WPROWADZENIE
KATECHEZA
LITURGIA SŁOWA
JAKA JEST TWOJA EWANGELIA?
Wdzięczni Bogu za dar udziału w radości poranka nowego roku, wieku i tysiąclecia, w bardziej szczególny niż zwykle sposób otwieramy się na potrzebę rodzinnej bliskości i jedności; w niej zaś, wzajemnego dzielenia bogactwa jedyności i niepowtarzalności przeżyć, doświadczeń i nadziei każdego z nas. Warto te chwile ocalić od zapomnienia, są bowiem doświadczeniem najbardziej właściwej dla ludzkiego rozwoju atmosfery rodzinności.
Ta z kolei zachęca nas dziś, by dołączyć do grona owych „wielu”, którzy starali się „ułożyć opowiadanie o zdarzeniach, które dokonały się pośród nas” (Łk 1, 1).
Zaproszeni wyznaniem św. Łukasza spróbujmy dać odpowiedź na pytanie o Ewangelię głoszoną przez każdego z nas. Jaka ona jest i jaką niesie radość? Jaka jest jej czytelność? Czy ją w ogóle głosimy? Co wnosimy w nowy wiek? Pyta nas o to Chrystus, Kościół, nasza rodzina, własne sumienie…
Wracajmy do początków, do naszej Galilei, „by zbadać dokładnie wszystko od pierwszych chwil (…)” (Łk 1, 3). Komunia z rodzinnym Kościołem w dzisiejszej Eucharystii niech nas umocni i ośmieli do podjęcia trudu odpowiedzi na zaproszenie Ewangelisty.
ks. Jan Kleszcz
Jezus rozwinąwszy księgę proroka Izajasza,
natrafił na miejsce, gdzie było o Nim napisane.
(por. Łk 4,17)
LITURGIA SŁOWA
KATECHEZA
WPROWADZENIE
Świat, który nas otacza, jest coraz bardziej różnorodny, bogaty nie tylko w dzieła Boże, ale także we wszystko, czego dokonała myśl ludzka. Można się w tej różnorodności zagubić, poczuć niepotrzebnym, nic nie znaczącym. Bóg przypomina nam dzisiaj, że żaden człowiek nie narodził się „przypadkiem”, że każdy ma do wypełnienia jakąś misję.
PIERWSZE CZYTANIE(Ne 8,1-4a.5-6.8-10)
Bóg pragnie, abyśmy pamiętali o Jego obecności, by nikt nie czuł się samotny i opuszczony. Słuchając pierwszego czytania dziękujmy za słowa Pisma Świętego, w których Boża miłość jest dostępna każdemu.
Czytanie z Księgi Nehemiasza
Gdy Izraelici mieszkali już w swoich miastach, wtedy zgromadził się cały lud jak jeden mąż na placu przed Bramą Wodną. I domagali się od pisarza Ezdrasza, by przyniósł księgę Prawa Mojżeszowego, które Pan nadał Izraelowi. Kapłan Ezdrasz przyniósł Prawo przed zgromadzenie, w którym uczestniczyli nie tylko mężczyźni, lecz także kobiety oraz wszyscy inni, którzy byli zdolni słuchać. I czytał z tej księgi na placu przed Bramą Wodną od rana aż do południa w obecności mężczyzn, kobiet i tych, którzy rozumieli; a uszy całego ludu były zwrócone ku księdze Prawa.
Pisarz Ezdrasz stanął na drewnianym podwyższeniu, które zrobiono w tym celu. Ezdrasz otworzył księgę przed oczyma całego ludu, znajdował się bowiem wyżej niż cały lud; a gdy ją otworzył, cały lud się podniósł. I Ezdrasz błogosławił wielkiego Pana Boga, a cały lud podnosząc ręce odpowiedział: «Amen! Amen!» Potem pokłonili się i upadli przed Panem na kolana, twarzą ku ziemi.
Czytano więc z tej księgi, księgi Prawa Bożego, dobitnie, z dodaniem objaśnienia, tak że lud rozumiał czytanie. Wtedy Nehemiasz, to jest namiestnik, oraz kapłan-pisarz Ezdrasz, jak i lewici, którzy pouczali lud, rzekli do całego ludu: «Ten dzień jest poświęcony Bogu waszemu, Panu. Nie bądźcie smutni i nie płaczcie!» Cały lud bowiem płakał, gdy usłyszał te słowa Prawa. I rzekł im Nehemiasz: «Idźcie, spożywajcie potrawy świąteczne i pijcie napoje słodkie, poślijcie też porcje temu, który nic gotowego nie ma: albowiem poświęcony jest ten dzień Panu naszemu. A nie bądźcie przygnębieni, gdyż radość w Panu jest waszą ostoją».
