WPROWADZENIE
KATECHEZA
LITURGIA SŁOWA
CZY JESTEŚ GOTÓW PRZYJĄĆ SKARB?
Chociaż Jasna Góra nie jest najwyższym polskim szczytem, to ma w sobie coś, co daleko wywyższa ją ponad wszystkie inne góry i pagórki.
Podobne wyróżnienie odnajdujemy w słowach Proroka Izajasza: „góra świątyni Pana stanie mocno na wierzchu gór i wystrzeli ponad pagórki”. Prorok deklarował, że wszystkie narody będą chciały wejść na górę Pana, ponieważ tam otrzymają słowo pouczenia od Boga: „Niech nas nauczy dróg swoich, byśmy kroczyli Jego ścieżkami”. Góra Syjon jest niedościgniona w swojej potędze ze względu na słowo Pańskie, które z niej rozbrzmiewa.
Czyż proroctwo Izajasza nie spełnia się także na Jasnej Górze? Maryja w „polskiej Kanie” całą sobą powtarza: „Zróbcie wszystko, cokolwiek wam powie”. Przemiana wody w wino jest dowodem na to, jak zaskakujące owoce przynosi posłuszeństwo Synowi Bożemu. Maryja dzieli się skarbem własnego Syna z tymi, którzy zechcą Go przyjąć, albowiem uprzednio sama doświadczyła w swoim życiu, jak zaufanie Bogu czyni życie pełnym cudów.
Proroctwo Izajasza wypełnia się również w Twoim życiu. Jednak aby usłyszeć głos Syna Bożego, potrzeba wejść na górę, tzn. wznieść się ponad własne przekonania, lęki, stereotypy myślenia i otworzyć na słowa Pana. On przemawia poprzez Pismo św. czy też językiem codziennych wydarzeń z życia, lub poprzez napotkanych ludzi. Góra Syjon i Jasna Góra to symbole największego szczytu będącego w zasięgu Twojego serca – jest nią góra modlitwy. Na niej na pewno spotkasz Maryję jako najlepszą Matkę i Przyjaciółkę, która zrobi wszystko, aby pomóc Ci usłyszeć słowo Pana.
ks. Mariusz Rosik
LITURGIA SŁOWA
KATECHEZA
WPROWADZENIE
Wśród setek polskich sanktuariów Jasna Góra, czyli „polska Kana”, ma swoje pierwsze i uprzywilejowane miejsce. Pielgrzymi przybywają do tego sanktuarium całego Narodu, by modlić się przed cudownym obrazem Matki Bożej Częstochowskiej słynącym wieloma łaskami i na trwałe wpisanym w dzieje Polski. Pątnicy szukają u Maryi oparcia i duchowych sił. Dziś z wdzięcznością skierujmy swoje uwielbienie do Boga za dar Matki w jasnogórskim obrazie Czarnej Madonny, za Jej wstawiennictwo u Boga, przedziwną pomoc i obronę.
PIERWSZE CZYTANIE (Iz 2,2-5)
(drugi wariant pierwszego czytania)
Proroctwo o powszechnym nawróceniu narodów na wiarę w jedynego Boga i nastaniu uniwersalnego królestwa pokoju oraz sprawiedliwości należy do bardziej znanych fragmentów Księgi Izajasza. Zapowiedź ta z drobnymi zmianami znajduje się również w Księdze Micheasza (Mi 4,1-5). Wizja prorocka zaczęła się spełniać w dzień Pięćdziesiątnicy, gdy przedstawiciele różnych narodów przybyli do Jerozolimy i dzięki działaniu Ducha Świętego wszyscy rozumieli apostołów głoszących Ewangelię (Dz 2).
Czytanie z Księgi proroka Izajasza
Stanie się na końcu czasów, że góra świątyni Pana stanie mocno na wierzchu gór i wystrzeli ponad pagórki.
Wszystkie narody do niej popłyną, mnogie ludy pójdą i rzekną: „Chodźcie, wstąpmy na Górę Pana do świątyni Boga Jakuba. Niech nas nauczy dróg swoich, byśmy kroczyli Jego ścieżkami. Bo Prawo wyjdzie z Syjonu i słowo Pana z Jeruzalem”.
