NR 38 / 2016 – 17 Niedziela ZwykŁa – Święto Policji

LITURGIA SŁOWA

KATECHEZA

WPROWADZENIE

W polskich diecezjach trwa wielkie święto wiary. Młodzież z całego świata przybyła do Polski, żeby we wtorek rozpocząć centralne obchody Światowych Dni Młodzieży w Krakowie pod hasłem „Błogosławieni miłosierni, albowiem oni miłosierdzia dostąpią”. Dziękujmy Panu Bogu w tej Eucharystii za to, że na całym świecie płonie w sercach młodych ludzi ogień wiary. Powierzajmy ich najlepszemu Ojcu, żeby wszyscy otworzyli się na ten, jak głosi papież: „nadzwyczajny czas łaski”(Orędzie na 31. ŚDM).

PIERWSZE CZYTANIE (Rdz 18,20-32)
Odejść od Boga, balansować między ufnością i poczuciem winy lub zbliżyć się do Pana i śmiało prosić o miłosierdzie. Oto kilka możliwości człowieka w obliczu popełnionego grzechu ciężkiego. Z doświadczenia Abrahama poznajemy, że Pan Bóg pragnie przebaczyć nawet całe morze grzechu ciężkiego mieszkańcom Sodomy i Gomory. Pozostaje pytanie, czy znajdzie On kogoś sprawiedliwego, gotowego przyjąć ocalenie dla całego miasta. Za przykładem Abrahama prośmy dzisiaj śmiało o miłosierdzie dla nas i całego świata.

Czytanie z Księgi Rodzaju.
Bóg rzekł do Abrahama: ”Skarga na Sodomę i Gomorę głośno się rozlega, bo występki ich mieszkańców są bardzo ciężkie. Chcę więc iść i zobaczyć, czy postępują tak, jak głosi oskarżenie, które do Mnie doszło, czy też nie; dowiem się”.
Wtedy to dwaj mężowie odeszli w stronę Sodomy, a Abraham stał dalej przed Panem. Zbliżywszy się do Niego, Abraham rzekł: ”Czy zamierzasz wygubić sprawiedliwych wespół z bezbożnymi? Może w tym mieście jest pięćdziesięciu sprawiedliwych; czy także zniszczysz to miasto i nie przebaczysz mu dla owych pięćdziesięciu sprawiedliwych, którzy w nim mieszkają? O, nie dopuść do tego, aby zginęli sprawiedliwi z bezbożnymi, aby stało się sprawiedliwemu to samo, co bezbożnemu. O, nie dopuść do tego. Czyż Ten, który jest sędzią nad całą ziemią, mógłby postąpić niesprawiedliwie?”.
Pan odpowiedział: ”Jeżeli znajdę w Sodomie pięćdziesięciu sprawiedliwych, przebaczę całemu miastu dla nich”.
Rzekł znowu Abraham: ”Pozwól, o Panie, że jeszcze ośmielę się mówić do Ciebie, choć jestem pyłem i prochem. Gdyby wśród tych pięćdziesięciu sprawiedliwych zabrakło pięciu, czy dla braku tych pięciu zniszczysz całe miasto?”.
Pan rzekł: ”Nie zniszczę, jeśli znajdę tam czterdziestu pięciu”.
Abraham znów odezwał się tymi słowami: ”A może znalazłoby się tam czterdziestu?”. Pan rzekł: ”Nie dokonam zniszczenia przez wzgląd na tych czterdziestu”.
Wtedy Abraham powiedział: ”Niech się nie gniewa Pan, jeśli rzeknę: może znalazłoby się tam trzydziestu!”.
A na to Pan: ”Nie dokonam zniszczenia, jeśli znajdę tam trzydziestu”.
Rzekł Abraham: ”Pozwól, o Panie, że ośmielę się zapytać: gdyby znalazło się tam dwudziestu?”.
Pan odpowiedział: ”Nie zniszczę przez wzgląd na tych dwudziestu”.
Na to Abraham: ”O, racz się nie gniewać, Panie, jeśli raz jeszcze zapytam: gdyby znalazło się tam dziesięciu?”. Odpowiedział Pan: ”Nie zniszczę przez wzgląd na tych dziesięciu”.
Oto słowo Boże.

PSALM RESPONSORYJNY (Ps 138,1-2a.2bc-3.6-7ab.7c-8)
Pan patrzy łaskawie na wołanie każdego swojego dziecka. Jego działanie jest różne w zależności od usposobienia serca, ponieważ pokora i pycha potrzebują innych metod wychowawczych, aby dziecko poznało miłość i wierność Ojca. Z całego serca zaśpiewajmy dobremu Bogu psalm chwały.

Refren: Pan mnie wysłuchał, kiedy Go wzywałem.

