WPROWADZENIE
KATECHEZA
LITURGIA SŁOWA
URZEKAJĄCA TAJEMNICA
„Ojcze, niech się wzniesie do Ciebie modlitwa Matki Boga za Twój lud. Ona teraz raduje się, chwalebna i potężna, przy Twoim tronie, chociaż z powodu naszej śmiertelnej natury musiała opuścić to życie” – tak liturgia ambrozjańska mówi o Wniebowzięciu Maryi.
Matka Boża z duszą i ciałem została wzięta do nieba. Nie zaznała skażenia grobu. Była zachowana od zmazy grzechu pierworodnego. Porodziła Syna Bożego, Dawcę wszelkiego życia. Dlatego śmierć Jej nie dotknęła. W Niej objawia się pełnia zbawienia przyniesionego przez Chrystusa. Pierwsza osiągnęła zbawienie. Stała się obrazem Kościoła w chwale. Przez Wniebowzięcie i zjednoczenie ze zmartwychwstałym Panem możemy doświadczać Jej duchowego macierzyństwa.
Tajemnica Wniebowzięcia jest spotkaniem rozdzielonych przez śmierć – Jezusa i Jego Matki. Jezus, który wstąpił do nieba, tęsknił za Nią. Tajemnica Wniebowzięcia jest urzekająca, bo mówi o wieczności Matki.
W uroczystość wzięcia do nieba Maryi z duszą i ciałem obchodzimy doskonałe objawienie się życia Bożego w ludzkim ciele. Każdy człowiek znajduje się w takiej samej sytuacji. Został stworzony dla nieba. Matka Jezusa doznaje już pełnej chwały w niebie. Jest obrazem i początkiem Kościoła mającego osiągnąć pełnię w przyszłym wieku, tutaj na ziemi przyświeca całemu Ludowi Bożemu jako znak pociechy i spełnionej nadziei.
Podczas Eucharystii, źródła i szczytu misji Kościoła, przez ręce Maryi ofiarujmy dziś Panu Bogu nie tylko poświęcone bukiety i wieńce, ale przede wszystkim serca i codzienny trud przybliżania się do Niego.
ks. Jan Augustynowicz
LITURGIA SŁOWA
KATECHEZA
WPROWADZENIE
Maryja, która urodziła się bez grzechu pierworodnego, nie przeszła przez bramę śmierci. Z duszą i ciałem wstępuje do nieba. Pan Jezus przeprowadza Ją ponad tym, co najtrudniejsze dla człowieka. Teraz Maryja przeprowadza każdego przez to, co trudne w naszym życiu. Ona, która zna nas doskonale i zawsze widzi w nas swe dzieci. Ona jest obok nas na każdej Mszy św., będącej naszą drogą do zmartwychwstania i zbawienia wiecznego.
PIERWSZE CZYTANIE (Ap 11,19a;12,1.3-6a.10ab)
Każdy z nas, będąc uczniem Jezusa, staje do walki duchowej. To część naszego życia, które jest piękne, ale wymaga też walki. Teren, na którym toczy się batalia, to nasze słabe miejsca. Pokusy przychodzące przez myśli, obrazy. Pan Jezus wspiera nas w tej walce. Jest z nami też Maryja, „Niewiasta obleczona w słońce” z księgi Apokalipsy. Maryja ma w sobie siłę, która pokonuje zło.
Czytanie z Księgi Apokalipsy świętego Jana Apostoła
Świątynia Boga w niebie się otwarła i Arka Jego Przymierza ukazała się w Jego świątyni. Potem ukazał się wielki znak na niebie: Niewiasta obleczona w słońce i księżyc pod jej stopami, a na jej głowie wieniec z gwiazd dwunastu.
Ukazał się też inny znak na niebie: Oto wielki Smok ognisty, ma siedem głów i dziesięć rogów, a na głowach siedem diademów. Ogon jego zmiata trzecią część gwiazd z nieba i rzucił je na ziemię. Smok stanął przed mającą urodzić Niewiastą, ażeby skoro tylko porodzi, pożreć jej Dziecko.
I porodziła Syna – mężczyznę, który będzie pasł wszystkie narody rózgą żelazną. Dziecko jej zostało porwane do Boga i do Jego tronu. Niewiasta zaś zbiegła na pustynię, gdzie ma miejsce przygotowane przez Boga.
I usłyszałem donośny głos mówiący w niebie: «Teraz nastało zbawienie, potęga i królowanie Boga naszego i władza Jego Pomazańca».