On będzie rozjemcą pomiędzy ludami i wyda wyroki dla licznych narodów. Wtedy swe miecze przekują na lemiesze, a swoje włócznie na sierpy. Naród przeciw narodowi nie podniesie miecza, nie będą się więcej zaprawiać do wojny.
Chodźcie, domu Jakuba, postępujmy w światłości Pana.
PSALM(Ps 48,2-3ab.9.10-11.13 i 14c i 15a)
Psalmista wyśpiewuje modlitwę dziękczynienia za wyzwolenie ludu, hymn ku czci miłosiernej miłości Boga. Jerozolima stanowi znak bliskości Boga, gdyż Pan jest obecny w jej świątyni. Obecność Bożą dostrzegamy także w znaku Maryi, która „jest wielką chlubą naszego narodu”.
Refren: Tyś wielką chlubą naszego narodu.
Wielki jest Pan i godzien wielkiej chwały *
w mieście Boga naszego.
Święta Jego góra, wspaniałe wzniesienie, *
radością jest całej ziemi.Ref.
Cośmy słyszeli, to zobaczyliśmy, *
w mieście Pana Zastępów,
w mieście naszego Boga; *
Bóg je umacnia na wieki.Ref.
Rozważamy, Boże, Twoją łaskawość *
we wnętrzu Twojej świątyni.
Jak imię Twe, Boże, tak i chwała Twoja †
sięga po krańce ziemi. *
Prawica Twoja pełna jest sprawiedliwości.Ref.
Obejdźcie dokoła Syjon, *
policzcie jego wieże.
By powiedzieć przyszłym pokoleniom, *
że Bóg jest naszym Bogiem na wieki.Ref.
DRUGIE CZYTANIE(Ga 4,4-7)
W mocy Ducha Świętego otrzymujemy godność synów Bożych, w Jego mocy mówimy do Boga z najgłębszym wewnętrznym przekonaniem: „Ojcze!”. Jako synowie Boga nie możemy być niewolnikami. Nasze synostwo Boże niesie w sobie dziedzictwo wolności. Syn zrodzony z Niewiasty stanowi dla nas wezwanie do życia w wolności.
Czytanie z Listu świętego Pawła Apostoła do Galatów
Bracia:
Gdy nadeszła pełnia czasu, Bóg zesłał swojego Syna, zrodzonego z niewiasty, zrodzonego pod Prawem, aby wykupił tych, którzy podlegali Prawu, abyśmy mogli otrzymać przybrane synostwo. Na dowód tego, że jesteście synami, Bóg wysłał do serc naszych Ducha Syna swego, który woła: «Abba, Ojcze». A zatem nie jesteś już niewolnikiem, lecz synem. Jeżeli zaś synem, to i dziedzicem z woli Bożej.
ŚPIEW PRZED EWANGELIĄ(Łk 1,28)
Aklamacja: Alleluja, alleluja, alleluja.
Zdrowaś Maryjo, łaski pełna, Pan z Tobą,
Błogosławionaś Ty między niewiastami.
Aklamacja: Alleluja, alleluja, alleluja.
EWANGELIA(J 2,1-11)
Po raz pierwszy widzimy Maryję orędującą za ludźmi, gdy na godach w Kanie Galilejskiej mówi: „Nie mają już wina”. Podobnie jak ludzie szukający Boga w Starym Testamencie, dla których odmowa nie stanowiła odpowiedzi, również Ona wyraża pewność, że Jezus wysłucha Jej prośby. Także dziś Maryja staje pomiędzy naszymi ludzkimi potrzebami a swoim Synem, wzywając nas nieustannie do posłuszeństwa Chrystusowi i pełnienia Jego woli. Czuwa, abyśmy odnaleźli drogę do prawdziwego życia, które dla nas przygotował.
Słowa Ewangelii według świętego Jana
W Kanie Galilejskiej odbywało się wesele i była tam Matka Jezusa.
Zaproszono na to wesele także Jezusa i Jego uczniów. A kiedy zabrakło wina, Matka Jezusa mówi do Niego: «Nie mają już wina».
