WPROWADZENIE
KATECHEZA
LITURGIA SŁOWA
JAK POKONAĆ WROGA ZBAWIENIA?
Czy bezpieczniejszy jest ten naród i ten dom, który ma doskonałe uzbrojenie, czy taki, który żyje w otoczeniu przyjaciół? Dzisiaj Pan Bóg przypomina nam, jaki rodzaj przywództwa jest zgodny z Jego wolą.
Do Chrystusa lgnęli prości ludzie, bo Jego obecność porządkowała ich życie i spojrzenie na świat. Unikali Go zaś wodzowie, od Heroda począwszy, bo nie uczył walki i fizycznego niszczenia wroga. Jednak Chrystusowe prowadzenie naucza zwyciężania, i to najważniejszego, a jednocześnie najskuteczniejszego i najpiękniejszego. On daje broń w postaci duchowej siły i pokazuje, jak pokonać wroga zbawienia. Nie ma większego zwycięstwa aniżeli zapanowanie nad nienawiścią i niechęcią wobec osób nieprzychylnych, względem tych, którym lepiej się powiodło. Nie ma pełniejszego sukcesu niż dostrzeganie dobra w każdej sytuacji, choćby było to dobro, które jeszcze nie zaistniało, ale jest możliwe, dobro zadane, do którego należy dążyć.
Jest jeszcze jedna ważna nauka w dzisiejszym słowie Bożym. Taką skuteczność pasterską mogą osiągnąć jedynie ci wodzowie, którzy wiedzą, że trzeba mieć czas na odejście na pustynię – by tam spojrzeć w oczy Zbawiciela, żeby w świetle Jego nauki popatrzeć na siebie i swoje działanie, aby w spotkaniu ze Zbawicielem uczyć się mnożenia przyjaciół i dawania dobra wrogom. Natomiast trzeba się bać takich przywódców, którzy są przekonani, że bez kontaktu z Jezusem Chrystusem mogą poprowadzić w dobrą stronę.
ks. Zbigniew Kapłański
Byli jak owce, które nie mają pasterza.
(por. Mk 6,34)
LITURGIA SŁOWA
KATECHEZA
WPROWADZENIE
W miesiącu wakacyjnym słyszymy Jezusowe słowa: „Pójdźcie wy sami osobno na miejsce pustynne i wypocznijcie nieco”. Zachęta ta jest wypowiedziana w chwili, gdy Apostołowie wrócili z pierwszej wyprawy misyjnej, a gorliwość podczas pierwszego żniwa przynaglała do wielkiej aktywności.
PIERWSZE CZYTANIE(Jr 23,1-6)
Mało, a wydaje się, że w ostatnich czasach nawet coraz mniej, jest pasterzy spełniających Bożą obietnicę: „Dam wam pasterzy według mego serca, by was paśli rozsądnie i roztropnie” (Jr 3,15), a także sprawiedliwie. Pamiętajmy, że Bóg zawsze spełnia swe przyrzeczenia; i takiego Pasterza już dał – jest Nim Syn Boży, Jezus Chrystus.
Czytanie z Księgi proroka Jeremiasza
Pan mówi: «Biada pasterzom, którzy prowadzą do zguby i rozpraszają owce mojego pastwiska».
Dlatego to mówi Bóg Izraela o pasterzach, którzy mają paść mój naród: «Wy rozproszyliście moją trzodę, rozpędziliście i nie zatroszczyliście się o nią; oto Ja się zatroszczę o nieprawość waszych uczynków».
Ja sam zbiorę resztę swego stada ze wszystkich krajów, do których je wypędziłem. Sprowadzę je na ich pastwisko, by miały coraz liczniejsze potomstwo. Ustanowię zaś nad nimi pasterzy, by je paśli; i nie będą się już więcej lękać ani trwożyć, ani trzeba będzie szukać którejkolwiek.
