NR 63 / 2017 – UROCZYSTOŚĆ NARODZENIA PAŃSKIEGO – Msza w dzień

LITURGIA SŁOWA

KATECHEZA

WPROWADZENIE

Liturgia słowa Mszy w dzień Bożego Narodzenia przekazuje najgłębszy duchowy sens tego wydarzenia. Pierwsze wersety Listu do Hebrajczyków przygotowują na wspaniały hymn – prolog Ewangelii św. Jana. Bóg posyła na świat swego Syna. On jest Jego Słowem skierowanym do ludzi. Słowem miłości. Światłością oświecającą nasze życie. Mamy głosić tę radosną nowinę. Dzielić się Bożym Słowem i światłem.

PIERWSZE CZYTANIE (Iz 52,7-10)
Prorok Izajasz raduje się z dobrej nowiny o początku królowania Boga. Święty Paweł zastosował jego wyrażenie w Liście do Rzymian (10,15) w odniesieniu do Apostołów głoszących Ewangelię. Ale w tym rozdziale rozpoczyna się Czwarta Pieśń Sługi Pańskiego. Zbawienie dokonało się przez Mękę. Dziecko, którego narodziny dziś wspominamy, złoży swoje człowieczeństwo jako ofiarę przebłagalną za nasze grzechy. Trwajmy w skupieniu wobec tajemnicy miłości Boga do człowieka.

Czytanie z Księgi proroka Izajasza
O jak są pełne wdzięku na górach nogi zwiastuna radosnej nowiny, który ogłasza pokój, zwiastuje szczęście, który obwieszcza zbawienie, który mówi do Syjonu: «Twój Bóg zaczął królować».
Głos! Twoi strażnicy podnoszą głos, razem wznoszą okrzyki radosne, bo oglądają na własne oczy powrót Pana na Syjon. Zabrzmijcie radosnym śpiewem, wszystkie ruiny Jeruzalem! Bo Pan pocieszył swój lud, odkupił Jeruzalem.
Pan obnażył już swe ramię święte na oczach wszystkich narodów; i wszystkie krańce ziemi zobaczą zbawienie naszego Boga.
Oto słowo Boże.

PSALM (Ps 98,1bcde.2-3b.3c-4.5-6)
Cała ziemia raduje się z przyjścia Zbawiciela. Osiągnął zwycięstwo przez swoje wielkie dzieła. Te dzieła to uniżenie się wszechpotężnego Boga. Przyjęcie słabej ludzkiej natury. Podjęcie ludzkich cierpień aż po dobrowolną śmierć na krzyżu. Radość z Jego narodzenia przeżywajmy w dojrzały sposób, pamiętając, co podjął dla naszego dobra.

Refren: Ziemia ujrzała swego Zbawiciela.
Śpiewajcie Panu pieśń nową, *
albowiem uczynił cuda.
Zwycięstwo Mu zgotowała Jego prawica *
i święte ramię Jego.

Pan okazał swoje zbawienie, *
na oczach pogan objawił swą sprawiedliwość.
Wspomniał na dobroć i wierność swoją *
dla domu Izraela.

Ujrzały wszystkie krańce ziemi *
zbawienie Boga naszego.
Wołaj z radości na cześć Pana, cała ziemio, *
cieszcie się, weselcie i grajcie.

Śpiewajcie Panu przy wtórze cytry, *
przy wtórze cytry i przy dźwięku harfy.
Przy trąbach i przy dźwięku rogu, *
na oczach Pana, Króla, się radujcie.

DRUGIE CZYTANIE (Hbr 1,1-6)
Bóg przemawiał i przemawia do ludzi na różny sposób. Przez natchnionych autorów Pisma Świętego, ale też przez wydarzenia naszego życia. Jego najwspanialsza wypowiedź to posłanie na ziemię Syna, równego Mu we wszystkim. W świetle Jego życia i nauki oceniajmy to, co do nas przychodzi. Odczytujmy Bożą naukę i wprowadzajmy ją w nasze życie.

