WPROWADZENIE
KATECHEZA
LITURGIA SŁOWA
SPEŁNIENIE
Bardzo ostro brzmią słowa, które Jezus kieruje dzisiaj do Piotra. Ale tylko w tak jednoznaczny i zdecydowany sposób można pokonać pokusę. A jedną z największych i chyba najtrudniejszych do zauważenia jest pokusa myślenia w kategoriach tego świata.
Wabi nas to, co atrakcyjne, kolorowe i nie wymaga wyrzeczeń. Tej pokusie uległ Piotr. Bo kiedy Jezus czynił cuda, nauczał z mądrością i był podziwiany przez ludzi, Piotr mógł z satysfakcją odnotować, że jest jego uczniem. Lecz gdy Chrystus zaczął mówić o odrzuceniu i ukrzyżowaniu, wtedy pojawiła się obawa, że i jego może spotkać podobny los. Zapomniał jednak, że Jezus, mówiąc o wyrzeczeniach, wspomniał jeszcze o zmartwychwstaniu, które oznacza spełnienie i nadanie życiu sensu.
Kiedy ulegamy pokusie tego świata i zanurzamy się w kolorową rzeczywistość katalogów reklamowych i iluzorycznych obietnic płynących ze szklanego ekranu, to wydaje nam się, że życie będzie łatwiejsze. Ale to tylko gra pozorów. Każdy powinien znaleźć w swoim życiu spełnienie. Osiągnie to, gdy z miłością i oddaniem wypełni podjęte przez siebie zobowiązania – wierność wobec współmałżonka, pełne zaangażowanie w wychowanie dzieci, uczciwą pracę i pragnienie świętości. Czasem wiele nas to kosztuje. Nigdy jednak ten, kto kierował się prawdziwą miłością, nie poczuł się oszukany. Jest natomiast wielu, którzy poszli za głosem tego świata i dopiero u kresu życia zrozumieli, że pobłądzili. A wtedy czasu niestety nie można było już cofnąć.
ks. Mariusz Krawiec – paulista
„Nie myślisz o tym, co Boże, ale o tym, co ludzkie”.
(Mk 8,33)
Zapraszamy do odwiedzenia strony internetowej poświęconej 46. Światowemu Dniu Środków Społecznego Przekazu.
LITURGIA SŁOWA
KATECHEZA
WPROWADZENIE
Dzisiejsza Liturgia Słowa ukazuje sens naszego cierpienia. W obrazie cierpiącego Sługi Jahwe i ewangelicznej zapowiedzi męki Jezusa zwraca uwagę na to, aby przeżywać je w łączności z Bogiem. Chrystus w czasie swojego ziemskiego życia przeszedł tę drogę i nauczył nas, że jeśli będziemy trwać w jedności z Nim, nigdy się w życiu nie zachwiejemy – nawet podczas największych życiowych trudności. To Jezus udziela nam wsparcia, abyśmy wprowadzali w życie ewangeliczne wartości królestwa Bożego.
PIERWSZE CZYTANIE(Iz 50,5-9a)
Izajasz, żyjący na przełomie VIII i VII wieku przed Chrystusem, przedstawia proroczy opis męki Chrystusa w trzeciej pieśni Sługi Pańskiego. Jego wizja pozwala oddać hołd przyszłemu Mesjaszowi, który – podobnie jak dawni prorocy – jest przez ludzi ignorowany, a nawet źle traktowany. Mimo to w jego postawie pojawia się dobrowolne i ciche przyjęcie cierpienia oraz ufne powierzenie się Bogu.
Czytanie z Księgi proroka Izajasza
Pan Bóg otworzył mi ucho, a ja się nie oparłem ani się cofnąłem. Podałem grzbiet mój bijącym i policzki moje rwącym mi brodę. Nie zasłoniłem mojej twarzy przed zniewagami i opluciem.
Pan Bóg mnie wspomaga, dlatego jestem nieczuły na obelgi, dlatego uczyniłem twarz moją jak głaz i wiem, że wstydu nie doznam. Blisko jest Ten, który mnie uniewinni. Kto się odważy toczyć spór ze mną? Wystąpmy razem! Kto jest moim oskarżycielem? Niech się zbliży do mnie! Oto Pan Bóg mnie wspomaga! Któż mnie potępi?
