WPROWADZENIE
KATECHEZA
LITURGIA SŁOWA
BILIŚMY BRAWO
Dzisiaj, gdy człowieka z niemal każdej strony zalewa potok słów i wiadomości – ktoś, kto mówi „z mocą”, byłby pewnie kimś niezwykłym. Trudno znaleźć takich osób wiele, jest ich może kilka.
Tak jak dziś, tak i w I wieku istniała potrzeba autorytetów, które jasno i klarownie, a jednocześnie mądrze umiałyby dotrzeć do umysłów ludzkich. Wówczas pojawił się Pan Jezus, niedawno taką osobą był św. Jan Paweł II, a dziś jest nią pewnie obecny papież. Człowiek tęskni za osobowościami, które miałyby w sobie ową „boską moc”. Trzeba nam też wracać do słów tych osób, które były nam kiedyś przewodnikami i głosicielami Prawdy, które nie tylko mówiły jak żyć, ale i to pokazywały.
Często wsłuchiwaliśmy się w słowa tych „wielkich”, spotykaliśmy się z nimi, biliśmy im brawo, ale ile zostało w nas z tych słów Jezusa czy naszego papieża? A co Bóg mówi dziś do Mojżesza: „Jeśli ktoś nie będzie chciał słuchać słów moich… Ja od niego zażądam zdania sprawy” (I czytanie). Lecz nawet gdy słuchamy, to i tak często robimy po swojemu; nawet zgadzamy się z taką osobą, ale nasze mądrości są dla nas najważniejsze. A przecież kiedyś z każdego wysłuchanego przez nas słowa będziemy musieli zdać sprawę. Z każdego wypowiedzianego też!
Pan Bóg mówi do nas często przez rodziców, nauczycieli, księży, przyjaciół…. Bóg nie chce naszej krzywdy – jeśli posyła do nas ludzi – proroków ze swoim Słowem, to tylko po to, aby nam było lepiej żyć tu na ziemi. Od Bożego głosu nie wolno nam uciekać, bo w nim zawiera się moc, która daje nam siłę.
ks. Krzysztof Stosur
LITURGIA SŁOWA
KATECHEZA
WPROWADZENIE
Służba Bogu przez wierną realizację codziennych obowiązków, a także udział w niedzielnej, a nawet codziennej liturgii ożywia i pogłębia naszą pobożność. Dlatego pragniemy wspólnie wielbić Boga, śpiewać Mu pieśni i składać dary. Jak kiedyś w synagodze w Kafarnaum, tak również dzisiaj Chrystus Jezus pragnie przemówić do nas i oczyścić nas z wszystkiego tego, co złe i grzeszne. Poprzez akt pokuty przygotujmy się na spotkanie z Panem.
PIERWSZE CZYTANIE(Pwt 18,15-20)
Mojżesz prowadzący Izraelitów przez pustynię zapowiada powstanie proroka, który poprowadzi nowy lud – wspólnotę dzieci Bożych. Pan Bóg żądał od nich na pustyni, i teraz żąda także od nas, aby temu „prorokowi jak Mojżesz” być posłusznym.
Czytanie z Księgi Powtórzonego Prawa
Mojżesz tak przemówił do ludu:
«Pan, Bóg twój, wzbudzi ci proroka spośród braci twoich, podobnego do mnie. Jego będziesz słuchał. Właśnie o to prosiłeś Pana, Boga swego, na Horebie, w dniu zgromadzenia: „Niech więcej nie słucham głosu Pana Boga mojego, i niech już nie widzę tego wielkiego ognia, abym nie umarł”».
I odrzekł mi Pan: «Dobrze powiedzieli. Wzbudzę im proroka spośród ich braci, takiego jak ty, i włożę w jego usta moje słowa, będzie im mówił wszystko, co rozkażę.
Jeśli ktoś nie będzie chciał słuchać moich słów, wypowiedzianych w moim imieniu, Ja od niego zażądam zdania sprawy. Lecz jeśli który prorok odważy się mówić w moim imieniu to, czego mu nie rozkazałem, albo wystąpi w imieniu bogów obcych, taki prorok musi ponieść śmierć».
