WPROWADZENIE
KATECHEZA
LITURGIA SŁOWA
Bóg nie umie dawać mało
Pierwszy cud Pana Jezusa znamy doskonale. Ta Ewangelia czytana jest kilka razy w ciągu roku.
Zachwyca nas niezwykła hojność z jaką Jezus troszczy się aby wesele nie skończyło się kompromitacją pary młodej, a w konsekwencji zupełną klapą. Zwracamy uwagę na niezwykłą rolę Matki Bożej w całej tej scenie. Ale czy zwróciliśmy uwagę, że takich fragmentów o Jezusowej hojności w Ewangelii jest jeszcze kilka? Cud rozmnożenia chleba dla tysięcy wygłodniałych słuchaczy. Po posiłku zostaje wiele koszów ułomków. Po co ta rozrzutność? Cudowny połów ryb, że aż łódź nabierała wody. Śniadanie na brzegu jeziora po zmartwychwstaniu Jezusa i sieć ze 153 rybami. Dla ilu ludzi? Dla jedenastu uczniów. Bóg nie umie dawać mało, chce dawać dużo. Nie ma powodu by się krępować, ale bez zahamowania prosić o jeszcze, jeszcze i jeszcze. O co proszę najczęściej? O zdrowie? O zdany egzamin? O jedność i miłość w rodzinie? O boże błogosławieństwo. To ostatnie brzmi nieco zagadkowo, bo co zazwyczaj mam na myśli? Nie chce powiedzieć, że to złe intencje. Nie. Dobrze, że o to prosimy. Ale to wszystko wciąż tak mało. Świętość. Ona jest spełnieniem wszystkich ludzkich marzeń. O nią trzeba nam prosić, i o nią się starać. Powiedzmy sobie szczerze, rzadko myślimy o Niebie. A przecież to jest nasz cel!
ks. Cyprian Kostrzewa, paulista
LITURGIA SŁOWA
KATECHEZA
WPROWADZENIE
Boże wezwanie do nawrócenia jest wyrazem miłości do człowieka, bo to człowiek bez Boga gubi się i żyje w niepokoju, że jego życie jest puste. Wezwanie to jest, bardziej niż przestrogą przed czymś przykrym, zapowiedzią dobra i szczęścia, jakie daje nam bycie blisko Boga. Radość komunii z Nim rozlewa się na wspólnotę, Kościół. Tym bardziej członki Ciała Chrystusa są razem, im bliżej są Głowy.
PIERWSZE CZYTANIE (Iz 62, 1-5)
Izrael po niewoli babilońskiej musiał podźwignąć się nie tylko ze zniszczeń okresu politycznej niewoli, ale też z moralnego odrętwienia. Potrzebował głosu, który obudzi w nim nadzieję na nawrócenie, wytyczy drogi prowadzące z powrotem ku Bogu. Prorok głosi dobrą nowinę: Jerozolima może być wierną Bogu oblubienicą, może świecić światu swą wiernością.
Czytanie z Księgi proroka Izajasza
Przez wzgląd na Syjon nie umilknę, przez wzgląd na Jerozolimę nie spocznę, dopóki jej sprawiedliwość nie błyśnie jak zorza i zbawienie jej nie zapłonie jak pochodnia.
Wówczas narody ujrzą twą sprawiedliwość i chwałę twoją wszyscy królowie. I nazwą cię nowym imieniem, które usta Pana określą.
Będziesz prześliczną koroną w rękach Pana, królewskim diademem w dłoni twego Boga.
Nie będą więcej mówić o tobie «Porzucona», o krainie twej już nie powiedzą «Spustoszona». Raczej cię nazwą «Moje w niej upodobanie», a krainę twoją – «Poślubiona». Albowiem spodobałaś się Panu i twoja kraina otrzyma męża.
Bo jak młodzieniec poślubia dziewicę, tak twój Budowniczy ciebie poślubi, i jak oblubieniec weseli się z oblubienicy, tak Bóg twój tobą się rozraduje.
Oto słowo Boże.
PSALM (Ps 96)
Izrael miał świadomość swego powołania, by dochować wierności Bogu, by swym życiem ukazywać świętość Boga, która czyni Go całkowicie innym od skażonego złem świata. Czas niewoli, choć trudny i bolesny, pokazał konieczność głoszenia świętości i wspaniałości Boga, króla całej ziemi, wszystkim narodom. Najlepszą formą przekazu wiary jest szczere wielbienie Boga całym swym życiem.
Refren: Pośród narodów głoście chwałę Pana.
