WPROWADZENIE
KATECHEZA
LITURGIA SŁOWA
GŁÓD BOGA I BOGA GŁÓD
Dzisiejsza Ewangelia ukazuje nam Jezusa oddającego siebie jako pokarm: „Bierzcie, to jest Ciało moje”. Mamy tu do czynienia z największym w dziejach ludzkości objawieniem człowiekowi, że w samej swej istocie jest on głodny Boga. Jezus zaś chce każdego z nas nasycić. Doświadczenie głodu i tęsknoty woła o miłość absolutną. Jest ono jak trampolina, z której człowiek może się odbić i zanurzyć w bezdennym oceanie miłości Bożej. Czy jednak zawsze potrafi korzystać z tej trampoliny? Dokąd biegnę w mojej codzienności? Czy obrane drogi prowadzą mnie do Boga?
Chleb życia chce być spożywany, a więc w Jezusie jest także głód bycia kochanym przez człowieka. „Jezus wchodzi w życie każdego z nas jako chleb życia (…) ażeby dać się spożyć. Co więcej, Jezus wchodzi w życie człowieka jako ktoś głodny: bliźni! Jako ktoś, kto ma nadzieję nasycić się chlebem naszego życia” (bł. Matka Teresa z Kalkuty).
Ta wzajemna wymiana miłości dokonuje się przez Eucharystię już tutaj, na ziemi. Rozpoczęła się w Wieczerniku, gdzie Jezus zawarł z nami Nowe Przymierze. Jego wypełnienie polega na wiecznym ucztowaniu z Bogiem: „Odtąd nie będę już pił z tego owocu winnego krzewu aż do owego dnia, kiedy pić go będę [z wami] nowy, w królestwie Ojca mojego” (Ewangelia). Ostatnia Wieczerza wciąż trwa. Rozgrywa się codziennie na ołtarzach świata. Jezus wstał od wieczerzy z nieugaszonym pragnieniem spotkania się z nami w wieczności; to pragnienie pozostawił także w naszych sercach.
ks. Mariusz Rosik
„Kto spożywa ten chleb, będzie żył na wieki”.
(J 6,51)
LITURGIA SŁOWA
KATECHEZA
WPROWADZENIE
Kiedy wyruszymy wraz z liczną procesją podążającą ulicami naszego miasta, zapytajmy samych siebie, co wyszliśmy zobaczyć. Dziwy i cuda, jakie niegdyś działy się podczas wyjścia z Egiptu, gdy Bóg przechodził pośród swego ludu? Dziś wśród nas kroczy Jezus, który jest cichy i pokorny sercem. On, umiłowawszy nas, pozostał z nami w Najświętszym Sakramencie.
PIERWSZE CZYTANIE(Wj 24,3-8)
Dla nierozerwalności przymierza pomiędzy Bogiem a człowiekiem zostaje przelana krew. Nią kropi się lud i ołtarz będący znakiem Bożej obecności. Cała ta uroczystość rozpoczyna się „liturgią słowa”, podczas której Mojżesz czyta słowa i polecenia Pana, a lud jednogłośnie zobowiązuje się je wypełniać. Po tym oświadczeniu, na podstawie „tych słów”, następuje liturgia ofiary z krwią przymierza.
Czytanie z Księgi Wyjścia
Mojżesz wrócił z góry i obwieścił ludowi wszystkie słowa Pana i wszystkie Jego zlecenia. Wtedy cały lud odpowiedział jednogłośnie: «Wszystkie słowa, jakie powiedział Pan, wypełnimy».
Spisał więc Mojżesz wszystkie słowa Pana. Nazajutrz wcześnie rano zbudował ołtarz u stóp góry i postawił dwanaście stel, stosownie do liczby dwunastu pokoleń Izraela. Potem polecił młodzieńcom synów Izraela złożyć ofiarę całopalną i ofiarę biesiadną z cielców.
Mojżesz zaś wziął połowę krwi i wylał ją do czar, a drugą połową krwi skropił ołtarz. Wtedy wziął Księgę Przymierza i czytał ją głośno ludowi. I oświadczyli: «Wszystko, co powiedział Pan, uczynimy i będziemy posłuszni».
Mojżesz wziął krew i pokropił nią lud, mówiąc: «Oto krew przymierza, które Pan zawarł z wami na podstawie wszystkich tych słów».
PSALM(116B,12-13.15 i 16bc.17-18)
Kielich w symbolice Starego Testamentu ma podwójne znaczenie. Pierwsze, to znak Bożego gniewu, który będzie wypity przez grzeszników ku ich śmierci. Drugie natomiast, to symbol zbawienia – będzie się z niego pić napój ożywczy. Jezus wziął na siebie kielich gniewu, a Jego cenna w oczach Pana śmierć stała się dla nas źródłem życia wiecznego.