Czytanie z Listu do Hebrajczyków
Wielokrotnie i na różne sposoby przemawiał niegdyś Bóg do ojców naszych przez proroków, a w tych ostatecznych dniach przemówił do nas przez Syna. Jego to ustanowił dziedzicem wszystkich rzeczy, przez Niego też stworzył wszechświat.
Ten Syn, który jest odblaskiem Jego chwały i odbiciem Jego istoty, podtrzymuje wszystko słowem swej potęgi, a dokonawszy oczyszczenia z grzechów, zasiadł po prawicy Majestatu na wysokościach. On o tyle stał się większy od aniołów, o ile odziedziczył dostojniejsze od nich imię.
Do którego bowiem z aniołów powiedział Bóg kiedykolwiek: «Ty jesteś moim Synem, Ja Cię dziś zrodziłem»? I znowu: «Ja będę Mu ojcem, a On będzie Mi Synem»? A skoro ponownie wprowadzi Pierworodnego na świat, powie: «Niech Mu oddają pokłon wszyscy aniołowie Boży».
Oto słowo Boże.

ŚPIEW PRZED EWANGELIĄ
Aklamacja: Alleluja, alleluja, alleluja.
Zajaśniał nam dzień święty,
pójdźcie narody, oddajcie pokłon Panu,
bo wielka światłość zstąpiła dzisiaj na ziemię.
Aklamacja: Alleluja, alleluja, alleluja.

EWANGELIA (dłuższa, J 1,1-18)
Najwyższa Bożą Mądrość i miłość objawiły się przez Wcielenie i dzieło Syna Bożego. Słowa równego Ojcu, przez które wszystko się stało. Świadkowie Jego życia przekazują nam Bożą prawdę. On oświeca każdego człowieka, ale nie każdy chce wejść w krąg Jego światła, prawdy i miłości. Dziękujmy, że możemy uczestniczyć w liturgii uobecniającej Jego wielkie dzieła. Módlmy się za tych, którzy na razie nie chcą w niej brać udziału.

Słowa Ewangelii według Świętego Jana
Na początku było Słowo, a Słowo było u Boga, i Bogiem było Słowo. Ono było na początku u Boga. Wszystko przez Nie się stało, a bez Niego nic się nie stało, z tego, co się stało.
W Nim było życie, a życie było światłością ludzi, a światłość w ciemności świeci i ciemność jej nie ogarnęła.
Pojawił się człowiek posłany przez Boga, Jan mu było na imię. Przyszedł on na świadectwo, aby zaświadczyć o światłości, by wszyscy uwierzyli przez niego. Nie był on światłością, lecz został posłany, aby zaświadczyć o światłości.
Była światłość prawdziwa, która oświeca każdego człowieka, gdy na świat przychodzi.
Na świecie było Słowo, a świat stał się przez Nie, lecz świat Go nie poznał. Przyszło do swojej własności, a swoi Go nie przyjęli. Wszystkim tym jednak, którzy Je przyjęli, dało moc, aby się stali dziećmi Bożymi, tym, którzy wierzą w imię Jego – którzy ani z krwi, ani z żądzy ciała, ani z woli męża, ale z Boga się narodzili.
A Słowo stało się ciałem i zamieszkało wśród nas. I oglądaliśmy Jego chwałę, chwałę, jaką Jednorodzony otrzymuje od Ojca, pełen łaski i prawdy.
Jan daje o Nim świadectwo i głośno woła w słowach: «Ten był, o którym powiedziałem: Ten, który po mnie idzie, przewyższył mnie godnością, gdyż był wcześniej ode mnie».
Z Jego pełności wszyscy otrzymaliśmy – łaskę po łasce. Podczas gdy Prawo zostało dane za pośrednictwem Mojżesza, łaska i prawda przyszły przez Jezusa Chrystusa.
Boga nikt nigdy nie widział; ten Jednorodzony Bóg, który jest w łonie Ojca, o Nim pouczył.
Oto słowo Pańskie.