Oto nadejdą dni, kiedy wzbudzę Dawidowi Odrośl sprawiedliwą. Będzie panował jako król, postępując roztropnie, i będzie wykonywał prawo i sprawiedliwość na ziemi. W jego dniach Juda dostąpi zbawienia, a Izrael będzie mieszkał bezpiecznie. To zaś będzie imię, którym go będą nazywać: „Pan naszą sprawiedliwością”».
PSALM(Ps 23,1-2a.2b-3.4.5.6)
To chyba najbardziej znany Psalm często wykorzystywany w literaturze, malarstwie i filmie. Przebija z niego wielka ufność w Bożą opiekę i szczęście przebywania tam, dokąd On prowadzi. Tam, na zielonych pastwiskach, znajdziemy dostatek, orzeźwiające wody, właściwe ścieżki, zastawiony stół. Przedsmak tej niebiańskiej radości, trwającej po najdłuższe czasy, daje nam Eucharystia.
Refren: Pan mym pasterzem, nie brak mi niczego.
Pan jest moim pasterzem, *
niczego mi nie braknie.
Pozwala mi leżeć *
na zielonych pastwiskach.Ref.
Prowadzi mnie nad wody, gdzie mogę odpocząć, *
orzeźwia moją duszę.
Wiedzie mnie po właściwych ścieżkach *
przez wzgląd na swoją chwałę.Ref.
Chociażbym przechodził przez ciemną dolinę, *
zła się nie ulęknę, bo Ty jesteś ze mną.
Kij Twój i laska pasterska *
są moją pociechą.Ref.
Stół dla mnie zastawiasz *
na oczach mych wrogów.
Namaszczasz mi głowę olejkiem, *
a kielich mój pełny po brzegi.Ref.
Dobroć i łaska pójdą w ślad za mną *
przez wszystkie dni mego życia
i zamieszkam w domu Pana *
po najdłuższe czasy.Ref.
DRUGIE CZYTANIE(Ef 2,13-18)
Jezus wprowadził pokój między nami, burząc mur rozdzielający ludzkość, czyli wrogość. On wziął ją na siebie, aby dać nam swoją sprawiedliwość. Dokonało się to przez Jego krew, która w pełni przywraca życie tam, gdzie już go nie ma. Jest to działanie zapowiedzianego Dobrego Pasterza, dzięki któremu staliśmy się bliscy Bogu i zostaliśmy nowymi stworzeniami w Duchu.
Czytanie z Listu świętego Pawła Apostoła do Efezjan
Bracia:
Teraz w Chrystusie Jezusie wy, którzy niegdyś byliście daleko, staliście się bliscy przez krew Chrystusa.
On bowiem jest naszym pokojem; On, który obie części ludzkości uczynił jednością, bo zburzył rozdzielający je mur – wrogość. W swym ciele pozbawił On mocy Prawo przykazań wyrażone w zarządzeniach, aby z dwóch rodzajów ludzi stworzyć w sobie jednego, nowego człowieka, wprowadzając pokój, i aby tak jednych, jak drugich znów pojednać z Bogiem w jednym ciele przez krzyż, w sobie zadawszy śmierć wrogości.
A przyszedłszy, zwiastował pokój wam, którzyście daleko, i pokój tym, którzy są blisko, bo przez Niego jedni i drudzy w jednym Duchu mamy przystęp do Ojca.
ŚPIEW PRZED EWANGELIĄ(J 10,27)
Aklamacja: Alleluja, alleluja, alleluja.
Moje owce słuchają mojego głosu,
Ja znam je, a one idą za Mną.
Aklamacja: Alleluja, alleluja, alleluja.
EWANGELIA(Mk 6,30-34)
„Zdjęła Go litość nad nimi” – to krótkie stwierdzenie pokazuje Jezusowe współodczuwanie. Chrystus zna potrzeby i pragnienia ludu. Dzięki miłości odczuwa to wszystko. Dlatego pomiędzy ludem a Nim samym zawiązuje się swoista solidarność w boleści i życiowym dramacie. Z tych trudności On jako Dobry Pasterz wyprowadza na zielone pastwiska.
