WPROWADZENIE
KATECHEZA
LITURGIA SŁOWA
NIEWYGODNA EWANGELIA
Jezus Chrystus przyszedł na ziemię, aby zbawić każdego człowieka. Nie kocha jedynie pobożnych i grzecznych chrześcijan. Przede wszystkim zależy mu na pogubionych i poranionych grzesznikach.
Piętnasty rozdział Ewangelii spisanej przez Łukasza jest nazywany ewangelią Ewangelii. Fragment ten w całej pełni ukazuje istotę Dobrej Nowiny. Bóg kocha człowieka bez względu na to, na jakim etapie życia on się znajduje. Bóg jest jak pasterz troskliwie przygarniający owcę, która zginęła. Bóg jest jak kobieta, która wytrwale szuka pieniążka, szuka dotąd, aż znajdzie. Bóg jest jak ojciec, który cierpliwie czeka na powrót wyrodnego syna. Dlatego Jezus, Syn Boga, chętnie spotykał się z wyrzutkami, którzy zostali zepchnięci na margines społeczny.
Pełna miłości postawa Chrystusa i prawda o miłosierdziu Boga była zgorszeniem dla faryzeuszy i nauczycieli Pisma. Dumni ze swojej sprawiedliwości chętnie pogardzali tymi, którzy pogubili się w życiu. Z łatwością spisywali na straty grzeszników i pozbawiali ich prawa do zbawienia. Zachowanie Jezusa stało się więc niewygodnym, drażniącym świadectwem dla pysznej religijnej elity Izraela. A jakim świadectwem jest dla nas?
Dzisiejsza Ewangelia zaprasza nas do rachunku sumienia. Jak postrzegam Boga? Jaki jest mój stosunek do ludzi przegranych, zagubionych i poranionych? Chrześcijanin nigdy nie może być sędzią potępiającym człowieka. Powinien negatywnie ocenić niezgodne z Ewangelią postawy życiowe, ale jednocześnie ma być tym, który z wyobraźnią miłosierdzia szuka grzeszników i stara się o ich zbawienie.
ks. Wojciech Kuzioła – paulista
Zapraszamy do odwiedzenia strony internetowej poświęconej 47. Światowemu Dniu Środków Społecznego Przekazu.
LITURGIA SŁOWA
KATECHEZA
WPROWADZENIE
Dzisiejsze przypowieści są odpowiedzią Jezusa na zgorszenie ludzi pobożnych, których oburzały Jego częste kontakty z osobami o najgorszej reputacji. Chrystus nie pochwala grzechu, ale wie, że grzech wyrządza największe zło tym, którzy go popełniają. Im właśnie ukazuje miłosierdzie Boga, aby zdobyli się na odwagę potrzebną do nawrócenia.
PIERWSZE CZYTANIE(Wj 32,7-11.13-14)
Jedną z cech wyróżniających Mojżesza, Abrahama i inne wybitne postaci Starego Testamentu jest ich zdolność do modlitwy za osoby doświadczające gniewu Bożego. Stary Testament ukazuje w ten sposób, że człowiek Boży nie troszczy się tylko o swoją sprawiedliwość. Wie on, że pragnieniem Boga nie jest kara, ale życie człowieka.
Czytanie z Księgi Wyjścia
Gdy Mojżesz przebywał na górze Synaj, Bóg rzekł do niego: «Zstąp na dół, bo sprzeniewierzył się lud twój, który wyprowadziłeś z ziemi egipskiej. Bardzo szybko odwrócili się od drogi, którą im nakazałem, i utworzyli sobie posąg cielca ulany z metalu, i oddali mu pokłon, i złożyli mu ofiary, mówiąc: „Izraelu, oto twój bóg, który cię wyprowadził z ziemi egipskiej”».
I jeszcze powiedział Pan do Mojżesza: «Widzę, że lud ten jest ludem o twardym karku. Zostaw Mnie przeto w spokoju, aby rozpalił się gniew mój na nich. Chcę ich wyniszczyć, a ciebie uczynić wielkim ludem».
