WPROWADZENIE
KATECHEZA
LITURGIA SŁOWA
Wiara i nauka
Źle się dzieje, gdy religia rości sobie prawo do wyjaśniania wszystkich rzeczywistości ziemskich, a teologowie stroją się w togi specjalistów od astronomii, biologii czy fizyki molekularnej. Równie źle dzieje się wówczas, gdy naukowcy zabierają głos w sprawach wiary, wypowiadając się o nieistnieniu Boga. Gdy nonszalancko i naiwnie wierzą, że nauka uczyni zbędną wiarę w Niego.
Mędrcy, wytrwali wędrowcy poszukujący prawdy, spotkali Prawdę. W ich osobach świat nauki przyklęknął wobec Tego, który jest źródłem mądrości (Ewangelia). Odwieczny błąd polegający na przeciwstawianiu religii wiedzy został dziś sprostowany.
Mędrcy szli drogą środka. Prowadzeni przez Gwiazdę wykorzystują swą wiedzę, by dojść do celu, jakim jest odkrycie prawdy. Podążają bez uprzedzeń. A gdy znajdują Dziecię, w pokorze przyklękają.
Adorujący Jezusa Mędrcy zadają kłam propagandowym tezom, powtarzanym niestety także przez współczesnych ateistów, że wiara nie jest dla ludzi wykształconych i mądrych. Religia nie stanowi opium dla ludu, nie jest przeznaczona dla bezrefleksyjnych biedaków szukających nadziei za każdą cenę lub tych, których łatwo zwieść pseudoprawdami. Wiara domaga się pracy intelektu. Jest rozumna w swym źródle. Trzeba przejść pewną drogę, dojrzewać jak Mędrcy do spotkania z żywym Bogiem.
Spotkanie z Jezusem zmienia życie, lecz nie odrywa od ziemi. Nie niszczy tego, co osiągnęliśmy własnym wysiłkiem. Wiara nie czyni zbędnym rozwoju naukowego. Ona oczyszcza spojrzenie, poszerza horyzonty o inną rzeczywistość, pozwala głębiej i wnikliwiej spojrzeć na świat. Chrześcijanin to człowiek wiary i nauki. Rozwijając obie, chwali swego Pana.
ks. Zbigniew Sobolewski
LITURGIA SŁOWA
KATECHEZA
WPROWADZENIE
Uroczystość Objawienia Pańskiego należy do najstarszych świąt w liturgii Kościoła. Jego grecka nazwa oznacza przybycie władcy do swego miasta i kraju. Dziękujemy, że Chrystus Pan nam się objawił i prosimy, by wszyscy ludzie uznali Go za swego Władcę. Obchodzimy dziś Światowy Dzień Papieskiego Dzieła Misyjnego Dzieci – uroczyste zakończenie inicjatywy Kolędników Misyjnych, Dzień modlitw w intencji misji i składamy ofiary na Krajowy Fundusz Misyjny. Przez wiele miejscowości przechodzi radosny Orszak Trzech Króli.
PIERWSZE CZYTANIE (Iz 60,1-6)
Prorok Izajasz wzywa Jerozolimę do radosnego powitania Pana, który otacza ją swym światłem i chwałą. Zapowiada, że przybędą do niej z darami wszystkie narody. Dokonało się to w Kościele, gdy Dobra Nowina o Zbawicielu dotarła na krańce ziemi. Przedstawiciele pogan przybywają dziś, by pokłonić się nowo narodzonemu Dziecku w Betlejem. I my pospieszmy z radością oddać Mu pokłon, ofiarując naszą pomoc w Jego dziele.
Czytanie z Księgi proroka Izajasza
Powstań! Świeć, Jeruzalem, bo przyszło twe światło i chwała Pańska rozbłyska nad tobą. Bo oto ciemność okrywa ziemię i gęsty mrok spowija ludy, a ponad tobą jaśnieje Pan, i Jego chwała jawi się nad tobą.
I pójdą narody do twojego światła, królowie do blasku twojego wschodu. Rzuć okiem dokoła i zobacz: Ci wszyscy zebrani zdążają do ciebie. Twoi synowie przychodzą z daleka, na rękach niesione są twe córki.
Wtedy zobaczysz i promienieć będziesz, a serce twe zadrży i rozszerzy się, bo do ciebie napłyną bogactwa zamorskie, zasoby narodów przyjdą ku tobie. Zaleje cię mnogość wielbłądów, dromadery z Madianu i z Efy. Wszyscy oni przybędą z Saby, zaofiarują złoto i kadzidło, nucąc radośnie hymny na cześć Pana.