PSALM(Ps 19,8-9.10 i 15)
Każde Boże słowo ma na celu wybawienie nas od śmierci. Dziękując za troskę Stwórcy uczmy się posłuszeństwa Bożym radom, by wzrastać w mądrości.
Refren: Słowa Twe, Panie, są duchem i życiem.
Prawo Pańskie jest doskonałe i pokrzepia duszę, *
świadectwo Pana niezawodne, uczy prostaczka mądrości.
Jego słuszne nakazy radują serce, *
jaśnieje przykazanie Pana i olśniewa oczy.Ref.
Bojaźń Pana jest szczera i trwa na wieki, *
sądy Pana prawdziwe, a wszystkie razem słuszne.
Niech znajdą uznanie przed Tobą †
słowa ust moich i myśli mego serca, *
Panie, moja Opoko i mój Zbawicielu.Ref.
DRUGIE CZYTANIE(dłuższe, 1 Kor 12,12-30)
Każdy człowiek jest dla Boga ważny, światu potrzebny i ma do spełnienia jakieś zadanie. Prośmy Boga, aby każdy z nas odnalazł swoje miejsce w Kościele.
Czytanie z Pierwszego Listu świętego Pawła Apostoła do Koryntian
Bracia:
Podobnie jak jedno jest ciało, choć składa się z wielu członków, a wszystkie członki ciała, mimo iż są liczne, stanowią jedno ciało, tak też jest i z Chrystusem. Wszyscyśmy bowiem w jednym Duchu zostali ochrzczeni, aby stanowić jedno Ciało: czy to Żydzi, czy Grecy, czy to niewolnicy, czy wolni. Wszyscyśmy też zostali napojeni jednym Duchem. Ciało bowiem to nie jeden członek, lecz liczne członki. Jeśliby noga powiedziała: «Ponieważ nie jestem ręką, nie należę do ciała», czy wskutek tego rzeczywiście nie należy do ciała? Lub jeśliby ucho powiedziało: «Ponieważ nie jestem okiem, nie należę do ciała», czyż nie należałoby do ciała? Gdyby całe ciało było wzrokiem, gdzież byłby słuch? Lub gdyby całe było słuchem, gdzież byłoby powonienie?
Lecz Bóg, tak jak chciał, stworzył różne członki umieszczając każdy z nich w ciele. Gdyby całość była jednym członkiem, gdzież byłoby ciało? Tymczasem zaś wprawdzie liczne są członki, ale jedno ciało. Nie może więc oko powiedzieć ręce: «Nie jesteś mi potrzebna», albo głowa nogom: «Nie potrzebuję was».
Raczej nawet niezbędne są dla ciała te członki, które uchodzą za słabsze; a te, które uważamy za mało godne szacunku, tym większym obdarzamy poszanowaniem. Tak przeto szczególnie się troszczymy o przyzwoitość wstydliwych członków ciała, a te, które nie należą do wstydliwych, tego nie potrzebują. Lecz Bóg tak ukształtował nasze ciało, że zyskały więcej szacunku członki z natury mało godne czci, by nie było rozdwojenia w ciele, lecz żeby poszczególne członki troszczyły się o siebie nawzajem. Tak więc gdy cierpi jeden członek, współcierpią wszystkie inne członki; podobnie gdy jednemu członkowi okazywane jest poszanowanie, współradują się wszystkie członki.
Wy przeto jesteście Ciałem Chrystusa i poszczególnymi członkami. I tak ustanowił Bóg w Kościele najprzód apostołów, po wtóre proroków, po trzecie nauczycieli, a następnie tych, co mają dar czynienia cudów, wspierania pomocą, rządzenia oraz przemawiania rozmaitymi językami. Czyż wszyscy są apostołami? Czy wszyscy prorokują? Czy wszyscy są nauczycielami? Czy wszyscy mają dar czynienia cudów? Czy wszyscy posiadają łaskę uzdrawiania? Czy wszyscy przemawiają językami? Czy wszyscy potrafią je tłumaczyć?
ŚPIEW PRZED EWANGELIĄ(Łk 4,18)
Aklamacja: Alleluja, alleluja, alleluja.