PSALM (Ps 45,7 i 10.11-12.14-15)
Przez wieki chrześcijanie obdarzali Maryję wieloma tytułami. To wyraz miłości i zachwytu, którego nie można okazać w prosty sposób. Nazywamy Maryję Królową nieba i ziemi. Ten tytuł i ta korona należy się Jej, ponieważ urodziła Syna będącego Królem wszechświata. To Jezus czyni z Maryi królową. Naszą Królową, która nie zasiada gdzieś wysoko na tronie, lecz jest blisko nas. Maryja króluje w naszej codzienności.
Refren: Stoi Królowa po Twojej prawicy.
Tron Twój, Boże, trwa na wieki, *
berłem sprawiedliwym berło Twego królestwa.
Córki królewskie wychodzą na spotkanie z tobą, *
królowa w złocie z Ofiru stoi po twojej prawicy. Ref.
Posłuchaj, córko, spójrz i nakłoń ucha, *
zapomnij o swym ludzie, o domu twego ojca.
Król pragnie twego piękna, *
on twoim panem, oddaj mu pokłon. Ref.
Córa królewska wchodzi pełna chwały, *
odziana w złotogłów.
W szacie wzorzystej prowadzą ją do króla, *
za nią prowadzą do ciebie dziewice, jej druhny. Ref.
DRUGIE CZYTANIE (1Kor 15,20-26)
To, że nazywamy Jezusa Królem, nie jest tylko dostojnym tytułem. To oznaka siły i mocy, którą On posiada. Pan Jezus jest wszechmogący i przewyższa wszystkich władców, którzy istnieli na ziemi. Pokonuje Szatana, który chce być władcą świata. Wciąż trwa walka ze złem, lecz zwycięstwo już się dokonało: na krzyżu. Jezus to sprawił. Trwają jeszcze wojenne potyczki na terytoriach naszego życia. Lecz zwycięstwo jest pewne!
Czytanie z Pierwszego Listu świętego Pawła Apostoła do Koryntian
Bracia:
Chrystus zmartwychwstał jako pierwszy spośród tych, co pomarli. Ponieważ bowiem przez człowieka przyszła śmierć, przez człowieka też dokona się zmartwychwstanie. I jak w Adamie wszyscy umierają, tak też w Chrystusie wszyscy będą ożywieni, lecz każdy według własnej kolejności. Chrystus jako pierwszy, potem ci, co należą do Chrystusa, w czasie Jego przyjścia. Wreszcie nastąpi koniec, gdy przekaże królowanie Bogu i Ojcu i gdy pokona wszelką Zwierzchność, Władzę i Moc.
Trzeba bowiem, ażeby królował, aż położy wszystkich nieprzyjaciół pod swoje stopy. Jako ostatni wróg zostanie pokonana śmierć.
ŚPIEW PRZED EWANGELIĄ
Aklamacja: Alleluja, alleluja, alleluja.
Maryja została wzięta do nieba,
radują się zastępy aniołów.
Aklamacja: Alleluja, alleluja, alleluja.
EWANGELIA (Łk 1,39-56)
W naszej codziennej modlitwie zwracamy się do Matki Bożej: „Zdrowaś Maryjo…”. Ta modlitwa to nasze przywitanie Maryi. Składa się ze słów, którymi witał Ją Archanioł Gabriel. Dalej mamy słowa pozdrowienia Maryi wypowiedziane przez św. Elżbietę. Wymawiając je, włączamy się w to radosne, płynące przez wieki, przywitanie i zaproszenie do nas Matki Boga.
Słowa Ewangelii według świętego Łukasza
W tym czasie Maryja wybrała się i poszła z pośpiechem w góry do pewnego miasta w pokoleniu Judy. Weszła do domu Zachariasza i pozdrowiła Elżbietę.
Gdy Elżbieta usłyszała pozdrowienie Maryi, poruszyło się dzieciątko w jej łonie, a Duch Święty napełnił Elżbietę. Wydała ona okrzyk i powiedziała:
«Błogosławiona jesteś między niewiastami i błogosławiony jest owoc Twojego łona. A skądże mi to, że Matka mojego Pana przychodzi do mnie? Oto, skoro głos Twego pozdrowienia zabrzmiał w moich uszach, poruszyło się z radości dzieciątko w moim łonie. Błogosławiona jesteś, któraś uwierzyła, że spełnią się słowa powiedziane Ci od Pana».