Mojżesz jednak zaczął usilnie błagać Pana, Boga swego, i mówić: «Dlaczego, Panie, płonie gniew Twój przeciw ludowi Twemu, który wyprowadziłeś z ziemi egipskiej wielką mocą i silną ręką?
Wspomnij na Abrahama, Izaaka i Izraela, Twoje sługi, którym przysiągłeś na samego siebie, mówiąc do nich: „Uczynię potomstwo wasze tak liczne jak gwiazdy niebieskie i całą ziemię, o której mówiłem, dam waszym potomkom, i posiądą ją na wieki”».
Wówczas to Pan zaniechał zła, jakie zamierzał zesłać na swój lud.
PSALM(Ps 51,3-4.12-13.17 i 19)
Razem z psalmistą wyznajemy nasz grzech i powierzamy się Bożemu miłosierdziu.
Refren: Wstanę i wrócę do mojego ojca.
Zmiłuj się nade mną, Boże, w łaskawości swojej, *
w ogromie swej litości zgładź moją nieprawość.
Obmyj mnie zupełnie z mojej winy *
i oczyść mnie z grzechu mojego.Ref.
Stwórz, o Boże, we mnie serce czyste *
i odnów we mnie moc ducha.
Nie odrzucaj mnie od swego oblicza *
i nie odbieraj mi świętego ducha swego.Ref.
Panie, otwórz wargi moje, *
a usta moje będą głosić Twoją chwałę.
Boże, moją ofiarą jest duch skruszony, *
Pokornym i skruszonym sercem
Ty, Boże, nie gardzisz.Ref.
DRUGIE CZYTANIE(1Tm 1,12-17)
Apostoł Paweł przypomina swoją grzeszną przeszłość i nawrócenie, aby zachęcić wszystkich do tego samego wysiłku duchowej przemiany. Razem z nim możemy uwielbiać Chrystusa, który przyszedł na świat ze względu na grzeszników.
Czytanie z Pierwszego Listu świętego Pawła Apostoła do Tymoteusza
Dzięki składam Temu, który mię przyoblekł mocą, Chrystusowi Jezusowi, naszemu Panu, że uznał mnie za godnego wiary, skoro przeznaczył do posługi mnie, ongiś bluźniercę, prześladowcę i oszczercę. Dostąpiłem jednak miłosierdzia, ponieważ działałem z nieświadomości, w niewierze. A nad miarę obfitą okazała się łaska naszego Pana wraz z wiarą i miłością, która jest w Chrystusie Jezusie.
Nauka to zasługująca na wiarę i godna całkowitego uznania, że Chrystus Jezus przyszedł na świat zbawić grzeszników, spośród których ja jestem pierwszy. Lecz dostąpiłem miłosierdzia po to, by we mnie pierwszym Jezus Chrystus pokazał całą wielkoduszność jako przykład dla tych, którzy w Niego wierzyć będą dla życia wiecznego.
A Królowi wieków nieśmiertelnemu, niewidzialnemu, Bogu samemu cześć i chwała na wieki wieków! Amen.
ŚPIEW PRZED EWANGELIĄ(2Kor 5,19)
Aklamacja: Alleluja, alleluja, alleluja.
W Chrystusie Bóg pojednał świat ze sobą,
nam zaś przekazał słowo jednania.
Aklamacja: Alleluja, alleluja, alleluja.
EWANGELIA(krótsza, Łk 15,1-10)
Jezus zachęca nas do przyjęcia Bożych przykazań jako środków, które mają nam pomagać wzrastać w Jego miłości. Miarą naszej bliskości wobec Boga nie jest niewolnicze posłuszeństwo, ale miłość. Dzięki niej w każdym, najbardziej nawet upodlonym przez grzech człowieku, umiemy rozpoznać naszego brata. Miłość pozwala nam także cieszyć się z sukcesu osiąganego przez innych.
Słowa Ewangelii według świętego Łukasza
Zbliżali się do Jezusa wszyscy celnicy i grzesznicy, aby Go słuchać. Na to szemrali faryzeusze i uczeni w Piśmie: «Ten przyjmuje grzeszników i jada z nimi».