Pan posłał Mnie,
abym ubogim niósł dobrą nowinę,
więźniom głosił wolność.
Aklamacja: Alleluja, alleluja, alleluja.
EWANGELIA(Łk 1,1-4;4,14-21)
Każdy człowiek może odnaleźć w Piśmie Świętym słowa, które – wydaje się – mówią właśnie o nim. Do tego potrzebna jest dojrzałość duchowa i wiara w moc Bożego słowa. Wpatrując się w Jezusa starajmy się uwierzyć, że On wie najlepiej po co żyje każdy z nas.
Początek Ewangelii według świętego Łukasza
Wielu już starało się ułożyć opowiadanie o zdarzeniach, które się dokonały pośród nas, tak jak je przekazali ci, którzy od początku byli naocznymi świadkami i sługami słowa. Postanowiłem więc i ja zbadać dokładnie wszystko od pierwszych chwil i opisać ci po kolei, dostojny Teofilu, abyś się mógł przekonać o całkowitej pewności nauk, których ci udzielono.
W owym czasie:
Jezus powrócił w mocy Ducha do Galilei, a wieść o Nim rozeszła się po całej okolicy. On zaś nauczał w ich synagogach, wysławiany przez wszystkich.
Przyszedł również do Nazaretu, gdzie się wychował. W dzień szabatu udał się swoim zwyczajem do synagogi i powstał, aby czytać. Podano Mu księgę proroka Izajasza. Rozwinąwszy księgę natrafił na miejsce, gdzie było napisane:
«Duch Pański spoczywa na Mnie, ponieważ Mnie namaścił i posłał Mnie, abym ubogim niósł dobrą nowinę, więźniom głosił wolność, a niewidomym przejrzenie; abym uciśnionych odsyłał wolnych, abym obwoływał rok łaski od Pana».
Zwinąwszy księgę oddał słudze i usiadł; a oczy wszystkich w synagodze były w Nim utkwione. Począł więc mówić do nich: «Dziś spełniły się te słowa Pisma, któreście słyszeli».
KLIKNIJ TUTAJ I PRZECZYTAJ PROFESJONALNIE PRZYGOTOWANE DLA CIEBIE KOMENTARZE DO CODZIENNEJ LITURGII SŁOWA NA EDYCJA.PL
KATECHEZA
LITURGIA SŁOWA
WPROWADZENIE
„Panie, do kogo pójdziemy?”
Te słowa św. Piotra oddają rozterkę zagubionych ludzi przełomu wieków. „Do kogo?” – brzmi w tym pytaniu usilne pragnienie odnalezienia źródła prawdy. „Do kogo?” – pyta na skrzyżowaniu tysiąca dróg współczesny Piotr, poszukujący tej jedynej drogi, prowadzącej do wypełnienia sensu ludzkiego istnienia. „Do kogo?” Kto wyzwoli życie spod panowania wszechobecnej śmierci? I tak, czasem popełniając błędy, człowiek niecierpliwie wypatruje wiarygodnego mistrza i przewodnika na nowe tysiąclecie.
Na szczęście nie jest to trud daremny! Mamy Mistrza, który zna i rozumie ludzkie dzieje, bo był u ich początków. Jest wśród nas Przewodnik, który stał się Emmanuelem – Bogiem z nami, i który spełnia swą obietnicę, że pozostanie z nami do końca świata (por. Mt 28, 20), a więc i w trzecim tysiącleciu. Jezus Chrystus! Kroczy z nami realny i zawsze obecny – powszedni w eucharystycznym Chlebie. On jest Prawdą, Drogą i Życiem (J 14, 6) – wszystkim, za czym tęskni człowiek.
Pozwólmy, aby nowy wiek i nowe tysiąclecie zrodziło się w Jezusie – Hostii. Niech światło płynące z Eucharystii wyznaczy kierunek ludzkim pragnieniom i dążeniom. Eucharystia i adoracja Najświętszego Sakramentu, sprawowane na przełomie wieków, będą najlepszym początkiem nowej epoki.
Do kogóż więc pójdziemy? Boski Mistrz zaprasza: „Przyjdźcie do Mnie wszyscy. Ja jestem Drogą, Prawdą i Życiem. Pragnącemu dam darmo pić ze źródła wody życia”(Mt 11, 28; J 14, 6; Ap 21, 6).
ks. Bogusław Zeman – paulista
