei i głosił Ewangelię Bożą. Mówił: «Czas się wypełnił i bliskie jest królestwo Boże. Nawracajcie się i wierzcie w Ewangelię».
KLIKNIJ TUTAJ I PRZECZYTAJ PROFESJONALNIE PRZYGOTOWANE DLA CIEBIE KOMENTARZE DO CODZIENNEJ LITURGII SŁOWA NA EDYCJA.PL
KATECHEZA
LITURGIA SŁOWA
WPROWADZENIE
Z szatanem się nie dyskutuje
(…) Zanim Jezus rozpoczął swoją działalność, oddalił się na górzystą pustynię judzką, gdzie wznosi się pierwsza z gór Jezusa – góra kuszenia. Tam Jezus, oderwawszy się od zgiełku jerozolimskiej gawiedzi, odbywał swój Wielki Post! (…) Co jest takiego w chodzeniu po górach? Czemu ludzi tam ciągnie? (…) W górach drogi nie są proste, potrzeba wysiłku, mozołu, aby dojrzeć coś z wysoka (…). Tam mocniej uświadamiam sobie proces, jakim jest życie. Z wysokości góry możemy także zobaczyć wszystkie bogactwa świata, które proponuje nam szatan.
(…) Z pokusą i szatanem nigdy się nie dyskutuje. Gdy zaczniemy dyskusję, na pewno przegramy. Choć głównym autorem pokus jest szatan, zapominamy o tym, że często sami jesteśmy kusicielami. Pomyślmy dziś, czy nie ulegliśmy wpływowi złego.
Zróbmy indywidualny rachunek sumienia: jaka jest twoja wiara w Boga?; czy regularnie korzystasz z sakramentu pokuty i Eucharystii?; czy ktoś w twojej rodzinie zajmował się wywoływaniem duchów, magią, odczynianiem, zabobonami?; czy miałeś jakieś kontakty z medycyną niekonwencjonalną, np. bioenergoterapią, różdżkarstwem, wahadełkiem, radiestezją, medytacjami transcendentalnymi, hipnozą […] itp.?; czy korzystałeś z usług wróżki lub czarownicy, czy wróżyłeś z kart, np. tarota, czy byłeś u jasnowidza, a może świeckiego egzorcysty?; jakie są twoje zniewolenia?; a co z horoskopami, kursami walk Wschodu, jogą, wszelkiego rodzaju amuletami, kadzidełkami, rzeźbami, podejrzanymi wisiorkami, maskotkami i znakami diabła?; czy uczestniczyłeś w wywoływaniu duchów albo modliłeś się do diabła?; czy ktoś rzucił na ciebie przekleństwo, a może sam to robiłeś?; czy zajmowałeś się czarną magią, wróżeniem z kart, a może korzystałeś z voodoo?; czy wyrzekłeś się Boga?; czy w twym sercu nie ma buntu wobec Jego miłości?; czy czytałeś biblię satanistyczną, książki New Age, książki o magii itp.?; a co z muzyką satanistyczną i demonicznymi grami komputerowymi?; czy praktykowałeś satanizm np. przez Halloween?; czy nosiłeś pentagram, trzy szóstki, odwrócony krzyż, znak yin-yang itp.?; jak reagujesz na święte miejsca?; co dzieje się w twoim domu? (rachunek sumienia na podstawie: Modlitwa o uwolnienie a egzorcyzm ks. Włodzimierza Cyrana).
(…) „Boże, Najwyższy nasz Panie, Twoją Boską Mocą uczyń nas niewidzialnymi dla naszych wrogów. Święty Michale Archaniele, który wraz z Aniołami zwyciężyłeś szatana w Niebie, dopomóż zwyciężyć go na ziemi. Amen”.
Ks. Grzegorz Ułamek, Stojąc na palcach…, Częstochowa 2002.