Będę Cię sławił, Panie, z całego serca, *
bo usłyszałeś słowa ust moich.
Będę śpiewał Ci psalm wobec aniołów, *
pokłon Ci oddam w Twoim świętym przybytku.

będę sławił Twe imię *
za łaskę Twoją i wierność.
Wysłuchałeś mnie, kiedy Cię wzywałem, *
pomnożyłeś moc mojej duszy.

Pan, który jest wysoko, patrzy łaskawie na pokornego, *
pyszałka zaś dostrzega z daleka.
Gdy chodzę wśród utrapienia, Ty podtrzymujesz me życie, *
wyciągasz swoją rękę przeciwko gniewowi mych wrogów.

Wybawia mnie Twoja prawica. *
Pan za mnie wszystkiego dokona.
Panie, Twa łaska trwa na wieki, *
nie porzucaj dzieła rąk Twoich.

DRUGIE CZYTANIE (Kol 2,12-14)
Woda chrztu świętego jest niczym woda z serca Jezusa umierającego na krzyżu. Płynie obficie również z ołtarza. Przychodząc do stołu eucharystycznego, wchodzimy w nurt tego strumienia miłosierdzia, który niesie ze sobą darowanie wszystkich win, na zawsze skreśla zapis dłużny, usuwa ciężar grzechu z naszej drogi. Takie jest zapewnienie św. Pawła, a do każdego osobiście należy wybór, czy w tej wodzie zaledwie brodzić, czy ośmielić się z radością zanurzyć i pić z jej ożywiających zdrojów.

Czytanie z Listu świętego Pawła Apostoła do Kolosan.
Bracia:
Z Chrystusem pogrzebani jesteście w chrzcie, z Nim też razem zostaliście wskrzeszeni przez wiarę w moc Boga, który Go wskrzesił.
I was, umarłych na skutek występków i ”nieobrzezania” waszego ciała, razem z Chrystusem Bóg przywrócił do życia. Darował nam wszystkie występki, skreślił zapis dłużny, obciążający nas nakazami, usunął go z drogi, przygwoździwszy do krzyża.
Oto słowo Boże.

ŚPIEW PRZED EWANGELIĄ (Rz 8,15)
Aklamacja: Alleluja, alleluja, alleluja.
Otrzymaliście Ducha przybrania za synów,
w którym wołamy: ”Abba, Ojcze”.
Aklamacja: Alleluja, alleluja, alleluja.

EWANGELIA (Łk 11,1–13)
Odmawiać modlitwę „Ojcze nasz” to jeszcze nie znaczy modlić się. Kiedy Jezus rozmawiał z Ojcem, uczniowie zapragnęli takiej komunii i poprosili „naucz nas modlić się”. Modlić się to przebywać z Bogiem jak dziecko z Tatusiem, to zdać się na Niego, kiedy będziemy zaskoczeni w najciemniejszym momencie życia, to ufnie prosić, zachwycać się Nim, uwielbiać, dziękować, pytać, opowiadać, przepraszać, być sobą w ramionach Ojca. Jezus nie odmawiał modlitwy „Ojcze nasz”, ale żył w komunii z Ojcem, żył treścią modlitwy, której nas nauczył.

Słowa Ewangelii według świętego Łukasza.
Gdy Jezus przebywał w jakimś miejscu na modlitwie i skończył ją, rzekł jeden z uczniów do Niego: „Panie, naucz nas się modlić, jak i Jan nauczył swoich uczniów”.
A On rzekł do nich: „Kiedy się modlicie, mówcie: Ojcze, niech się święci Twoje imię; niech przyjdzie Twoje królestwo. Naszego chleba powszedniego dawaj nam na każdy dzień, i przebacz nam nasze grzechy, bo i my przebaczymy każdemu, kto nam zawini; i nie dopuść, byśmy ulegli pokusie”.
Dalej mówił do nich: „Ktoś z was, mając przyjaciela, pójdzie do niego o północy i powie mu: »Przyjacielu, użycz mi trzech chlebów, bo mój przyjaciel przybył do mnie z drogi, a nie mam co mu podać«. Lecz tamten odpowie z wewnątrz: »Nie naprzykrzaj mi się! Drzwi są już zamknięte i moje dzieci leżą ze mną w łóżku. Nie mogę wstać i dać tobie«. Mówię wam: Chociażby nie wstał i nie dał z tego powodu, że jest jego przyjacielem, to z powodu jego natręctwa wstanie i da mu, ile potrzebuje.
I Ja wam powiadam: Proście, a będzie wam dane; szukajcie, a znajdziecie; kołaczcie, a otworzą wam. Każdy bowiem, kto prosi, otrzymuje; kto szuka, znajduje; a kołaczącemu otworzą. Jeżeli którego z was, ojców, syn poprosi o chleb, czy poda mu kamień? Lub też gdy prosi o jajko, czy poda mu skorpiona? Jeśli więc wy, choć źli jesteście, umiecie dawać dobre dary swoim dzieciom, o ileż bardziej Ojciec z nieba da Ducha Świętego tym, którzy Go proszą”.
Oto słowo Pańskie.