PSALM(Ps 95,1-2.6-7ab.7c-9)
Stałym elementem pobożności narodu wybranego był codzienny kult Jahwe w jerozolimskiej świątyni, wyrażający się składaniem licznych ofiar i radosnymi śpiewami dziękczynnymi. My również jesteśmy wezwani, aby składać Panu Bogu nasze dary i radośnie śpiewać Mu nasze pieśni.
Refren:Słysząc głos Pana, serc nie zatwardzajcie.
Przyjdźcie, radośnie śpiewajmy Panu, *
wznośmy okrzyki ku chwale Opoki naszego zbawienia.
Stańmy przed obliczem Jego z uwielbieniem, *
radośnie śpiewajmy Mu pieśni.Ref.
Przyjdźcie, uwielbiajmy Go, padając na twarze, *
zegnijmy kolana przed Panem, który nas stworzył.
Albowiem On jest naszym Bogiem, *
a my ludem Jego pastwiska i owcami w Jego ręku. Ref.
Obyście dzisiaj usłyszeli głos Jego: †
«Niech nie twardnieją wasze serca jak w Meriba, *
jak na pustyni w dniu Massa,
gdzie Mnie kusili wasi ojcowie, *
doświadczali Mnie, choć widzieli Moje dzieła». Ref.
DRUGIE CZYTANIE(1Kor 7,32-35)
Święty Paweł, który z dnia na dzień oczekiwał końca świata i nadejścia Chrystusa, zachęcał Koryntian do całkowitego oddania się na służbę Panu. Jego słowa były jednak jedynie radą i zachętą, a nie nakazem. Dzisiaj zachęta do całkowitego poświęcenia się Bogu także znajduje mało zrozumienia wśród ludzi – a jest to przecież najpiękniejszy znak pośmiertnej i ostatecznej nadziei chrześcijanina.
Czytanie z Pierwszego Listu świętego Pawła Apostoła do Koryntian
Bracia:
Chciałbym, żebyście byli wolni od utrapień.
Człowiek bezżenny troszczy się o sprawy Pana, o to, jak by się przypodobać Panu. Ten zaś, kto wstąpił w związek małżeński, zabiega o sprawy świata, o to, jak by się przypodobać żonie. I doznaje rozterki. Podobnie i kobieta: niezamężna i dziewica troszczy się o sprawy Pana, o to, by była święta i ciałem, i duchem. Ta zaś, która wyszła za mąż, zabiega o sprawy świata, o to, jak by się przypodobać mężowi.
Mówię to dla waszego pożytku, nie zaś, by zastawiać na was pułapkę; po to, byście godnie i z upodobaniem trwali przy Panu.
ŚPIEW PRZED EWANGELIĄ(Mt 4,16)
Aklamacja: Alleluja, alleluja, alleluja.
Lud, który siedział w ciemności,
ujrzał światło wielkie,
i mieszkańcom cienistej krainy śmierci
wzeszło światło.
Aklamacja: Alleluja, alleluja, alleluja.
EWANGELIA(Mk 1,21-28)
Ewangelista Marek kontynuuje opis pierwszego dnia działalności Jezusa w Galilei. Jego nauczanie w synagodze i wypędzenie z opętanego człowieka złego ducha wzbudziło wśród ludzi podziw i zdumienie. Ale zrodziło też pytanie o pochodzenie Jego władzy i źródła cudotwórczej mocy.
Słowa Ewangelii według świętego Marka
W mieście Kafarnaum Jezus w szabat wszedł do synagogi i nauczał. Zdumiewali się Jego nauką; uczył ich bowiem jak ten, który ma władzę, a nie jak uczeni w Piśmie.
Był właśnie w synagodze człowiek opętany przez ducha nieczystego. Zaczął on wołać: «Czego chcesz od nas, Jezusie Nazarejczyku? Przyszedłeś nas zgubić. Wiem, kto jesteś: Święty Boży».
Lecz Jezus rozkazał mu surowo: «Milcz i wyjdź z niego». Wtedy duch nieczysty zaczął go targać i z głośnym krzykiem wyszedł z niego.