Opowiedział im wtedy następującą przypowieść: «Któż z was, gdy ma sto owiec, a zgubi jedną z nich, nie zostawia dziewięćdziesięciu dziewięciu na pustyni i nie idzie za zgubioną, aż ją znajdzie? A gdy ją znajdzie, bierze z radością na ramiona i wraca do domu; sprasza przyjaciół i sąsiadów i mówi im: „Cieszcie się ze mną, bo znalazłem owcę, która mi zginęła”.
Powiadam wam: Tak samo w niebie większa będzie radość z jednego grzesznika, który się nawraca, niż z dziewięćdziesięciu dziewięciu sprawiedliwych, którzy nie potrzebują nawrócenia.
Albo jeśli jakaś kobieta, mając dziesięć drachm, zgubi jedną drachmę, czyż nie zapala światła, nie wymiata domu i nie szuka starannie, aż ją znajdzie? A znalazłszy ją, sprasza przyjaciółki i sąsiadki i mówi: „Cieszcie się ze mną, bo znalazłam drachmę, którą zgubiłam”.
Tak samo, powiadam wam, radość powstaje u aniołów Bożych z jednego grzesznika, który się nawraca».
KLIKNIJ TUTAJ I PRZECZYTAJ PROFESJONALNIE PRZYGOTOWANE DLA CIEBIE KOMENTARZE DO CODZIENNEJ LITURGII SŁOWA NA EDYCJA.PL
KATECHEZA
LITURGIA SŁOWA
WPROWADZENIE
Błogosławieni Męczennicy Podlascy w świecie cyfrowym
„Nie powinno brakować nam konsekwencji czy spójności w wyrażaniu naszej wiary i świadectwa o Ewangelii w rzeczywistości, w której przychodzi nam żyć – fizycznej czy cyfrowej” – napisał Benedykt XVI w orędziu na 47 Światowy Dzień Środków Społecznego Przekazu.
Druk, film, radio, telewizja i Internet są doskonałymi nośnikami Ewangelii. Współczesny człowiek nie zadowala się jednak samym słowem. Dziś musi być ono poparte obrazem i świadectwem. Prawdą tą kierowali się zapewne twórcy dokumentalnego filmu, dotyczącego polskich unitów, beatyfikowanych w 1996 r. przez bł. Jana Pawła II – projekt „Pratulin. Opowieść męczeńskiego Podlasia” przybliża historię Kościoła unickiego i trudne losy podlaskich grekokatolików. Narracja i wypowiedzi poszczególnych osób są ilustrowane nie tylko ujęciami nadbużańskich krajobrazów i pounickich świątyń, z których dziś korzystają katolicy obrządku rzymskiego. Na szczególną uwagę zasługują także sceny fabularyzowane, ukazujące zabór mienia, masakrę pod pratulińską cerkwią i tajne misje w lesie Sumierz. W rolę unitów wcielili się ich potomkowie z Pratulina, Rokitna i Drelowa. Mieszkańcy tych nadbużańskich wiosek potraktowali owo zadanie bardzo poważnie. „Wielu podkreślało, że największym przeżyciem było dla nich pochylenie się nad ciałami męczenników. Odżyły w nich wtedy wspomnienia przekazywane z pokolenia na pokolenie, przez ojców i dziadków” – mówi w filmie ks. Marek Kot, kustosz pratulińskiego sanktuarium. Ich kreacje są szczere i wzruszające. Realizatorzy zarejestrowali również bardzo przejmujące świadectwo matki, której syn doznał cudu uzdrowienia za wstawiennictwem bł. Męczenników Podlaskich.
Film o unitach z pewnością przyczyni się do wzrostu popularności bohaterskich grekokatolików oraz niewielkiego sanktuarium, w którym są przechowywane ich relikwie. Błogosławiony Wincenty Lewoniuk i 12 jego Towarzyszy ciągle orędują nie tylko za Podlasiem, ale i za całą Polską.
Płytę z filmem można nabyć w sklepie internetowym wydawnictwa diecezjalnego „Unitas” oraz w sanktuarium w Pratulinie.
Agnieszka Wawryniuk