Wtedy Maryja rzekła:
«Wielbi dusza moja Pana
i raduje się duch mój w Bogu, Zbawcy moim.
Bo wejrzał na uniżenie swojej służebnicy.
Oto bowiem odtąd błogosławić mnie będą
wszystkie pokolenia.
Gdyż wielkie rzeczy uczynił mi Wszechmocny,
święte jest imię Jego.
A Jego miłosierdzie z pokolenia na pokolenie
nad tymi, którzy się Go boją.
Okazał moc swego ramienia,
rozproszył pyszniących się zamysłami serc swoich.
Strącił władców z tronu, a wywyższył pokornych.
Głodnych nasycił dobrami, a bogatych z niczym odprawił.
Ujął się za swoim sługą, Izraelem,
pomny na swe miłosierdzie.
Jak obiecał naszym ojcom,
Abrahamowi i jego potomstwu na wieki».
KLIKNIJ TUTAJ I PRZECZYTAJ PROFESJONALNIE PRZYGOTOWANE DLA CIEBIE KOMENTARZE DO CODZIENNEJ LITURGII SŁOWA NA EDYCJA.PL
KATECHEZA
LITURGIA SŁOWA
WPROWADZENIE
Naród polski żyje w sercu Maryi
Pielgrzymując do Ojczyzny, św. Jan Paweł II zwracał uwagę na to, że Maryja jako Królowa Polski jest Matką, która od wieków wstawia się za narodem polskim, a nasz naród jest głęboko zakorzeniony w tradycji oddawania czci Bogurodzicy.
Święty Jan Paweł II przypominał swoim rodakom o macierzyńskiej i opiekuńczej obecności Maryi w dawnej i nowszej historii Polski. Matka Jezusa zawsze była w niej obecna. Papież ukazywał Ją jako Tę, która była niezawodną pomocą dla narodu, była dla niego Matką i Orędowniczką: „W naszych dziejach doznawaliśmy wielokrotnie szczególnej macierzyńskiej opieki Matki Chrystusa” (Lubaczów, 3.06.1991). Naród, jak ukazywał św. Jan Paweł II, zawsze pokładał swą nadzieję w matczynej miłości Maryi, dlatego też podczas swoich pielgrzymek do Polski zawierzył on wstawiennictwu Niepokalanej całą Ojczyznę, zwłaszcza ubogich, cierpiących, bezrobotnych, a także kapłanów i biskupów (Kalwaria Zebrzydowska, 19.08.2002). Papież ukazywał rodakom wyraźny związek, jaki łączy Polaków z Maryją. Już podczas pierwszej pielgrzymki w 1979 r., przemawiając w Częstochowie, ukazywał rolę Matki Bożej w życiu narodu. Ten związek jest tak wielki, iż można powiedzieć, że naród żyje w Sercu Maryi, jest w nim zakorzeniony. Papież bowiem nauczał, że „trzeba usłyszeć echo życia całego narodu w Sercu jego Matki i Królowej!”.
Z tytułem Matki Bożej Królowej Polski jest związany obraz Matki Bożej Częstochowskiej. Od zawsze świadczył on o szczególnej obecności Maryi w dziejach polskiego narodu. Wizerunek ten jest w pewnym sensie darem dla nas i znakiem niezwykłej macierzyńskiej troski o każdego człowieka, który żyje na polskiej ziemi: „Ta, która przemawiała pieśnią na ustach praojców, przemówiła w swoim czasie tym Wizerunkiem, poprzez który wyraziła się Jej macierzyńska obecność w życiu Kościoła i Ojczyzny” (Częstochowa, 4.06.1979).
Papież ukazywał szczególną rolę i miejsce Jasnej Góry w życiu Polaków, widząc ją jako „serce narodu polskiego” (Częstochowa, 18.06.1983) oraz „spoidło życia narodu” (Częstochowa, 4.06.1979). To serce stanowi tron Królowej Polski, gdzie, jak uczy św. Jan Paweł II, „zawsze byliśmy wolni” (Częstochowa, 18.06.1983), bo od wieków Jasna Góra stanowiła dla Polaków źródło nadziei i wolności. Dlatego też następca Apostoła Piotra, przytaczając słowa kardynała Stefana Wyszyńskiego mówiącego o „Jasnej Górze zwycięstwa”, modlił się do Maryi: „Weź w opiekę Naród cały, który żyje dla Twej chwały. Niech rozwija się wspaniały – Maryjo!” (Warszawa, 17.06.1983).
Zbyszko Stojanowski-Han