Refren: Kielich zbawienia wzniosę w imię Pana.
lub: Alleluja.
Czym się Panu odpłacę *
za wszystko, co mi wyświadczył?
Podniosę kielich zbawienia *
i wezwę imienia Pana.Ref.
Cenna jest w oczach Pana *
śmierć Jego świętych.
Jam sługa Twój, syn Twej służebnicy. *
Ty rozerwałeś moje kajdany.Ref.
Tobie złożę ofiarę pochwalną *
i wezwę imienia Pana.
Wypełnię me śluby dla Pana *
przed całym Jego ludem.Ref.
DRUGIE CZYTANIE(Hbr 9,11-15)
To, czego Mojżesz dokonał (I czytanie), było jedynie zapowiedzią Przymierza w Chrystusie, Przymierza Nowego i Wiecznego. Urzeczywistniło się ono w ofierze eucharystycznej i ofierze krzyża, a więc w tajemnicy Jego Ciała i Krwi. Odtąd Chrystus-Kapłan, wchodząc do świątyni w niebie, oczyszcza nas z martwych uczynków, abyśmy na wieki mogli służyć Bogu żywemu.
Czytanie z Listu do Hebrajczyków
Bracia:
Chrystus, zjawiwszy się jako arcykapłan dóbr przyszłych, przez wyższy i doskonalszy, i nie ręką – to jest nie na tym świecie – uczyniony przybytek ani nie przez krew kozłów i cielców, lecz przez własną Krew wszedł raz na zawsze do Miejsca Świętego, zdobywszy wieczne odkupienie.
Jeśli bowiem krew kozłów i cielców oraz popiół z krowy, którymi skrapia się zanieczyszczonych, sprawiają oczyszczenie ciała, to o ile bardziej Krew Chrystusa, który przez Ducha wiecznego złożył Bogu samego siebie jako nieskalaną ofiarę, oczyści wasze sumienia z martwych uczynków, abyście służyć mogli Bogu żywemu.
I dlatego jest Pośrednikiem Nowego Przymierza, ażeby przez śmierć, poniesioną dla odkupienia przestępstw popełnionych za pierwszego przymierza, ci, którzy są wezwani do wiecznego dziedzictwa, dostąpili spełnienia obietnicy.
ŚPIEW PRZED EWANGELIĄ(J 6,51)
Aklamacja: Alleluja, alleluja, alleluja.
Ja jestem chlebem żywym,
który zstąpił z nieba.
Jeśli kto spożywa ten chleb,
będzie żył na wieki.
Aklamacja: Alleluja, alleluja, alleluja.
EWANGELIA(Mk 14,12-16.22-26)
Jezus wydaje polecenia odnośnie do przygotowania Ostatniej Wieczerzy, lecz to On stanowi jej centrum i istotę. Cała tajemnica kryje się w przełamanym chlebie i kielichu z winem. Ciało i Krew Chrystusa są już bezkrwawo wydane. Zapowiada to dla nas pokropienie z Jego krzyża i udział w królestwie Bożym. To jest właśnie nasza Pascha, czyli przejście z ziemi do nieba.
Słowa Ewangelii według świętego Marka
W pierwszy dzień Przaśników, kiedy ofiarowano Paschę, zapytali Jezusa Jego uczniowie: «Gdzie chcesz, abyśmy poszli poczynić przygotowania, żebyś mógł spożyć Paschę?».
I posłał dwóch spośród swoich uczniów z tym poleceniem: «Idźcie do miasta, a spotka się z wami człowiek niosący dzban wody. Idźcie za nim i tam, gdzie wejdzie, powiedzcie gospodarzowi: „Nauczyciel pyta: Gdzie jest dla Mnie izba, w której mógłbym spożyć Paschę z moimi uczniami?”. On wskaże wam na górze salę dużą, usłaną i gotową. Tam przygotujecie dla nas». Uczniowie wybrali się i przyszli do miasta, gdzie znaleźli, tak jak im powiedział, i przygotowali Paschę.
A gdy jedli, wziął chleb, odmówił błogosławieństwo, połamał go i dał im, mówiąc: «Bierzcie, to jest Ciało moje». Potem wziął kielich i odmówiwszy dziękczynienie, dał im, i pili z niego wszyscy. I rzekł do nich: «To jest moja Krew Przymierza, która za wielu będzie wylana. Zaprawdę powiadam wam: Odtąd nie będę już pił z owocu winnego krzewu aż do owego dnia, kiedy pić go będę nowy w królestwie Bożym».
Po odśpiewaniu hymnu wyszli w stronę Góry Oliwnej.