Jezus Jej odpowiedział: «Czyż to moja lub Twoja sprawa, Niewiasto? Jeszcze nie nadeszła godzina moja».
Wtedy Matka Jego powiedziała do sług: «Zróbcie wszystko, cokolwiek wam powie».
Stało zaś tam sześć stągwi kamiennych przeznaczonych do żydowskich oczyszczeń, z których każda mogła pomieścić dwie lub trzy miary.
Rzekł do nich Jezus: «Napełnijcie stągwie wodą». I napełnili je aż po brzegi. Potem do nich powiedział: «Zaczerpnijcie teraz i zanieście staroście weselnemu». Ci zaś zanieśli.
A gdy starosta weselny skosztował wody, która stała się winem, i nie wiedział, skąd ono pochodzi, ale słudzy, którzy czerpali wodę, wiedzieli, przywołał pana młodego i powiedział do niego: «Każdy człowiek stawia najpierw dobre wino, a gdy się napiją, wówczas gorsze. Ty zachowałeś dobre wino aż do tej pory».
Taki to początek znaków uczynił Jezus w Kanie Galilejskiej. Objawił swoją chwałę i uwierzyli w Niego Jego uczniowie.
KLIKNIJ TUTAJ I PRZECZYTAJ PROFESJONALNIE PRZYGOTOWANE DLA CIEBIE KOMENTARZE DO CODZIENNEJ LITURGII SŁOWA NA EDYCJA.PL
KATECHEZA
LITURGIA SŁOWA
WPROWADZENIE
Maryja – Przybytek Najwyższego
Bł. Jan Paweł II przy okazji swej pielgrzymki do Ziemi Świętej stanął przy Murze Zachodnim i zgodnie ze zwyczajem Żydów, wcisnął pomiędzy jego szczeliny kartkę z wypisanymi na niej słowami modlitwy. Mur ten, zwany także Ścianą Płaczu, jest obecnie jedyną pozostałością po słynącej świetnością jerozolimskiej świątyni. Przybytek został spalony przez wojska Tytusa w 70 roku po Chr. i dziś ostatnią po nim pamiątką jest biała ściana kamieni będąca przedmiotem tęsknoty wielu rozproszonych po świecie Żydów. Ściana ta upamiętnia najświętsze dla wyznawców judaizmu miejsce na ziemi: świątynię jerozolimską. Sanktuarium, według etymologii swej nazwy, uważane było za miejsce święte, godne szczególnej czci. Obszar świątynny podzielony był na strefy o coraz większej „świętości”, do których dostęp był sukcesywnie ograniczany do tego stopnia, że do Świętego Świętych, centralnego punktu świątyni, wstęp miał wyłącznie Najwyższy Kapłan, i to raz w roku, w Dzień Pojednania. Wyraz żydowskiemu przekonaniu o zamieszkiwaniu Boga w świątyni daje sam Jezus w słowach: „A kto przysięga na przybytek, przysięga na niego i na Tego, który w nim mieszka” (Mt 23,21). Niemniej dla Żydów fakt przebywania Boga w świątyni nie oznaczał, że Bóg ograniczony jest tylko do tego miejsca. Był przecież Stworzycielem nieba i ziemi, a modlitwy mogły być do Niego kierowane wszędzie. Obecność Jahwe była jednak w świątyni szczególnie intensywna. Niejaki Heliodor, przekonany o takim stanie rzeczy, mówił: „Na tym miejscu naprawdę działa jakaś moc Boża. Ten bowiem, który ma swoje mieszkanie w niebie, czuwa nad tym miejscem i wspomaga je, a bije i unicestwia tych, którzy tam przychodzą w złych zamiarach” (2Mch 3,38b-39).
Ponieważ Bóg w chwili Wcielenia postanowił obrać sobie inne mieszkanie na ziemi – miejsce pod sercem Maryi – Matka Chrystusa nazwana została „Przybytkiem Najwyższego”. To Ona bowiem symbolicznie staje się nowym mieszkaniem Syna Bożego, a ciało Jej nową świątynią Boga.
ks. Mariusz Rosik