Śpiewajcie Panu pieśń nową, *
śpiewaj Panu, ziemio cała.
Śpiewajcie Panu, *
sławcie Jego imię,
Każdego dnia głoście Jego zbawienie. *
Głoście Jego chwałę wśród wszystkich narodów,
rozgłaszajcie Jego cuda *
pośród wszystkich ludów.
Oddajcie Panu, rodziny narodów, *
oddajcie Panu chwałę i uznajcie Jego potęgę.
Oddajcie Panu chwałę należną Jego imieniu. *
przynieście dary i wejdźcie na Jego dziedzińce.
Uwielbiajcie Pana w świętym przybytku, *
zadrżyj, ziemio cała, przed Jego obliczem.
Głoście wśród ludów, że Pan jest królem, *
będzie sprawiedliwie sądził ludy.
DRUGIE CZYTANIE (1 Kor 12, 4-11)
Różnorodność jest piękna, ale bardzo trudna. Bogactwo darów i uzdolnień, a przez to zainteresowań, jest inspirujące, ale budzi też frustrację. W świecie jednolitym żyje się łatwiej, choć nudniej. To Duch Święty chce nam dać życie bogate w Jego dary udzielane różnym osobom, a przede wszystkim nauczyć nas radowania się dobrem, którego nie otrzymałem, a które otrzymał ktoś inny.
Czytanie z Pierwszego Listu Świętego Pawła Apostoła do Koryntian
Bracia:
Różne są dary łaski, lecz ten sam Duch; różne też są rodzaje posługiwania, ale jeden Pan; różne są wreszcie działania, lecz ten sam Bóg, sprawca wszystkiego we wszystkim.
Wszystkim zaś objawia się Duch dla wspólnego dobra. Jednemu dany jest przez Ducha dar mądrości słowa, drugiemu umiejętność poznawania według tego samego Ducha, innemu jeszcze dar wiary w tymże Duchu, innemu łaska uzdrawiania przez tego samego Ducha, innemu dar czynienia cudów, innemu proroctwo, innemu rozpoznawanie duchów, innemu dar języków i wreszcie innemu łaska tłumaczenia języków.
Wszystko zaś sprawia jeden i ten sam Duch, udzielając każdemu tak, jak chce.
Oto słowo Boże.
ŚPIEW PRZED EWANGELIĄ (2 Tes 2, 14)
Aklamacja: Alleluja, alleluja, alleluja.
Bóg wezwał nas przez Ewangelię,
abyśmy dostąpili chwały naszego Pana, Jezusa Chrystusa.
Aklamacja: Alleluja, alleluja, alleluja.
EWANGELIA (J 2, 1-11)
Choć na weselu w Kanie galilejskiej było wielu gości, to cud zauważyli nieliczni: uczniowie Jezusa i słudzy, którzy wykonywali Jego polecenia. Zainteresowani zabawą, radością stołu i towarzystwa, nie widzą niczego, co nie dotyczy ich przyjemności. Cuda widzą Ci, którzy słuchają słowa Bożego i wypełniają je. By je zobaczyć, trzeba najpierw szukać Boga, a nie sensacji czy nadzwyczajności.
Słowa Ewangelii według Świętego Jana
W Kanie Galilejskiej odbywało się wesele i była tam Matka Jezusa. Zaproszono na to wesele także Jezusa i Jego uczniów. A kiedy zabrakło wina, Matka Jezusa rzekła do Niego: «Nie mają wina».
Jezus Jej odpowiedział: «Czyż to moja lub Twoja sprawa, Niewiasto? Czy jeszcze nie nadeszła godzina moja?».
Wtedy Matka Jego powiedziała do sług: «Zróbcie wszystko, cokolwiek wam powie».
Stało zaś tam sześć stągwi kamiennych przeznaczonych do żydowskich oczyszczeń, z których każda mogła pomieścić dwie lub trzy miary.
Jezus rzekł do sług: «Napełnijcie stągwie wodą». I napełnili je aż po brzegi.
Potem powiedział do nich: «Zaczerpnijcie teraz i zanieście staroście weselnemu». Ci więc zanieśli.
Gdy zaś starosta weselny skosztował wody, która stała się winem – a nie wiedział, skąd ono pochodzi, ale słudzy, którzy czerpali wodę, wiedzieli – przywołał pana młodego i powiedział do niego: «Każdy człowiek stawia najpierw dobre wino, a gdy się napiją, wówczas gorsze. Ty zachowałeś dobre wino aż do tej pory».
Taki to początek znaków uczynił Jezus w Kanie Galilejskiej. Objawił swoją chwałę i uwierzyli w Niego Jego uczniowie.