A wszyscy się zdumieli, tak że jeden drugiego pytał: «Co to jest? Nowa jakaś nauka z mocą. Nawet duchom nieczystym rozkazuje i są Mu posłuszne». I wnet rozeszła się wieść o Nim wszędzie po całej okolicznej krainie galilejskiej.
KLIKNIJ TUTAJ I PRZECZYTAJ PROFESJONALNIE PRZYGOTOWANE DLA CIEBIE KOMENTARZE DO CODZIENNEJ LITURGII SŁOWA NA EDYCJA.PL
KATECHEZA
LITURGIA SŁOWA
WPROWADZENIE
Siostry Służebnice Wynagrodzicielki Najświętszego Serca Jezusa
„Powołanie do wynagradzania jest łaską Pana. Zechciejcie zrozumieć wielkość daru i doprowadzić do wypełniania się Bożych planów” – ks. Antonino Celona.
Zgromadzenie Sióstr Służebnic Wynagrodzicielek Najświętszego Serca Jezusa zostało założone 8 września 1917 r. w Messynie we Włoszech. Już 2 lutego 1918 r. pierwsze siostry złożyły śluby zakonne. Założycielem zgromadzenia był włoski kapłan Antonino Celona (1873-1952). Tragiczne w skutkach trzęsienie ziemi w Mesynie w 1908 r. oraz szerzenie się ideologii marksizmu odczytał on jako wezwanie do działania. Dlatego niedługo później powołał do istnienia zgromadzenie o nowym charyzmacie wynagradzania. Chodzi tu o wynagradzanie dokonywane przez Jezusa Kapłana, który ofiaruje się Ojcu i realizuje plan zbawienia. Stąd też każda z członkiń zgromadzenia czuje się powołana do bycia „odbiciem i odtworzeniem tego oddania się, które Jezus uczynił Ojcu z samego siebie” (ks. A. Celona).
Charyzmat wynagradzania ma dwa wymiary ‒ duchowy (wynagradzanie Sercu Pana Jezusa zniewag) oraz apostolski (troska o zbawienie osób słabych i zagrożonych moralnie). Łącząc się z Chrystusem przez adorację Najświętszego Sakramentu, siostry wypraszają ludzkości zniewolonej przez grzech miłosierdzie i łaskę.
Ksiądz Antonino Celona był również zafascynowany postacią Maryi – pragnął, aby jego „duchowe córki” naśladowały ją jako Pierwszą Wynagrodzicielkę.
W Polsce Zgromadzenie istnieje od 2000 roku i mieści się w Lublinie przy ulicy Judyma 47. Tworzą je trzy siostry: Brazylijka, Włoszka i Polka. Wymiar apostolski swojego charyzmatu siostry realizują przez opiekę nad dziećmi i młodzieżą z zaniedbanych rodzin. Kształtują w nich umiejętności nawiązywania i podtrzymywania bliskich, osobistych relacji z innymi, łagodzą skutki doświadczonego cierpienia i oddzielenia od naturalnych rodzin.
Wiedza pedagogiczna i psychologiczna w połączeniu z formacją duchową i pełnym oddania osobistym zaangażowaniem sióstr umożliwia rozwijanie w wychowankach integralnej osobowości. W ich Rodzinnym Domu im. Serca Jezusa przebywa 9 dzieci w wieku od 1,5 miesiąca do 18 lat. Praca wychowawcza sióstr została doceniona przez prezydenta Lublina. Siostra Łucja z Brazylii jest laureatką plebiscytu „Kobieta na Medal”.
Źródłem kryzysu, jaki dotyka współczesnego człowieka, jest niewątpliwie jego oddalenie się od Boga i ateizm. To wielki dramat społeczny. Siostry przez dzieło wynagrodzenia i naprawy ofiarują Bogu swoje życie i swoje siły, aby przybliżyć współczesnego człowieka do Boga i wyprosić dla niego zbawienie. Więcej na temat zgromadzenia można przeczytać na stronie: www.wynagrodzicielkinsj.pl.
Agata Kornacka