PSALM(Ps 116A,1-2.3-4.5-6.8-9)
Psalmista ukazuje wielką wartość żarliwej modlitwy człowieka, który znajduje się w trudnym położeniu. Kiedy został ocalony, uwielbia Boga, który jest łaskawy, sprawiedliwy i miłosierny. W ten sposób psalmista pokazuje, że w każdej nędzy i opuszczeniu możemy liczyć na Pana, który nawet z najtrudniejszej sytuacji potrafi wyprowadzić dobro.
Refren: W krainie życia będę widział Boga.
lub: Alleluja.
Miłuję Pana, albowiem usłyszał *
głos mego błagania,
bo skłonił ku mnie swe ucho *
w dniu, w którym wołałem.Ref.
Oplotły mnie więzy śmierci,
dosięgły mnie pęta otchłani, *
ogarnął mnie strach i udręka.
Ale wezwałem imienia Pana: *
«O Panie, ratuj me życie!»Ref.
Pan jest łaskawy i sprawiedliwy, *
Bóg nasz jest miłosierny.
Pan strzeże ludzi prostego serca: *
byłem w niewoli, a On mnie wybawił.Ref.
Uchronił bowiem moją duszę od śmierci, *
Oczy moje od łez, nogi od upadku.
Będę chodził w obecności Pana *
w krainie żyjących.Ref.
DRUGIE CZYTANIE(Jk 2,14-19)
Św. Jakub przypomina o obowiązku postępowania zgodnie z zasadami wyznawanej wiary, która ujawnia się poprzez uczynki chrześcijańskiej miłości. Chodzi więc o żywy kontakt z Bogiem i posłuszne wypełnianie Jego woli na każdym odcinku życia. Apostoł zwraca uwagę, że nawet jeśli na pierwszy rzut oka uczynki zdają się istnieć bez wiary, to jednak bliższe poznanie ukazuje, że ich źródłem jest wiara.
Czytanie z Listu świętego Jakuba Apostoła
Jaki z tego pożytek, bracia moi, skoro ktoś będzie utrzymywał, że wierzy, a nie będzie spełniał uczynków? Czy sama wiara zdoła go zbawić? Jeśli na przykład brat lub siostra nie mają odzienia lub brak im codziennego chleba, a ktoś z was powie im: «Idźcie w pokoju, ogrzejcie się i najedzcie do syta», a nie dacie im tego, czego koniecznie potrzebują dla ciała, to na co się to przyda?
Tak też i wiara, jeśli nie byłaby połączona z uczynkami, martwa jest sama w sobie. Ale może ktoś powiedzieć: Ty masz wiarę, a ja spełniam uczynki. Pokaż mi wiarę swoją bez uczynków, to ja ci pokażę wiarę ze swoich uczynków. Wierzysz, że jest jeden Bóg? Słusznie czynisz, lecz także i złe duchy wierzą i drżą.
ŚPIEW PRZED EWANGELIĄ(Ga 6,14)
Aklamacja: Alleluja, alleluja, alleluja.
Nie daj Boże, bym się miał chlubić
z czego innego, jak tylko z Krzyża Chrystusa,
dzięki któremu świat stał się ukrzyżowany
dla mnie, a ja dla świata.
Aklamacja: Alleluja, alleluja, alleluja.
EWANGELIA(Mk 8,27-35)
Dzisiejszy fragment Ewangelii to lekcja Chrystusa, która ma na celu przygotowanie uczniów na Jego mękę i śmierć. Stąd najpierw pojawia się pytanie Mistrza skierowane do uczniów. Odpowiedź ma przybliżyć ich do Jezusa i uodpornić na cierpienia oraz trudności życiowe. Po wyznaniu apostołów Chrystus uroczyście zapowiada swoją mękę. Aby rozumieć, kim jest Jezus, my, chrześcijanie, musimy nauczyć się myśleć „po Bożemu”, co wciąż stanowi dla nas wyzwanie.
Słowa Ewangelii według świętego Marka
Jezus udał się ze swoimi uczniami do wiosek pod Cezareą Filipową. W drodze pytał uczniów: «Za kogo uważają Mnie ludzie?».
Oni Mu odpowiedzieli: «Za Jana Chrzciciela, inni za Eliasza, jeszcze inni za jednego z proroków».
On ich zapytał: «A wy za kogo Mnie uważacie?».
Odpowiedział Mu Piotr: «Ty jesteś Mesjasz». Wtedy surowo im przykazał, żeby nikomu o Nim nie mówili.