Oto słowo Boże.
PSALM (Ps 72, 1b-2.7-8.10-11.12-13)
W refrenie Psalmu wzywamy wszystkie narody do uwielbiania Boga. Ufamy, że to nastąpi. Do wszystkich przyszedł Mesjasz – Wcielony Syn Boży. Jako przedstawiciele narodów spoza Izraela oddali Mu pokłon Mędrcy ze Wschodu. On chce wszystkich wyzwolić, przynieść im pełnię szczęścia. Starajmy się popierać wszelkie działania prowadzące do wprowadzenia Jego królowania na ziemi.
Refren: Uwielbią Pana wszystkie ludy ziemi.
Boże, przekaż Twój sąd królowi, *
a Twoją sprawiedliwość synowi królewskiemu.
Aby Twoim ludem rządził sprawiedliwie *
i ubogimi według prawa.
Za dni jego zakwitnie sprawiedliwość *
i wielki pokój, zanim księżyc zgaśnie.
Będzie panował od morza do morza, *
od Rzeki aż po krańce ziemi.
Królowie Tarszisz i wysp przyniosą dary, *
królowie Szeby i Saby złożą daninę.
I oddadzą mu pokłon wszyscy królowie, *
wszystkie narody będą mu służyły.
Wyzwoli bowiem biedaka, który go wzywa, *
i ubogiego, który nie ma opieki.
Zmiłuje się nad biednym i ubogim, *
nędzarza ocali od śmierci.
DRUGIE CZYTANIE (Ef 3,2-3a.5-6)
List do Efezjan wyraża charakterystyczny dla św. Pawła zachwyt nad powołaniem do Kościoła pogan. Kościół jest Ciałem Chrystusa, a my Jego członkami. Wspólnie tworzymy jedność. Jesteśmy współdziedzicami i współuczestnikami Bożej obietnicy. Dziękujemy, że nasi przodkowie ponad 1050 lat temu przyjęli chrzest. Prosimy, by również inne narody przyjęły wezwanie Boga. By kraje, w których osłabła religijność, wróciły do pierwotnej gorliwości.
Czytanie z Listu Świętego Pawła Apostoła do Efezjan
Bracia: Słyszeliście przecież o udzieleniu przez Boga łaski danej mi dla was, że mianowicie przez objawienie oznajmiona mi została ta tajemnica. Nie była ona oznajmiona synom ludzkim w poprzednich pokoleniach, tak jak teraz została objawiona przez Ducha świętym Jego apostołom i prorokom, to znaczy, że poganie już są współdziedzicami i współczłonkami Ciała, i współuczestnikami obietnicy w Chrystusie Jezusie przez Ewangelię.
Oto słowo Boże.
ŚPIEW PRZED EWANGELIĄ (Mt 2,2b)
Aklamacja: Alleluja, alleluja, alleluja.
Ujrzeliśmy Jego gwiazdę na Wschodzie
i przybyliśmy oddać pokłon Panu.
Aklamacja: Alleluja, alleluja, alleluja.
EWANGELIA (Mt 2,1-12)
Pokłon nowo narodzonemu ubogiemu Dziecku oddali najpierw prości pasterze, a potem wykształceni mędrcy. Pierwszych pouczył anioł, drugich obserwacja nadzwyczajnego zjawiska na niebie. Nie uczcił Go król Herod, mieszkańcy Jerozolimy, Betlejem ani uczeni i arcykapłani żydowscy, choć wiedzieli, gdzie ma się urodzić Mesjasz. A ja? Czy jestem otwarty na prawdę? Czy pomagam innym otworzyć się na nią?
Słowa Ewangelii według Świętego Mateusza
Gdy Jezus narodził się w Betlejem w Judei za panowania króla Heroda, oto mędrcy ze Wschodu przybyli do Jerozolimy i pytali: «Gdzie jest nowo narodzony Król żydowski? Ujrzeliśmy bowiem Jego gwiazdę na Wschodzie i przybyliśmy oddać Mu pokłon».
Skoro to usłyszał król Herod, przeraził się, a z nim cała Jerozolima. Zebrał więc wszystkich arcykapłanów i uczonych ludu i wypytywał ich, gdzie ma się narodzić Mesjasz.
Ci mu odpowiedzieli: «W Betlejem judzkim, bo tak zostało napisane przez Proroka: A ty, Betlejem, ziemio Judy, nie jesteś zgoła najlichsze spośród głównych miast Judy, albowiem z ciebie wyjdzie władca, który będzie pasterzem ludu mego, Izraela».