Słowa Ewangelii według świętego Marka
Apostołowie zebrali się u Jezusa i opowiedzieli Mu wszystko, co zdziałali i czego nauczali. A On rzekł do nich: «Pójdźcie wy sami osobno na miejsce pustynne i wypocznijcie nieco». Tak wielu bowiem przychodziło i odchodziło, że nawet na posiłek nie mieli czasu.
Odpłynęli więc łodzią na miejsce pustynne osobno. Lecz widziano ich odpływających. Wielu zauważyło to i zbiegli się tam pieszo ze wszystkich miast, a nawet ich uprzedzili.
Gdy Jezus wysiadł, ujrzał wielki tłum i zdjęła Go litość nad nimi; byli bowiem jak owce nie mające pasterza. I zaczął ich nauczać.
KLIKNIJ TUTAJ I PRZECZYTAJ PROFESJONALNIE PRZYGOTOWANE DLA CIEBIE KOMENTARZE DO CODZIENNEJ LITURGII SŁOWA NA EDYCJA.PL
KATECHEZA
LITURGIA SŁOWA
WPROWADZENIE
O czytaniu Biblii w Verbum Domini Benedykta XVI
Adhortacja apostolska Verbum Domini Benedykta XVI naucza nas o Słowie Bożym, które „oddało się i «powierzyło» Kościołowi w sposób ostateczny, aby orędzie zbawienia mogło być skutecznie przekazywane w każdym czasie i w każdym miejscu” (Verbum Domini, nr 17). Słowo Boże pisane dużymi literami należy rozumieć jako tożsame z Synem Bożym. Papież podkreśla, że „chociaż Słowo Boże poprzedza i przewyższa Pismo św., to jednak, jako natchnione przez Boga, Pismo zawiera słowo Boże (por. 2Tm 3,16) «w sposób absolutnie wyjątkowy»” (Verbum Domini, nr 17). I choć Benedykt XVI gorąco zachęca do częstego czytania Biblii, to mówi też o potrzebie odpowiedniego przygotowania do jej lektury.
Zapominanie o tym może skutkować albo zlekceważeniem Pisma św. – jak to się zdarzyło w młodości późniejszemu wielkiemu znawcy i miłośnikowi Biblii, św. Augustynowi – albo jego błędnym odczytaniem, co dotknęło wiele wpływowych postaci na przestrzeni wieków i pociągnęło za sobą opłakane skutki.
Papież naucza, że dla poprawnego zrozumienia Pisma św. i właściwego podążania za jego sensem potrzeba osobistego wzrostu w wierze, bo tylko w niej możemy zrozumieć to, co Bóg do nas mówi. Ten zaś wzrost możliwy jest jedynie we wspólnocie Kościoła. O tej zasadzie czytania Biblii mówi nam jeden z rozdziałów adhortacji pt. „Hermeneutyka Pisma Świętego w Kościele”. Już sam tytuł wskazuje na odpowiednie miejsce czytania Biblii, którym jest Kościół, strażnik żywej wiary (por. Verbum Domini, nr 29). Adhortacja przypomina też słowa św. Piotra Apostoła: „żadne proroctwo Pisma nie jest do prywatnego wyjaśniania. Nie z woli bowiem ludzkiej zostało kiedyś przyniesione proroctwo, ale kierowani Duchem Świętym mówili od Boga święci ludzie” (2P 1,20-11). Benedykt XVI, cytując św. Hieronima, dodaje: „nie możemy nigdy sami czytać Pisma św. Spotykamy zbyt wiele zamkniętych drzwi i łatwo błądzimy. Biblia została napisana przez lud Boży i dla ludu Bożego, pod natchnieniem Ducha Świętego. Jedynie w tej komunii z ludem Bożym możemy rzeczywiście dotrzeć z naszym my do istoty prawdy, którą Bóg chce nam przekazać” (Verbum Domini, nr 30).
Biorąc do ręki Pismo św., nie wolno nam o tym zapomnieć. Wszak Świadkowie Jehowy również powołują się na Biblię.
o. Marek Cul – dominikanin