KLIKNIJ TUTAJ I PRZECZYTAJ PROFESJONALNIE PRZYGOTOWANE DLA CIEBIE KOMENTARZE DO CODZIENNEJ LITURGII SŁOWA NA EDYCJA.PL
KATECHEZA
LITURGIA SŁOWA
WPROWADZENIE
Rzeczywista obecność – medytacja
W tym dniu powiedzą Jerozolimie: „Nie bój się, Syjonie! Nie drżyj ze strachu!”. Pan, Twój Bóg, jest pośród ciebie, Mocarz – On wybawi! Będzie się cieszył i weselił tobą, odnowi cię swoją miłością. Rozraduje się tobą niezmiernie (Sof 3,16-17).
1. Obecność Jezusa Chrystusa w Najświętszej Eucharystii jest najbardziej wyrazista wśród różnorakich obecności Boga w naszym życiu. On jest w każdym miejscu. Gdziekolwiek się znajduje, wszędzie zaznacza Swoją władzę. Jednak w Eucharystii Jezus Chrystus jest obecny ze swoim Ciałem, Krwią, Duszą i Bóstwem.
W Eucharystii mieści się ten sam Jezus, który popłakiwał w żłóbku, pracował w warsztacie w Nazarecie, przemawiał do tłumów, cierpiał mękę krzyżową, umarł na krzyżu, zmartwychwstał, ukazywał się apostołom i przebywa teraz pełen chwały w niebie. Jezus w ciele wziętym od Najświętszej Dziewicy, poszarpanym biczami, jaśniejącym bardziej niż słońce na niebie. Jezus ze Swoją krwią: przelaną od Ogrójca aż po Kalwarię, podczas biczowania, ukoronowania cierniem, ukrzyżowania, agonii. Jezus ze Swoim sercem: które wszystkich kochało i kocha, otwartym na każdą prośbę i każdą potrzebę, otwartym włócznią, w którym wszystkich nas gromadzi i gdzie płonie wyjątkowy ogień miłości dla każdego z nas.
2. Obecny jest Jezus, Bóg-człowiek. Bóg, który nas stworzył, który nas prowadzi, który nas oczekuje na Sądzie Ostatecznym, który będzie naszą wieczną nagrodą w niebie. W Palestynie wskrzesił zmarłych, przywrócił wzrok niewidomym, mowę niemym. On jest w Hostii: Bóg wszechmogący, Bóg wszechwiedzący, Bóg nieskończonej miłości, Bóg najsprawiedliwszy, wieczny, nieogarniony. Z Synem Bożym są obecne pozostałe dwie Osoby Najświętszej Trójcy: Bóg Ojciec i Duch Święty. Trzy Osoby Boskie to jeden Bóg, ponieważ ma jedną Naturę. I w ten sposób tabernakulum jest sanktuarium Najświętszej Trójcy, mieszkaniem Jezusa Chrystusa otoczonym przez niezliczone zastępy Aniołów śpiewających: „Święty, Święty, Święty Pan Bóg Zastępów”. Z tego wynika, że do kościoła należy przychodzić z wiarą, szacunkiem i miłością.
3. Na fasadzie każdego kościoła można napisać: „To jest dom Boga i brama do nieba”. Wiara ukazuje nam w tabernakulum naszego Pana Jezusa Chrystusa; szacunek niech będzie Mu okazywany wewnątrz i na zewnątrz kościoła; nasza miłość jest słuszną odpowiedzią wobec Tego, który znajduje upodobanie w byciu z ludźmi.
Rachunek sumienia. Czy traktuję kościół z należnym szacunkiem zarówno gdy jestem w środku, jak i na zewnątrz? Czy dokonuję aktów wiary, stając wobec realnej obecności Chrystusa? Czy naprawdę odczuwam miłość do Jezusa Eucharystycznego?
Postanowienie. Podczas przebywania w kościele będę uświadamiał sobie tę wielką myśl: „To miejsce jest święte”.
Modlitwa. „Jak niewierny Tomasz Twych nie szukam ran, lecz wyznaję z wiarą, żeś mój Bóg i Pan, pomóż wierze mojej, Jezu, łaską swą, ożyw mą nadzieję, rozpal miłość mą”.
O pamiątko śmierci Pana, chlebie żywy, który dajesz ludziom życie, spraw niech dusza moja żyje Tobą, a Ty bądź zawsze jej rozkoszą. Litościwy Pelikanie, Panie Jezu, mnie nieczystego oczyść Twoją Krwią, której jedna kropla może zbawić świat od każdego grzechu.
Jezu, podziwiam Cię zakrytego, spraw, niech wydarzy się to, czego gorąco pragnę, gdy ujrzę Twoje odkryte oblicze, niech będzie błogosławione oglądanie Twojej Chwały.
bł. Jakub Alberione