Wtedy Herod przywołał potajemnie mędrców i wywiedział się od nich dokładnie o czas ukazania się gwiazdy. A kierując ich do Betlejem, rzekł: «Udajcie się tam i wypytajcie starannie o Dziecię, a gdy Je znajdziecie, donieście mi, abym i ja mógł pójść i oddać Mu pokłon». Oni zaś wysłuchawszy króla, ruszyli w drogę.
A oto gwiazda, którą widzieli na Wschodzie, postępowała przed nimi, aż przyszła i zatrzymała się nad miejscem, gdzie było Dziecię. Gdy ujrzeli gwiazdę, bardzo się uradowali. Weszli do domu i zobaczyli Dziecię z Matką Jego, Maryją; padli na twarz i oddali Mu pokłon. I otworzywszy swe skarby, ofiarowali Mu dary: złoto, kadzidło i mirrę.
A otrzymawszy we śnie nakaz, żeby nie wracali do Heroda, inną drogą udali się z powrotem do swojego kraju.
Oto słowo Pańskie.
KLIKNIJ TUTAJ I PRZECZYTAJ PROFESJONALNIE PRZYGOTOWANE DLA CIEBIE KOMENTARZE DO CODZIENNEJ LITURGII SŁOWA NA EDYCJA.PL
KATECHEZA
LITURGIA SŁOWA
WPROWADZENIE
Ewolucja a celowość?
Współczesne nauki fizykalno-kosmologiczne i biologiczne akceptują ewolucyjny model wszechświata i sfery życia biologicznego. Powstaje więc pytanie: czy ewolucyjna interpretacja świata ożywionego jest zgodna z chrześcijańską prawdą o istnieniu Boga jako stwórczej praprzyczyny rzeczywistości?
Zwolennicy materializmu twierdzą, że teoria Karola Darwina (1809-1882) wyklucza religijno-teistyczną interpretację genezy świata. Pytanie – Bóg czy ewolucja? – jest jednak pozorną alternatywą. To nie przyrodnicza teoria ewolucji jest sprzeczna z wiarą w Boga, lecz jedynie niektóre filozoficzne koncepcje ewolucji oponują przeciw uznaniu istnienia stwórczego Rozumu – Boga.
Biblijny opis stworzenia świata nie sugeruje bynajmniej, że Bóg stworzył wszystko – w tym świat ożywiony roślin i zwierząt – w formie takiej, jaką obecnie widzimy. Myśliciel wczesnego chrześcijaństwa św. Augustyn (354-430) pisał, że Bóg stworzył świat, ale niektóre byty mógł powołać do istnienia w formie zarodkowej, które następnie z biegiem czasu ulegały przekształceniu i doskonaleniu. Taka interpretacja stwórczego aktu Boga nie wyklucza chrześcijańskiego kreacjonizmu. Dynamiczno-ewolucyjna wizja świata ożywionego jest możliwa do przyjęcia dla chrześcijan, co w odniesieniu nawet do ludzkiego ciała uznał papież Pius XII już w 1950 r. – zastrzegając jednak, że ludzka dusza jest stwórczym dziełem Boga.
Ewolucyjno-progresywne doskonalenie się świata roślinnego i zwierzęcego jest faktem potwierdzonym przez nauki przyrodnicze, lecz próba wyjaśnienia mechanizmu ewolucji i jej etapów ciągle budzi wątpliwości. Karol Darwin proces ewolucyjny wyjaśniał walką o byt i doborem naturalnym. Współcześni uczeni odwołują się do genetyki, lecz i ona nie daje pełnego wyjaśnienia. Filozofia chrześcijańska, np. w ujęciu Pierre’a Teilharda de Chardin (1881-1955), wskazuje na długotrwałą kierunkowość biokosmosu – zwłaszcza świata zwierzęcego. Ewolucja ukierunkowana i progresywna nie mogła stanowić nieskończonego ciągu szczęśliwych przypadków, posiada bowiem charakter długofalowy, selektywny, antycypujący jej finalny etap – pojawienie się istoty rozumnej i wolnej – człowieka. Materia działająca w sposób mechaniczny nie mogła wytworzyć ludzkiej osoby z jej właściwościami: myślą, świadomością, wolnością, sumieniem, poszukiwaniem wartości niematerialnych – prawdy, dobra, sprawiedliwości. Celowość świata ożywionego, począwszy od żywej prakomórki aż do ludzkiej osoby, wyjaśnia się niesprzecznie i racjonalnie przez uznanie Stwórcy – osobowego Boga.
ks. Stanisław Kowalczyk