I zaczął ich pouczać, że Syn Człowieczy musi wiele cierpieć, że będzie odrzucony przez starszych, arcykapłanów i uczonych w Piśmie; że będzie zabity, ale po trzech dniach zmartwychwstanie. A mówił zupełnie otwarcie te słowa.
Wtedy Piotr wziął Go na bok i zaczął Go upominać. Lecz On obrócił się i patrząc na swych uczniów, zgromił Piotra słowami: «Zejdź Mi z oczu, szatanie, bo nie myślisz o tym, co Boże, ale o tym, co ludzkie».
Potem przywołał do siebie tłum razem ze swoimi uczniami i rzekł im: «Jeśli kto chce pójść za Mną, niech się zaprze samego siebie, niech weźmie krzyż swój i niech Mnie naśladuje. Bo kto chce zachować swoje życie, straci je; a kto straci swe życie z powodu Mnie i Ewangelii, ten je zachowa».
KLIKNIJ TUTAJ I PRZECZYTAJ PROFESJONALNIE PRZYGOTOWANE DLA CIEBIE KOMENTARZE DO CODZIENNEJ LITURGII SŁOWA NA EDYCJA.PL
KATECHEZA
LITURGIA SŁOWA
WPROWADZENIE
Całun Turyński a biblistyka (9)
Badanie obrazu na Całunie Turyńskim wykazało, że człowiek, którego wizerunek można zaobserwować, był przed śmiercią ukrzyżowany i mocno poraniony na całym ciele. Jednymi z nielicznych zachowanych dokumentów opisujących ten sposób karania są Ewangelie. Ich analiza, którą zajmuje się biblistyka i jej nauki pomocnicze, np. archeologia biblijna, może nas przybliżyć do stwierdzenia, że ta pogrzebowa tkanina należała do Chrystusa.
Wszystkie cztery Ewangelie przywołują fakt bicia Jezusa trzciną po głowie lub policzkowania Go. Postać z Całunu ma widocznie obrzmiałą twarz – zwłaszcza prawą część. Na kartach Pisma św. czytamy także o ukoronowaniu cierniem. Rany człowieka owiniętego w płótno na owłosionej skórze głowy i karku wyraźnie świadczą o takim szyderstwie, mimo że u Żydów i Rzymian było ono niespotykane. Torturą, na którą Piłat skazał Jezusa, było biczowanie. I te ślady są bardzo wyraźnie dostrzegalne na odbiciu na tkaninie – zarówno na przedniej, jak i tylnej części ciała widocznych jest 121 prostoliniowych ran układających się w wachlarze.
Rozległe rany mężczyzny z Całunu zauważalne na jego plecach świadczą o dźwiganiu ciężkiego przedmiotu – Jezus niósł poprzeczną belkę krzyża. Całun Turyński może też potwierdzić upadki Chrystusa pod ciężarem krzyża (wspominane przez tradycję). Naukowcy przypuszczają, że mogło ich być od 13 do 18. Upadki te przyczyniły się do zmasakrowania twarzy i takiego uszkodzenia lewego stawu kolanowego, które pod koniec drogi krzyżowej uniemożliwiało chodzenie. Zapewne człowiek z Całunu był wówczas wleczony za ręce i szaty. Ewangeliści zaś odnotowali tutaj pomoc Szymona Cyrenejczyka w niesieniu krzyża.
Na fakt ukrzyżowania wskazują widoczne na płóciennym odbiciu typowe rany, oznaki napięcia mięśniowego, i rozciągnięcie klatki piersiowej. Wykopaliska archeologiczne dowodzą, że nogi umierających na krzyżach na ogół były łamane. Kończyny postaci z Całunu są całe – w ten sposób wypełniło się proroctwo Starego Testamentu przywołane przez Jana Ewangelistę. Na kartach Biblii opisane jest także przebicie włócznią boku Jezusa. Zdarzenie to można odczytać na płótnie z Turynu – owinięty w tkaninę człowiek ma widoczną ranę na prawym boku w okolicy piątego międzyżebrza.
Relikwia z Turynu może być dla nas swoistym komentarzem do Ewangelii. Można do niej odnieść słowa św. Jana: „I wiele innych znaków, których nie zapisano w tej książce, uczynił Jezus wobec uczniów” (J 20,30).
Przemysław Radzyński