Oto słowo Pańskie.
KLIKNIJ TUTAJ I PRZECZYTAJ PROFESJONALNIE PRZYGOTOWANE DLA CIEBIE KOMENTARZE DO CODZIENNEJ LITURGII SŁOWA NA EDYCJA.PL
KATECHEZA
LITURGIA SŁOWA
WPROWADZENIE
Apostoł narodów
Gorliwy faryzeusz
„Prześcigałem w praktykowaniu judaizmu wielu rówieśników z mojego narodu, szczególnie byłem zagorzałym wyznawcą tradycji moich ojców” (Ga 1, 14).
Tak krótko, ale jakże czytelnie, złożył o sobie świadectwo św. Paweł, który nigdy nie ukrywał swoich korzeni. Pochodził z rodziny żydowskiej o faryzejskiej tradycji. (…)
Faryzeusze chcieli stworzyć wzorcową wspólnotę świętych. Uważali oni, że człowiek może osiągnąć świętość, a więc się zbawić, dzięki własnym możliwościom. Warunkiem tego miało być całkowite zachowywanie Tory – Prawa Mojżeszowego, czyli największego daru, jaki Żydzi otrzymali od Boga. W praktyce oznaczało to absolutne zachowywanie przykazań (w liczbie 613!). (…) Paweł mocno podkreślał swoje faryzejskie pochodzenie i także po powołaniu pozostał wierny tej wielkiej tradycji.
Apostoł Jezusa Chrystusa
Święty Paweł, mając w pamięci spotkanie z Jezusem pod Damaszkiem, mówi wprost: „zostałem zdobyty przez Chrystusa” (Flp 3, 12). Było to osobiste spotkanie ze Zmartwychwstałym. Od tej chwili gorliwy faryzeusz staje się gorliwym apostołem, narzędziem, przez które Boże imię zostanie zaniesione do pogan, królów i synów Izraela. I tak jak nie ukrywał swojego pochodzenia, tak teraz otwarcie świadczy o przynależności do Chrystusa.
Skuteczny orędownik
Święty Paweł to jeden z bardziej znanych i rozpoznawalnych świętych. On „otrzymał łaskę jasnego rozumienia prawd wiary i stał się nauczycielem narodów pogańskich” (Prefacja na Uroczystość Świętych Apostołów Piotra i Pawła).
Jest patronem wielu zakonów i zgromadzeń, diecezji, parafii, kościołów i prowincji kościelnych, miast (np. Rzymu, Poznania), a także teologów, duszpasterzy, misjonarzy i głosicieli słowa Bożego, dziennikarzy i prasy katolickiej, marynarzy, wytwórców namiotów, tkaczy, siodlarzy, powroźników, wikliniarzy. Jest on także bezpośrednim patronem milionów ludzi na świecie, bo przecież Paweł (Paulus, Paul, Paolo, Pablo) to jedno z najpopularniejszych imion.
W sposób szczególny jednak św. Paweł jest patronem nawrócenia. Modlitwy w intencji niewierzących, wręcz wrogów Kościoła, zanoszone do Boga za pośrednictwem św. Pawła, wielokrotnie sprawiły cud wiary u tych ludzi. Apostoł Narodów wciąż pełni swoją posługę i dopomaga wierzącym w poznawaniu Chrystusa i doświadczaniu radości płynącej z wiary. Każdy może przyzywać go jako skutecznego Świętego, bo przecież on stał się wszystkim dla wszystkich, aby przynajmniej niektórych doprowadzić do zbawienia.
Modlitwa o nawrócenie
Panie Jezu, nasz Mistrzu i Nauczycielu, Ty zostałeś posłany przez Ojca, by dokonać dzieła zbawienia świata. Ty wybrałeś Świętego Pawła, Apostoła Narodów, aby zaniósł Ewangelię poganom. Przez Jego wstawiennictwo proszę Cię, Panie, o dar nawrócenia serca i gorliwej modlitwy, o łaskę uważnego słuchania Twego słowa i wprowadzania go w codzienne życie dla mnie, a zwłaszcza dla (wymienić osobę). Spraw, Najwyższy Pasterzu Kościoła, abyśmy zapaleni gorliwością apostolską Świętego Pawła odważnie włączyli się w dzieło ewangelizacji i mocą Twego Ducha odnawiali oblicze ziemi. Który żyjesz i królujesz na wieki wieków. Amen.
Święty Paweł.
Seria: Skuteczni Święci,
Edycja Świętego Pawła, Częstochowa 2017.
